«در جهنم باران نمی‌بارد»؛ افسانه جنگ و قدرت!
تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۲۱۷۹۰
«در جهنم باران نمی‌بارد» فیلمی درباره جنگ است؛ جنگی بی‌مکان و بی‌زمان. وقتی موضوعی در چنین موقعیتی روایت می‌شود، بیش از اینکه به یک فرهنگ یا جغرافیا یا حتی یک سرزمین خاص تعلق خاطر داشته باشد، به یک مفهوم می‌رسد.
کارگردان با ایجاد چنین فضایی، تلاش می‌کند مفهومی را برجسته و آن را برای تماشاگران روشن کند؛ اینکه یک جنگ می‌تواند چه اثرات مخربی در زندگی آدم‌ها به جا بگذارد؛ جنگی که بالاخره اجتناب‌ناپذیر است و به قول یکی از بازیگران فیلم که در دیالوگی می‌گوید: «جنگ همیشه هست فقط جا و زمانش عوض می‌شه».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جنگ و قدرت مقوله‌های اصلی فیلم «جهنم باران نمی‌بارد» است که کارگردان سعی دارد نشان دهد پدیده جنگ و قدرت در هم تنیده‌اند و چقدر این قدرت دست به دست می‌شود و همین مفهوم در دیالوگ کهنه‌سرباز وجود دارد؛ سربازی که قادر به جنگیدن نیست و به ویرانه‌ها پناه آورده است.
سرباز می‌گوید: «زمانی که ما پیش‌روی می‌کردیم و قدرت دست ما بود، با بی‌عقلی یک نفر را که زیر آوار مانده بود، کشتم. سگش همین‌طور که من رو نگاه می‌کرد و تو نگاهش پر بود از غم، انگار داشت می‌گفت چرا آخرین چیزی که منو به این دنیا متصل می‌کرد، ازم گرفتی». سبک داستان ترکیبی از شخصیت‌محوری است، اما با ساختار اپیزودیک.
همین موضوع باعث شده زمان دو‌ساعته فیلم برای مخاطبش خسته‌کننده نباشد؛ چراکه ما با کنجکاوی سرنوشت همه آدم‌ها را دنبال می‌کنیم و می‌توانیم با دنیای ذهنی و درونی آن‌ها آشنا شویم؛ شخصیت‌هایی که در میان آن‌ها یک نویسنده و روشنفکر وجود دارد، بچه‌ای که پدر و مادرش را از دست داده و تنها مانده و به ویرانه‌ها پناه آورده است، پیرمردی که پدرش را در همان کارخانه‌ای که تبدیل به ویرانه شده است، از دست داده و یک پسر جوان و مادر و دختری که سرنوشت عجیبی دارند. پسر جوان در همین ویرانه‌های جنگ عاشق دختر می‌شود.
در مجموع چهره‌ها و آدم‌های داستان هر‌کدام شخصیت‌های منحصربه‌فردی هستند و داستان زندگی خودشان را دارند. به‌نوعی می‌توان گفت اساس فیلم بر دراماتیزه‌کردن آدم‌ها در یک جغرافیای ویرانه است که جنگ همه‌چیز آن‌ها را گرفته است. در این کنش و واکنش آدم‌ها با یکدیگر، مخاطب به نقاط قوت و ضعف آن‌ها پی می‌برد و کارگردان به‌خوبی نشان می‌دهد آن‌ها وقتی در یک موضع ضعف قرار می‌گیرند چه چیز‌هایی از خودشان بروز می‌دهند. به نظرم نقطه قوت فیلم همین موضوع است که با مهارت توانسته شخصیت‌های متفاوتی را کنار هم قرار بدهد.
پیش از این تأکید کردم به دلیل روایت فیلم در موقعیتی بی‌مکان و زمان، آدم‌ها، فضاسازی و همه اتفاقاتی که رخ می‌دهد، در خدمت مفهوم جنگ است. تصویری که کارگردان از جنگ ارائه می‌دهد، تصویری واقعی و به‌اصطلاح چهره سیاه جنگ است و خبری از رشادت‌ها، قهرمانی‌ها و ایثار‌ها وجود ندارد و مهم‌ترین موضوع که در فیلم می‌بینیم همین است؛ اینکه قهرمانی در جنگ وجود ندارد و هر شخص قهرمان موقعیت و وضعیتی است که در آن قرار گرفته و شخصیت خودش را بروز می‌دهد.
همین‌طور وقتی سرباز دشمن وارد آن ویرانه می‌شود و به دختر جوان تعرض می‌کند، دیالوگ مهمی بین نویسنده و فرمانده متجاوز شکل می‌گیرد و نویسنده می‌گوید: «تو قهرمان نیستی، خانواده‌ات در مورد تو چی فکر می‌کنن، اگه بدونن که تو به دختری که هم‌سن‌و‌سال دخترت هست تعرض کردی. درذهن اون‌ها چه شکلی خواهی بود و چه تصویری به جا خواهی گذاشت؟ بعید می‌دونم تصویر یک قهرمان باشه».
وقتی از نمای دور فرمانده دشمن را می‌بینیم که بر سینه‌اش مدال‌های شجاعت می‌درخشد، این مدال‌ها بیانگر این است که هیچ مدالی در جنگ وجود ندارد که از تو قهرمان بسازد و این نگاه تلخ و بدبینانه به جنگ در کل داستان و درباره همه شخصیت‌ها وجود دارد و به نظرم اگر به نقطه قوت فیلم اشاره کنیم باید گفت همه عناصر فیلم در خدمت مفهوم داستان است؛ همان مفهومی که می‌خواهد القا کند جنگ تصویری زشت از عملکرد آدم‌هاست و بیش از اینکه قهرمانی در آن وجود داشته باشد، ارضای قدرت و جنون کشتار وجود دارد. به نظرم کارگردان در تبیین این مفهوم موفق بوده است.
فیلم مملو از تصاویر درخشان است؛ قاب‌بندی‌هایی زیبا که سهم زیادی در پیشبرد داستان دارد. هر‌کدام از قاب‌های فیلم، تابلوی نقاشی زیبایی است. شخصیت‌های داستان به زعم من هر کدام به سهم خود مهم‌ترین چهره فیلم هستند. سربازی که به ته خط رسیده، پایش لنگ می‌زند و از سگ‌های بیمار و مجروح مراقبت می‌کند و هیچ‌چیز از زندگی برایش باقی نمانده جز پناه‌بردن به الکل و نابودکردن ذره‌ذره خودش.
نویسنده و روشنفکر فیلم پشیمان است که چرا مردمی را که در همین شهر زندگی می‌کردند و اهل کتاب و مطالعه بودند و در خانه‌هایشان کتاب بوده و حالا زیر خروار‌ها خاک مدفون شدند، زودتر از این‌ها نشناخته و کشف نکرده است.
مادر قصه که دچار مردهراسی است و آن را به دخترش القا می‌کند و دخترش به این دلیل که عاشق سرباز جوانی است که از شهر برای آن‌ها آب و غذا و مایحتاج می‌آورد، دلبسته آن جوان است و عشقی که در ویرانه‌ها شکل گرفته، آن‌قدر قوی است که به‌اصطلاح مادر را مجاب می‌کند به وصلت دخترش رضایت بدهد که البته با تعرض فرمانده دشمن به این دختر این کاخ رؤیا‌ها هم فرو‌می‌ریزد و به ناچار دختر خودش را حلق‌آویز می‌کند. می‌توان گفت فیلم از آخر به اول روایت می‌شود.
در مجموع باید گفت فیلم تجربه‌ای بسیار موفق با موسیقی و فیلم‌برداری درخشان و با بازی‌های بسیار قابل قبول است. نکته بسیار مهم فیلم این است که هیچ‌کس در جنگ پیروز نمی‌شود و جنگ برای هیچ‌کس پیروزی، شجاعت و قهرمانی به ارمغان نمی‌آورد.
منبع: روزنامه شرق
منبع: فرارو
کلیدواژه: نقد فیلم فیلم سینمایی ویرانه ها شخصیت ها آدم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۲۱۷۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موسیالا: بی‌صبرانه منتظر بازی رئال مادرید و بایرن مونیخ در برنابئوی افسانه‌ای هستم
ستاره جوان باواریایی‌ها برای بازی مقابل رئال مادرید لحظه‌شماری می‌کند.
طرفداری | جمال موسیالا به تمجید از عملکرد درخشان جود بلینگام در رئال مادرید پرداخت.
کم‌تر از یک هفته دیگر تا تقابل حساس بایرن مونیخ و رئال مادرید در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا باقی مانده‌است. دو تیم پرافتخار قاره سبز پس از 6 سال با هم جدال می‌کنند و چشم خیلی از هواداران بایرن به درخشش جمال موسیالا دوخته شده‌است.
جمال موسیالا، ستاره خط هافبک بایرن مونیخ در مصاحبه با بیلد اشتیاق و هیجان خود را برای تقابل با رئال مادرید نشان داد و به تمجید از جود بلینگام پرداخت. موسیالا در این‌باره گفت:
من بی‌صبرانه منتظر بازی با رئال مادرید و حضور در برنابئوی افسانه‌ای هستم. دو تا از بهترین تیم‌های اروپا قرار است به مصاف هم بروند. این‌ها بازی‌های بزرگی هستند.
موسیالا در ستایش جود بلینگام، هم‌تیمی سابق خود در تیم‌های پایه انگلستان گفت:
جود و من سال‌ها هم‌اتاقی بودیم و چند بار کنار هم در تیم جوانان انگلیس بازی کردیم. از آن موقع به بعد، دوستان خوبی برای هم شدیم. خوشحالم همه چیز برای او به خوبی پیش می‌رود. او اعتماد به نفس بالایی دارد و از چالش‌های بزرگ هراسی ندارد. شروع او در رئال مادرید یک شروع عادی نبود. معمولاً وقتی بازیکنی به تیم جدیدی می‌رود، باید خودش را با شرایط وفق دهد، اما این موضوع که اوضاع برای جود متفاوت است، من را خیلی متعجب نکرد، چون ذهنیت او را به خوبی می‌شناسم.
از دست ندهید ????????????????????????
سرمربی پرسپولیس: من کاشف آلیسون بودم جنگ در دربی میلان؛ 3 اخراجی در 3 دقیقه! آشنایی با مالکان لیگ برتر و میزان ثروت آن‌ها مورینیو: به من می‌گفتند اتوبوس، حالا با همین سبک شده‌اند جادوگر!
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت