Web Analytics Made Easy - Statcounter

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، چندی پیش، کودکی در شبکه مجازی اینستاگرام از شدت خواب گریه می‌کرد، اما تبلیغات مادرش هنوز تمام نشده بود، کودک دیگری با پیکر عریان مقابل تلویزیون ایستاده بود و حتی نمی‌دانست مادر از پشت سرش به سادگی حریم خصوصی او را در اختیار عموم مخاطبانش قرار می‌دهد. کودک دیگری، دور از مادر به برنامه‌های فشرده پدر دل داده و با عضلات ورزشی که در شش سالگی به سختی ساخته شده، مخاطب «لایوِ» اینفلوئنسر مختلف می‌شود، مخاطب افرادی که شاید سال‌ها بعد آن‌ها را الگو نداند و از مصاحبت قدیمی و کودکانه‌اش شرمگین شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سال‌های زیادی است که سازمان‌های بین‌المللی در تلاش هستند تا بتوانند از کودکانی که برخلاف توان فیزیکی و روحی خود، مجبور به انجام کار‌های سخت هستند دفاع کنند و قوانین جهانی و بشر دوستانه را در حمایت از آن‌ها تدوین کنند، نمونه این تلاش‌ها دو کنوانسیون «حداقل سن کار» و «بدترین شکل‌های کار کودکان» است. به سبب این دو کنوانسیون، کودکان از کار کردن منع می‌شوند و روز ۱۲ ژوئن مصادف با ۲۲ خرداد، روزی برای اعلام جهانی این ممنوعیت است؛ «روز جهانی منع کار کودک».

«کنوانسیون ممنوعیت و اقدام فوری برای محو بدترین اشکال کار کودک» و توصیه نامه مکمل آن در سال ۱۳۸۰ به تصویب مجلس شورای اسلامی و تائید شورای نگهبان ایران رسیده و متن این قانون نیز در سایت سازمان بهزیستی و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی کشور قرار گرفته؛ بنابر ماده ۳ این مصوبه، سه مورد از بدترین اشکال کار کودک عبارتند از:

۱- کلیه اشکال بردگی یا شیوه‌های مشابه بردگی.

۲- استفاده، فراهم کردن یا عرضه کودک برای روسپی‌گری، تولید زشت‌­نگاری یا اجرا‌های زشت‌نگارانه­.

۳- کاری که به دلیل ماهیت آن یا شرایطی که در آن انجام می‌شود، احتمال دارد برای سلامتی، ایمنی یا اخلاقیات کودکان ضرر داشته باشد.

امروزه، در حالی که فعالان و سازمان‌های مردم نهاد و بهزیستی در حال مددکاری کودکان سطح شهر هستند، کودکان زیادی در فضا‌های مجازی از توجه باز مانده‌اند؛ کودکانی که از مصادیق ماده قانونی نامبرده هستند و با بی‌تفاوتی والدینشان گاهی حتی در معرض خطر‌های جانی «مثل رانندگی کردن همراه پدر» قرار می‌گیرند.

آسیب‌های روانی در کودکان اینفلوئنسر و مخاطبان کوچک آن‌ها

پروین میرعنایت- روانشناس بالینی معتقد است: امنیت کودکان اینستاگرامی در معرض خطر است، انتشار تصاویر کودکان حتی ممکن است فرصتی را برای کسانی که دچار اختلالات جنسی هستند ایجاد کند و ما به عنوان والدین تصاویر کودکانمان را در اختیار این افراد قرار می‌دهیم.

وی ادامه داد: ما در آینده تصویری و پیشنیه کودکانمان دخالت می‌کنیم، در حالی که اجازه نقض حریم خصوصی هیچ انسانی را نداریم؛ هویت پیش از تولد ایجاد می‌شود و پدر یا مادر بودن حقی را در این مورد برای ما ایجاد نمی‌کند و چه بسا با دخالت در حریم این کودکان، فرزند خود را مورد آزار هم قرار می‌دهیم.

میرعنایت مؤلفه‌های روانی که تحت‌الشعاع این جریان قرار می‌گیرد را عامل دیگری برای پرهیز از ادامه اشتراک‌گذاری تصاویر کودکان دانست و افزود: ما کودکان را در معرض فضایی قرار می‌دهیم که تصویری غیر واقعی از آن‌ها را نمایش می‌دهد؛ به طور کلی در فضای مجازی، تحسینات افراطی پر رنگ و نظرات منفی حذف یا بلاک می‌شود و نهایتا، یک تصویر مصنوعی و دور از واقعیت ساخته می‌شود که در مورد کودکان فاجعه آفرینی این فضا بسیار زیاد احساس می‌شود.

این روانشناس تشریح کرد: کودکان در سن حساس شکل‌گیری شخصیت هستند و فاصله شخصیت واقعی آن‌ها با تصویر بیرونی که از اینستاگرام و تبلیغات به دست می‌آید، زمینه‌ساز آسیب‌های روانی و اجتماعی در آن‌ها می‌شود؛ کودکی که با فضای تائید افراطی در اینستاگرام خود مواجه می‌شود، با باور اینکه شخصیت منحصر به فردی است تشنگی شدیدی به تحسین و تائید دیگران در خود احساس می‌کند و دچار توهم موفقیت، زیبایی و قدرت و منحصر به فرد بودنش می‌شود و این پایه اختلالات شخصیتی همچون خود شیفتگی را در آن‌ها ایجاد می‌کند.

وی اظهار کرد: مورد دیگری که این کودکان را درگیر می‌کند کاهش قدرت تحمل ناکامی در این کودکان است؛ این کودکان به دلیل تائید افراطی صورت گرفته، به خود اجازه اشتباه کردن، ضعیف بودن و بهترین نبودن و... را به خود نمی‌دهند و این باعث ناتوانی فرد در مقابل پریشانی و شکست می‌شود و کوچک‌ترین اتفاقی انسجام آن فرد را بهم می‌ریزد.

میرعنایت در خصوص کودکان مخاطب پیج‌های اینفلوئنسر ابراز نگرانی کرد و گفت: بچه‌هایی که مخاطب این کودکان مشهور می‌شوند، ناخودآگاه در سیکل بیمار کننده مقایسه با کودک «بِرند شده» و «اینفلوئنسر» قرار می‌گیرند و دچار خشم و پرخاشگری، خود کم بینی و به اندازه کافی شایسته نبودن و ناکامی، حسادت و... می‌شوند.

وی راه حل مشکل مورد بحث را پیچیده عنوان کرد و افزود: بسیاری از مواقع پشت این بچه‌ها پدران و مادران آسیب دیده‌ای قرار دارند که یا در کودکی طرد شده‌اند و یا مورد تائید و تحسین قرار نگرفته‌اند و... حالا این خلأ درمان نشده را با ابزارسازی کودکان خود جبران می‌کنند و البته به ترمیم و درمان روان خود ناآگاه هستند.

میرعنایت خاطرنشان کرد: بسیاری از مراجعین ما، حوادث کودکی از جمله تجاوزات جنسی را ناشی از غفلت و مراقبت ناکافی مادران خود می‌دانند و خشم خود را بیش از فرد متجاوز، متوجه والدین خود می‌دانند، از این رو والدین این کودکان احتمالا در آینده معرض اعتراض این بچه‌ها خواهند بود.

غزاله دلفانی- روزنامه نگار و فعال اجتماعی که دوسال اخیر وقت خود را صرف مطالعه و اطلاع رسانی در مورد «کودکان کار مجازی» کرده، معتقد است آسیب‌های وارد بر این کودکان اینفلوئنسر به قدری عمیق خواهد بود که هم خودشان و هم طبیعتا جامعه اطرافشان را با گرفتاری‌های زیادی مواجه خواهد کرد.

او که خود شیفته دنیای پیچیده کودکان است و دوست دارد قوانین حمایت از کودکان در ایران هم اجرا شود، تصریح کرد: در بیشتر کشور‌ها حقوق کودکان به رسمیت شناخته می‌شود، اما در ایران، متاسفانه ضعف و نقص‌های بسیاری داریم، در کشور‌های توسعه یافته‌ای مانند آلمان، قانون نه تنها به طور جدی رفتار والدین و جامعه با کودکان را زیر نظر دارد، بلکه برای بی قانونی‌های موجود جریمه‌های سنگینی هم در نظر گرفته شده است.

دلفانی ادامه داد: به عنوان مثال، اگر یکی از ویدیو‌هایی که «اینفلوئنسر‌های کشور ما» حین رانندگی با کودک و نوزاد خود منتشر می‌کنند در آلمان انتشار پیدا کند، قانون اختیار زیر سوال بردن صلاحیت خانواده برای رشد و تربیت فرزندشان را تا آنجا دارد که حتی حضانت کودک یا نوزاد از پدر و مادرش سلب شود، این در حالی است که هر روز ایرانیان زیادی در صفحات عمومی فضای مجازی، از رانندگی خود با حضور کودکانشان فیلم و عکس به اشتراک می‌گذارند.

این فعال اجتماعی با اشاره به اینکه موضوع مورد بحث، موضوعی جهانی است افزود: فعالان حوزه کودکان در سراسر دنیا مطالب مفیدی نوشتند که این روز‌ها به واسطه سرعت بالای تبادل اطلاعات در دسترس همه هست و من و فعالان دیگر هم با خواندن آن‌ها سعی در بالا بردن آگاهی خود و دیگران در صفحات مجازی داریم، اما متاسفانه والدین این کودکان حاضر نمی‌شوند در ازای «نه» گفتن به اطرافیان و یا بدتر از آن، در ازای گرفتن لایک و کامنت و فالوئر بیشتر که در نهایت باعث بالا رفتن تبلیغات و درآمدزایی می‌شود، دست از این کارشان نمی‌کشند.

وی تصریح کرد: این پدیده به معنی واقعی کلمه جنایت است، چون نه تنها زندگی فرزندان این والدین که زندگی یک جامعه در خطر جدی عواقب آن قرار می‌گیرد، بلکه کافیست تصور کنید روزی فرزندان خانواده‌های دیگر در کنار کودکان آسیب دیده از این محیط در مهد‌های کودک و مدارس کنار هم بنشینند.

دلفانی گفت: واکنش والدین به فعالیت این صفحات روشنگر، توهین، تهدید و افترا و بلاک کردن بوده و تعداد انگشت شماری از کسانی که این خطا را مرتکب می‌شدند، متوجه اشتباه خود شدند و محتوای تولید شده از حریم خصوصی فرزندشان را حذف کردند، در این بین مردم عادی واکنش خوبی به این جریان داشتند و متوجه خطرات ناشی از این جریان شده اند.

این روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی افزود: اینفلوئنسر‌هایی را می‌شناسم که هنوز به طور مستقیم، صفحاتشان مورد نقد قرار نگرفته، اما خودشان پیش‌دستی کردند و صفحه‌شان را از عکس و فیلم بچه‌ها پاک کردند و به من که خبر دادند و این رویه خوب فضای مجازی و همکاری‌های خوب را نشان می‌دهد.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/ 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: کودکان اینفلوئنسر کودکان کار اینفلوئنسرها کار کودک بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۱۶۸۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازی؛ نیازی بنیادین در دوران کودکی

بر اساس روش‌های نوین آموزشی و فرزندپروری، بازی یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی کودکان به شمار می‌رود، اما با انتخاب فضای مجازی به عنوان سرگرمی، کودکان امروزی به کودکان الکترونیکی تبدیل شده‌اند، لذا می‌طلبد که والدین و مسئولان ذی‌ربط این نیاز بنیادین کودکان را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، نیاز به بازی، فعالیت، واکاوی محیط و تعامل با دیگران یکی از نیازهای اساسی کودکان است که از طریق سرگرمی‌های سالم از قبیل بازی کردن با همسالان و بازی‌های نمادین مانند اسب سواری با چوب تأمین می‌شود و به رشد خلاقیت، رشد ذهنی و رشد شناختی کودک کمک می‌کند و توانایی عقلی و هوشی او را افزایش می‌دهد.

با گذر از دوران کودکی اول و ورود به محیط‌های بزرگ‌تری همچون مهدکودک و پیش دبستانی، کودک به بازی‌های دونفره و گروهی و تعامل با همسالان می‌پردازد و فعالیت بدنی، ازجمله دویدن و جست‌وخیز او افزایش می‌یابد که درنتیجه رشد اندام‌های حرکتی کودک سریع‌تر اتفاق می‌افتد.

همچنین تعامل اجتماعی و بازی کردن کودک با هم‌سالان، همکاری، مشارکت و حتی رقابت در قالب این فعالیت‌ها و سرگرمی‌ها به کودک آموزش داده می‌شود؛ این آموزش‌ها باید در سنین قبل از دبستان از طریق بازی‌ها و سرگرمی‌های غیررسمی به کودکان ارائه شود تا علاوه بر رشد مهارت‌های چندگانه ذهنی و حرکتی آن‌ها، به هنگام ورود به مدرسه نیز آمادگی و عملکرد بهتری داشته باشند.

افزایش ابتکار و خلاقیت کودک با بازی

قدرت الله زارعان، روانشناس و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه یکی از نیازهای رشدی کودکان نیاز به تفریح و سرگرمی است، اظهار می‌کند: منظور از سرگرمی، میل و رغبت درونی کودک است که منجر به حالت خوشایند و احساس خوب و رضایت درونی برای او می‌شود که به دنبال آن حس نشاط و ارضای احساس نیاز به خلاقیت و کنجکاوی در کودک بروز پیدا می‌کند.

وی با اشاره به تأثیر انتخاب سرگرمی مناسب در رشد و تربیت کودکان می‌افزاید: یکی از نیازهای هر انسانی به‌ویژه کودکان نیاز به کشف محیط پیرامون است که از طریق کنجکاوی تأمین می‌شود؛ سرگرمی باید منجر به رشد کنجکاوی، خلاقیت و توانایی‌های ذهنی و فکری کودک شود. اجازه دهیم کودکان تحت نظارت والدین به‌طور آزادانه با اشیا و وسایل بازی به کنجکاوی بپردازند تا علاوه بر رشد خلاقیت کودک، درک او از محیط پیرامون بیشتر شود.

این استاد دانشگاه عنوان می‌کند: خلاقیت و ابتکار صرف نظر از اینکه نیازهای زندگی بشر را برطرف می‌کند، گرایشی فطری است که در نهاد هر انسانی قرار داده شده است و از بدو تولد در انسان وجود دارد، برای همین کودک می‌تواند خلاقیت و ابتکار عمل خود را از طریق بازی افزایش دهد و نیاز است والدین شرایط و وسایل مناسب را برای بازی کودک تهیه کنند.

وی ادامه می‌دهد: یکی از مراحل رشد روانی و ذهنی کودکان از دیدگاه روانشناسان، مرحله ابتکار است که در دوره سه الی پنج سالگی جریان دارد که در این دوره توانایی‌های حرکتی و ذهنی کودکان بیشتر می‌شود، این آغازی است برای اینکه کودک مسئولیت پذیر شود و رشد اجتماعی، حرکتی و ذهنی او شکل گیرد؛ والدینی که نتوانند احساس ابتکار در کودک را بپذیرند، احساس گناه و شکست را در دل کودک جای می‌دهند.

زارعان با اشاره به اینکه هدف از سرگرمی برای کودکان تنها صرف تفریح و لذت بردن نیست، بلکه در شکل‌گیری هویت و احساس عزت نفس کودکان نقش به‌سزایی دارد، اشاره می‌کند: یکی از وظایف والدین برای رشد و تربیت کودک، فراهم کردن وسایل و تجهیزات مناسب برای بازی است، اگرچه امروزه والدین برای سرگرم کردن کودکان، آن‌ها را به تلفن همراه و فضای رسانه مشغول می‌کنند.

کودک فعال یا کودک الکترونیکی؟

وی خاطرنشان می‌کند: چنین رفتار اشتباه والدین سبب می‌شود کودک به‌طور مؤثر با محیط پیرامون ارتباط نگیرد و تجربه‌های جدیدی به دست نیاورد؛ درنهایت کودکان امروزی به کودکان الکترونیکی تبدیل شده‌اند که تنها با فضای مجازی ارتباط دارند و حتی در مهمانی‌ها نیز کودکان به جای جنب‌وجوش و بازی با همسالان، کنار یکدیگر به بازی‌های موبایلی می‌پردازند.

این مشاور و روانشناس می‌افزاید: کودکان بسیار تقلیدپذیر هستند و آنچه در فضای مجازی مشاهده می‌کنند را قصد دارند به‌صورت بیرونی و در دنیای حقیقی تجربه کنند، این تاثیرپذیری کودکان از این فضای به نسبت ناسالم بسیار زیاد است و می‌تواند آسیب‌های متعددی را به همراه داشته باشد؛ لذا توصیه می‌شود بازی‌ها و فعالیت‌های جسمانی و خلاقانه که ابتکار و کنجکاوی کودک را برمی‌انگیزد و متناسب با سن کودک است، مورد استفاده قرار گیرد.

وی عنوان می‌کند: بعضی بازی‌ها حتی می‌تواند منجر به خشونت و فوبیا شود، همانطور که بعضی ترس‌های کودکان ممکن است ناشی از سرگرمی‌های بیش از حد و نامناسب آن‌ها در قالب بازی و فیلم باشد؛ این امر عوارض جسمی و حرکتی اعم از کاهش جنب‌وجوش، کم تحرکی و چاقی، ضعف بینایی، اضطراب و افسردگی، پرخاشگری و کاهش نشاط و شادی را نیز برای کودکان به دنبال خواهد داشت‌.

زارعان ادامه می‌دهد: با توجه به زندگی در عصر دیجیتال و توسعه فناوری و انفجار اطلاعات و مواجهه کودکان با محتواهای نامحدود فضای مجازی که در بسیاری از موارد متناسب با رشد سنی و عقلی کودک نیست و ممکن است باعث کنجکاوی‌های جنسی و بلوغ زودرس در کودکان شود، والدین باید با نظارت و آگاهی کافی، استفاده صحیح و متناسب با سن کودک از فضای مجازی در زمان‌های معین و با چهارچوب مشخص شده را مدنظر قرار داده و برای آن برنامه‌ریزی کنند.

وی اظهار می‌کند: منکر مزایا و فرصت‌های فضای مجازی برای رشد و توسعه نیستیم، اما اگر استفاده از این فضا لجام گسیخته بوده و تحت کنترل و نظارت نباشد، تربیت و رشد کودکان مورد آسیب‌های جبران‌ناپذیری قرار می‌گیرد؛ کودکان نیاز به جنب‌وجوش، تعامل با همسالان، رقابت، مذاکره و مباحثه دارند که از راه ورزش و فعالیت‌های حرکتی صورت می‌پذیرد.

مدرس آموزش خانواده با بیان اینکه نباید کودکان را در دنیای بی‌کران اطلاعات رها کنیم، می‌گوید: بازی با شن و ماسه‌های تمیز، بازی با حباب، خانه بازی، بازی‌های حرکتی و پرجنب‌وجوش نمونه‌هایی از بازی‌های مناسب برای کودکان است که می‌تواند علاوه بر برانگیختن حس کنجکاوی کودک، سبب پرورش حس نیاز به دانش و حس پرسشگری و کنجکاوی در کودک شود.

‏رشد‬ همه جانبه کودک با تجربه انواع بازی‌ها ‏‬

مهدی اشهاریان، روانشناس و مدرس دانشگاه فرهنگیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: به هرگونه فعالیتی که با میل و اختیار به‌صورت ذهنی یا جسمی، فردی یا گروهی با هدف سرگرمی، تفریح و لذت بردن انجام شود، بازی می‌گویند؛ کودکان در کنار نیاز به امنیت، پذیرش بدون قید و شرط مثبت، محبت و تأیید، حق انتخاب و آزادی و داشتن محدودیت‌های واقع‌بینانه، نیاز به تفریح و بازی نیز دارند.

وی با بیان اینکه بازی کردن نیازی اساسی در کودکان است که در ابعاد مختلف زندگی آن‌ها اثرگذار خواهد بود، می‌افزاید: در گذشته اغلب اولیا و مربیان به بازی کودکان توجه زیادی نمی‌کردند و بازی را نوعی اتلاف وقت به حساب می‌آوردند، اما امروزه با پیشرفت‌های علمی در زمینه‌های فرزندپروری و روش‌های نوین آموزشی گفته می‌شود که بازی یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی کودکان به شمار می‌رود.

این روانشناس با اشاره به اینکه دوران کودکی در ترسیم شخصیت انسان تأثیر فراوانی دارد، عنوان می‌کند: از لحاظ جسمی و شناختی بازی کردن سبب تقویت عضلات بدن، افزایش توانایی‌های جسمانی و حسی-حرکتی، یادگیری ارزش‌های اجتماعی مانند همکاری، برقراری ارتباط با دیگران و رعایت قوانین و مقررات در کودکان می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: از لحاظ روانی و عاطفی بازی کردن سبب احساس لذت، شادابی و تخلیه هیجانات کودک می‌شود که به سلامت روان او کمک شایانی می‌کند؛ همچنین از نظر آموزشی و تربیتی بازی باعث رشد توانایی‌های ذهنی، کسب تجربه‌های جدید و آموزش آسان‌تر به این صورت که مطالب آموختنی بدون فشار و اجبار و با میل و رغبت در قالب بازی به کودکان آموزش داده می‌شود و آمادگی‌های لازم را برای ورود کودک به مدرسه فراهم می‌کند.

اشهاریان با اشاره اینکه یک واقعیت انکارناپذیر در زندگی امروزی، در دسترس بودن و فراگیر شدن استفاده از تکنولوژی روز و وسایل هوشمند برای تفریح، سرگرمی و ارتباطات است، خاطرنشان می‌کند: کودکان برای رشد همه جانبه باید انواع بازی‌ها را تجربه کنند تا مهارت‌های حسی، حرکتی، اجتماعی و رشد ذهنی، روانی و عاطفی در آن‌ها تقویت شود.

وی با توجه به اینکه اگر کودکان وقت زیادی را به بازی با رسانه‌ها و فضای مجازی اختصاص دهند، آسیب‌هایی زندگی آن‌ها را تهدید خواهد کرد، تصریح می‌کند: بی‌تحرکی و کاهش مهارت‌های حسی و حرکتی، ارتباطی و اجتماعی، وابستگی و اعتیاد به تلفن همراه و فضای مجازی، قرار گرفتن در معرض محتواهای ناسالم و مخرب و کاهش رشد شناختی، دقت و تمرکز در کودکان از مهم‌ترین پیامدهای استفاده بیش از حد از فضای مجازی است.

تقویت حواس چندگانه کودک از طریق بازی

این مدرس دانشگاه فرهنگیان ادامه می‌دهد: بعضی از تمرین‌ها و بازی‌ها وجود دارد که فرایندهای بنیادین روانشناختی کودک را هدف قرار می‌دهد و آن‌ها را برای خواندن، نوشتن و یادگیری آماده می‌کند؛ اگر به خوبی این مهارت‌ها را قبل از مدرسه به کودکان آموزش دهیم، دیگر در دوران مدرسه چیزی به عنوان اختلال یادگیری نخواهیم داشت.

وی با اشاره به سرگرمی‌های مناسب برای کودکان می‌گوید: بازی با توپ و راکت، نخ کردن مهره‌ها، خمیر بازی، قیچی کردن خمیر و بریدن کاغذ، گره زدن نخ، باز و بسته کردن پیچ و مهره، جدا کردن حبوبات مخلوط شده از یکدیگر، انداختن توپ در سبد و بازی بولینگ از سری بازی‌هایی است که باعث تقویت عضلات ظریف بدن کودک مثل عضلات انگشتان دست می‌شود.

اشهاریان اضافه می‌کند: تکمیل نقطه‌چین‌ها طبق الگویی خاص، تکمیل مازها، حل کردن پازل، دومینو، دارت، تیله‌بازی، پرتاب توپ و گرفتن آن، مینی بسکتبال، تیراندازی با تفنگ پلاستیکی، بولینگ، رنگ‌آمیزی و کپی کردن شکل‌های ساده همچون دایره و مثلث نیز از بازی‌هایی است که سبب تقویت هماهنگی چشم‌ها و دست‌ها در کودکان می‌شود.

وی می‌افزاید: بازی‌هایی که مهارت‌های حرکتی و عضلات ظریف کودک را تقویت کرده و سبب هماهنگی چشم‌ها و دست‌های او می‌شود، آمادگی لازم را برای نوشتن در دوران مدرسه برای کودکان فراهم می‌کند، پس اگر کودک قبل از ورود به مدرسه مشغول به انجام دادن چنین بازی‌هایی باشد، در دوران مدرسه عملکرد بهتری خواهد داشت.

این روانشناس با بیان اینکه بازی‌هایی برای تقویت حافظه بینایی کودک وجود دارد، عنوان می‌کند: تمرین توالی حافظه بینایی از سری بازی‌هایی برای تقویت حافظه بینایی کودکان است، یعنی تعدادی کارت با شکل حیوانات و اشیا به کودک نشان می‌دهیم و پس از گذشت چند ثانیه نگاه کردن کودک به کارت‌ها، آن‌ها را جمع کرده و از کودک می‌خواهیم به ترتیب شکل‌هایی که مشاهده کرده است را نام ببرد.

وی ادامه می‌دهد: بازی با چوب کبریت از دیگر بازی‌ها برای تقویت حافظه بینایی کودکان است، بدین‌صورت که شکل‌هایی با استفاده از چوب کبریت درست می‌کنیم و در معرض دید کودک قرار می‌دهیم و سپس با به هم ریختن شکل‌ها و جمع کردن آن‌ها از کودک می‌خواهیم که همان شکل‌ها را با چوب کبریت بسازد. با استفاده از این قبیل بازی‌ها کودک در دوران مدرسه حروف الفبا را آسان‌تر یاد گرفته و شکل نوشتاری آن را بهتر به‌خاطر می‌سپارد.

تأثیر بازی بر تقویت حافظه شنیداری کودکان

اشهاریان خاطرنشان می‌کند: برای تقویت درک مطلب کودکان که اساس یادگیری است می‌توان از کتاب‌های داستان جذاب و متناسب با سن کودک استفاده کرد، بدین نحو که داستان یا بخشی از آن برای کودک خوانده می‌شود، سپس در رابطه با روایت داستان و نتیجه‌گیری‌های آن از کودک سوالاتی می‌پرسیم؛ همچنین برخی از لغات را نیز به زبان ساده برای او معنی می‌کنیم.

وی با بیان اینکه می‌توان برای تقویت حافظه شنیداری کودکان که در دوران مدرسه سبب یادگیری و به خاطر سپردن بهتر مطالب می‌شود بازی‌هایی معرفی کرد، اشاره می‌کند: بیان نام اعداد به‌طور آرام و آهسته با کمی مکث توسط والدین و درخواست از کودک برای بیان مجدد نام اعداد یا بیان مجموعه‌ای از کلمات و پرسیدن آن از کودک از سری بازی‌های ساده برای تقویت حافظه شنیداری کودکان است.

این مدرس دانشگاه فرهنگیان ادامه می‌دهد: بازی حافظه اعداد معکوس که در آن کودک باید اعداد بیان شده توسط والدین را به‌صورت معکوس بیان کند و انجام فرمان‌های ساده والدین توسط کودک مانند اینکه والدین به فرزند بگویند دست راست خود را روی چشم چپ بگذار یا دایره کوچک سبز رنگی را زیر مربعی نارنجی رنگ رسم کن، از دیگر بازی‌ها برای تقویت حافظه شنیداری در کودکان است.

بر این اساس، انتخاب سرگرمی برای کودکان و دانش‌آموزان باید متناسب با سن، شرایط، ویژگی‌های منحصر به فرد و محیط زندگی و رشد کودک باشد، برای مثال کودکی که دو ساله نیاز به جست‌وجو در محیط و لمس اشیا دارد و باید چنین شرایطی برای او فراهم شود، همچنین وسایل تیز و خطرناک از دسترس او خارج شود تا مهارت رشدی و حرکتی او افزایش یابد.

انتخاب رسانه‌ها، فضای مجازی و بازی‌های رایانه‌ای برای سرگرمی کودکان انتخاب مناسب و سازنده‌ای نیست، بلکه احتمال بروز آسیب‌های متعدد جسمی، روانی، عاطفی و شناختی را در فرایند رشد و تربیت کودک افزایش می‌دهد؛ والدین باید علاوه بر اینکه شرایطی را فراهم کنند تا کودک بازی‌های متنوعی را تجربه کند، بر استفاده کودک از فضای مجازی و رسانه‌ها نظارت کافی و دقیقی داشته باشند.

کد خبر 737806

دیگر خبرها

  • هزار کودک سنندجی در حمایت از کودکان غزه گردهم می‌آیند
  • ۱۷ هزار کودک در غزه والدین خود را از دست داده‌اند
  • چگونه با کودکان درباره بیماری صعب‌العلاج والدین صحبت کنیم؟
  • چگونه با کودکان در باره بیماری صعب‌العلاج والدین صحبت کنیم؟
  • بازی؛ نیازی بنیادین در دوران کودکی
  • بهترین زمان آموزش زبان دوم برای کودکان چه سنی است؟
  • سرمایه گذاری در حوزه تفریحات کودک
  • تعداد کودکان شیرخوارگاه های استان تهران به زیر ۱۰۰ کودک رسید
  • وصیت نامه کودک غزه ای: اسباب بازی هایم را به دوستانم بدهید
  • توصیه‌هایی برای جلوگیری از مسمومیت کودکان در سفر