به نقل از «اقتصاد آنلاین»

چطور یک خواب راحت داشته باشیم؟

تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۹۱۴۹۲

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران،  هیچ ارتباطی بین بهداشت خواب و حفظ بهداشت شخصی با دوش گرفتن یا مسواک زدن وجود ندارد، بلکه بهداشت خواب، مربوط به ترک عادت‌های بد است که می‌تواند باعث بی خوابی یا کم خوابی شود.

به گزارش الکوثر، در حالی که گاهی اوقات میزان خوب خوابیدن شما بر اساس شرایط سلامتی تعیین می‌شود، بهداشت خواب اغلب مسئول کم خوابی یا احساس خستگی مداوم است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یک وب سایت انگلیسی هفت قانونی را که برای رعایت بهداشت خواب و داشتن یک خواب راحت باید رعایت شود، مطرح کرد.

هنگامی که عبارت بهداشت خواب را می‌شنوید، ممکن است تصور کنید که به طور مرتب ملحفه را بشویید و قبل از خواب دوش بگیرید، اما اینطور نیست.

بهداشت خواب به معنای عادات خوب خواب است و هر چه بهداشت خواب شما بهتر باشد، کیفیت خواب شما بهتر است و احتمال اینکه در ساعات روز احساس خواب آلودگی کنید کمتر است.

۱. روتین

رعایت روال خواب منظم بخش مهمی از بهداشت خواب است. باید هدف شما این باشد که هر روز در همان ساعت از خواب بیدار شوید، از جمله تعطیلات آخر هفته، که به هماهنگی سیستم خواب بدن شما کمک می‌کند.

به محض بیدار شدن از اتاق خواب خارج شوید. وب سایت NHS توصیه می‌کند از اتاق خواب خود فقط برای خوابیدن و لباس پوشیدن استفاده کنید.

۲. فعالیت بدنی

برای حفظ بهداشت خواب، هر روز به طور منظم و ترجیحاً صبح ورزش کنید. شواهد خوبی وجود دارد که نشان می‌دهد ورزش منظم باعث بهبود خواب راحت می‌شود، اما نباید درست قبل از خواب ورزش کنید.

۳. محیط مناسب

تمیز و مرتب نگه داشتن اتاق شما راهی آشکار برای حفظ آرامش ذهن است، اما باید سعی کنید نور، دما و سر و صدا را نیز کنترل کنید.NHS توصیه می‌کند که دمای اتاق خواب خود را مناسب نگه دارید و اتاق خواب را به اندازه کافی تاریک کنید تا خواب راحت‌تر شود.

فراموش نکنید که اتاق خواب را با سرمایه گذاری روی پرده‌های ضخیم‌تر و خوابیدن در بخش پشتی خانه یا حتی همراه داشتن محافظ گوش برای جلوگیری از بیدار شدن از سر و صدا، فضای اتاق خواب را آرام نگه دارید.

۴. آرام باشید

گاهی اوقات ممکن است با وجود بسته شدن چشمان خود، نتوانید بخوابید. حداقل یک ساعت به خودتان فرصت دهید تا قبل از خواب آرام شوید.

از این زمان برای پردازش رویداد‌های روز، نوشتن لیست کار‌های روز بعد یا انجام کار آرامش بخش استفاده کنید. همچنین می‌توانید شل شدن عضلات را به روش‌هایی مانند حمام گرم، ماساژ یا آرامش پیشرونده عضلات امتحان کنید.

۵. از فناوری دور شوید

بلافاصله قبل از خواب به فعالیت‌های تحریک کننده مانند بازی کردن در رایانه یا تماشای فیلم یا برنامه هیجان انگیز در تلویزیون مشغول نشوید. همچنین باید سعی کنید هنگام خواب، کتاب نخوانید، تلویزیون تماشا نکنید و برای دوستان خود پیام ارسال نکنید.

۶. رژیم غذایی خود را زیر نظر داشته باشید

آنچه می‌خورید یکی دیگر از ضروریات بهداشت خواب است، بنابراین توصیه می‌شود از کافئین در شب (قهوه، چای، شکلات و غیره) استفاده نکنید و سعی کنید آن را هشت ساعت قبل از خواب مصرف کنید.

قبل از خواب سیگار نکشید؛ زیرا نیکوتین محرک است و شما را بیدار نگه می‌دارد. سرانجام، زیاد گرسنه یا سیر به رختخواب نروید، سعی کنید بین غذا خوردن و خوابیدن چند ساعت به خودتان فرصت دهید.

۷. خود را به خوابیدن مجبور نکنید

هنگامی که احساس خستگی نمی‌کنید، نباید سعی کنید خود را مجبور به خواب کنید. اگر بیش از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه بیدار هستید، برخیزید، به اتاق دیگری بروید، فعالیتی آرام مانند مطالعه انجام دهید و سپس وقتی احساس خواب آلودگی کردید به رختخواب بروید.

این کار را هر چند بار در طول شب لازم است انجام دهید، اما اگر احساس خواب آلودگی نمی‌کنید، سعی نکنید به خواب بروید، زیرا این کار ذهن و بدن شما را هوشیارتر می‌کند.

پربیننده ترین بی حسی و گزگز بدن برای چیست؟ آلوئه ورا شما را از شر چین و چروک خلاص می کند؟ ۵راه طبیعی برای کمک به سلامتی شما افراد دیابتی می توانند گلابی بخورند؟ نکاتی برای جلوگیری از افزایش فشار خون

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: خواب راحت بهداشت خواب قبل از خواب خواب راحت اتاق خواب سعی کنید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۹۱۴۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

میل مضر تکیه‌زدن بر رأس هرم

  الپرت در مقدمه کتابش می‌نویسد: زمانی تمام فکر و ذکرم این بود که روزی به بزرگی و برتری برسم جوان که بودم فکر می‌کردم برتری یعنی داشتن ثروت و دنبال راهی بودم که حسابی پول‌دار شوم. اولین راهی که به ذهنم رسید این بود که بروم سراغ کارگزاری بورس، با این‌که زیاد از آن سر درنمی‌آوردم مدتی بعد،شیفته ورزش شدم وتصمیم گرفتم برای ثروتمند شدن ورزشکاری مشهور شوم. رویایم این بود که بازیکن حرفه‌ای بسکتبال باشم، بعد هم نوبت به تنیس و بیسبال رسید اما هیچ‌وقت در هیچ‌کدام از این رشته‌ها استعداد کافی نداشتم.سال‌های پایانی دبیرستان و سال‌های ابتدایی کالج، رفته‌رفته دیگر برتری را بیشتر در شهرت می‌دیدم تا ثروت. اول دلم می‌خواست داستان‌نویسی با شهرت جهانی شوم و جوایز را درو کنم. وقتی فهمیدم دستیابی به این هدف چقدر سخت است و چون به اشتباه تصور می‌کردم کار آکادمیک ثبات بیشتری دارد، تحصیلاتم را در مقطع فوق‌لیسانس و دکترا ادامه دادم؛ امیدوار بودم از آن استادان دانشگاه مشهوری شوم که برای سخنرانی از این سر جهان به آن سر جهان دعوت می‌شوند. در مقایسه با برنامه‌های شغلی پیشینم، به این هدف نزدیک‌تر شده‌ام اما لزوما راضی‌تر یا شادتر نیستم. فکر می‌کنم دلیلش این است که هر‌چند این اهداف مختلف ارزش‌های گوناگونی در زندگی‌مان دارند همگی در پی انگیزه‌ای واحد شکل می‌گیرند؛ این‌که عضو طبقه برگزیده جامعه شویم و بر رأس هرم اجتماعی تکیه بزنیم.در چند سال گذشته به این باور رسیده‌ام که میل به تکیه‌زدن بر رأس هرم برای خودمان، روابط‌مان، جوامع‌مان و سیاره‌مان و حتی برای کسانی که موفق می‌شوند خودشان را به آن بالا برسانند، میلی شدیدا مضر است. بنابراین، در حد توانم شروع کردم به مبارزه با این انگیزه‌ها. ادعا نمی‌کنم که چشم و دل سیر شده‌ام و دیگر برایم هیچ جذابیتی ندارند. اتفاقا دارند. خوب هم دارند. نمی‌دانم روزی می‌رسد که سوار هواپیما شوم و دیگر حسرت نشستن در قسمت درجه یک هواپیما را نداشته باشم یا به رویدادی بروم و حسرت نخورم که کاش جای یکی از مشاهیر روی صحنه بودم،‌ البته هنوز هم تا آنجا که بتوانم ورزش می‌کنم و می‌نویسم. چیزی که مرا مردد کرده این نیست که کار خوبی را به خاطر نفس آن کار یا حتی جذابیت برنده شدن انجام دهم، بلکه تردیدم بابت نظمی اجتماعی است که استعدادهای‌مان را می‌گیرد و تبدیل‌شان می‌کند به میل مفرط به یافتن جایگاهی در رأس سلسله مراتب‌های رقابتی. در واقع چنان که در این کتاب نیز به آن خواهم پرداخت به این باور رسیده‌ام که تلاش‌های شخصی‌مان برای رسیدن به برتری و چه‌بسا از آن نیز مهم‌تر نظام‌های اجتماعی نابرابری که به این تلاش‌ها دامن می‌زنند مبنای بخش بزرگی از مشکلات جهان‌مان هستند. 
در این کتاب این مشکلات را با جزئیات شرح خواهم داد اما برای این‌که منظورم را دقیق‌تر متوجه شوید یکی از تناقض‌های بنیادین وضع کنونی‌مان را در نظر بگیرید. در جهان ما فراوانی است اما کافی نیست. ما در دل فراوانی زندگی می‌کنیم و ظرفیت تولید بی‌سابقه‌ای داریم، ولی همچنان میلیاردها نفر غذا پوشاک و مراقبت‌های بهداشتی و درمانی مناسب ندارند. از این‌رو در جهانی که روی هم رفته ۳۹۹.۲تریلیون دلارثروت دارد بیش از ۳.۴میلیارد نفر همچنان باروزی کمتراز۵.۵۰دلارصبح رابه شب می‌رسانند و سالانه ۳۴.۵میلیون نفر بر اثر کمبود امکانات بهداشتی و درمانی و حدود ۹میلیون نفر دراثرگرسنگی می‌میرند. 
در ضمن با این‌که امروزه بیشتر کارهای حیاتی ما را دستگاه‌ها انجام می‌دهند، اوقات فراغت چندانی نداریم. جمعیت انسان در این کره خاکی ازهمیشه بیشتراست اما بازهم بسیاری ازماتنهاییم.ازقرن‌هاحکمت وپیشرفت‌های علمی برای شادکامی بیشتر برخورداریم، ولی همچنان از اضطراب و افسردگی در عذابیم. در حقیقت علاوه برافزایش تعداد مبتلایان به افسردگی، متوسط تعداد سال‌هایی که افراد به گفته خودشان، گرفتار افسردگی‌اند نیز رو به افزایش است. ما می‌توانیم به هر جای این زمین، اعماق اقیانوس‌ها و حتی به فضا سفر کنیم اما همین ابزارهای کاوشگر، پایداری سیاره‌مان را به خطر می‌اندازند. هر سال نزدیک به دو برابر ظرفیت بازسازی زمین منابعش را مصرف می‌کنیم.این جریان‌ها همه به هم مرتبطند. وقتی در جهانی زندگی می‌کنیم که برخی بیش از اندازه ثروتمند و بسیاری به‌شدت فقیرند، فشاری عظیم وادارمان می‌کند خودمان را به اوج برسانیم وگرنه به قعر سقوط خواهیم کرد.در چنین جهانی آینده ما را مضطرب و اوضاع افسرده‌مان می‌کند، با همتایان‌مان بیگانه می‌شویم و اگر حس کنیم تنها راه بقای‌مان آسیب رساندن به محیط‌زیست است، این کار را با بی‌اعتنایی انجام خواهیم داد.چنین نیست که برای رسیدن به جهانی بهتر برای همه صرفا به متفکران بیشتر نیاز داشته باشیم، بلکه نیازمند متفکران خوب بیشتری هستیم. پس به جای این‌که منابع را (شامل احترام و توجه) فقط روی اقلیتی کوچک متمرکز کنیم، باید همه با هم همکاری جمعی مستمری داشته باشیم. می‌دانیم که کار ساده‌ای نیست و مستلزم آموزش درست و نهادهای مناسب با ماهیتی آشکارا مبتنی بر همبستگی و سلسله مراتبی است که سرکوبگرانه نباشد. بی‌تردید از اشتباه گریزی نیست اما ساختن زندگی خوب و بسنده برای همه ارزشش را دارد. باهم خوب باشیم و مایحتاج کافی در اختیار هم بگذاریم از هم خواسته زیادی نداشته باشیم و زیادی برای خودمان نخواهیم. برای شکوفایی بشر همین کافی است.