چرا از رویکرد جدید قوۀ قضاییه - آزادی شماری از محکومان- استقبال می‌کنیم؟
تاریخ انتشار: ۵ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۳۷۱۳۶
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- این متن در استقبال از رویکرد رییس جدید قوۀ قضاییه و خصوصاً «دستور بررسی پروندۀ محکومان آبان 98 و آزادی مشروط یا قرار دادن آنان در لیست عفو» نوشته می‌شود و با اطلاع و این حدس که برخی شاید آن را سفارشی تصور کنند یا بگویند پرونده‌ای داریم یا دست‌مان زیر ساطور است یا مانند اینها!
اما اگر چنین بود دست کم نیاز به ذکر نام نبود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما چرا از رویکرد جدید با جلوه‌هایی چون حبس‌زدایی، مشورت با نخبگان، پرهیز از نگاه و فرمان امنیتی به رغم سابقۀ یک دوره مسؤولیت وزارت اطلاعات و خصوصاً دستور آزادی مشروط یا تمهید عفو محکومان آبان 98 باید استقبال شود؟
1. اصل بر آزادی افراد است و زندان همواره باید فرع باشد. در دورانی که عباس عبدی زندانی بود و پس از مدتی در هفته یک بار به مرخصی می‌آمد خبرنگاری از او پرسید: « آیا راست است که شما جمعه‌ها به مرخصی می آیید؟» واو پاسخ داد: «راست این است که من از شنبه تا پنج شنبه در زندان‌ام».
یعنی چرا زندان را اصل و بیرون را فرع گرفته‌ای؟ در حالی که معتقد بود نباید زندان باشد و بعدتر در رسیدگی های بعدی هم روشن شد که نباید آن حکم صادر می‌شد.
با این وصف از هر اتفاقی که این جوانان را به خانه و خانواده بازگرداند باید استقبال کرد. چون زندان، جای آنان نیست. حال آن که برخی چه در میان مدعیان سینه چاک نظام و چه در براندازان اصرار دارند «استثنا» را به «قاعده» تبدیل کنند.
زندان، قاعده نیست و استثناست و نباید استثناها به قدری زیاد شود که به قاعده بدل شوند.
از هر سخنی که رییس قوۀ قضاییه در کاهش شمار زندانیان بگوید باید استقبال کرد چرا که قوۀ قضاییه است نه قوۀ حبسیه.
2. ممکن است برخی بگویند این کارها تبلیغاتی است و عملیاتی نمی‌شود. اما آیا تعهد اجرا نمی‌آورد و بر اساس آن نمی‌توان مطالبه کرد و پرسید چه شد؟ رییس جدید، سال‌ها سخن‌گوی قوه بوده و هر هفته در معرض پرسش رسانه‌ها قرار گرفته و از این نظر متفاوت است و می‌داند رسانه ها دست‌بردار نیستند.
3. مشاهدۀ نزدیک و ملموس مشکلات و رنج‌های شهروندان ولی خاطی هم رویکرد درستی است. هر قدر اصرار رییس فعلی مجلس بر «نظارت میدانی» قابل فهم نیست چون «مجلس» با «نشستن» و جلسه نسبت دارد و شهرداری و نیروی انتظامی نیست مضافا بر این که هر منطقه برای خود نماینده دارد، حضور رییس دستگاه قضایی اما در مناطق مختلف، مهم و مغتنم است خصوصا دیدار از زندان ها و مواجهۀ با زندانیان. تصور کنید با یک زندانی بدرفتاری می‌شو. او چگونه می‌تواند صدای خود را به گوش مقامات بالاتر برساند؟ یا یک قاضی از کسی درخواست رشوه کرده باشد. شاکی چگونه ثابت کند؟ در ملاقات حضوری وخصوصی اما این امکان فراهم می‌شود و رییس جدید با اتکا به هوش اطلاعاتی و تواتر در سخن‌ها و قراین می‌تواند به نتیجه برسد و راستی‌آزمایی کند و تصمیم بگیرد.
یکی از نقدهای جدی به رییس اسبق قوه قضاییه این بود که کمتر سفر می‌رفت و ایام آخر هفته را بیشتر در قم می‌گذراند وبا بحث‌های فلسفی سپری می کرد در حالی که چه بسا امکان آزادی و رفع گرفتاری برخی زندانیان فراهم می‌آمد.
4. قوۀ قضاییه باید قوۀ عدلیه باشد یا همان دادگستری. تقلیل دادگستری به یک وزارتخانه و ارتقای بخش قضایی آن به قوۀ مستقل، هر چند جایگاه آن را در جمهوری اسلامی چنان بالا برد که قانون گذار برای کاندیداتوری ریاست جمهوری شرط استعفا از ریاست قوه قضاییه نگذاشته چون تصور نمی‌شد کسی بخواهد جایگاه مطالبه گری را با پاسخ گویی اجرایی معاوضه کند هر چند که رییس جمهوری عالی ترین مقام رسمی پس از رهبری است اما همین نگاه حکومتی احساس نمایندگی حکومت را در قوۀ قضاییه غلبه داد حال آن که باید «عدلیه» باشد و دادِ مردم بستاند.
کاش در بازنگری قانون اساسی حتی واژۀ «قضاییه» به «عدلیه» تغییر کند هر چند که دهه‌هاست معادل «عدلیه» رایج شده و با «داد» واژه ها ساخته‌اند: دادگستری، دادیار، دادنامه، دادستان، دادسرا و مانند آن. پس، اصل باید بر «عدل» یا «داد» باشد و«قضا» و«قضاوت» در خدمت آن.
اگر هم رویکرد جدید حرکت به سمت «عدلیه» را نوید ندهد ولی انتظار آن را ایجاد می‌کند.
5. صریح و روشن این که هر اتفاقی که از شمار زندانیان کم کند و زندانی را به آغوش خانواده بازگرداند مثبت است. تعداد زندانیان برای هیچ کشور و حکومتی قابل افتخار نیست خاصه اگر به دلایل سیاسی و عقیدتی گرفتار شده باشند.
احسان نراقی جملۀ مشهوری داشت و می گفت: «زندان، مجازات زندانی نیست. مجازات خانوادۀ زندانی است.» وقتی فردی به زندان می افتد بعد از مدتی خود را با شرایط وفق می دهد اما رنج خانواده نه تنها کاسته نمی شود که بیشتر و بیشتر خواهد شد.
با این نگاه به رنج پدر و مادر یا همسر و فرزند یا خواهر و برادر و در واقع همه باید پایان داد.
زندان، جای خوبی نیست و مگر در موارد بسیار نادر در فقه اسلامی توصیه نشده و محصول دنیای مدرن است با این توجیه که جای آسیب به بدن را بگیرد.
همان گونه که تنبیه بدنی و فلک کردن محصلان جای خود را به کنترل و جریمه با نمره داد و اکنون در مقطع ابتدایی از نمره هم خبری نیست، می توان از زندان گذر کرد و دست کم برای کاهش شمار آنان کوشید. با این وصف چرا استقبال نکنیم؟
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: قوۀ قضاییه رییس جدید
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۳۷۱۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توضیحات رییس قوه قضاییه درباره انتصاب معاون اول دستگاه قضا
دریافت 21 MB کد خبر 6081811
اساسنامه سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور پس از نوبت اول کنکور سراسری ابلاغ می‌شود