چاقی مادران باردار خطر ابتلای فرزندان به سرطان روده را افزایش میدهد
تاریخ انتشار: ۵ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۲۶۳۳۵
به گزارش روز پنجشنبه گروه دانشگاه و آموزش ایرنا از ساینس، بر اساس نتایج این تحقیقات که با مطالعه روی بیش از ۱۸ هزار مادر و فرزند از سال ۱۹۵۹ تا سال ۲۰۱۹ میلادی انجام گرفت، مشخص شد شرایطی که در اثر چاقی در رحم مادر ایجاد میشود، فاکتورهای خطر کلیدی برای ابتلا به این نوع سرطان هستند.
بر اساس این تحقیقات افزایش وزن مادران در ابتدای بارداری ارتباطی با افزایش خطر ابتلا به سرطان روده در فرزندان آنها ندارد، در حالی که افزایش وزن کلی مادران به میزان ۱۰ تا ۱۳ کیلو در دوران بارداری موجب افزایش خطر ابتلای فرزندان آنها به سرطان روده به میزان دو برابر میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
همچنین میزان خطر ابتلا به این نوع سرطان در بین نوزادانی که با وزن ۴ کیلو گرم و بیشتر متولد میشوند، در مقایسه با نوزادانی که با وزن طبیعی متولد میشوند، بیشتر است.
به گفته محققان با توجه به این که تحقیقات انجام شده از نوع شهودی است، تنها وجود رابطه بین چاقی مادران در دوران بارداری و افزایش خطر ابتلا به سرطان روده در فرزندان را اثبات میکند و مستنداتی را در خصوص دلیل این ارتباط به دست نمیدهد.
روده بزرگ آخرین بخش از سیستم گوارشی است. در این بخش از روده، آب و نمک ضایعات غذا خارج میشوند و ضایعات آماده دفع میشوند.
سرطان روده بزرگ از رشد غیرقابل کنترل سلولها ناشی میشود. معمولا اولین مرحله سرطان روده بزرگ، ایجاد تومورهای کوچک به نام پولیپهای آدنوماتوز است که در دیواره داخلی روده بزرگ تشکیل میشوند. ممکن است این پولیپها به سرطان بدخیم تبدیل شوند. سلولهای سرطانی میتوانند از طریق سیستم گردش خون و لنف در سراسر بدن گسترش یابند و سبب متاستاز شوند.
مراحل اولیه سرطان معمولا بدون علامت است؛ بنابراین غربالگری هر ۶ ماه یک بار توصیه میشود. تغییر در اجابت مزاج و اسهال یا یبوست مداوم، احساس عدم تخلیه کامل مدفوع، نازک شدن قطر مدفوع، مشاهده خون در مدفوع، سندرم روده تحریک پذیر، شکم درد و نفخ مداوم، خستگی مزمن، کاهش اشتها، کم خونی، احساس درد در ناحیه شکم و کاهش وزن از مهمترین علایم هشدار بیماری هستند.
آزمایش خون و مدفوع رایجترین روشهای تشخیصی هستند. در صورت مشاهده علائم بیماری، برای تشخیص نهایی از کولونوسکوپی و نمونه برداری استفاده میشود. افرادی که در خانواده خود سابقه بیماری روده یا انواع سرطان دارند، بیشتر در معرض خطر هستند.
عوامل متعددی از جمله عدم تحرک، سیگار و مصرف بیش از اندازه گوشت قرمز، در افزایش احتمال بروز سرطان کولورکتال (روده بزرگ) نقش دارد.
میوه و سبزیجاتی مانند انار، انگور، گلابی، قارچ، عدس، سویا و نخود سبز حاوی ترکیباتی هستند که میتوانند باعث جلوگیری از التهاب و بیماریهای روده شوند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Gut منتشر شده است.
منبع: ایرنا
کلیدواژه: کولونوسکوپی چاقی برگزیدگان علم کولونوسکوپی چاقی برگزیدگان علم سرطان روده خطر ابتلا روده بزرگ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۲۶۳۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نتیجه پژوهش محققان؛ رژیم فستینگ می تواند به سلامت روده کمک کند
به گزارش مدیکال نیوز، مطالعات اخیر نشان میدهد که رژیم غذایی فستینگ ممکن است فواید سلامتی دیگری به جز کاهش وزن داشته باشد، مانند محافظت در برابر دیابت نوع ۲، بیماریهای قلبی عروقی و سرطان.
مطالعه جدید محققان کالج پزشکی استئوپاتی آریزونا نشان داد که رژیم فستینگ ممکن است به محافظت از روده کوچک با افزایش سن، کمک کند.
محققان از مدل موشی استفاده کردند که برای تسریع پیری آن را اصلاح ژنتیکی کرده بودند. یک گروه از موشها همیشه غذا در دسترس داشتند، در حالی که گروه دیگر فقط در چرخههای متناوب ۲۴ ساعته به غذا دسترسی داشتند.
پس از ۸ ماه، دانشمندان دریافتند موشهایی که در برنامه فستینگ بودند، وزن کمتری به دست آوردند و تغییرات ساختاری در روده کوچک خود داشتند که با کنترل بهتر گلوکز و کاهش التهاب همراه بود.
«اسپنسر وروگوپ»، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «مطالعه ما نشان میدهد که رژیم فستینگ یک تمرین غذایی مفید برای کنترل افزایش وزن، بهبود سطح گلوکز خون، و ارتقای اثرات مثبت رودهای با کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو و در عین حال تغییر ساختار روده است.»
برای این مطالعه، محققان بر روی بخش خاصی از روده کوچک به نام ژژنوم تمرکز کردند.
ژژونوم دومین ناحیه از سه ناحیه روده کوچک است که مسئول ادامه هضم غذا و جذب مواد مغذی و آب از غذا است، تا از آن ها در سایر مناطق بدن استفاده شود.
وروگوپ توضیح داد: «با افزایش سن پستانداران، تغییرات ذاتی مخربی در مورفولوژی روده کوچک ایجاد میشود که بر توانایی جذب مواد مغذی و حفظ ساختار آن تأثیر میگذارد.»
او گفت: «مطالعه ما نشان میدهد که یک رژیم فستینگ ممکن است با بازگرداندن ژژنوم به نسخه "جوانتر" خود از این تغییرات مرتبط با افزایش سن جلوگیری کند.»
در پایان مطالعه، محققان مشاهده کردند که بهبود در سلامت و ظاهر روده کوچک در موشهای ماده بیشتر از موشهای نر بود.
با این حال، دانشمندان دریافتند که تأثیر رژیم فستینگ بر سطح قند خون در موشهای نر قویتر از موشهای ماده بود. با این حال، مشخص نیست که آیا تفاوتهای جنسی در متابولیسم قند در موشها در مورد انسان نیز صدق میکند یا خیر.
برای مرحله بعدی این تحقیق، دانشمندان قصد دارند عمیقتر به آنچه که ممکن است پشت این تفاوتهای جنسیتی باشد، بپردازند.
رژیم غذایی فستینگ یک برنامه زمان بندی شده برای غذا خوردن در دورههای زمانی معین و سپس امتناع از غذا برای مدت طولانی است.
چندین روش مختلف فستینگ متناوب وجود دارند که برخی از الگوهای محبوبتر آن عبارتند از: غذا خوردن با محدودیت زمانی، که در آن مدت زمان نخوردن ۱۲، ۱۴ یا ۱۶ ساعت طول میکشد و دوره غذا خوردن در ساعات باقیمانده روز است، یا روش ۵:۲، که در آن فرد ۲ روز در هفته فقط ۵۰۰ کالری مصرف میکند و سپس برای ۵ روز باقی مانده به طور معمول غذا میخورد.
برخی از کارشناسان، بهترین نوع این رژیم را آن مدلی میدانند که فرد بعد از ساعت ۸ شب تا ساعت ۸ صبح روز بعد غذا نخورد.
منبع: خبرگزاری مهر