به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

اعلام برنامه‌های روز جهانی اهدا کنندگان خون در ایران

تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۱۱۳۲۴

سخنگوی سازمان انتقال خون ایران، به تشریح برنامه‌های روز جهانی اهداکنندگان خون در کشور پرداخت.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، بشیر حاجی بیگی با طرح این موضوع که ۱۴ ژوئن هر سال به نام روز جهانی اهداکننده خون نامگذاری شده است، تاکید کرد: شعار امسال با عنوان «اهدای خون تو، تداوم تپش قلب جهان» انتحاب شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: این شعار بر نقش کلیدی اهداکنندگان در ارتقاء سلامت جهان و نجات جان انسان‌ها تاکید دارد و از همه مردم در هر نقطه از این جهان درخواست می‌کند که به طور مستمر خون اهداکنند. تمرکز کمپین امسال بر نقش جوانان در تضمین خون سالم و کافی است.

اهداف کمپین امسال

۱- تقدیر از اهداکنندگان و افزایش آگاهی‌های عمومی در خصوص نیاز به اهدای خون مستمر و داوطلبانه

۲- ارتقاء ارزش‌های اجتماعی اهدای خون و نقش آن در اتحاد و همبستگی اجتماعی

۳- تشویق جوانان به اهدای خون در فراخوان‌های بشر دوستانه و الهام بخشیدن به دیگران برای شرکت در این فراخوان‌ها

۴- استفاده از پتانسیل جوانان در ارتقاء سلامت

سخنگوی سازمان انتقال خون ایران، گفت: امسال نیز همانند سال پیش در تلاش هستیم که با توجه به شیوع بیماری کووید ۱۹، مراسم و برنامه‌های مرتبط با این روز حتی الامکان به صورت مجازی و با رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی برگزار شود.

در این خصوص پیشنهاد می‌گردد که تقویت و راه اندازی کمپین‌های مجازی و استفاده از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی در دستور کار استان‌ها قرار بگیرد.

با توجه به تاکید کمپین امسال بر نقش جوانان، تقدیر از اهداکنندگان با ۳ اولویت انجام می‌شود.

۱- تقدیر از جوان‌ترین اهداکننده خون، پلاکت، پلاسما فرزیس، پلاسما‌ی هایپر ایمیون و پلاسمای بهبودیافتگان کرونا (زن / مرد) در هر استان

۲- تقدیر از رکوردداران اهداکننده خون، پلاکت، پلاسما فرزیس، پلاسما‌ی هایپر ایمیون و پلاسمای بهبودیافتگان کرونا (زن / مرد) بین ۱۸ الی ۲۵ سال در هر استان

۳- تقدیر از اهداکنندگانی که برای اولین بار در سال ۱۳۹۹ اقدام به اهدای خون کردند و در همان سال موفق به سه بار اهدای خون شدند. (حداکثر ۳ اهداکننده در هر استان)

با توجه به اینکه گزارش‌های منتخب استان‌ها به انگلیسی ترجمه شده و به سازمان جهانی بهداشت ارسال می‌گردد، لذا از آن ادارات کل درخواست می‌گردد که انجام فعالیت‌های نوآورانه و خلاقانه جهت تجلیل و گرامیداشت این روز را در دستور کار خود قرار دهند.

روز جهانی اهداگنندگان خون

روز ۱۴ ژوئن (۲۴ خرداد) تولد کارل لنداشتاینر کاشف گروه‌های خونی به نام روز جهانی اهداکننده خون (World Blood Donor Day) نامگذاری شده است.

از سال ۲۰۰۴ در این روز، با حمایت سازمان‌های بین المللی مانند سازمان جهانی بهداشت، فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر، انجمن بین‌المللی انتقال خون و فدراسیون بین‌المللی سازمان‌های اهدای خون هر سال در یک کشور منتخب مراسم جهانی برگزار می‌شود.

همزمان با برگزاری مراسم در کشورها، در مراسم جهانی با حضور نمایندگان کشورها، سازمان‌های بین المللی علاوه بر گرامیداشت این روز و تجلیل از اهداکنندگان برجسته، به بررسی چالش‌ها و فعالیت‌های انجام شده پرداخته، سیاست‌ها و اهداف خود را بیان نموده و نمایندگان کشور‌های مدعو به تبادل تجربیات خود می‌پردازند.

پیشنهاد تاسیس روز جهانی اهداکننده

پنجاه و هشتمین مجمع عمومی سازمان جهانی بهداشت با تاکید بر قطعنامه WHA ۲۸.۷۲ که دولت‌ها را به توسعه مرکز خدمات خون ملی بر پایه اهدای خون داوطلبانه و بدون چشمداشت ترغیب می‌کند.

با توجه به گزارش سلامت خون سازمان جهانی بهداشت که نسبت به بحران کمبود خون و محصولات خونی مزمن خصوصاً در کشور‌های با درآمد پایین و متوسط هشدار می‌دهد و با توجه به اهمیت پیشگیری از انتقال HIV و سایر پاتوژن‌های قابل انتقال از طریق تزریق خون و محصولات خونی ناسالم که نیاز به جمع آوری خون از اهداکنندگان با خطر پایین دارد و اهمیت نقش بنیادین اهدای خون داوطلبانه و بدون چشمداشت در تامین خون سالم و کافی که تمام نیاز‌های بیماران را پوشش دهد.

۱- توافق می‌کند که روز جهانی اهداکننده هر ساله در ۱۴ ژوئن مورد پاسداشت قرار گیرد.

۲- توصیه می‌کند که روز جهانی اهداکننده به عنوان جزء اصلی برنامه‌های جذب اهداکننده قرار گیرد.

از کشور‌ها می‌خواهد که

۱- در ارتقا و حمایت جشن سالانه روز جهانی اهداکننده کوشا باشند.

۲- سیستم‌های جذب و حفظ اهداکنندگان داوطلب و بدون چشمداشت و معیار‌های دقیق جهت انتخاب اهداکنندگان را ایجاد و یا ارتقاء دهند.

۳- قوانینی را جهت از بین بردن اهدای پولی جز در مواقع ضرورت‌های پزشکی و آن هم با رضایت آگاهانه دریافت کننده، وضع نمایند.

۴- منابع مالی کافی را برای ایجاد و توسعه مراکز خدمات اهدای خون با کیفیت فراهم نمایند.

۵- همکاری‌های چندگانه را میان وزراء دولتی، مراکز خدمات خون، سازمان‌های غیر دولتی، جوامع مدنی و رسانه‌ها در راستای تقویت اهدای خون بدون چشمداشت ارتقاء دهند.

۶- استفاده صحیح بالینی از انتقال خون را تضمین نماید، چرا که عدم مصرف صحیح خون سبب کاهش ذخایر خونی و ایجاد نیاز به اهدای پولی می‌شود.

۷- از اجرای کامل یک برنامه ملی و پایدار خون با سیستم‌های بازرسی مناسب حمایت کنند.

خصوصاً در زمینه

۱) تعهد و حمایت دولت جهت تدوین یک برنامه ملی خون جامع که در برگیرنده سیستم‌های مدیریت کیفیت، چارچوب قانونی سیاست سلامت خون و منابع کافی باشد.

۲) ساماندهی، مدیریت و دارابودن ساختار‌های مناسب جهت داشتن یک برنامه پایدار انتقال خون

۳) دسترسی عادلانه به خون و محصولات خونی

۴) آزمایشات مناسب و فرآوری تمام خون‌ها و محصولات خونی

۵) استفاده بالینی صحیح از خون و محصولات خونی

۸- ایجاد فرآیند‌های کیفیت جهت سیاستگزاری درباره سلامت و کفایت خون بر اساس ملاحظات اخلاقی، شفافیت، ارزیابی نیاز‌های ملی، شواهد علمی و تحلیل ضرر و منفعت.

۹- اشتراک گذاری اطلاعات در سطح ملی و بین المللی جهت شفاف نمودن پایه‌های علمی، اقتصادی و اجتماعی تصمیمات سیاست ملی مرتبط با سلامت و کفایت خون

۱۰- تقویت مشارکت در تمام سطوح جهت اجرایی نمودن اقدامات توصیه شده فوق.

۱۱- از تمام سازمان‌های بین المللی مرتبط با سلامت خون جهان می‌خواهد که در ارتقاء و حمایت روز جهانی اهداکننده با یکدیگر همکاری کنند.

۱۲- از سازمان‌های اهداکننده می‌خواهد که سرمایه کافی جهت اهدای خون داوطلبانه و بدون چشمداشت را فراهم کنند.

۱۳- از دبیرکل می‌خواهد که با سایر سازمان‌های فعال در سیستم سازمان ملل، سازمان‌های چندجانبه و دوجانبه و سازمان‌های غیردولتی در راستای ارتقاء روز جهانی اهداکننده همکاری کند.

با سایر سازمان‌های مرتبط جهت حمایت کشور‌های عضو و تقویت ظرفیت غربالگری خون‌های اهدایی برای بیماری‌های عفونی جهت تضمین سلامت خون‌های جمع آوری و تزریق شده فعالیت کند.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: اهدا کننده خون خون غربالگری خون خون اهدایی روز جهانی اهداکننده سازمان جهانی بهداشت خون و محصولات خونی بدون چشمداشت اهداکننده خون انتقال خون بین المللی سلامت خون اهدای خون کشور ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۱۱۳۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

لغو عضویت ایران در سه سازمان جهانی؛ گاف تازه دولت؟

افشین امیرشاهی در هم میهن نوشت: درخبر‌ها آمده است ایران عضویت خودش در سه سازمان جهانی «شورای بین‌المللی موزه‌ها» و «شورای بین‌المللی محوطه‌ها و بناها» (ایکوموس) و همچنین «شبکه سازمان‌های علمی جهان سوم» را لغو می‌کند.

ایران در پی خروج از این سازمان‌های جهانی، پرداخت حق عضویت به آن‌ها را نیز قطع خواهد کرد. گفته می‌شود وزارت میراث فرهنگی و گردشگری درخواست عدم عضویت در شورای بین‌المللی محوطه‌ها و بنا‌ها را نیز داشته است.

دولت مصوبه‌ای هم درباره خروج از این سازمان‌های بین‌المللی داشته است که تنها به امضای ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری و حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه رسیده است.

درواقع این مصوبه را به دولت هم نبرده‌اند که کار کارشناسی دقیق‌تری روی آن صورت بگیرد و دست‌کم وزارت میراث فرهنگی هم درباره این مصوبه نظر بدهد.

اما این مصوبه یک ایراد مهم دارد که به‌نوعی گاف دولت هم به شمار می‌رود. نخست اینکه سازمان‌هایی که نام آن‌ها رفت، جزو سازمان‌های غیردولتی و مردم‌نهاد هستند و نه دولتی که ایران بخواهد از آن‌ها خارج شود.

به عبارتی سه سازمانی که نام آن‌ها ذکر شده است، مؤسسه‌های تخصصی مردم‌نهاد هستند؛ بنابراین به نظر می‌رسد دولت به علت بی‌پولی خواستار خروج از عضویت در این سازمان‌ها شده است، درحالی‌که حق عضویت ایکوموس و ایکوم ایران را دولت نمی‌دهد، بلکه همین نهاد‌های داخلی ایران از اعضای خودش حق عضویت دریافت کرده و آن را به این سازمان‌های بین‌المللی پرداخت می‌کند.

مثلاً سازمان‌های بین‌المللی دیگری مانند ایکروم هم وجود دارد که یک نهاد تخصصی در حوزه حفاظت و مرمت آثار تاریخی-فرهنگی است و دولت‌ها در آن عضویت دارند. دولت می‌تواند برای عضویت یا لغو عضویت در این سازمان‌ها تصمیم بگیرد، اما سازمان‌هایی که دولت برای خروج از آن‌ها مصوبه داده است جزو سازمان‌های غیردولتی و مردم‌نهاد هستند که قاعدتاً دولت نمی‌بایست درباره آن‌ها ورود می‌کرد.

پس این سوال مطرح می‌شود که عضویت ایران در این سازمان‌ها چه عیب و ایرادی دارد؟ مصوبه دولت هیچ اشاره‌ای به ایراد‌های عضویت در این سازمان‌های بین‌المللی ندارد. اصلاً عضویت ایران در همه سال‌های گذشته چه صدمه‌ای و خدشه‌ای داشته که پس از سال‌های طولانی و ناگهان تصمیم به خروج از آن‌ها بگیریم؟

سازمان‌هایی که نام آن‌ها ذکرشده نه سیاسی هستند و نه مسئله و مشکل خاصی دارند که تصمیم به خروج از آن‌ها بگیریم. حتی عضویت ایران در این نهاد‌ها سودمندی‌های فراوانی دارد.

چون کار این نهاد‌های غیردولتی همفکری و توصیه برای حفاظت از میراث فرهنگی است و راهکار‌هایی را براساس منشور ونیز و منشور وین و مانند آن ارائه می‌دهند که بتوانیم از آثار تاریخی خودمان بهتر محافظت کنیم.

این سازمان‌ها، مشارکت را تقویت می‌کند. باعث افزایش آگاهی اعضا درباره میراث غنی ایران می‌شوند و عشق و علاقه‌مندی به هویت فرهنگی کشور‌ها به وجود می‌آورند.

مشخص است که هماهنگی خاصی با ایکوم و ایکوموس و حتی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ایران صورت نگرفته و مصوبه بدون نظر این نهاد‌ها و همچنین وزارت میراث فرهنگی تهیه شده است. چون توضیح رسمی که روابط عمومی وزارت میراث فرهنگی منتشر کرده است در نقطه مقابل این مصوبه است.

اگر نگاه کوتاهی به تعریف هر یک از این سازمان‌ها داشته باشیم متوجه می‌شویم که شورای بین‌المللی موزه‌ها یک سازمان تخصصی موزه‌داری در سطح جهان است که به ارتقا و محافظت از میراث فرهنگی می‌پردازد و ۱۳۷ کشور جهان درآن عضویت دارند.

شورای بین‌المللی ابنیه و محوطه‌ها (ایکوموس) نیز سازمانی برای نگهداری و پاسداری از اماکن میراث فرهنگی در سراسر جهان است. ایکوموس ایران هم با نیت پاسداشت هویت ملی از طریق ترویج شناخت ارزش‌های نهفته در بنا‌ها و محوطه‌های تاریخی تشکیل شده است.

تصمیم به خروج ناگهانی ایران از این نهاد‌های غیردولتی بسیار عجیب است. میراث فرهنگی، سرشار از درس‌های زندگی برای آیندگان است و روح و هویت یک سرزمین به شمار می‌رود.

حفاظت از میراث فرهنگی و بنا‌های تاریخی یعنی حفاظت از یک گنج بی‌بدیل و هویت غنی و ریشه‌دار که می‌تواند به ارتقای سطح دانش و بینش عمومی و اعتلای فرهنگ و هنر کشور و ترویج و اشاعه فرهنگ و هنر اصیل ایرانی و اسلام منجر شود.

دولت به جای تصمیم به خروج از این سازمان‌ها باید به تقویت نهاد‌های غیردولتی بپردازد و برای پاسداری از میراث فرهنگی ایران تلاش کند. شاید لازم باشد مؤسسه فرهنگی ایکوموس ایران و همچنین کمیته ملی موزه‌ها – ایکوم ایران هر چه زودتر درباره این مصوبه دولت بیانیه بدهند و شفاف‌سازی کنند.

ایران کشوری است که در طول سال‌های طولانی با تعداد بی‌شماری سرزمین، تمدن، قوم، زبان، بنا و آیین و رسوم سر و کار داشته است، زمانی فرمانروا بوده و زمانی زیردست، اما هیچ‌گاه از صف اول تاریخ عقب ننشسته است، به‌طوری‌که ما نه‌فقط با گذشته خود که با دنیا نیز یک تاریخ مشترک داریم و باید در حفظ و نگهداری آن بکوشیم. ما چاره‌ای نداریم جز اینکه برای حفظ ایران و ایرانی از میراث فرهنگی کهن‌مان دفاع کنیم و با چشم بازتری به امروز و فردا نگاه کنیم.