به نقل از «همشهری آنلاین»

کتابی درباره ادبیات و گفتاردرمانیِ اروین یالوم

تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۵۴۲۷۸

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، کتاب «نوشتن درباره درمانِ گفتاری؛ اروین یالوم و ادبیات روان‌درمانی» نوشته جفری برمن به‌تازگی با ترجمه نازی اکبری توسط انتشارات ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این‌کتاب سال ۲۰۱۹ توسط انتشارات Suny منتشر شده است.

اروین یالوم روانپزشک و روان‌درمانگر آمریکایی، یکی از قصه‌نویس‌های شناخته‌شده عرصه روان‌درمانی است که آثاری مثل «وقتی نیچه گریست»، «درمان شوپنهاور»، «دژخیم عشق» و «انسان موجودی یکروزه» را در کارنامه دارد و این‌کتاب‌ها هنوز در فهرست پرفروش‌های جهان قرار دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نازی اکبری روان‌درمانگر و مترجم، پیش‌تر کتاب‌های «انسان موجودی یکروزه و قصه‌های دیگری از روان‌درمانی» و «آنگه که خود را یافتم (سرگذشت یک روانپزشک)» را از این‌روان‌شناس ترجمه کرده که اردیبهشت سال ۹۸ با همکاری نشر ققنوس منتشر شد.

جفری برمن نویسنده کتاب «نوشتن درباره درمان گفتاری» استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه ایالتی نیویورک است که در کتاب پیش‌رو، به سهم یالوم در روان‌درمانی و ادبیات پرداخته است. تکیه این‌نویسنده در این‌کتاب بر ایده‌های متناوبی است که آثار یالوم را به هم پیوند می‌زنند. ازجمله این ایده‌ها می‌توان به شفافیت درمانگر، اهمیت رابطه التیام‌بخش، روان‌درمانی این‌جا و اکنون، رواج اضطراب مرگ، نظریه شفابخشی زخمی و شفابخشی متقابل اشاره کرد.

نویسنده کتاب می‌گوید از آن‌دسته از خوانندگان آثار یالوم است که خوب می‌دانند به محض ورق‌زدن اولین‌صفحه، همه صفحات دیگر را خواهند خواند و به تمام سخنانی که او گفته، به‌دقت گوش می‌دهند. برمن می‌گوید کتاب‌های یالوم را این‌قدر خوب فهمیده که گویی یالوم این‌آثار را برای او نوشته است. در این‌کتاب با بررسی یک به یک آثار یالوم، در پی بیان این‌معنی است که داستان خوب، قصه‌ای است که طنین‌انداز واقعیات سخت زندگی باشد. این‌نویسنده همچنین در کتاب خود نشان داده چگونه برای ارائه روان‌درمانی خوب باید با واقعیات روبه‌رو شد. او به مخاطب خود این‌مطالب را نشان می‌دهد که یالوم چگونه با استفاده از ادبیات در داستان‌های خود، برای روان‌درمانگران به سمت و سوی راه درست اشاره می‌کند.

کتاب پیش‌رو، ۱۳ فصل دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از:

«روان‌درمانی گروهی: مباحث نظری و کاربردی: هنر خوداظهاری»، «هر روز نزدیک‌تر از پیش: چشم‌اندازی دوسویه بر روان‌درمانی»، «روان‌درمانی اگزیستانسیال: زیستن با اضطراب مرگ»، «روان‌درمانی گروهی بیماران بستری: تربیت مشاهده‌گران و مشاهده‌شوندگان»، «دژخیم عشق: زیستن با درد هستی»، «وقتی نیچه گریست: قدردانی و ناخشنودی آن»، «لمیدن روی مبل: خطر تجاوز از مرزهای جنسی»، «مامان و معنی زندگی: "چشمه جوشانی درونیِ" خلاقیت»، «موهبت درمان: مخاطرات و مزایای روان‌درمانگر بودن»، «درمان شوپنهاور: در جستجوی پادزهر»، «خیره به خورشید: درمان بی‌سابقه»، ‌ «مساله اسپینوزا: "آرام‌بخشی برای شورمندی‌هایم"» و «انسان موجودی یکروزه: پیش‌بینی فرجام‌ها».

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

فیلیپ، شخصیت اصلی این‌رمان، اغلب دیدگاه‌های خود یالوم را به نمایش می‌گذارد. این امری غیرعادی نیست: رمان‌نویسان معمولا خودشان را از طریق شخصیت‌های متعددی نشان می‌دهند، شخصیت‌هایی که هرکدام نمایانگر جنبه‌هایی از زندگی خالقشان‌اند. عملکرد فیلیپ، زمانی که گروهی از فرضیات را که در پسِ مشاوره فلسفی است آموزش می‌دهد، نویسنده‌وار است. «تحت بهترین شرایط می‌توان گفت تنها یک مرز مبهم مابین آموزش و روان‌درمانی وجود دارد. یونانیان _ سقراط، افلاطون، ارسطو، رواقی‌ها و اپیکوری‌ها _ همه باور داشتند که آموزش و خردورزی ابزاری واجب برای نبرد با رنج‌های آدمی است. اکثر مشاوران فلسفی آموزش را پایه روان‌درمانی در نظر می‌گیرند. تقریبا همه آن‌ها به شعار لایب‌نیتس، "خرد و تیمار" استناد می‌کنند.» یالوم هم به مشاوره فلسفی اعتقاد دارد و از خرد فلسفی برای غنی ساختن روان‌درمانی استفاده می‌کند. روانپزشکی اگزیستانسیال ریشه در فلاسفه بزرگ در گذشته دور و نزدیک دارد.

یالوم در صفحه سپاسگزاری کتاب درمان شوپنهاور از پیتر ب. راب، استاد فلسفه در دانشگاه سیمون فریزر و اولین کسی که در کانادا موفق به دریافت مدرک دکتری بر مبنای کار تئوری و عملی‌اش در مشاوره فلسفی شد، نقل قول می‌کند. راب در کتابش با عنوان مسائل مشاوره فلسفی که در سال ۲۰۰۲ منتشر شد اشاره می‌کند که مشاوره فلسفی روان‌درمانی نیست چرا که «تظاهر نمی‌کند ضمیر ناخودآگاه انسان‌ها (البته اگر چنین چیزی وجود داشته باشد) را درک می‌کند یا می‌تواند آن را تفسیر کند، و در نتیجه آن‌ها را از خودشان بهتر می‌شناسند.» راب اظهار می‌کند کاری که مشاوره فلسفی می‌تواند انجام دهد این است که به مراجعان «آن توانایی‌ها و خصلت‌های فلسفی را بیاموزد که به آن‌ها کمک می‌کند از مشکلات آینده اجتناب یا از وقوعشان پیشگیری کنند.»

این‌کتاب با ۴۳۸ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۹۸ هزار تومان منتشر شده است.

کد خبر 625593 برچسب‌ها کتاب - نویسندگان و پدید آورندگان

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: روان درمانگر مشاوره فلسفی روان درمانی منتشر شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۵۴۲۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

همه چیز درباره انگ اجتماعی

 در سال‌های دور، روی پوست بدن برده‌های سیاه پوست و مجرمان داغ گذاشته می‌شد تا نسبت به سایر افراد متمایز باشند و این نشانه‌گذاری در لغت لاتین "انگ (Stigma) " گفته می‌شود! انگ اجتماعی هرگونه نگرش منفی، پیش‌داوری و تعصب یا باور‌های غلط مرتبط با ویژگی‌ها یا شرایط خاص افراد جامعه مثل ویژگی ظاهری، محل سکونت و بیماری روانی و جسمی در جامعه را شامل میشود! به طور کلی این نگرش‌ها، رفتار افراد جامعه را با فردی که گرفتار نوعی انگ اجتماعی است تعیین می‌کند.

از اینکه بگم بیماری روانی دارم، می‌ترسم

در این بین از برچسب گذاری‌ها، بیش از نیمی از افراد مبتلا به بیماری روانی برای اختلالات خود کمکی دریافت نمی‌کنند. آنها اغلب از رفتار و برخورد متفاوت دیگران و یا از این که شغل‌شان را از دست بدهند می‌ترسند! برای همین از درمان خودداری می‌کنند یا آن را به تعویق می‌اندازند. این به این دلیل است که انگ، تعصب و تبعیض علیه افراد مبتلا به بیماری روانی همچنان یک مشکل است. مهم نیست که چقدر آشکار و یا پنهان باشد و یا در چه ابعادی باشد این می‌تواند آسیب‌زا باشد!

حقایقی در مورد انگ، تعصب و تبعیض

انگ اغلب ناشی از عدم درک یا ترس است. بازنمایی نادرست یا گمراه کننده رسانه‌ای از بیماری روانی در هر دوی این عوامل نقش دارد. بررسی مطالعات در مورد انگ نشان می‌دهد که اگرچه عموم ممکن است ماهیت پزشکی یا ژنتیکی یک اختلال سلامت روان و نیاز به درمان را بپذیرند، اما بسیاری از مردم هنوز دیدگاه منفی نسبت به مبتلایان به بیماری روانی دارند.

انگ عمومی شامل نگرش‌های منفی یا تبعیض‌آمیز است که دیگران ممکن است در مورد بیماری روانی داشته باشند. انگ ساختاری بیشتر سیستمی است و شامل سیاست‌های دولت و سازمان‌های خصوصی است که عمدا یا ناخواسته فرصت‌ها را برای افراد مبتلا به بیماری روانی محدود می‌کند. به عنوان مثال می‌توان به بودجه کمتر برای تحقیقات بیماری روانی یا خدمات بهداشت روان کمتر نسبت به سایر مراقبت‌های بهداشتی اشاره کرد. انگ نه تنها مستقیماً بر افراد مبتلا به بیماری روانی تأثیر می‌گذارد، بلکه بر نزدیکان از جمله اعضای خانواده‌ای که از آنها حمایت می‌کنند، هم اثرگذار است.

انگ، اختلاف اجتماعی می‌سازد!

کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌ها در بسیاری از نقاط باعث شدند افراد مبتلا به بیماری روانی، خطرناک، بی‌کفایت، مقصر اختلال خود، غیرقابل پیش‌بینی، نالایق و خودسرزنشگر محسوب شوند. علاوه بر آن با تبعیض، کارفرمایان ممکن است آنها را استخدام نکنند، صاحبخانه‌ها ممکن است به آنها اجاره ندهند و سیستم مراقبت‌های بهداشتی ممکن است استاندارد کمتری از مراقبت ارائه دهد. انگ بیماری روانی جهانی است. گزارشی در سال ۲۰۱۶ در مورد انگ ننگ به این نتیجه رسید که "هیچ کشور، جامعه یا فرهنگی وجود ندارد که افراد مبتلا به بیماری روانی ارزش اجتماعی مشابهی با افراد بدون بیماری روانی داشته باشند. "

تاثیرات مخرب انگ اجتماعی بر مردم

انگ و تبعیض علائم و احتمال درمان را بدتر می‌کند؛ کاهش امید، عزت نفس پایین‌تر، افزایش علائم روانپزشکی، مشکلات در روابط اجتماعی، کاهش احتمال ماندن در درمان و مشکلات بیشتر در کار از جمله این علائم است. بی میلی به دنبال کمک یا درمان و کاهش احتمال ماندن در درمان، ایزوله‌سازی اجتماعی، عدم درک خانواده، دوستان، همکاران یا دیگران، فرصت‌های کمتر برای کار، مدرسه یا فعالیت‌های اجتماعی یا مشکل در یافتن مسکن و قلدری، خشونت فیزیکی یا آزار و اذیت، این باور که هرگز در چالش‌های خاص موفق نخواهید شد یا نمی‌توانید وضعیت خود را بهبود بخشید از دیگر اثرات مضر انگ در اجتماع است.

انگ می‌تواند بر خانواده و دوستان تأثیر بگذارد

اعضای خانواده و دوستان که اغلب کمک و حمایت اساسی برای افراد مبتلا به بیماری روانی ارائه می‌کنند، می‌توانند انگ را تجربه کنند. آنها ممکن است ننگ را درونی کنند و خود را سرزنش کنند، یا ممکن است ترس داشته باشند که مردم آنها را به خاطر ایجاد بیماری یکی از عزیزانشان سرزنش کنند یا خانواده را از نظر اجتماعی طرد کنند. این انگ می‌تواند باعث کاهش حمایت عاطفی، انزوای اجتماعی و بی میلی به مراقبت از خویشاوندان شود.

انگ در محل کار

کارمندان با استرس‌های شغلی-زندگی، مسائل خانوادگی، نگرانی‌های مالی، مشکلات روابط یا نگرانی‌های قانونی، مقابله می‌کنند. یک نظرسنجی ملی در سال ۲۰۲۲ از انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) نشان داد که انگ سلامت روان هنوز یک چالش بزرگ در محل کار است. حدود نیمی (۴۸درصد) از کارگران می‌گویند که می‌توانند صریح و صادقانه در مورد سلامت روان با سرپرست خود صحبت کنند که این نسبت از ۵۶درصد در سال ۲۰۲۱ و ۶۲درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش یافته است.

راه‌های کاهش انگ

به گزارش وب گاه تبیان، شناخت یا تماس با فرد مبتلا به بیماری روانی یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش انگ است. افرادی که صحبت می‌کنند و داستان‌های‌شان را به اشتراک می‌گذارند می‌توانند تأثیر مثبتی داشته باشند. وقتی کسی را می‌شناسیم که بیماری روانی دارد، کمتر ترسناک و واقعی‌تر و قابل ملموس می‌شود. بر اساس نظرسنجی ملی حدود چهار نفر از هر ۱۰ نوجوان گفتند که به دنبال افرادی با نگرانی‌های سلامت مشابه بوده‌اند. بسیاری از افراد مشهور مانند دمی لواتو، دواین "راک" جانسون، مایکل فلپس، تاراجی پی هنسون و لیدی گاگا داستان‌های خود را در مورد چالش‌های سلامت روان به طور عمومی به اشتراک گذاشته‌اند و بحث را بسیار بیشتر به رسانه‌های عمومی و گفتگو‌های روزمره آورده‌اند. جوانان به دنبال اطلاعات و این داستان‌های شخصی آنلاین هستند.

اقدامات فردی برای کاهش انگ

اتحاد ملی در مورد بیماری روانی (NAMI) پیشنهاداتی را برای کمک به کاهش انگ بیماری روانی ارائه می‌دهد:

علناً در مورد سلامت روان صحبت کنید، مانند اشتراک‌گذاری در رسانه‌های اجتماعی

به خود و دیگران با به اشتراک گذاشتن حقایق و تجربیات آموزش بدهید

از زبان آگاه باشید، به مردم یادآوری کنید که کلمات مهم هستند

برابری بین بیماری‌های جسمی و روانی را تشویق کنید - با نحوه رفتار آنها با فرد مبتلا به سرطان یا دیابت مقایسه کنید

نسبت به افراد مبتلا به بیماری روانی ابراز همدردی کنید

در مورد درمان صادق باشید - درمان سلامت روان را عادی کنید، درست مانند سایر درمان‌های مراقبت‌های بهداشتی.

به رسانه‌ها اطلاع دهید که وقتی از زبان تحقیرآمیز استفاده می‌کنند و داستان‌های بیماری روانی را به شیوه‌ای انگ‌زننده ارائه می‌کنند

توانمندسازی را به جای شرم انتخاب کنید - "من با انتخاب یک زندگی قدرتمند با ننگ مبارزه می‌کنم. برای من این به معنای مالکیت زندگی و داستانم است و از دادن اجازه به دیگران برای دیکته کردن من به خودم یا احساس من در مورد خودم، امتناع می‌کنم. "

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی