به نقل از «عصر ایران»

کاهش عمر مفید ساختمان از ۳۲ سال به ۲۶ سال

تاریخ انتشار: ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۸۹۲۷۶

مدیرعامل آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک با بیان این‌که ضعف نظارت عمر مفید ساختمان‌ها در ایران را کاهش داد، گفت:باید به‌گونه‌ای ساختمان بسازیم که نیازی به بازسازی مجدد نباشد.

به گزارش تسنیم؛ مجید کیانپور با بیان این‌که ظرفیت خوبی برای ساخت ساختمان و واحدهای مسکونی در کشور وجود دارد، اظهار کرد: در زمان رونق به‌طور متوسط ۷۵۰ هزار ساختمان توسط بخش خصوصی در کشور ساخته می شد و در زمان کم رونق بودن حدود ۴۰۰ هزار پروانه ساختمان در کشور صادر شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با بیان این‌که ساخت‌و ساز علاوه بر رونق اقتصادی می تواند موتور پیشران اقتصاد باشد، ادامه داد:‌ بازار مسکن دارای حجم بالایی از منابع مالی است و باید برای جلوگیری از هدر رفت این منابع مالی ،برنامه‌ریزی کرد و با این گردش مالی در بخش ساختمان بتوان عمر مفید و کیفیت احداث ساختمان‌های کشور را افزایش داد.

وی با اشاره به پیشرفت‎های صورت گرفته در کشور و فناوری‌های نوین ساختمان سازی و به کارگیری استانداردهای روز دنیا ،هم اکنون عمر مفید ساختمان در کشور از حدود ۳۲ سال به ۲۶ سال کاهش یافته است تصریح کرد: متاسفانه در کنترل کیفی، استاندارد سازی مصالح، روش‌های اجرای سازه و ساختمان یا نحوه طراحی ساختمان و نظارت ، شاهد اشکالاتی در کشور هستیم که با توجه مشکلات در این صنعت، عمر مفید واحدهای ساختمانی در کشور کاهش یافته است.

مدیرعامل شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک با بیان اینکه برای رفع این مشکل در کشور نیاز به توانمند سازی و تلاش مضاعف جامعه مهندسی در کشور است افزود: ظرفیت افزایش دانش مهندسی در کشور وجود دارد و باید به این ظرفیت سمت و سوی مناسب داد.

نظارت بر ساخت‌وسازها اشکال دارد؛ کاهش عمر مفید ساختمان‌ها به 26 سال

کیانپور با اشاره به اینکه بیش از ۶۰۰ هزار مهندس با پتانسیل در کشور وجود دارد تاکید کرد: شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک با توانمندی و تخصصی که در اختیار دارد آمادگی در اختیار قراردادن دانش و برگزاری دوره‎های تخصصی برای باز آموزی مهندسین و افرادی که تازه وارد صنعت ساختمان سازی می شود را دارد تا از طریق این دوره‎های آموزشی بتوانیم در جهت کنترل کیفی ساختمان قدم‌های خوبی را برداریم تا از هزینه‌هایی که در بخش ساختمان سازی می شود به خوبی بهره‌برداری کنیم.

وی با بیان اینکه منابع مالی شخصی که در این ساختمان‌ها هزینه می شود در اصل منابع مالی و ثروت کشور است گفت: باید به گونه‌ای ساختمان بسازیم که نیاز به بازسازی مجدد نداشته باشد و یکبار برای همیشه ساختمانی خوب و مطابق با استانداردهای جهانی بسازیم که دانش فنی به کار گرفته شده موجب افزایش طول عمر واحد ساختمانی و کیفیت ساخت و ساز شود.

مدیرعامل شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک ادامه داد: با تفاهم نامه‌ای که میان شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک و سازمان نظام مهندسی به امضاء رسیده است و این آزمایشگاه آمادگی دارد با ارتقاء کیفی ساختمان‎ها ، اجرای Q.C و Q.A را در فرآیند ساختمان سازی نیز به اجرا در آوریم و اجرای آن توسط شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک می تواند طول عمرمفید ساختمان‌های کشور به دو برابر افزایش داده و به ۵۰ سال نزدیک نماید و ضمن کاهش هزینه ساختمان سازی، بتوانیم این منابع مالی اندوخته شده را در زمینه توسعه آبادانی کشور به کار بگیریم.

کیانپور با اشاره به تاریخچه شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک گفت: این شرکت با بیش از ۶۵ سال قرمت و سابقه در بخش های کنترل کیفی، در توسعه عمرانی کشور بالاخص پروژه‎های بین‌المللی، ملی و استانی فعال بوده و نقش بسزایی در کنترل کیفی و افزایش طول عمر مفید پروژه‌های عمرانی در کشور داشته است.

وی ادامه داد: شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک با بیش از ۵ هزار نیروی متخصص به صورت مستقیم و ۱۰ هزار نیروی متخصص غیر مستقیم به عنوان یک شبکه آزمایشگاهی بزرگ و معتبر در کشور مطرح است.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک عمر مفید ساختمان ساختمان سازی ساختمان ها منابع مالی کنترل کیفی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۸۹۲۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیزیکدانان، تعداد جهان های موازی را مشخص کردند!

تین نیوز

نظریه جهان های فراوان که برخی از آن به جهان های موازی، بس گیتی یا چندجهانی یاد می کنند، شاید همه ویژگی های یک نظریه علمی معتبر را نداشته باشد، اما ویژگی ها و پیامدهای آن حتی توجه مردم عادی را جلب می کند. فیزیک دانان در تازه ترین پژوهش ها گفته اند که ابعاد جهان های موازی بی نهایت نیست، بی اندازه بی نهایت است!

به گزارش تین نیوز به نقل از خبرآنلاین، «آلبرت اینشتین» با تمام نبوغ و دانش خود، تفسیر آماری مکانیک کوانتومی را قبول نداشت و این مفهوم را در جمله معروف «خدا تاس نمی اندازد» عنوان کرد. «نیلز بوهر» هم که از پایه گذاران مکانیک کوانتومی بود، در پاسخ اینشتین گفت: «به خدا نگو چه کار کند!».

تحقیقات فیزیک دانان طی نیمه دوم قرن بیستم نشان داد که نه تنها تعبیر اینشتین در تاس بازی اشتباه بود که کازینوی عظیم فیزیک کوانتومی به احتمال زیاد دارای اتاق هایی بسیار بیشتر از هر آن چیزی است که تاکنون تصور می کردیم. حال «ارسلان عادل» و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا در دیویس (UCD)، آزمایشگاه ملی لس آلاموس در ایالات متحده و انستیتو فدرال فناوری سوئیس در لوزان می گویند که به نظر می رسد تعداد این اتاق های اضافی، نهایتی ندارد!

این پژوهشگران در مقاله ای در آرکایو، نقشه واقعیت بنیادین را دوباره ترسیم کرده اند تا نشان دهند که نحوه ارتباط ما با اشیاء در فیزیک، ممکن است مانع از مشاهده چشم انداز عظیم عالم شود.

تفسیر آماری عالم

نزدیک به یک قرن است که درک ما از واقعیت، تحت تأثیر نظریه ها و مشاهداتی که زیر پرچم مکانیک کوانتومی مطرح شده اند، پیچیده شده است. روزگاری که می شد اندازه گیری های دقیقی از اجسام انجام داد و سرنوشت محتوم آن ها را با معادلات مکانیک، ترمودینامیک، الکترومغناطیس و نسبیت تعیین کرد، گذشته است.

برای درک تاروپود بنیادینی که عالم را تشکیل داده است، به ریاضیاتی نیاز داریم که بازی احتمالات را به اندازه گیری های حدودی و غیرقطعی مرتبط کند؛ و این، به دور از دیدگاه شهودی عالم است.

بر اساس تعبیر کپنهاگی مکانیک کوانتومی، به نظر می رسد که امواج هر احتمالی همیشه وجود دارند، تا زمانی که آن اتفاق قطعی می شود و دیگر احتمالات به ناگاه ناپدید می شوند. حتی در حال حاضر هم کاملاً مشخص نیست که در نهایت، چه چیزی سرنوشت گربه شرودینگر را تعیین می کند.

نظریه جهان های موازی

اما این همه ابهام، مانع از آن نشده است که دانشمندان از دیدگاه ها و ایده های مختلف دست بکشند. «هیو اِوِرِت» (Hugh Everett)، فیزیک دان آمریکایی در دهه 1950 (۱۳۳۰) نظریه جهان های موازی را پیشنهاد کرد که بر اساس آن، همه اندازه گیری های محتمل، واقعیت خود را پایه گذاری می کنند. به بیان ساده تر می توان این نظریه را چنین توضیح داد که انبوهی از جهان های موازی داریم که هر اتفاق امکان پذیری در یکی از آن ها به شکل تصادفی رخ می دهد. آنچه جهان ما را در مقایسه با دیگر جهان ها پراهمیت می کند، صرفاً آن است که ما در حال مشاهده آن پدیده هستیم.

 

مدل «جهان های متعدد» اِوِرِت را از نظر علمی نمی توان «نظریه» دانست (مانند نسبیت یا مکانیک کوانتومی) و نمی توان آن را با مکانیک کوانتومی مقایسه کرد که شگفتی های مطلق را در پدیده ای محسوس به نمایش می گذارد؛ بااین حال محاسبات فیزیک دانان نظریه ریسمان، تعداد حدود ۱۰ به توان ۱۰۰ جهان موازی را محتمل می داند؛ یعنی چند ده میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد عالم!

در مدل چندجهانی (برخی آن را «بس گیتی» ترجمه کرده اند)، با برداشتی از بی نهایت عالم از احتمال ها شروع می کنیم که به زبان فیزیک دانان، همان مجموع همه انرژی ها و موقعیت های شناخته شده تحت عنوان «هملیتونین سراسری» است و سپس، روی هر چیزی که توجه مان را جلب کند، تمرکز می کنیم. بدین ترتیب احتمال های نامتناهی را درون زیرسیستم های همیلتونی مشخص تر و به مراتب مدیریت پذیرتر، محدود می کنیم.

ذره بین فریبنده

حال این سؤال مطرح می شود که این تمرکز یا بزرگ نمایی، درعین حالی که می تواند ادراکی از نامتناهی در اختیارمان قرار دهد، آیا می تواند مانع مشاهده چشم انداز کلی شود؟ آیا این کار، رویکرد کوته فکرانه ای نیست که از آشنایی ما با برخی از اشیاء ریزمقیاس (میکروسکوپی) برآمده باشد؟

به بیان دیگر، می توان این طور توضیح داد که در آزمایش گربه شرودینگر، ما به راحتی می پرسیم که آیا گربه در داخل جعبه، زنده است یا مرده؛ اما هرگز در نظر نمی گیریم که آیا بوی نامطبوعی از جعبه منتشر می شود یا اینکه میز زیر جعبه، گرم است یا سرد.

پژوهشگران در تلاش برای تعیین اینکه آیا تمایل ما به حفظ تمرکز بر آنچه در داخل جعبه است، اهمیتی دارد یا نه؛ الگوریتمی را توسعه دادند تا بررسی کنند که آیا ممکن است برخی از احتمالات کوانتومی موسوم به «حالت های اشاره گر»، کمی سرسختانه تر از دیگر احتمال ها تنظیم شوند و درنتیجه سبب شوند که برخی از ویژگی های حیاتی با احتمال پایین تری درهم تنیده شوند.

اگر چنین باشد، جعبه توصیف کننده گربه شرودینگر تا حدی ناقص است مگر آنکه ما فهرست طولانی عواملی را در نظر بگیریم که بالقوه در سراسر کیهان پراکنده اند.

ارسلان عادل، فیزیکدان پاکستانی و عضو هیئت علمی دانشکده فیزیک UCD در توضیح این ایده می گوید: «برای مثال شما می توانید بخشی از زمین و کهکشان آندرومدا را در یک زیرسیستم داشته باشید و این زیرسیستم، کاملاً درست است». در تئوری، هیچ محدودیتی برای تعریف زیرسیستم ها وجود ندارد و فهرست طولانی از حالت های دور و نزدیک را می توان در نظر گرفت که هرکدام، واقعیت را با اندکی تغییر پدید می آورند.

پژوهشگران با اتخاذ رویکرد جدید در نظریه چندجهانی (جهان های متعدد) اِوِرِت، به پاسخی رسیده اند که آن را تفسیر «جهان های بسیار فراوان تر» نامیده اند. تفسیر جدید، مجموعه ای بی شمار از احتمال ها را در نظر می گیرد و آن را در بازه بی نهایتی از واقعیت ها ضرب می کند که در شرایط معمولی آن ها را در نظر نمی گیریم.

روش نوین هم با شباهت زیادی به تفسیر اصلی، بیش از آن که درباره رفتار عالم توضیحی ارائه دهد، به تلاش ما برای مطالعه گام به گام آن در هر لحظه اشاره دارد.

پژوهشگران امیدوارند که این الگوریتم بتواند در توسعه راه های بهتر برای کاوش سیستم های کوانتومی مانند الگوریتم های داخل کامپیوتر، کاربرد داشته باشد.

منبع: ScienceAlert

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید