Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «ایسنا»
2024-03-29@08:59:38 GMT

انتشار «یاد آوردن آنچه هرگز نبوده»

تاریخ انتشار: ۱۸ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۶۱۶۷۰

انتشار «یاد آوردن آنچه هرگز نبوده»

«یاد آوردن آنچه هرگز نبوده» نوشته کلاریسی لیسپکتور با ترجمه مجید پروانه‌پور در راه انتشار است.

به گزارش ایسنا، در معرفی نشر نونوشت از این کتاب که از ادبیات داستانی آمریکای لاتین و از زبان و ادبیات پرتغالی ترجمه شده آمده است: کلاریسی لیسپکتور، نویسنده‌ای است که او را همتای کافکا می‌دانند و گامی بلند در نوشتار زنانه برداشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کتاب، مجموعه‌ای از داستانک و جستار و ستون‌نویسی روزنامه‌نگارانه‌ است که بسی فراتر از رویه‌های معمول ژورنالیستی می‌ایستد و راهگشای خوانش داستان‌ها و رمان‌های اوست. کلاریسی لیسپکتور (۱۹۷۷-۱۹۲۰) کار نوشتن را در دهه ۴۰ میلادی و در برزیل آغاز کرد. او یکی از مهم‌ترین زنان نویسنده قرن بیستم است و میراث ادبی‌اش که محصول گلاویز شدن هرروزه ذهن خلاق او با مفاهیمی چون زنانگی، دیگری، خود، شور و اشتیاق، عشق، درد، لذت و تنهایی انسان است آدمی را با ادبیاتی اصیل و سرزنده روبه‌رو می‌کند.

نمونه‌ای از نثر و نوشتار کلاریسی لیسپکتور: ژاندیرا آشپز ماست. اما آشپزی بسیار قوی است. آن‌قدر قوی که غیب‌گوست. یکی از خواهرهایم به دیدنم آمده بود. ژاندیرا وارد اتاق شد، خیلی جدی به او نگاه کرد و بی هیچ مقدمه‌ای گفت: «سفری که خانم چشم به راهش هستند حتماً پیش خواهد آمد، خانم در حال حاضر دارند روزگار بسیار باسعادتی را در زندگی سپری می‌کنند.» و پی از گفتن این کلمات به سرعت از اتاق خارج شد. خواهرم با تعجب نگاهم کرد. من که تا حدی شرمنده شده بودم، با دستانم ژست بی‌رمقی گرفتم انگار بخواهم بگویم کاری از من ساخته نیست و در عین حال داشتم توضیح می‌دادم که: «از قرار معلوم غیب‌گو تشریف دارند.» خواهرم خیلی آرام جواب داد: «که این‌طور. خوب، چه کار می‌شود کرد دیگر، هر زنی همان خدمتکاری گیرش می‌آید که لیاقتش را دارد.

...

از قرار معلوم «اگر من بودم» عصاره بزرگ‌ترین خطری است که در زندگی با آن روبه‌روییم، امکانی برای ورودی نو به دنیایی ناشناخته. با این حال،  از این احساس خلاصی ندارم که سرانجام، پس از آن نخستین دقایق جنون‌آسای وجد و سرخوشی، جهان را تجربه می‌کردیم. شک ندارم که تمام اندوهان این جهان را تجربه می‌کردیم. و اندوهان خودمان را نیز، آن اندوهانی که آموخته‌ایم نادیده‌شان بگیریم. ولی گاه نیز خلسه ناب، آن خوشبختی محض که به ندرت حسش می‌کنیم بر ما چیره می‌شد. صبر کنید، به نظرم همین حالا هم دارم تجربه‌اش می‌کنم، همین حالایی که دارم می‌خندم و همان احساس شرمی را دارم که وقتی به سراغ‌مان می‌آید که با چیزی سرنوشت‌ساز روبه‌رو می‌شویم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۶۱۶۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عبدالله سیدران از دنیا رفت

این شاعر بوسنیایی که نویسنده فیلمنامه فیلم برنده جشنواره کن توسط امیر کوستوریتسا، کارگردان صرب، بود و میراث غنی فرهنگی از بینش انتقادی خود درباره بالکان به جا گذاشته، در سارایوو درگذشت.

به گزارش مهر، سیدران نویسنده فیلمنامه «وقتی بابا رفته بود ماموریت» کوستوریتسا بود که سال ۱۹۸۵ جایزه نخل طلای کن را دریافت کرد. او همچنین در نوشتن فیلمنامه فیلم «دالی بل را یادت می‌آید؟» کوستوریتسا در سال ۱۹۸۱ با وی همکاری کرد.

این نویسنده که سال ۱۹۴۴ در سارایوو به دنیا آمد، انتشار آثار ادبی، به ویژه شعر، را در دهه ۱۹۶۰ آغاز کرد. او منتقد صریح نیرو‌هایی بود که بار‌ها موجب متلاشی شدن بالکان از جمله زادگاهش سارایوو بودند. وی در مصاحبه با یک ایستگاه تلویزیونی محلی در سال ۲۰۱۱ گفت: آزار و اذیت در خطوط سیاسی در یک نسل به نسل‌های بعدی منتقل می‌شود. این نفرین بالکان است، نفرین سرنوشت ما که اینجا گذشته محبوب‌تر از حال است.

بنیامینا کاریچ، شهردار سارایوو، در ادای احترام به سیدارن نوشت: ما شما را برای همیشه به خاطر شهادتتان در مورد زیبایی، روح و غرور بوسنیایی، در مورد ارزش‌هایی که انسان را انسان می‌سازد، به یاد خواهیم آورد.

سیدران سال پیش به دلیل مشکلات جدی سلامتی از حضور در مجامع عمومی خودداری و فقط گاه از طریق رسانه‌های اجتماعی با مردم ارتباط برقرار کرد. وی عضو آکادمی علوم و هنر بوسنی بود و جوایز ادبی ملی و بین المللی را در کارنامه داشت که جایزه آزادی مرکز پن فرانسه برای کتاب شعر «تابوت سارایوو» از جمله آن‌ها بود.

دیگر خبرها

  • درخواست‌های شاعران از جبلی؛ شعر طنز به تلویزیون می‌آید؟
  • ظرفیت عظیم شعر برای برنامه‌سازی در تلویزیون
  • مدام احساس خستگی می‌کنید؟ احتمالا با کمبود این ویتامین روبه‌رو هستید
  • عبدالله سیدران درگذشت
  • عبدالله سیدران از دنیا رفت
  • دیدنی های امروز؛ از ریختن پل در آمریکا تا جشن پوریم یهودیان
  • کتابی که تئوری کودتای رضا شاه بود
  • سعید راد بستری شد + جزئیات
  • سعید راد در بیمارستان بستری شد
  • کاش هیچ وقت به استقلال نمی‌رفتم!/ اگر زمان به عقب برگردد...