۵ فناوری ترسناک
تاریخ انتشار: ۲۵ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۳۲۳۰۰
با گذر زمان و پیشرفت فناوری، فیلمهای تخیلی مانند «مردان سیاهپوش» رنگ واقعیت به خود گرفته اند.
خبرگزاری میزان - روزنامه خراسان نوشت: هر فناوری جدید در کنار نکات مثبت خود، نکات منفی را هم به همراه دارد، اما برخی از این فناوریها عواقب و عوارض جانبی خطرناکی میتوانند داشته باشند. ممکن است این عوارض اکنون ناراحت کننده باشند، اما در آینده بسیار خطرناک شوند و در برخی موارد حتی کشنده باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نکته تاسف برانگیز برای ما این است که نه تنها رویای نسل گذشته که حتی کابوسهای آنها هم برای ما به واقعیت پیوسته است. به طور مثال روز گذشته خبری به نقل از ایلان ماسک مدیرعامل شرکت نوالینک منتشر شد مبنی بر این که با کاشت چیپهای نورالینک داخل مغز تا ۱۰ سال آینده دیگر نیازی به یادگیری زبانهای خارجی نخواهید داشت و هر زبانی را بلافاصله صحبت خواهید کرد! گفته میشود این تراشهها که در مغز افراد کاشته میشوند، به صورت آنی گفتار را ترجمه و به زبان مورد مکالمه فرد در ذهن او پخش میکنند. به هرحال در ادامه به تعدادی از این فناوریها که میتواند در آینده خطراتی را برای بشر به همراه داشته باشد، اشاره کرده ایم.
انسانهای قابل هک
هک کردن مغز در واقع به فعالیتی اطلاق میشود که در آن سیگنالهای مغزی را میتوان کنترل کرد تا ضمن دستکاری آنها به بهبود وضعیت سلامت افراد کمک کرد. در سال ۲۰۱۶ شرکت BrainCo از فناوری نوآورانه و جدیدی رونمایی کرد که گرچه ساختار بزرگ و پیچیدهای ندارد، اما توسط آن انسان قادر است به دستکاری هدفمند سیگنالهای مغزی بپردازد و این یعنی گامی موفق برای تحقق فناوری ترسناک «هک مغز انسان.» شاید ترسناکترین وسایل قابل هک ابزار پیوند پزشکی مانند دستگاههای تنظیم ضربان قلب باشند که از سیگنالهای بیسیم استفاده میکنند. هنگامی که ایمپلنت یا پروتز شما توسط افراد خوب به روز شود، بسیار عالی خواهد بود، اما به این معنی است که سختافزارهای انسانی را میتوان برای انجام قتل آن هم به صورت ناشناس و از راه دور هک کرد، همان طور که هک پروتزهای بدن را در بسیاری از سریالها و فیلمهای هالیوودی از جمله سریال «بلک لیست» که برای اخاذی اتفاق میافتد، میتوان دید.
حشرات الکترونیکی
سالهاست که دانشمندان شیوه و مدل پرواز کردن پرندگان و حشرات را بررسی میکنند تا با استفاده از آن پهپادها و سیستمهای پروازی بهتری را طراحی کنند. اما در عین حال دانشمندان در پی آن بودهاند که راهی برای کنترل پرواز حشرات پیدا کنند. تصور کنید که بتوان هنگام پرواز یک حشره، با فرمانی جهت پروازش را تغییر داد! این جانوران الکترونیکی به کمک میکروفن و دوربینهایشان میتوانند شما را ردگیری و حتی نمونههایی از DNA شما را استخراج کنند. شاید روزی از این فناوریها برای کمک به بیماران هم استفاده شود، اما همیشه باید این موضوع را در نظر گرفت که ممکن است عدهای از این فناوریها سوء استفاده کنند و آینده انسانها را به خطر بیندازند.
پاک کردن حافظه
حتما فیلم موفق مردان سیاه پوش را دیدهاید که بعد از دیدن موجودات فضایی با یک دستگاه کوچک بخشی از حافظه افراد را در یک لحظه پاک میکردند. یکی از ملزومات اصلی ایجاد تغییر در خاطرات انسان، استفاده از داروهایی است که بنابر اطلاعات ارائه شده هم اکنون نیز در بازار پیدا میشوند.
شاید در سالهای گذشته امکان حذف و تغییر تجربیاتی که در ذهن انسانها ثبت شده تنها محدود به داستانهای علمی تخیلی بود، اما به تازگی با پیشرفتهای صورت گرفته در حوزه فناوریهای مرتبط با اسکن سیستم اعصاب، محققان هر چه بیشتر به امکان تغییر حافظه انسان نزدیک و نزدیکتر شدهاند. این فناوری ترسناک به ماشینهای عظیم احتیاجی ندارد، بلکه بهوسیله ترکیبی شیمیایی انجام میشود که پروتئینهای خاصی را در بدن هدف میگیرد و باعث شکستن پیوندهایی میشود که ما را قادر به یادآوری موارد خاص میکند.
دانشمندان در ابتدا اعتقاد داشتند که خاطرات در ذهن انسان در یک ساختار و مکان ثبت میشوند. برای مثال تصور غالب حکایت از وجود یک مرکز بایگانی مبتنی بر سیستم اعصاب در ذهن انسان داشت، حال آن که مطالعات اخیر دانشمندان نشان داد هر یک از خاطرات ذهنی ما در ارتباطات موجود در مغز ثبت میشوند. حتی فکر کردن به این که دیگر خاطرات گذشته را به یاد نیاوریم هم خودش نوعی خطر به حساب میآید.
دیپ فیک
یکی دیگر از فناوریهایی که از ابتدا باعث ترس بسیاری شده است، فناوری جعل عمیق است. «deepfake» یا «جعل عمیق» به ویدئوهایی اطلاق میشود که در آنها با بهره از نرم افزارهای هوش مصنوعی و ترکیب و تغییر مجموعهای از فیلمها و عکسهای یک شخص خاص، حرکات و گفتاری را برای آن فرد تولید میکنند که در اصل وجود خارجی ندارد و آن فرد در دنیای واقعی آن حرکات یا گفتار را انجام نداده است. کارکرد «جعل عمیق» در ویدئو یا فیلم را میتوان همچون کارکرد فتوشاپ روی عکسها تشریح کرد.
اگرچه اغلب این موارد میتوانند به عنوان شوخی مورد استفاده قرار گیرند، اما سوء استفاده کسانی که قصد فریب دیگران، به ویژه در حوزههای سیاسی یا اقتصادی را دارند، این فناوری را به شدت چالش زا و نگران کننده کرده است. قبلا تشخیص این که آیا یک ویدئو با بهره از فناوری «جعل عمیق» ساخته شده است یا خیر آسانتر بود، زیرا چهرهها همیشه کاملاً مناسب و موجه به نظر نمیرسید، اما با تکامل فناوری، تشخیص آنها به شدت دشوار شده است.
سرباز الکترونیکی
تاریخچه تقویت قوای بدنی جنگجویان و سربازان، قدمتی همسنگ با تاریخچه جنگ روی کره خاکی دارد. حضور قهرمانان رویین تن در گوشه گوشه اساطیر ملل مختلف، از اسفندیار در شاهنامه حکیم توس گرفته تا آشیل، جنگجوی رویین تن در حماسه هومر و زیگفرید در اسطورههای اسکاندیناوی، همه گواهی هستند بر این حقیقت که بشر از ابتدای تاریخ، همیشه در جستوجوی راهی بوده تا به مدد آن از محدودیتهای کالبد مادیاش عبور کند و به قدرتی فرا انسانی دست یابد. فناوری، این رویای باستانی را هم به حقیقت مبدل کرده و بسیاری از کشورها به دنبال جایگزین کردن روباتها با سربازان هستند. روبات سرباز جدید به راحتی میتواند جایگزین تکاوران و جنگجوهای تعلیم یافته ارتش شود.
این روباتها توانایی تشخیص چهرههای انسانی را از غیر انسانی دارند، به راحتی میتوانند در جنگها شرکت کنند و با دشمن بجنگند. این روباتها حتی در صورتی که مورد ضربه قرار بگیرند باز هم هدف گیری دقیقی دارند. البته در این زمینه نباید اشتباه هوش مصنوعی و هک آنها را نادیده گرفت و باید این احتمال را در نظر گرفت که سرباز خودی تبدیل به دشمن شود.
بیشتر بخوانید: مصونیت یکساله با واکسن روسی «اپی واک کرونا»انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: فناوری دانستنی ها فناوری ها جعل عمیق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۳۲۳۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قدم گذاشتن به گورستانی ترسناک در اعماق
غزال زیاری: مدتهاست که با اعماق اقیانوسها جوری رفتار میشود که گویی جدای از جهان ما هستند؛ مکانی تاریک که مملو از موجودات بیگانه است؛ انسانها اغلب به فضای زیر پایشان با نفرت نگاه کردهاند و اعماق اقیانوسها با فراموشی برابر است.
ملوانان و دریانوردان هم که روزها و ماهها را در اقیانوس سپری میکردند، همواره توجهشان به موانع و خطرات احتمالی مثل صخرهها و شنها بوده و همین به شکلی دیرینه، باعث شده تا اعماق اقیانوس به موضوعی کماهمیت تبدیل شود.
آغاز توجه به اعماق اقیانوسهادر اوایل قرن نوزدهم بود که درک علمی دقیقتری درباره اعماق اقیانوسها شروع به شکل گرفتن کرد که نتیجه رشد روزافزون قدرتهای استعماری بود: با گسترش آرزوهای تجاری و سرزمینی اروپاییها و آمریکا برای تسخیر دنیا، نیاز به اطلاعات دقیقتر و جزئیتر درباره اقیانوسها افزایش یافت. البته کنجکاوی شکارچیان نهنگ هم نقش مهمی در درک اعماق اقیانوسها داشت.
علاقه به اعماق اقیانوسها در دهه ۱۸۵۰ و زمانی که کارآفرینان انگلیسی و آمریکایی نصب اولین کابلهای تلگراف زیردریایی در سراسر اقیانوس اطلس را شروع کردند، اهمیت بیشتری پیدا کرد. چالشهای فنی در این راستا، مستلزم درک دقیقتری از کف اقیانوسها بود. در دهه ۱۸۷۰ بود که ماموریت چلنجر به قصد بررسی علمی اقیانوسهای جهان آغاز شد و این کشتی، کره زمین را دور زد و آن زمان تازه وسعت واقعی اعماق اقیانوس آشکار گردید.
در شمال غربی اقیانوس آرام، جایی که گودال ماریانا در پوسته زمین فرو میرود، عمق بیش از ۸۰۰۰ متری ثبت شد. شگفتانگیزترین چیز برای دانشمندان آن روزگار، کشف پوستههای کوچک و موجودات زنده در عمق ۷هزار متری زیر آب بود.
دریچه های هیدروترمال و حیات باورنکردنی در آنیک قرن و نیم بعد از اکتشافات چلنجر، درک بیشتر از زندگی در اعماق اقیانوسها، هنوز ما را حیرتزده میکند. یکی از مهمترین اینها، وجود جوامع پررونق موجودات زنده است که در اطراف دریچههای گرمابی در کف اقیانوسها زندگی میکنند. این دریچهها در جایی شکل میگیرند که شکاف در پوسته زمین باعث تماس آب با ماگمای مایع میشود. در سطح، آب در مجاورت ماگما میجوشد ولی در اعماق اقیانوسها، فشار مانع از این کار شده و به جای آن، آب به شکل آبفشان گرم به اقیانوس بازگردانده میشود که ممکن است دمای آن تا ۴۰۰ درجه سانتیگراد برسد و جریانی از مواد معدنی را از گوشته زمین به سمت بالا حمل کند. با سرد شدن آب، این مواد معدنی جامد شده، ساختارهایی را با ارتفاع دهها متر تشکیل میدهند و روزانه تا ۳۰ سانتی متر رشد میکنند.
اولین دریچه هیدروترمال در سال ۱۹۷۷ توسط دانشمندانی که در عمق ۲۵۰۰ متری زیر اقیانوس در شکاف گالاپاگوس، بین اکوادور و جزایر گالاپاگوس، به بررسی بستر دریا میپرداختند کشف شد و دانشمندان از مشاهده جامعهای پر رونق از موجودات زنده در اطراف آن شگفتزده شدند.
از آن زمان تاکنون بیش از ۶۰۰ دریچه شناسایی شده که همه مملو از موجودات زنده هستند. از صدفها گرفته تا کرمها و ستارههای دریایی، عقربها و میگوها.. و جالب اینجاست که از نظر منطقی چنین تراکمی در تاریکی اعماق اقیانوس غیرممکن به نظر میرسد... چرا که بدون نور خورشید، فتوسنتز وجود ندارد. اما موجوداتی که در اطراف دریچهها رشد میکنند، از انرژی خورشید استفاده نمیکنند و به میکروبهای شیمیایی متکی هستند که قادرند مواد شیمیایی تولید شده توسط دریچهها را به انرژی تبدیل کنند.
کشف حیوانات در اطراف دریچههای گرمابی درک چشمگیر ما از انواع محیطهایی که زندگی در آنها جریان دارد را افزایش میدهد و این پیامدهای مهمی برای جستجوی حیات فرازمینی دارد؛ بدین ترتیب که اگر در چنین محیطهای روی زمین شاهد حیات هستیم، ممکن است در شرایط مشابهی در اقیانوسهای قمرهای یخی مثل انسلادوس که دور زحل میچرخد نیز حیات داشته باشیم.
و این البته مفروضات درباره شروع زندگی روی زمین را تغییر داده که شاید شروع حیات در اعماق دریاهای ابتدایی بوده باشد و این یعنی اعماق اقیانوسها شاید محل مرگ و فراموشی نبوده و زادگاه حیات در زمین باشد.
آغاز نقشه برداری از کف اقیانوساز آنجا که اطلاعات کمی در مورد محیط های اعماق دریا وجود دارد، دکتر تیم اوهارا، از استرالیا در ماموریتی، اولین تلاشها را برای نقشهبرداری با جزئیات از اعماق امتداد سواحل شرقی استرالیا و اعماق اقیانوس هند انجام داد. او در اعماق اقیانوسها به یک دنیای بیولوژیک فوقالعاده غنی برخورد؛ تنوع حیرتآوری از مرجانها، سختپوستان و ماهیهایی با ظاهرهای عجیب که تقریبا ۳۰% آنها برای علم جدید هستند و دههها زمان میبرد تا دانشمندان این گونهها را فهرستبندی کنند.
او به گونهای به نام ستاره شکننده برخورد که از خویشاوندان ستارههای دریایی هستند و تنوع حیرتانگیزی دارند و تا به امروز بیش از ۲۲۰۰ گونه آنها طبقهبندی شده است.
اوهارا حالا در حال فعالیت برروی پروژهای بزرگتر برای تجزیه و تحلیل ژنتیکی در راستای ترسیم تاریخ تنوع زیستی اقیانوسها در ۱۰۰ میلیون سال گذشته است و میخواهد نقشه متحرکی بسازد که حرکت چرخشی تنوع زیستی را در طول دهها میلیون سال به نمایش میگذارد.
محتمل به نظر میرسد که چنین نقشهای، تصور ما از اعماق اقیانوس را تغییر دهد. باید بدانیم که اقیانوسها قلمرو بیگانهای نیستند و به شکلی صمیمانه با هر بخش دیگری از سیارهمان درگیرند و از همین رو، وقتی اعماق اقیانوسها تبدیل به مکانی برای تخلیه و ذخیره زبالهها شدهاند، نگرانیهای زیادی در این رابطه ایجاد میشود.
امحاء سلاحهای منسوخ در کف دریاهاسالها بعد از جنگهای جهانی اول و دوم، دولتهای بریتانیا، آمریکا، شوروی، استرالیا و کانادا صدها هزار تن از سلاحهای شیمیایی منسوخ را به اعماق آبهای سراسر جهان ریختند. تعدادی از کشتیهای غرق شده، مملو از گاز خردل و گازهای اعصاب بود که البته در پی اعتراضات عمومی این اقدام در سال ۱۹۷۲ برای همیشه متوقف شد؛ چرا که قبل از آن صدها ماهیگیر بعد از مواجه شدن با تودههای گاز خردل یا پوستههای آن در تورهای ماهیگیری در بیمارستان بستری شدند.
در عین حال مقادیر زیادی از ضایعات مواد هستهای نیز در کف اقیانوسها انبار شدهاند. مطالعهای در سال ۲۰۱۹ نشان داد که دست کم ۱۸ هزار شی رادیواکتیو از کشتی گرفته تا زیردریایی هستهای، در کف اقیانوس منجمد شمالی پراکنده شده که بسیاری از آنها توسط شوروی در آنجا رها شده است.
در سال ۲۰۰۰ بود که در یک تمرین دریایی، بقایای K-۱۴۱ Kursk در دریای بارنتس غرق شد و تمام ۱۱۸ سرنشین آن کشته شده و راکتور و سوخت آن به زیر آب رفت و زیردریایی تهاجمی K-۱۵۹ در سال ۲۰۰۳ و با ۸۰۰ کیلو سوخت اورانیوم مصرف شده در حوالی دریای مورمانسک غرق شد. رئیس سازمان ایمنی هستهای نروژ گفته که زمان زیادی است که این اشیا، میراث سمیشان را در آبها رها میکنند و برخی از کارشناسان این وضعیت را "چرنوبیل در حال حرکت در کف دریاها" نامیدهاند.
البته تنها شوروی نبود که زبالههای هستهای را در کف دریاها ریخته و بین سالهای ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۲، بریتانیا ۷۰ هزار تن زباله هستهای را به اعماق اقیانوس ریخت و آمریکا، سوئیس و ژاپن و هلند کشورهای دیگری هستند که از اعماق اقیانوسها برای دفع مواد رادیواکتیو استفاده کردهاند. این در حالی است که معاهدههای بینالمللی حالا ریختن مواد رادیواکتیو در دریاها را ممنوع کردهاند ولی دولت بریتانیا همچنان در حال بررسی دفع ۷۵ هزار متر مکعب زباله هستهای در کف دریاهاست و استدلالش این است که این نوع دفع این زبالهها، راهی برای پایدار و ایمن نگاه داشتن زبالهها در طول صدهاهزار سال است. البته نشت مواد رادیواکتیو در سال ۲۰۱۴ در یک مرکز دفع زباله در زیر بستر دریا در نیومکزیکو نشان میدهد که این ادعا باید با احتیاط بررسی شود.
انواع زبالههایی که در کف دریاها یافت میشودزبالههای هستهای، تنها بخشی از یک داستان بزرگ از طمع و بیموالاتی است. این روزها میتوان انواع و اقسام زبالههای انسانی را در اعماق اقیانوسها یافت. پایگاه داده زبالههای اعماق دریای آژانس علوم و فناوری زمین دریایی ژاپن، از وجود کیفهای ورزشی، مانکنها، توپ و شیشه شیر کودک در اعماق هزاران متری اقیانوسها خبر داده که در برخی مناطق این انبارهای زباله ابعادی در حدود ۳۰۰ کیلومتر مربع دارند.
این فاجعه بشری، حتی به عمیقترین و دورافتادهترین نقاط اقیانوس هم رسیده: وقتی ویکتور وسکووو در سال ۲۰۱۹ به انتهای گودال ماریانا رسید، در کنار گونههای ناشناخته دوزیستان، یک پلاستیک که مربوط به بسته بندی شیرینی بود نیز پیدا کرد. در سفر کارشناسان اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا به گودال ماریانا در سال ۲۰۱۶، یک تکه قوطی کنسرو را در عمق ۴۹۴۷ متری مشاهده کردند.
میکروپلاستیکها نگرانکننده تر از هر چیزنگران کنندهتر از همه اینها، تجمع رو به رشد میکروپلاستیکها در اعماق اقیانوس است که بخش عمدهای از آنها، در پی شکستن اجسام پلاستیکی بزرگ در آب تولید میشوند و برخی دیگر شامل پلاستیکهای مهندسی شدهاند.
در لایههای بالایی اقیانوس، میکروپلاستیکها به زنجیره غذایی حمله میکنند؛ یعنی حیواناتی مثل نهنگها و پرندهها در مقادیر زیادی میکروپلاستیک مصرف میکنند و این منجر به سوءتغذیه و آسیب به اندامهایشان میشود.
البته حجم پلاستیک در لایههای سطحی اقیانوس در مقایسه با آبهای عمیق، کمتر است و مطالعات حکایت از آن دارد که حدود ۹۹.۸% از بیش از ۱۱ میلیون تن پلاستیکی که هر ساله وارد اقیانوسها میشوند، در آبهای عمیقتر قرار میگیرند. اجسام پلاستیکی بزرگ سریع غرق میشوند ولی میکروپلاستیکها زمان بیشتری در مدار میمانند و در مدفوع ماهیها و حیوانات دیگر دفع شده یا در جلبکها انباشت میشوند و این فرآیند ممکن است سالانه بیش از ۴۰۰ هزار تن پلاستیک را وارد اعماق اقیانوسها کند.
مشکل تنها پلاستیکها نیستند. در سال ۲۰۱۹ محققان چینی، تکههایی از کربن ۱۴ رادیواکتیو که از طریق انفجار بمبهای هستهای در دهههای ۱۹۴۰ و ۵۰ در بدن جانورانی که در گودال ماریانا زندگی میکردند، کشف کردند. این تکهها نه از طریق گردش اقیانوس، بلکه در باران مواد آلی به اعماق زمین منتقل شدهاند. در مطالعات جدیدتری، سزیم رادیواکتیو ناشی از فاجعه هستهای فوکوشیما در رسوبات در عمق بیش از ۷۰۰۰ متری در ژاپن یافت شده است.
بسیاری از مواد شیمیایی به همین ترتیب انباشت میشوند که برخی از نگرانکنندهترین آنها، آلایندههای آلی پایدار مثل بیفنیلهای پلیکلر (PCB)هستند که در دهه ۱۹۵۰ نشانههایی از آن در ماهیها، پرندگان و حتی بدن انسانها نیز یافت شد و بعد از آن بود که استفاده از PCB در بسیاری از کشورها ممنوع شد.
PCB چیست و چه خطراتی دارد؟گرچه هنوز به طور دقیق و شفاف مشخص نیست ولی PCB ها حتی در دوزهای ناچیز هم بسیار سمی هستند و باعث سرطان، آسیبهای کبدی و بدشکلی در بسیاری از گونهها و حتی اختلال در تعادل هورمونی در ماهیها، پرندگان و پستانداران میشوند و با اختلالات عصبی در پرندگان مرتبطند.
از آنجا که PCB در بافت چربی جمع میشود، در بدن شکارچیانی مثل کوسهها، فوکها و نهنگها که عمری طولانی دارند تجمع میکنند و همین در مرگ دستهجمعی این گونههای جانوری دخیل است. این جانوران غلظت بالایی از PCB را از طریق شیر به بچههایشان منتقل میکنند و بدتر از همه اینکه PCB وقتی دور از نور خورشید قرار میگیرد، بسیار آهسته تجزیه شده و برای چندین دهه در اعماق اقیانوس و بدن حیوانات باقی میماند.
تجمع هزاران تن زباله در کف اقیانوسها، میراث سمی صنعت بشر است و به ما یادآوری میکند که اعماق اقیانوسها را نباید فراموش کرد. باید این را به یاد داشت که درک ما از گذشته زمین، از مطالعات به عمل آمده روی بقایای جانوران باستانی و موجودات تکسلولی که در گل و لای کف دریا رشد میکنند به دست آمده است. در نتیجه درک کاملتر از مقیاس و اهمیت اعماق اقیانوس، مستلزم تغییر مشابه در درک ما از زندگی در زمین است.
اعماق اقیانوسها، بزرگترین محیط روی کره زمین است که ۹۵% از زیست کره و ۹۰% از فضای قابل زندگی کره زمین را تشکیل میدهند.
حالا و با مشخص شدن میزان تاثیر انسان بر اعماق اقیانوس، باید این را دریافت که نمیتوان کف اقیانوسها را مجزا از فعالیتهای انسانی و یا مرز جدیدی برای بهرهبرداری در نظر گرفت. تشخیص اینکه اعماق اقیانوسها با بقیه کره زمین پیوند نزدیکی دارد، مستلزم تغییر در درک ما از مقیاس و پیچیدگی واقعی است. آینده زندگی حیات روی زمین، به شکلی جداناپذیر به اعماق اقیانوسها وابسته است.
منبع: theguardian
۵۸۵۸
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1884878