تعداد سفارشهای فاخر و موزه‌ای به صفر رسیده است/اقتصاد، موتور محرّکه هنر است
تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۰۸۵۹۹
تذهیب و گل و مرغ از آن دست سبک‌های نگارگری است که اقبال به آن در سالهای اخیر و به اذعان اساتید و مدرّسان صاحب نام، افزایش قابل توجهی داشته است. در خصوص ریزه کاری‌های دلبرانه این نوع نگارگری، سبکها،آموزش و بدون تعارف بازار کار و زیر و بم پول درآوردن از این هنر در شرایط خاصّ در ایران با علیرضا قزی مدرّس، نگارگر و مذهّب خراسانی گفت و گو کردیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قدس آنلاین: قزی فعالیت حرفه‌ای و هنری اش را از سال ۶۴ در سبزوار با استاد خیرآبادی شروع کرده و ۳۰ سال پیش که برای تحصیل در دانشگاه عازم تهران شده، به واسطه آشنایی با هنرهای سنّتی، کار تذهیب و به طور ویژه گل و مرغ را از سر گرفته و همچنان به فعالیت و تدریس در این حوزه مشغول است. علیرضا قزی از محضر اساتیدی هم چون محمدباقر آقامیری (آقا میری بزرگ) و ابوالفضل ذابح بهره برده است.
آقای قزی! از نظر سبک کار و میزان اقبال به سبکها نگارگران امروز حوزه گل و مرغ چه سلیقه‌ای دارند؟
از نظر طرّاحی و ترکیب بندی، یک عده کاملاً با نگاه معاصر کار می‌کنند. عدّه‌ای هم بر اساس آثار قدما و مبانی کار می‌کنند که در سالیان اخیر به این بخش بیشتر توجه شده است. در واقع اکثر هنرمندان دوست دارند آثار کلاسیک تری خلق کنند. به طور ویژه برگزاری دوره‌های متعدد جشنواره تذهیب‌های قرانی از طرف موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس در این نگاه خیلی تاثیر زیادی داشته و راه برای بسیاری از علاقه‌مندان باز شده است. همین طور جشنواره‌هایی مانند "البرده" امارات که آثار خلق شده بر اساس سبک و سیاق تیموری و صفوی را می‌پذیرند در اقبال هنرمندان به سبک کلاسیک تاثیر زیادی داشته است.
چه فرقی بین آثار کلاسیک و معاصر وجود دارد و آیا این تفاوت از نگاه مخاطب به آسانی قابل تشخیص است؟
این دو سبک بسیار متفاوت هستند و حتی برای فرد غیرمتخصّص بعد از مدتی قابل تفکیک است. این دو سبک به طور نگاه جزئی و تکنیکی و از جهت طراحی و خاصّه ترکیب بندی و رنگ گذاری متفاوت هستند. مثلا در دوره تیموری و صفوی غالب تذهیب‌ها با دو رنگ لاجورد و طلا بوده و این دو رنگ اصلی هستند اما در آثار معاصر طرحهایی خلق می‌شود که طلا کاملا به حاشیه رفته است و در برخی کارها از "خاکستری فام دار" استفاده می‌شود که به جهت مفهومی‌زیاد جایگاهی ندارد چرا که در هنرهای سنّتی ما رنگ و طرح مفهوم دارند و نماد و نشانه هستند اما در معاصر این تحلیل رفته است. گل و مرغ نماد موهبت الهی و تجلّی لطیف آفریدگار است. در واقع گفتگوی عاشقانه گل و مرغ به تسبیح حقّ تشبیه شده است و گل معشوق است و مرغ، عاشق.
از نگاه یک ناظر غیرمتخصّص بیرونی، هنر تماماً شیرینی است و دلبری رنگ و طرح‌ها از بیننده... مایلیم بدانیم از نگاه شما به عنوان یک متخصّص، خالق اثر و مدرّس، برای کسب درآمد از هنری مانند تذهیب و گل و مرغ چه سختی‌هایی پیش رویتان بوده و هست؟
صادقانه بگویم من هیچ رنج و سختی‌ای در این مسیر نکشیده‌ام چون عاشقانه و با اشتیاق و شور این حوزه را به خصوص در تدریس و آموزش دنبال کرده ام. منظورم این است که سختی‌ای که منجر به ندامت شده باشد، نکشیده ام وگرنه هر هنرمندی با مشکلات مالی، حرفه‌ای و مشکلات مربوط به سفارش آثار درگیر است. صادقانه بگویم سختی به این معنا که بگویم کاش راه دیگری را می‌رفتم، هیچ وقت برایم پیش نیامده و اگر به عقب برگردم باز هم همین کار را انجام می‌دهم.
من ظرف ۳۰ سال گذشته در همه سطوح آموزش و پروش و دانشگاه تدریس کرده ام و امروز هم آموزشگاه شخصی دارم. البته بخش اعظم آموزش‌هایم مجازی است و به شاگردانی در داخل و خارج کشور آموزش می‌دهم. شاید تنها مضیقه در زمانی که امثال من به این هنر نگاه حرفه‌ای پیدا کردند، کمبود منابع و آموزش‌ها بود. آن زمان نه اینترنتی بود نه آموزشی. فقط یکی دو استاد در تهران بودند. کتاب و منبع خیلی محدود بود که از این منظر آنهایی که امروز کار می‌کنند دستشان بازتر است.
از نگاه عمومی‌تر و کلی تر چطور؟ اگر بنا باشد یک هنرمند از این نگار گری‌ها درآمد داشته باشد و روزگار بگذارند، اوضاع امروز را چطور می‌بینید؟
نظر شخصی و همیشگی من -که همیشه به دوستان و هنرجویان آن را گفته ام- این است که اقتصاد، موتور محرّکه هنر است. یعنی همه باید از قِبَل این کار امرار معاش کنند. از این زاویه باید بگویم در سالهای دور اوضاع خیلی بهتر بود چون مجموعه دارها و کلسیونرهای داخل و خارج کشور در این حوزه ورود بسیار خوبی داشتند و آثار را سفارش می‌دادند و می‌خریدند اما از حدود یک دهه پیش با توجه به افزایش فشارهای اقتصادی این حوزه ضعیف شده است. امروزه سفارشهای موزه ای، مجموعه داری، شاخص و فاخر که بدون محدودیت ریالی و زمانی هستند و همه هنرمندان آن را می‌پسندند به نزدیک به صفر رسیده و به ندرت این موارد را نوع سفارشها را دریافت می‌کنیم. بخش سفارشهای تیراژی که نگاه بازاری تر و توریستی تری دارد و البته با تعداد زیاد اما به جهت کیفی نازل، همچنان وجود دارند که زیاد قابل برنامه ریزی و اعتنا نیست. از آن جایی که حوزه مورد علاقه من آموزش است شاید تعداد آثارم نسبت به همکاران بسیار کم باشد که برخی از آن را یکی از مجموعه دارهای فهیم مشهدی مرحوم مهندس عطاریان خریده‌اند.
صرف نظر از آثار فاخر که حائز ارزش معنوی بالا هستند و به راحتی نمی‌توان قیمت گذاری کرد، در کارهای بازاری و سفارشی آیا تعرفه خاص قیمتی رایج است؟
نه... هیچ تعرفه خاصی وجود ندارد و قیمتها توافقی است. ممکن است قیمت یک کار در ابعاد ۱۰ در ۱۵ سانتی متر از یک تابلوی ۳ متر در ۴ متر هم گران تر باشد. مواردی از جمله حجم سفارش و میزان اعتبار هنرمند هم در قیمت گذاری دخیل است.
آیا این بدان معنی است که باید بپذیریم که هنر برای کسی نان و آب نمی‌شود و مثلاً اگر امروز جوانی احساس کرد به این هنر علاقه مند است و در عین حال قصد دارد نگاه اقتصادی به تذهیب و گل و مرغ داشته باشد، به بیراهه خواهد رفت چون بازار برای کسب درآمد مهیا نیست ؟
خیلی از هنرجویان همین سوال را از من می‌پرسند. به باور من اولین موضوع این است که هنرجو حقیقتاً به هنر علاقمند باشد. خیلی‌ها در یک نگاه فکر می‌کنند علاقه دارند اما در ادامه متوجه می‌شوند با روحیه شان جور نیست. بر همین اساس معتقدم بهتر است کسی با نگاه اقتصادی به این حوزه ورود نکند. ما هم خودمان این نگاه را نداشتیم و اگر کسی با این نگاه بیاید احتمال رسیدن به هدف، خیلی ضعیف است. امروز حتی اساتید و مشاهیر این حوزه هم از این جهت متضرر شده‌اند. اوضاع بازار جوری است که حتی برای آنهایی که کار حرفه‌ای و با عیار بالا انجام می‌دهند هم دیگر روزنه امیدی وجود ندارد اما کارهای بازاری و سفارشهای خرد و جزیی اگر جور شود و کار با خلاقیّت همراه باشد احتمالاً اثر گذار است.
با این وجود آن چه برای من ارزشمند است اینکه تعداد علاقه‌مندان این حوزه به شدّت در حال افزایش است که این یعنی خیلی‌ها صرفا نگاه اقتصادی ندارند و به دنبال آرامش هستند که این نکته را باید نقطه قوت هنر تذهیب و گل و مرغ دانست. البته من معتقدم اگر هنرجو عاشقانه به این هنر نگاه کند با همین عشق، کیفیت کار به سرعت بالا می‌رود و کیفیت بالا خود به خود، سفارش جذب می‌کند و بالاخره قلّاب یک هنرشناس و هنر دوست به چنین هنرمندی گیر می‌کند.
انتهای پیام/
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: نگارگری تذهیب گل و مرغ تذهیب و گل و مرغ علاقه من حرفه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۰۸۵۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دانش بنیان شدن کشاورزی در گرو باور به نقش محوری روستاها است
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری، نادرقلی ابراهیمی اولویت‌دارترین و مهمترین مساله امروز کشور را اقتصاد دانست و افزود: اصل کلیدی و راهبردی در تحول کشور نیز، دخیل کردن مردم برای تحول در اقتصاد است.
وی ادامه داد: روستاها که مهمترین رکن تولید بخش کشاورزی بوده و هنوز هم بیش از یک سوم جمعیت کشور را در خود جای داده، نیازمند نگاه اقتصادی حمایتی است و باید برای تحقق، آن حقیقتاً بخش کشاورزی در ارکان تصمیم گیری به‌حساب آید و حداقل سهم خود را به دست آورد.
به گفته او در جهان امروز به ندرت کشور پیشرفته صنعتی را بدون کشاورزی پیشرفته و صنعتی خواهیم دید و اغلب کشورهای پیشرفته دارای کشاورزی مدرن هستند.
ابراهیمی لازمه ایجاد شرایط لازم در راستای جهش بخش کشاورزی به سوی امنیت غذایی پایدار و تحقق بهره وری را تغییر تفکر و نگاه قوای سه گانه کشور به روستاها و تولید محصولات کشاورزی دانست و اظهار کرد: قوای سه گانه کشور باید روستاها را یکی از محورهای اصلی توسعه دیده و استقلال کشور را وابسته به آن ببینند.
مدیر برنامه ملی توسعه شهرک‌های گلخانه‌ای و شیلاتی تاکید کرد: تا این تغییر نگاه شکل نگیرد، قطعا برای روستاها در جذب و جلب سرمایه‌های داخلی و خارجی، صنعتی و دانش‌بنیان کردن کشاورزی، توسعه صنایع تبدیلی، غذایی و افزایش بهره‌وری این بخش مهم اقتصادی تلاش موثر صورت نخواهد گرفت.
وی ضمن بیان اینکه نگریستن به خودکفایی بدون توجه به الزامات پایداری آن، همواره کشور را با آسیب پذیری مواجه خواهد کرد؛ گفت: از الزامات توسعه پایدار، نگاه جدی همراه با برنامه‌های مدون به منابع پایه از جمله منابع آب و خاک کشور و اعمال روش‌های بهره ور با ملاحظات محیط‌زیستی در زیست‌بوم کشور است.
ابراهیمی ضمن بیان اهمیت اقتصادی کردن بخش کشاورزی و افزایش ارزش افزوده آن، اذعان کرد: ضروری است، کشاورزی از حالت اقتصاد معیشتی به حالت اقتصاد مدرن صنعتی تبدیل شود و این مهم میسر نیست مگر آنکه آنقدر سرمایه گذاری در بخش را بالا ببریم تا ملاحظه شود که کار کشاورزی برای تولیدکنندگان آن مقرون به صرفه است.
او در پایان تصریح کرد: در سالهای گذشته حداکثر سرمایه‌گذاری انجام شده بین ۴ تا ۶ درصد کل سرمایه‌گذاری‌های کشور بوده که قطعاً در حد و اندازه کشاورزی ایران نیست.
کد خبر 6079989
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد