اهمیت جایگاه امامت/ به چه کسی میتوان امام گفت؟
تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۰۱۷۳۷
حجت الاسلام و المسلمین ابوذر گودرزی در گفت و گو با خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،درباره اهمیت مقام امامت، گفت: این جایگاه، مقام و مرتبهای است که جز خداوند، رسولش و خود امام کسی نمیتواند حق مطلب را ادا کند، ولی آب دریا گر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید؛ یعنی به اندازه ظرفیت و توان خود میتوان مقام امامت را ادراک کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
انتخاب مسیر
وی در ادامه توضیح داد: ما نباید برای خود، زندگی، تعالی، کمال و سعادتمان یک مسیری داشته باشیم و بعد با نظر به امام؛ از زندگی و آموزههای او نیز استفاده کنیم و مسیر خود را اصلاح کنیم. درست است، حتی اگر از این روش هم استفاده کنیم تاثیر گذار و اصلاح کننده است، اما کافی نیست. انسان با ترسیم راه از طرف خود و استفاده از آموزههای امامت به قله سعادت نمیرسد. رسیدن به آن زمانی میّسر است که ما خود امام را مسیر، برای حرکت و تعالی قرار داده باشیم. یعنی از طریق امام و حقیقتش مسیر را طی کنیم.
حقیقت مقام تسلیم و اسلام
وی افزود: انسان باید قلب، نفس و تمام وجودش را به امام بسپارد، این معنای واقعی و حقیقی تسلیم و اسلام است. همه بزرگان و ره یافتگان به حریم توحید و ولایت در این مسیر حرکت کردند. تازمانی که این مسئله سرلوحه زندگی قرار داده نشود و هم چنان پای من و نفس در میان باشد انسان نمیتواند مسیر تعالی و تکامل را طی کرده و سعادتمند شود.
از جزئی نگری تا مقام کلیت و اراده حق
گودرزی تصریح کرد: امام آمده تا موانع حرکت، بند و رقّیّتی که به واسطه خود انسان یا عوامل دیگر وجود دارد را از او جدا کند؛ لذا از خود انسان شروع میکند. این در بند بودن یعنی گیر افتادن انسان در دامن و دام جزئیت، هرکه خود را به امام بسپارد به همان میزان از سرسپردگی امام او را از این جزئیت نجات، و او را به سمت کلیت که جایگاه خود امام است، حرکت میدهد. امام این گونه تربیت میکند و همه حرکت و رفتار امام تربیت بشر است کسی که این را دریافت کرد تربیت و هدایت میشود؛ و تصور پیروزی همیشگی اسلام بر ظالم و تلاش به خاطر آن به هر قیمتی، افتادن در دام جزئیت است؛ تنها امام است که انسان را به سمت کلی نگری که همان توجه به اراده خداوند، حرکت میدهد. بنا بر این امام وظیفه اش تحقق اراده خداوند در اجتماع است و در دل اراده خداوند هدایت نهفته است. پس کسی که خودش را به امام سپرد مثل مالک هدایت شده و به کلیت و سعادت میرسد.
نتیجه یا وظیفه؟
وی با ذکر مثالی از تاریخ گفت: امام به مالک میآموزد و وی را از جزئیتی که برایش همان پیروزی و موفقیت در جنگ با معاویه است که هدف مالک بود، به سمت کلیت یعنی انجام وظیفه و دستور الهی سوق دهد و به او بفهماند که موفقیت و پیروزی واقعی همین است. اگر چه ظاهرا این جنگ با شکست مواجه شد، اما امیرالمومنین با این نگاه کلیت همیشه پیروز است چرا که ایشان تابع اراده خداست. ایشان سپاه اسلام را حرکت نمیدهد که به معاویه غلبه کند بلکه به منظور اطاعت از فرمان حق آن را انجام میدهد. با این نیت انسان از جزئیت خارج شده و ملاک که انجام دستور الهی است، محقق میشود. این. فرق نگاه جزئی نگر و کلی نگر است و کسی که به مقام کلیت میرسد دیگر در بند پیروزی و موفقیت ظاهری نیست؛ لذا حال حضرت امیر در شروع جنگ و بعد از تغییر وضعیت به نفع معاویه تفاوتی ندارد و ناراحت از شکست ظاهری نیست. چون از ابتدا هدف چیز دیگری بوده که محقق شده؛ یعنی همان اطاعت از حق.
دادن فرصت توبه حتی به دشمنان و هدایت خواهی برای آنها
گودرزی ادامه داد: این مسئله که امام علیه السلام واسطه میشود که قاتلین و ضاربین حضرت زهرا (ع) به دیدن ایشان آمده و دلجویی و طلب بخشش کنند؛ ریشه در همین منظر کلی نگری دارد که حتی با وجود آن مصائب، حضرت به فکر هدایت و توبه آنان است؛ این یعنی امام و امامت. مانند اتفاقات، در طور تاریخ بسیار از ائمه دیده شده است.
تفاوت امامت و عصمت
وی گفت: امام مقام و مرتبه ایست ما فوق تصور اندیشه و والاتر از مقام عصمت. میان امام حسین (ع) و امام حسن (ع) در زمان امامت حضرت حسن (ع) تفاوت وجود دارد. با این که هردو بزرگوار عصمت داشتند، اما تنها حضرت مجتبی (ع) مقام امامت را داراست؛ و جایگاه امام حسین (ع) در زمان امامت امام حسن (ع) و پس از ایشان متفاوت است.
حجت الاسلام گودرزی خاطر نشان کرد: در فرهنگ اسلام خصوصا در تشیع؛ کسی حائز مقام امامت و شایسته این نام است که بتواند ظهور بخش اراده و مشیت الهی باشد و نفوس را حرکت داده و از دامن جزئیت به سمت عالم کلیت رهنمون کند؛ لذا به امامان دوازده گانه از نسل پیامبر میتوان امام گفت که صاحب و شایسته این مقام، منصب و عنوان هستند که توانایی انجام این حرکت را دارند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: عید غدیر دهه امامت مقام امامت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۰۱۷۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نکته مهمی که امام به هنگام عملیات طریقالقدس بر آن تاکید کردند چه بود؟
به گزارش خبرنگار جماران، شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در خاطرات خود از دیدارهای با امام خمینی (س) که در کتاب امام و دفاع مقدس به چاپ رسیده است، به روزی اشاره می کند که همراه فرماندهان اصلی جنگ از جمله مرحوم آیت الله هاشمی و آیت الله خامنه ای و دیگران برای تشکیل جلسه ای خدمت امام می رسند. خواندن این خاطره از زبان شهید شیرین تر است:
پس از دیداری که خدمت حضرت امام (س) راجع به مساله کردستان داشتم، حوزۀ ماموریت من از کردستان به صحنۀ جنگ تحمیلی انتقال یافت. اوایل جنگ بود و در سمت فرماندهی نیروی زمینی منصوب شده بودم. زمان، زمان آماده شدن برای عملیات طریق القدس بود و شرایط چندان مناسب به نظر نمی رسید. دشمن با تمام توان و قدرت داخل خاک ما شده بود و ما هم هر چه در توان داشتیم، نیروهایی از ارتش و سپاه را در جبهه متمرکز کرده بودیم. نیرویی نبود که از نظر توان کمی و کیفی در آن زمان بتوانیم زود وارد عملیات کنیم و دشمن را دفع نماییم. این بود که خیلی با احتیاط عمل می کردیم. برای اینکه خودمان را برای عملیات آماده کنیم، قرارگاه مشترک ارتش و سپاه به نام قرارگاه کربلا در اهواز تاسیس شد. در قرارگاه دائماً هماهنگی و هم فکری و تلاش های فراوانی انجام می شد. اولین عملیاتی را هم که طرح ریزی کرده بودیم، عملیات طریق القدس بود. از تهران هم دائماً حضرت امام (ره) پیشرفت کار را چه مستقیم و چه غیر مستقیم پی گیری می کردند. جلسه ای را با حضور رئیس جمهور وقت، حضرت آیت اللّه خامنه ای (رهبر معظم انقلاب اسلامی) و آقای هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس آن زمان و نیز نمایندۀ امام در شورای عالی دفاع، وزیر دفاع، فرمانده کل سپاه و...، در محضر حضرت امام تشکیل دادیم. گزارش هایی که خدمتشان ارائه می شد، عموماً از سختی ها و کمبودها بود. بعضی اوقات هم اشاره به توان دشمن می شد که وضع دشمن چنین و چنان است!
حضرت امام خیلی دقیق گوش می دادند و به آن کسی که صحبت می کرد، خیلی با توجه نگاه می کردند و دیگر به کسی توجه نداشتند. یک دور که صحبت های ما تمام شد، صحبت هایی که همه اش آثار فشارها، کمبودها یا دلایل و عذرهای عدم شروع عملیات بود، حضرت امام فرمودند: «یادتان نرود که اگر آنها هر چه هم دارند، شما آدم دارید» و به این نکته توجه دادند. البته بقیه بیاناتشان هم تقریباً در تشریح همین مطلب بود. این جملات همین طور بود که گفتم. «توجه کنید، اگر آنها همه چی دارند، شما آدم دارید». پر واضح است که منظور از آدم، کمیت و تعداد نفرات نبود، بلکه کیفیت آدم ها یعنی رزمندگان مطرح بود. رزمندگان ما واقعاً آدم های مخلصی بودند. از همان ردۀ بالا تا پایین، از بسیجی ها تا پاسدارها، ارتشی ها همه اینطور بودند. این انسان های مخلص در دیدگاه امام یک حرمت خاصی داشتند و به آنها مباهات می کردند. این خیلی برای ما ارزش داشت و بر اساس این تفکر امام و ارزش قائل شدن برای انسان، ما نیز درس می گرفتیم. در صورتی که واقعاً روی این عامل خیلی حساب نمی شد، یعنی یک عده اصلاً غافل بودند و بیشتر روی جنبه های مادی قضیه مثل تانک و توپ و تفنگ و سلاح ها و تجهیزات دشمن حساب می کردند.
برشی از کتاب امام و دفاع مقدس؛ ص 63-65 (خاطرات سپهبد شهید علی صیاد شیرازی)