شهر زندگی؛ ارتقادهنده خودشکوفایی شهروندان
تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۲۶۹۵۳
شهر زندگی همان شهر زیست پذیر است و شهر زیست پذیر محصول ارتباط متقابل و نزدیک بین شهروندان، فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی و منابع شهر است.
به گزارش خبرنگار ایمنا، برای آگاهی از مفهوم شهر زندگی در فلسفه اجتماعی باید دیدگاهی که در خصوص زندگی با آن مواجهیم را بدانیم، دیدگاه اول دیدگاه ایده آلیستی در خصوص زندگی است که در آن مفهوم زندگی با مفهوم زیست تفاوت‌هایی دارد، در این دیدگاه تفاوت زندگی با زیست همان تفاوت زندگی کردن با زنده ماندن است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این دیدگاه زندگی مفهومی حداکثری است و زیست، مفهومی حداقلی و شهروندان به شهری نیاز دارند که فاکتورهای مفهوم زندگی در آن شهر از حداقل تا حداکثر وجود داشته باشد و در دیدگاه دیگر نیز ویژگی‌های دیگری برای زیست‌پذیر بودن مدنظر است که برای آگاهی بیشتر در این خصوص با امان الله باطنی جامعه‌شناس گفت وگویی داشتیم که شرح آن را در ادامه می‌خوانید:
مفهوم و معنای شهر زیست‌پذیر برای زندگی چیست؟
بر اساس نظریه‌های موجود اساساً نخستین نیازهای انسان نیازهای زیستی است، نیازهای زیستی اولین سازندگان سلسله‌مراتب هستند و تا زمانی که تا حدودی رفع شوند، بیشترین تأثیر را بر رفتار فرد دارند. نیازهای زیستی نیازهای انسان برای حیات هستند یعنی خوراک، پوشاک و مسکن و تا زمانی که نیازهای اساسی برای فعالیت‌های بدن به حد کافی رفع نشده‌اند، عمده فعالیت‌های شخص احتمالاً در این سطح بوده و دیگر نیازها انگیزش کمی ایجاد خواهد کرد و بعد از نیازهای زیستی نیازهای امنیتی، اجتماعی، احترام، خودشکوفایی و خود انگیزشی قرار دارد که نیازهای امنیتی نیاز به رهایی از وحشت، تأمین جانی و عدم محرومیت از نیازهای اساسی است؛ به عبارت دیگر نیاز به حفاظت از خود در زمان حال و آینده را شامل می‌شود و نیازهای اجتماعی یا احساس تعلق و محبت نیازهایی ناظر به ارتقای انسان اجتماعی است و هنگامی که نیازهای اجتماعی اوج می‌گیرد، انسان برای روابط معنی‌دار با دیگران، سخت می‌کوشد.
نیاز به احترام نیز قبل از هر چیز نسبت به خود است و سپس قدر و منزلتی که توسط دیگران برای فرد حاصل می‌شود. اگر انسان‌ها نتوانند نیاز خود به احترام را از طریق رفتار سازنده برآورند، در این حالت ممکن است فرد برای رفع نیاز جلب توجه و مطرح شدن، به رفتار خرابکارانه یا نسنجیده متوسل شود، همچنین خودشکوفایی و خودانگیزشی نیز یعنی شکوفا کردن تمام استعدادهای پنهان؛ حال این استعدادها هر چه می‌خواهد باشد، بنابراین اگر از این منظر ما از شهر زندگی صحبت می‌کنیم، زندگی را در برابر زیست و زنده بودن قرار می‌دهیم و شهر زندگی دقیقاً شهری است که شهروندانش را در هرم نیازهای مازلو از نیازهای زیستی به سمت خودشکوفایی و خودانگیزشی ارتقا می‌دهد، یعنی بعد از خوراک، پوشاک و مسکن به عنوان نیازهای زیستی، امنیت و آینده و بعد نیازهای اجتماعی شهروندان را تأمین می‌کند و در نهایت باعث خودشکوفایی و خود انگیزشی شهروندان می‌شود، پس اگر از این منظر بخواهیم اصفهان را برآورد کنیم باید ببینیم چقدر توانسته‌ایم نیازهای زیستی، امنیتی، اجتماعی، احترام و خودشکوفایی و خودانگیزشی شهروندان را مرتفع کنیم.
با وجود مفهومی به نام حاشیه‌نشینی، آیا نیازهای زیستی شهر فراهم است؟
در گام اول و با بررسی نیازهای زیستی شهر، وجود بیش از پانصد هزار حاشیه نشین در شهر اصفهان علامت خوبی برای مرتفع کردن یکی از مهمترین نیازهای زیستی شهر یعنی حق مسکن نیست و باید بگویم در سال ۱۳۱۸ تنها ۶۵ نفر در سطح شهر اصفهان حاشیه نشین بوده‌اند، این رقم در سال ۱۳۷۲ به ۳۶ هزار و ۲۴۰ نفر و امروز به بیش از ۴۰۰ هزار نفر رسیده است، آن گونه که رئیس کمیسیون اجتماعی شورای شهر اصفهان نیز گفته است، در شهر اصفهان بالغ بر ۵۰۰ هزار نفر حاشیه نشین زندگی می‌کنند که در مناطق کم برخوردار به سر می‌برند و تاکنون ۴۰۰ نقطه بی‌دفاع شهری و ۸ منطقه حاشیه نشین با نیم میلیون جمعیت شناسایی شده است.
بر اساس بررسی‌های پژوهشی ما نیز ۶۳ محله از میان ۱۹۶ محله اصفهان تولید گمنامی اجتماعی می‌کنند و برابر تحلیل‌ها دارای یکی از انواع حاشیه نشینی درون شهری، برون شهری یا حاشیه نشینی فرهنگی و اجتماعی است، این ۶۳ محله جمعیتی بالغ بر ۶۴۱ هزار و ۱۹۲ نفر را در خود جای داده، با توجه به آمارنامه شهر اصفهان در سال ۱۳۹۵ و سرشماری همان سال عملاً ۳۲ درصد جمعیت شهر اصفهان را در بر می‌گیرد هرچند ایجاد کمربندهای سبز، رینگ‌های حفاظتی، عبور خط ۲ مترو از مناطق حاشیه نشین، شناسایی نقاط بی‌دفاع شهری و توانمندسازی نهادهای مدنی از اقداماتی بود که تاکنون در راستای پاسخ به نیازهای زیستی شهر و کاهش تبعات حاشیه نشینی انجام شده، اما باید نیازهای زیستی شهر و از جمله حق مسکن شهری نیز در این زمینه در نظر گرفته شود و برای پاسخ به دیگر نیازهای زیستی شهر بازآفرینی شهری و احیای بافت فرسوده یکی از موضوعات محوری است. همچنین بر اساس تحقیقات انجام شده نیازهای زیستی شهر درست مرتفع نشده و هنوز شهروندان در اولین نیازهای خود دچار مشکل هستند و همین امر اصفهان را به عنوان شهری برای زندگی تحت تأثیر قرار می‌دهد.
نیازهای اجتماعی یک شهر زیست پذیر چیست؟
تدوین برنامه جامع شهر به صورت مشارکتی به نوعی پاسخ به نیازهایی چون نیازهای اجتماعی و احترام در هرم نیازهای مازلو و در راستای تبدیل اصفهان به شهر زندگی است اما برای پاسخ به نیازهای اجتماعی شهر و نیاز شهروندان به احترام باید اقدامات وسیع‌تری انجام داد. به گفته یک پژوهشگر میراث فرهنگی در اصفهان هزینه پاکسازی آثار تاریخی به خصوص پل‌ها بسیار بالاست و در سال ۹۱ و ۹۲ تنها هزینه پاکسازی پل‌ها از آفت یادگاری نویسی، نزدیک به ۱۰۰ میلیون تومان بود. وندالیسم در شهر به نوعی نشانه عدم پاسخ به نیاز شهروندان به احترام و متعاقب آن عدم احساس تعلق کالبدی و اجتماعی به شهر است، اما چند ماه پیش بود که پارکوکاری از سی و سه پل اصفهان صعود کرد، این مشاهدات نشان می‌دهد شهر نتوانسته به نیازهای اجتماعی این دسته از شهروندان پاسخ دهد.
همچنین باید بگویم احیای پاتوق‌های اجتماعی که در دستور کار سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان قرار گرفته به نوعی پاسخ به نیازهای اجتماعی انسان شهری به عنوان موجودی اجتماعی است و در نهایت در ای نم سیر شاهد ارتقای شهر زندگی از نیازهای زیستی به خودشکوفایی و خود انگیزشی در هرم نیازهای مازلو هستیم، خودشکوفایی و خود انگیزشی شهروندان به معنای شکوفا کردن استعدادهای پنهان شهروندان در شهر و نیازمند برگزاری همایش‌های شهری است و مدیران شهری باید اقداماتی که به خودشکوفایی و خود انگیزشی شهروندان کمک می‌کند را در شهر اجرا کنند، چرا که نیازمند نهادینه کردن هرچه بیشتر این اقدامات هستیم تا پاسخگوی نیازهای اجتماعی و خودشکوفایی مفهوم شهری برای زندگی در اصفهان باشیم.
شهر زندگی باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟
مفهوم شهری برای زندگی در فلسفه اجتماعی به معنای دیدگاه وجودگرایانه و اگزیستانسیالیستی از زندگی است، این دیدگاه به " زندگی به مثابه زیستن " قائل است و زندگی را همان زیستن می‌پندارد در این دیدگاه شهر جایی است که قابلیت تجربه کردن به شهروندان می‌دهد، در این دیدگاه شهر زندگی همان شهر زیست پذیر است، شهر قابل زیست Liveable City، محصول ارتباط متقابل و نزدیک بین شهروندان، فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی و منابع محیطی شهر است. شهر قابل زیست را گاهی مترادف شهر سالم می‌دانند، شهر زمانی ناسالم است که نتواند منابع اساسی لازم را برای سلامت شهروندان خود فراهم آورد. با توجه به شرایط و ویژگی‌های شهر سالم، شهر قابل زیست، مرزی ندارد و به سوی تمام جهان باز است و در چنین شهری، محله‌ها یا محدوده‌های جدا از هم پیدا نمی‌شود و چنین شهری باید از ترکیب مناسب عملکردها و کاربری‌های زمین خود قابل تشخیص باشد و به نحوی باشد که شهرسازان و متخصصان علوم شهری توانایی و رغبت اظهار نظر درباره آن را داشته باشند.
چه ویژگی‌هایی شهر را برای زیست‌پذیر بودن دچار چالش می‌کند؟
تراکم فروشی در دهه اخیر باعث تغییر کاربری وسیع شهری شده است، در تهران روزی ۲۲۳ نزاع خیابانی رخ می‌دهد که بخش قابل تأملی از آن بر سر جای پارک خودرو است و این بخاطر نبود جای پارک و تراکم فروشی است، نکته تأسف بار این است که تراکم فروشی‌ها به تدریج شهر را غیرقابل زیست می‌کند، همچنین یک شهر قابل زیست، شهری است که در آن بین فضاهای ساخته شده شهر و محیط طبیعی آن تناسب وجود داشته باشد. در چنین شهری برای زندگی اجتماعی مردم با یکدیگر فضاهای مشترکی وجود دارد.
در شهر قابل زیست جایی برای فقر و ناکامی وجود ندارد و این شهر نه برای متخصصان علوم شهری و یا سازمان‌های اداری شهر، بلکه برای ساکنان آن شکل می‌گیرد. وجود کودکان کار در چهارراه‌های شهری یکی از نشانه‌های غیرقابل زیست بودن شهر است، آمار غیررسمی کودکان کار در استان‌های مختلف بسیار بالاتر از آن چیزی است که اعلام می‌شود، بسیاری از این کودکان بی شناسنامه و فرزندان مادران ایرانی و پدرانی از اتباع خارجی هستند که اغلب پسرانشان کودک کار و دخترانشان کودک همسر می‌شوند.
ضرورت‌های یک شهر قابل زیست چیست؟
از جمله ضرورت‌های یک شهر قابل زیست آن است که کالبد شهر به خوبی طراحی و برنامه‌ریزی شده باشد و شهر و محله‌های مسکونی آن مراکز مناسبی داشته باشند، معابر و شبکه‌های دسترسی آن نیز به نحو مناسبی به وجود آمده و همه تأسیسات مورد نیاز به صورت سلسله مراتبی در آن استقرار یافته باشند. رعایت شاخصه‌های آب و هوایی در ساختمان‌ها و فضاهای شهری، ارتباط شهر با شاخصه‌های فرهنگی، اجتماعی و جایگاه این‌ها در سیمای کلی شهر از جمله مشخصه‌های چنین شهری محسوب می‌شود و شهر قابل زیست باید به زیور هنر در طرح فضاهای عمومی خود آراسته باشد.
ارتقا سطح بهداشت عمومی و سلامتی جسمی و روانی جمعیت، رفاه عمومی، ارتباط مناسب بین بافت‌های شهر، اعتدال در شرایط اجتماعی و اقتصادی، نظم در طراحی و برنامه‌ریزی شهر، همخوانی تأسیسات زیربنایی، حمل و نقل مناسب، منظرسازی و وجود فضاهای باز (فضای باز و سبز شهری)، ایمنی در برابر حوادث و اتفاقات طبیعی و اجتماعی، دارا بودن مسکن مناسب، نبود فقر، جرم و اعتیاد و بیکاری (بیکاری)، در شهر نیز از شاخصه‌های ضروری زیست پذیری یک شهر است.
اعتدال در تراکم جمعیت و ساختمان، تأمین نیازمندی‌های عمومی و خدمات رفاهی و مکان یابی صحیح کاربری‌های بزرگ از مشخصه‌های یک شهر قابل زیست و سالم است. رواج ارتباطات مناسب اجتماعی و تمدن ساز بودن شهر نیز از جمله خصوصیات شهر قابل زیست است و در حال حاضر تراکم میانگین شهری در اصفهان ۱۰۱ نفر در هکتار است که در برخی از مناطق پایین دست تا ۲.۵ برابر این میزان نیز تراکم جمعیت داریم و این مسئله باعث تبدیل این مناطق به مناطق غیرقابل زیست به لحاظ استانداردها می‌شود.
محله‌ها در یک شهر زیست پذیر باید چه خصوصیاتی داشته باشند؟
محله نیز در شهر قابل زیست شرایطی دارد، محله آینه تمام نمای جامعه پیشرفته زمان و جلوه‌های فرهنگی ساکنان خود باشد؛ محله، به حالت جدا مانده از شهر در نیامده باشد؛ در محله بین محیط کار و محیط سکونت پیوند برقرار باشد؛ نیازمندی‌های روزمره جمعیت به تناسب سطح نیازهای آن در دسترس قرار داشته باشد؛ امنیت و ارتباط اجتماعی تضمین شده باشد؛ و ضمن در برداشتن راه‌های مناسب، از شبکه‌های حمل و نقل و وسایل نقلیه عبوری به دور باشد؛ تراکم مسکونی و قطع بندی‌های زمین به نحو مطلوب صورت گرفته باشد؛ در برنامه‌ریزی و طراحی محله تغییرات احتمالی آتی منظور شده باشد؛ در محله مسائل زیست محیطی و بوم شناختی رعایت شده و محله از آلودگی‌های محیطی به دور باشد، مردم محله در امور مربوط به خود از برنامه‌ریزی و طراحی گرفته تا جریان روزمره زندگی دخالت داشته باشند.
آیا ویژگی‌های شهر زندگی در شهرهای کوچک بیشتر قابل دستیابی است؟
شهرهای کوچک، کم تراکم و دور از آلاینده‌های محیطی برای نیل به شرایط شهر قابل زیست از آمادگی بیشتری برخوردارند، زیرا پدیده تراکم بیش از حد و تمرکز جمعیت به شهرهای غول آسایی منجر می‌شود که دستیابی به شهر قابل زیست و سالم را با مشکلات زیادی مواجه می‌سازد. با این همه از میان شهرهای بزرگ جهان، شهرهایی نیز وجود دارند که طبق معیارهای سازمان بهداشت جهانی و نهادهای اجتماعی بین المللی شرایط یک شهر قابل زیست را دارند؛ شهرهای سیاتل و ونکوور در آمریکای شمالی از این جمله هستند.
آیا مفهوم شهروند فرهنگی در اصفهان شکل گرفته است؟
در حال حاضر اهداف استراتژیک سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان معطوف به تحقق شهروندی فرهنگی در شهر فرهنگی است. سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان طی سال‌های گذشته نگارش و اجرای سندی را آغاز کرده که نام آن " شهروندی فرهنگی " است، مشخص است که شهروندی عبارت است از صورت تکامل یافته شهرنشینی و شهرنشینان وقتی به حقوق یکدیگر احترام می‌گذارند و به مسئولیت‌های خود در برابر شهر و جامعه شهری عمل می‌کنند به شهروند ارتقا می‌یابند.
با این تفسیر شهروندی فرهنگی هم به نوعی عمل به تکالیف و مسئولیت‌های فرهنگی قلمداد می‌شود، یعنی شهروندی که نسبت به مسئولیت‌های فرهنگی خود واقف است و به آنها عمل می‌کند و در فرآیند ساخت فرهنگ تنها یک کنش پذیر نیست، بلکه کنش گر است و شهروند فرهنگی به حساب می‌آید به بیان دیگر خروجی سند شهروندی فرهنگی در واقع شهروندانی است که به مسئولیت‌های فرهنگی خودشان در قبال شهر عمل می‌کنند و به تکالیف و حقوق فرهنگی خودواقف هستند، شهروندی فرهنگی بر سه المان زیست پذیری، معناگرایی و مردم گرایی متمرکز است و شش زیر مؤلفه شهروند هویت مدار، شهروند سالم، شهروند پویا و مشارکت جو، شهروند مطالبه‌گر، شهروند خلاق و شهروند اخلاق‌گرا را در بر می‌گیرد که به درستی و با تحلیل بحران کرونا ضرورت تحقق یک مؤلفه شهروندی فرهنگی یعنی شهروند سالم، تمام قد احساس می‌شود، تمرکز شهرداری در معاونت فرهنگی نیز با با تاکید بر شهروند سالم و المان زیست پذیری در شهروندی فرهنگی در کل بر روی شهر زندگی است.
کد خبر 502573منبع: ایمنا
کلیدواژه: شهر زندگی اصفهان شهر زندگی شهر زیست پذیر شهروند کیفیت زندگی کیفیت زندگی در شهر زندگی شهری سبک زندگی سالم بهبود کیفیت زندگی شهری بهترین شهرها برای زندگی جامعه شناسی شهری شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق نیازهای اجتماعی شهری برای زندگی پاسخ به نیازهای شهروندی فرهنگی شهر زیست پذیر پاسخ به نیاز حاشیه نشینی داشته باشند برنامه ریزی حاشیه نشین شهر اصفهان شهر زندگی چنین شهری مفهوم شهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۲۶۹۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ارتقای کیفیت زندگی شهری به کمک رشد هوشمند
رشد هوشمند یکی از برنامه‌های کلیدی است که بسیاری از شهرها برای اطمینان از قابل سکونت ماندن مناطق شهری و افزایش قابلیت زندگی و جذابیت کلی از آن بهره می‌برند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا،, ورود مردم به شهرها و علاقه آنها به سبک زندگی شهری باعث شده است که بسیاری از شهرها به دنبال راه‌هایی باشند تا اطمینان حاصل کنند که شهرهایشان برای سال‌های آینده قابل زندگی و لذت‌بخش خواهند بود. رشد هوشمند مفهومی برای ترویج استفاده کارآمد، پایدار و عادلانه از زمین در مناطق شهری است که بر ایجاد یک محیط شهری بادوام اقتصادی، پایدار زیست‌محیطی، عادلانه از نظر امکانات اجتماعی و از نظر زیبایی‌شناسی دلپذیر تمرکز دارد.
رشد هوشمند یک فرآیند برنامه‌ریزی شهری است که بر پایداری محیطی و توسعه جوامع پررونق و قابل زندگی در میان شلوغی شهر متمرکز است و به طور فزاینده‌ای در شهرهای سراسر جهان مورد استقبال قرار می‌گیرد، زیرا شهرها به دنبال تعادل توسعه اقتصادی و رشد مبتنی بر جامعه هستند. رشد هوشمند از اصول برنامه‌ریزی شهری پیروی می‌کند که سعی می‌کند از منابع، استفاده بهینه داشته باشد و در عین حال اثرات منفی بر محیط‌زیست و جوامع اطراف را به حداقل برساند. جامعه فشرده‌تر و قابل پیاده‌روی را ترویج می‌کند، نیاز به سفر با ماشین را کاهش می‌دهد و گزینه‌های حمل‌ونقل سالم‌تر و فعال‌تر را در اختیار ساکنان قرار می‌دهد. همچنین راهی برای بهبود زیست‌پذیری یک شهر، از طریق افزایش فضاهای عمومی و بهبود سلامت روان و ایمنی عمومی است.
یکی از عناصر اصلی رشد هوشمند، تأکید بر ارائه گزینه‌های گسترده حمل‌ونقل است و شامل ایجاد شبکه‌های حمل‌ونقل عمومی کارآمد، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری و جایگزینی سوخت فسیلی با سوخت پاک می‌شود. به این ترتیب وابستگی به خودرو را کاهش می‌یابد و باعث می‌شود افراد بدون نیاز به داشتن خودرو، راحت‌تر رفت‌وآمد کنند. رشد هوشمند همچنین انتخاب هوشمندانه‌تر برای نحوه استفاده از زمین را تشویق می‌کند.
یکی دیگر از عناصر رشد هوشمند، کاهش مصرف انرژی از طریق ساختمان‌های با انرژی کارآمد، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تشویق فناوری پایدارتر و کارآمدتر، بهبود کیفیت هوا، کاهش آلودگی آب و صرفه‌جویی در مصرف آب است. رشد هوشمندانه می‌تواند تأثیر مثبتی بر زیست‌پذیری یک شهر داشته باشد و این کار را از طریق حفاظت از مناطق طبیعی و ایجاد فضاهای سبز مانند پارک‌ها و باغ‌ها برای تفریح و آرامش شهروندان انجام می‌دهد تا ارتباطات بین مردم را تقویت کند، سلامت و ایمنی عمومی را بهبود ببخشد و آثار محیط شهری بر زندگی افراد را کاهش دهد. تقویت اقتصاد محلی از طریق ایجاد مکان‌های مطلوب‌تر برای زندگی و کار، کاهش نابرابری و طرد اجتماعی نیز از اهداف رشد هوشمند است.
ابتکارات رشد هوشمندافزایش سریع جمعیت شهرهای بزرگ در قرن بیست‌ویکم منجر به شلوغی، ترافیک و کمبود منابع شده و چالش‌های پیچیده‌ای را برای برنامه‌ریزان شهری و دولت‌ها ایجاد کرده است. رشد هوشمند برای مقابله با این مسائل راه‌حل‌های مبتکرانه عملی و پایدار ارائه می‌دهد. با تمرکز بر افزایش تراکم مراکز شهری، حفظ منابع زیست‌محیطی و ایجاد انواع مسکن و گزینه‌های اقتصادی، ابتکارات رشد هوشمند می‌تواند به ایجاد و گسترش شهرهای سرزنده کمک کند. این ابتکارات بر ارائه گزینه‌های مسکن و حمل‌ونقل متنوع نیز تاکید دارند تا با ایجاد خانه‌های اشتراکی و حمل‌ونقل عمومی، به کاهش ازدحام بیش از حد و آلودگی هوای شهر کمک کنند، همچنین با ایجاد محله‌های متصل به هم و شهرهای فشرده، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری را افزایش دهد و به عنوان یک مزیت اضافی، مشاغل محلی و فرصت‌های شغلی بیشتری را به همراه داشته باشد.
علاوه بر این، ابتکارات رشد هوشمند مدیریت پسماند و فضاهای سبز را ارتقا می‌دهد. یک محیط شهری با برنامه‌ریزی مناسب، دارای پارک‌ها و راه‌های سبز بسیاری است که کیفیت هوا را بهبود می‌بخشد و امکانات تفریحی را فراهم می‌کند. برای کاهش ضایعات، شهرها می‌توانند شیوه‌های بدون زباله، کمپوست‌سازی و مصالح ساختمانی پایدار را اجرا کنند.
شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، یادگیری ماشین و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نیز برای تنظیم دقیق ابتکارات رشد هوشمند استفاده می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که شهرها در آینده قابل زندگی، کارآمد و پایدار خواهند بود.
مزایای رشد هوشمند برای ساکنان و جوامعهدف اصلی رشد هوشمند فراهم کردن دسترسی به خدمات و امکانات محلی با حفظ محیط زیست، حفظ منابع طبیعی و کاهش نابرابری اقتصادی است و به دلیل مزایای بی شماری که برای ساکنان کلانشهرها دارد، از محبوبیت قابل‌قبولی برخوردار است.
به عنوان مثال، رشد هوشمند مردم را در اولویت برنامه‌های شهری قرار می‌دهد و با ایجاد خیابان‌ها و محله‌های جذاب و مناسب برای عابر پیاده، مردم را به پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و استفاده نکردن از خودرو تشویق می‌کند که همزمان با کاهش تراکم ترافیک، آلودگی هوا و تصادفات، شهر را به مکانی امن تر و سالم‌تر تبدیل می‌کند.
علاوه بر این، رشد هوشمند فضاهای سبز و باز را در سطح شهرها گسترش می‌دهد زیرا فضاهای باز، پارک‌ها، پیاده‌راه‌ها و مسیرهای دوچرخه‌سواری برای سلامت جسمی و روانی ضروری هستند، به کاهش استرس کمک می‌کنند، فرصت‌های تفریحی برای ساکنان فراهم می‌کنند، آلودگی هوا را کاهش می‌دهند و زیستگاهی برای حیات وحش فراهم می‌کنند که مانع از بین رفتن تنوع گونه‌های زیستی می‌شوند. علاوه بر این، فضاهای سبز با عمل به‌عنوان عایق حرارتی، اثر جزیره گرمایی شهری را کاهش می‌دهند و به این ترتیب هزینه‌های مربوط به خنک‌کردن را کاهش می‌دهند.
فضاهای سبز شهری به حفاظت از حوزه‌های آبخیز و کاهش سیلاب کمک می‌کند، کاشت درختان و درختچه‌ها، جذب کربن را نیز افزایش می‌دهد و به کاهش تغییرات آب و هوایی کمک می‌کند و به این طریق باعث افزایش تاب‌آوری شهر می‌شود.
در نهایت، رشد هوشمند باعث توسعه اقتصادی می‌شود و از افتتاح مشاغل و خدمات کوچک محلی مانند کافی شاپ‌ها و سوپرمارکت‌ها پشتیبانی می‌کند و دسترسی آسان ساکنان به نیازهای اولیه را افزایش می‌دهد. با این کار هم کیفیت زندگی مردم محلی را بهبود می‌بخشد و هم درآمد کل جامعه را بالا می‌برد.
چالش‌های پیش روی حامیان رشد هوشمندحامیان رشد هوشمند در حال برداشتن گام‌های مهمی در بهبود کیفیت زندگی در مناطق شهری هستند. این کار در درجه اول به دلیل تأکید آنها بر رویه‌های پایدار است که منابع طبیعی را حفظ می‌کند، توسعه اقتصادی و برابری اجتماعی را ارتقا می‌دهد و از جوامع سالم حمایت می‌کند. با این وجود حامیان رشد هوشمند در راه رسیدن به اهداف خود با چالش‌هایی مواجه هستند که اصلی‌ترین آنها کمبود منابع مالی در دسترس برای حمایت از تلاش‌های آنها است. ابتکارات رشد هوشمند نیازمند سرمایه‌گذاری‌های بزرگ برای اجرا و تداوم است. اگرچه دولت‌ها در سراسر جهان نیاز به ابتکارات را تشخیص داده‌اند و بودجه‌ای برای آنها فراهم می‌کنند، اما حمایت از تلاش‌های جامع برای کلان شهرها کافی نیست و دولت‌ها باید بودجه را برای این تلاش‌ها در اولویت قرار دهند.
به همان اندازه که محدودیت‌های مالی مرتبط با رشد هوشمند چالش‌برانگیز است، مقاومت سیاسی مخالفان نیز یک مسئله اصلی است. بسیاری از دولت‌ها از ترس اینکه رشد هوشمند ساختار قدرت آنها را مختل کند و ساختار سیاسی فعلی را تغییر دهد، تمایلی به پذیرش ایده‌ها ندارند. غلبه بر این مقاومت می‌تواند دشوار باشد و پیشرفت را برای حامیان رشد هوشمند دشوار کند.
علاوه بر این موانع، ابتکارات رشد هوشمند اغلب به مشارکت بسیاری از سهامداران مختلف نیاز دارد و همیشه کار آسانی نیست که آنها بتوانند با هم کار کنند. علاوه بر این، برنامه‌ها اغلب پیچیده هستند و برای موفقیت به انواع استراتژی‌ها و تاکتیک‌های مختلف نیاز دارند. ابتکارات ذاتاً پیچیده هستند و ایجاد یک چشم‌انداز واحد در مورد اینکه آینده چگونه باید باشد دشوار است زیرا شهرها اغلب از نظر پتانسیل توسعه بسیار متفاوت هستند و ارائه رویکردی که به یک اندازه برای همه شهرها متناسب باشد، همیشه امکان‌پذیر نیست.
تکنولوژی به سرعت در حال تحول در دنیای مدرن به یکی از مهمترین عوامل رشد هوشمند در کلانشهرها تبدیل شده است. این اصطلاحی است که برای توصیف شهر یا منطقه‌ای استفاده می‌شود که قادر به حفظ و ارتقای عملکردهای اصلی خود مانند زیرساخت‌ها، مسکن و بهره‌وری اقتصادی از طریق تخصیص کارآمد منابع و برنامه‌ریزی است. رشد هوشمند عمدتاً با اجرای ابتکارات یکپارچه‌ای حاصل می‌شود که با اهداف شهر در همه سطوح، از برنامه‌ریزی کاربری زمین و حمل‌ونقل، تا توسعه اقتصادی و فرهنگ مرتبط است. همانطور که شهرها رشد می‌کنند و زمین کمیاب‌تر می‌شود، به‌کارگیری فناوری‌های جدید در حوزه حمل‌ونقل و ساخت‌وساز به شهرها امکان می‌دهد که در عین رفع نیازهای شهروندان، کارآمدتر شوند.
یکی از مهمترین حوزه‌هایی که فناوری به‌طور قابل‌توجهی بر رشد هوشمند تأثیر گذاشته است، حمل‌ونقل است. از طریق تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و هوش مصنوعی، شهرها می‌توانند بینشی در مورد طیف گسترده‌ای از شبکه‌های حمل‌ونقل و رفتارهای مسافران به دست آورند و با استفاده از این نوع اطلاعات برای توسعه استراتژی‌ها و برنامه‌های متناسب با نیازها و اولویت‌های خاص یک شهر، حمل‌ونقل را بسیار کارآمدتر کنند. به عنوان مثال، امروزه هوش مصنوعی برای توسعه سیستم‌های پیشرفته ترافیک و پارکینگ و ساده‌سازی حمل‌ونقل عمومی با تجزیه‌وتحلیل روندهای رفت‌وآمد استفاده می‌شود.
فناوری همچنین نقش مهمی در بهره‌وری انرژی ایفا می‌کند و از سنسورهای هوشمند و سیستم‌های پایش انرژی برای ردیابی مصرف انرژی و گزارش داده‌ها استفاده می‌کند. به عنوان مثال، در ساختمان‌های شهری، سنسورها، سیستم‌های نظارت و کنترل‌کننده‌ها برای تنظیم دما، رطوبت و کیفیت هوا استفاده می‌شوند که نه‌تنها کارایی را بهبود می‌بخشند، بلکه هزینه‌های انرژی را نیز کاهش می‌دهند که منجر به شهری پایدارتر می‌شود.
علاوه بر این، در مدیریت بهتر سیستم‌های مدیریت پسماند و آب نیز می‌توان از فناوری بهره‌مند شد. استفاده از حسگرها و تجزیه‌وتحلیل‌های پیشرفته به شهرها کمک می‌کند تا مدیریت زباله و زیرساخت‌های خود را بهینه کنند تا به پایداری بیشتر و آلودگی کمتر دست یابند. این فناوری همچنین می‌تواند به شهرها کمک کند تا کیفیت آب را نظارت کنند و نشت آب را قبل از تبدیل شدن به یک مشکل تشخیص دهند.
کد خبر 745774
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد