روز رستاخیز نزدیک است
تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۱۸۳۹۸
پتروسکی، استاد ریاضی کاربردی دانشگاه لستر در انگلستان معتقد است؛ افزایش کنترل نشده دمای جهانی می‌تواند به میزان چشمگیری اکسیژن قابل تنفس موجود در جو سیاره را کاهش دهد و زندگی را در زمینی که ما آن را می‌شناسیم تهدید کند و روز رستاخیر فرابرسد.
به گزارش برنا؛ تصور کنید روزی فرابرسد که یکی از محصولات پرفروش داروخانه‌ها کپسول‌های قابل حمل اکسیژن باشد و انسان‌ها مجبور شوند به محض اتمام هوای داخل کپسول یکی دیگر را جایگزین آن کنند؛ آن هم تنها برای اینکه بتوانند مانند امروز من و شما نفس بکشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما خبر خوش یا بد اینکه انسان هیچگاه به مرحله‌ای نمی‌رسد که هوایی برای تنفس برایش باقی نمانده باشد چون تا پیش از آنکه میزان اکسیژن به این حد کاهش یابد تقریبا همه چیز نابود شده است. حال با فرض اینکه انسان به طور کامل، اتمسفر زمین را نابود نکند؛ این جو آبی زمین باید برای میلیون‌ها سال مهمان‌نواز ما باشد، اما این پذیرایی از ما همیشگی نیست.
ما به نسخه دیگری از زهره تبدیل خواهیم شد
مجله علمی نیوساینتیست در این باره نوشته است؛ به محض اینکه هسته خورشید منقبض شود به آرامی درخشان‌تر و البته گرمتر خواهد شد. طی یک میلیارد سال بعد تنها ده درصد روشن‌تر از الان خواهد بود اما به میزان غیرقابل تحملی زمین را گرم می‌کند. به گزارش سیناپرس، پس از آن، آب‌های درحال تبخیر از سطح اقیانوس‌ها، با ورود بیش از اندازه‌شان به اتمسفر، تاثیر گازهای گلخانه ای را شدیدتر و بیشتر می‌کنند؛ در این شرایط اتمسفر زمین این ظرفیت را دارد که طی مرور زمان، این سیاره را به نسخه‌ای دیگری از سیاره زهره تبدیل کند.
این تغییر و تحولات ممکن است مقداری زمان بر باشد و به آرامی اتفاق بیفتد؛ یعنی امکان دارد در وهله اول تنها با اتمسفری آغشته به ابر که به طور فزاینده در حال گرم شدن است رو به رو شویم که قادر است طی مدت زمانی، مکان مناسبی برای محافظت از زندگی میکروبی باشد. در این شرایط و با گرمتر شدن جو، میزان ظرفیت آن برای ذخیره آب بیشتر می‌شود و آب به داخل آن نفوذ می‌کند.
اکنون این آب باد آورده توسط اشعه ماورابنفش، به اتم های اکسیژن و هیدروژن تجزیه می‌شود؛ اینجاست که اکسیژن فرصت را برای ترک زمین مناسب می بیند و آن را ترک می کند. در این زمان شاید هنوز موجودات فضایی با نگاه کردن به زمین تصور کنند این سیاره هنوز قابل سکونت است، درحالیکه هیدروژن هم به قدر کافی سبک شده است که به فضا برود و مایی که احتمالا وجود نخواهیم داشت را تنها بگذارد. بنابراین به تدریج آب هم از بین خواهد رفت.
یا شاید هم شبیه تیتان شویم
در صورت ادامه این فرآیند، طی دو یا سه میلیارد سال بعد اقیانوس ها خالی خواهند شد. بدون آب اقیانوس ها که باعث نرم شدن صفحات تکتونیکی زمین می شوند، کربن دفن شده به صورت فوران های آتشفشانی، از زمین به هوا منتشر می شود در نهایت ما شبیه تیتان قمر سیاره زحل خواهیم شد.
تمامی این اتفاقات زمانی رخ می‌د هد که انسان دخالتی در میزان ترکیبات جو نداشته باشد و تنها با گرم تر شدن خورشید، چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. درواقع باید گفت زودتر از آنچه که خورشید در این باره دست به کار شود، انسان ها با افزایش بیش از اندازه انتشار سی اف سی در جو باعث گرمتر شدن آن و کاهش هوای قابل تنفس خواهند شد.به گزارش سیناپرس، دی اکسیدکربن نماینده خوبی برای سی اف سی‌هاست که در اثر زیاد شدنش در جو گرمای زمین را به دام می اندازد. انسان‌ها طی 150 سال گذشته به اندازه کافی دی اکسیدکربن در جو منتشر کرده اند که میزان آن نسبت به هزارسال گذشته بسیار بالاتر باشد.
با این میزان انتشار کربن جهان دیگر هوای قابل تنفس ندارد
سرگئی پتروسکی، استاد ریاضی کاربردی دانشگاه لستر در انگلستان معتقد است؛ افزایش کنترل نشده دمای جهانی می‌تواند به میزان چشمگیری اکسیژن قابل تنفس موجود در جو سیاره را کاهش دهد و زندگی را در زمینی که ما آن را می شناسیم تهدید کند.
پتروسکی در مدل رایانه‌ای خود به فیتو پلانگتون ها در اقیانوس ها اشاره کرد. در واقع این گیاهان میکروسکپی دریایی مسئول تولید دو سوم اکسیژن جهان هستند. در بررسی توانایی فوتوسنتز کردن فیتو پلانگتون ها در دماهای مختلف، پتروسکی به یافته نگران‌کننده ای دست یافت؛ اینکه در یک دمای خاص این موجودات به سادگی تولید اکسیژن را متوقف می کنند.
این دانشمند می گوید؛ روز رستاخیز زمانی فرا می‌رسد که ما اجازه دهیم اقیانوس های جهان شش درجه سانتی گراد گرم تر از شرایط عادی شوند. اغلب اقلیم شناسان هشدار داده اند که برای جلوگیری از فاجعه بارترین آثار تغییرات اقلیمی باید افزایش دمای جهان پیش از آنکه بیشتر دو درجه بالا رود متوقف شود این هدفی است که از سوی متحدان توافقنامه پاریس هم ذکر شده است.
اما تحقیقات نشان می دهند که جلوگیری از افزایش دما تا زیر دو درجه تا حد زیادی بعید است. مگر آنکه انتشار گازهای گلخانه ای به طور کامل کاهش یابد. در نهایت قانونگذاران هنگام تدوین سیاست های زیست محیطی، باید این فاجعه را کاملاً در ذهن داشته باشند. چراکه ممکن است در آینده‌ای نزدیک تمام زندگی روی زمین به این سیاست‌ها بستگی داشته باشد.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: تنفس زمین زهره سیاره کربن زحل جهان ذهن قابل تنفس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۱۸۳۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
محیط زیست و پسماند از مهم‌ترین چالش‌های امروزی بشر است
پیام جوهرچی، در یادداشتی عنوان کرد: «سوم اردیبهشت مصادف با ۲۲ آوریل، به عنوان روز جهانی زمین‌پاک نامگذاری شده که از مهم‌ترین رویداد‌های زیست محیطی جهان به شمار می‌رود. مجمع عمومی سازمان ملل متحد از طریق این نامگذاری، از همه‌ی سازمان‌های بین‌المللی، منطقه‌ای و ناحیه‌ای، جامعه‌ی مدنی، سازمان‌های غیردولتی و همه‌ی ذی‌نفعان مرتبط دعوت می‌کند تا در صورت تمایل به افزایش سطح آگاهی‌های عمومی درباره‌ی روز جهانی زمین، اقدام کنند.
زمین و بوم سازگان‌های موجود در آن، خانه‌ی ماست. به منظور حفاظت از زمین از یک سو و تأمین نیاز‌های نسل امروز و فردا از دیگر سو، ناگزیر از هماهنگی انسان با طبیعت و زمین هستیم. روز جهانی زمین می‌خواهد به ما یادآوری کند که زمین و بوم سازگان‌های آن، حیات را برای بشر و سایر زیستمندان ممکن می‌سازد. نامگذاری این روز، فرصتی برای بالا بردن سطح آگاهی عمومی در سراسر جهان، نسبت به چالش‌هایی است که سیاره‌ی ما هم اکنون، برای تأمین رفاه و آسایش انسان‌ها با آن روبروست. ما روز زمین را جشن می‌گیریم تا یادمان نرود که زندگی و تغذیه‌ی ما، به این سیاره وابسته است.
از بین بردن منابع طبیعی و تخریب سریع محیط زیست، نتیجه‌ی الگو‌های نادرست مصرف و تولیدات ناپایدار است که منجر به پیامد‌های نامطلوب برای زمین، سلامت و رفاه عمومی بشر شده است. شواهد علمی نشان داده است که شیوه‌ی زندگی فعلی ما (به ویژه الگو‌های مصرف و تولید پسماند) به شدت بر تحمل تاب‌آوری زمین تأثیر گذاشته است.
از دست دادن تنوع زیستی، بیابان‌زایی، تغییرات آب و هوایی، گرمایش زمین و اختلال در برخی از دوره‌های طبیعی، از جمله هزینه‌های نادیده گرفتن فرصت تجدید حیات برای طبیعت و یکپارچگی بوم سازگان‌های آن است. تحقیقات علمی اخیر نشان می‌دهد که از زمان انقلاب صنعتی، طبیعت به عنوان یک کالا محسوب شده که فقط به نفع مردم و برای رفع نیاز‌های اساسی جمعیت رو به رشد عمل کرده است و مشکلات محیط زیستی بوجود آمده را تاکنون، با استفاده از تکنولوژی حل کرده است. اما باید به یک نکته مهم توجه کنیم و آن این است که منابع این سیاره محدود بوده و بهره‌برداری‌های گذشته از این منابع، دیگر امکان پذیر نیست؛ بنابراین نیازمند یک مدل پایدارتر برای تولید، مصرف و به طور کلی برای اقتصاد هستیم.
محیط زیست به صورت عام و پسماند به صورت خاص یکی از مهم‌ترین چالش‌های امروزی بشر است. فهم چالش محیط زیست ضرورت ظهور اندیشه عمل‌گرایانه اثربخش است. فهم پدیده‌ها قطعاً مهم‌تر از حل آنهاست و اگر بدون فهمیدن بخواهیم مسائل را حل کنیم، بر دامنه مشکلات خواهیم افزود.
ایجاد یک دنیای جدید، نیاز به ایجاد یک رابطه‌ی جدید میان انسان و زمین دارد. منظومه‌ی شمسی به ما یادآوری می‌کند که همانطور که زمین در مرکز جهان قرار ندارد، ما انسان‌ها نیز مرکز زمین نیستیم. ما همراه با بقیه زیستمندان در سیاره‌ی زمین، در شبکه‌ی بزرگ‌تر مشترکی زندگی می‌کنیم.
از سال ۲۰۰۹، مجمع عمومی سازمان ملل با اتخاذ ۹ قطعنامه در مورد هماهنگی با طبیعت، تعریف این رابطه‌ی تازه را بر اساس یک رابطه‌ی غیر انسان محور با طبیعت، آغاز کرده است. این قطعنامه‌ها، حاوی دیدگاه‌های مختلف در مورد ساختن یک پارادایم جدید و غیر انسان محورانه است که در آن، اساس و پایه‌ی اقدامات درست یا غلط در مورد محیط زیست، تنها بر منافع انسان متکی نیست.
در میان انواع آلودگی‌ها، پلاستیک‌ها بیشترین آسیب را به کره زمین وارد می‌کنند. آلودگی‌های پلاستیکی و میکروپلاستیک‌ها از بزرگترین تهدید‌های زیست محیطی ما هستند که باعث صدمه به محیط زیست می‌شوند.
بیشترین حجم میکروپلاستیک‌ها ناشی از زباله‌های پلاستیکی مثل بطری و کیسه پلاستیکی در اقیانوس‌ها و منابع آبی هست که در معرض تابش آفتاب و انرژی آب به ذرات کوچک‌تر تجزیه شده و وارد آب‌های اقیانوس‌ها و منابع آبی می‌شوند.
زباله‌های پلاستیکی پراکنده در اقیانوس‌ها جان میلیون‌ها جاندار دریایی از جمله فک‌ها، نهنگ‌ها، دلفین‌ها، پرندگان دریایی، ماهی‌ها، خرچنگ‌ها، لاک پشت‌ها و بسیاری دیگر از حیوانات دریایی را تهدید می‌کنند.
کافی است به زیان‌های این کیسه‌ها برای سیاره ما و موجودات زنده آن، فکر کنید تا قانع شوید که استفاده از آنها باید با راهکار‌های پایدارتری جایگزین شود. آمار‌ها نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۵۰ وزن پلاستیک‌های رها شده در اقیانوس‌ها از وزن ماهی‌ها بیشتر خواهد شد. با این حال افزایش آگاهی مردم درباره آلودگی‌های پلاستیکی کورسوی امیدی برای بهبود این شرایط است. در این راستا آئین نامه کاهش مصرف کیسه‌های پلاستیکی به عنوان گام اول و ابتدایی جهت کاهش آثار مخرب آنها تدوین و در هیئت دولت مصوب شد. اجرای صحیح و به هنگام مفاد این آئین نامه مطالبه عموم و سازمان حفاظت محیط زیست است.»
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی محیط زیست
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد