دو سرمایهگذار بومی برای قبول مسئولیت روزنامه خراسان شمالی اعلام آمادگی کردند
تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۲۷۵۵۹
ایسنا/خراسان شمالی مدیرعامل خانه مطبوعات و رسانههای خراسان شمالی گفت: با گذشت پنج روز از اعلام تعطیلی روزنامه خراسان شمالی و پیگیری های خانه مطبوعات استان، دو سرمایه گذار بومی آمادگی مشروط خود را برای قبول انتشار روزنامه خراسان شمالی اعلام کردند.
علی خادمی در این خصوص گفت: طی هفته آتی پیشنهاد این سرمایه گذاران به هیات امنای موسسه فرهنگی و هنری روزنامه خراسان اعلام خواهد شد تا تصمیمات لازم در مورد راه اندازی مجدد روزنامه بررسی و تصمیم گیری شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مدیرعامل خانه مطبوعات و رسانه های خراسان شمالی گفت: بعد از اعلام تعطیلی این نشریه اولین مصاحبه با خبرگزاری ایرنا و روز سه شنبه دومین مصاحبه با این خبرگزاری در مورد وضعیت تعطیلی نشریه خراسان شمالی و رایزنیها و نشست های متعدد با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و گفتوگو با برخی از همکاران روزنامه خراسان شمالی انجام شده است.
خادمی تصریح کرد: وظیفه خانه مطبوعات، ارایه خدمات مختلف به اعضای این خانه که خبرنگاران و فعالان رسانه در نشریات مکتوب، خبرگزاریها و پایگاههای خبری و همچنین سرپرستیهای رسانههای دارای مجوز هستند، بوده و این خانه در مورد تصمیمات صاحبان امتیاز و مدیران مسئول رسانهها در مورد انتشار و یا عدم انتشار رسانه آنان مسئولیتی ندارد؛ اما وظیفه و تکلیف ما حمایت از جامعه خبری و خبرنگار است.
وی در ادامه تاکید کرد: اظهار نظر برخی از افراد ناآگاه در رسانه استانی با گذاشتن هشتک، در مورد دخالت و یا عدم دخالت خانه مطبوعات حاکی از عدم اطلاع آنان از اساسنامه و چارچوب فعالیتها و ظایف خانه مطبوعات و رسانههای استان است.
خادمی گفت: گاهی اوقات در مورد اخبار و برخی از رفتارهای فعالان فضای مجازی هم به خانه مطبوعات انتقاد میشود در حالی که خانه مطبوعات متولی فضای مجازی نیست و مسئولیت ما فقط در مورد خبرنگاران عضو رسانه های دارای مجوز از وزارت ارشاد است.
وی با توجه به تعطیلی همزمان ۲ روزنامه خراسان شمالی و جنوبی افزود: هیات امنای موسسه فرهنگی هنری خراسان به عنوان صاحب امتیاز این موسسه از بزرگانی از جمله صالحی، وزیر سابق ارشاد تشکیل شده است که تمامی آنان به مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی روزنامههای زیرمجموعه خود اشراف دارند و تصمیم آنان قابل احترام است و اگر قرار است در مورد علت تصمیم گیری آنها در مورد تعطیلی روزنامه اظهارنظری بشود، باید از خود آنان دعوت میشد تا علت آن را دقیقتر اطلاعرسانی کرد.
به گفته وی، مدیر مسئول محترم روزنامه خراسان سراسری و سه روزنامه استانی خراسان شمالی، رضوی و جنوبی، جناب آقای دکتر احدیان هستند که علاوه بر مسئولیت مدیرمسئولی روزنامه های فوق عضو هیات امنای موسسه فرهنگی هنری خراسان هستند و نظر ایشان یقینا در جلسه هیات امنا مطرح و بعد از بررسی های لازم تصمیم گیری شده است.
خادمی گفت: اگردر مورد تعطیلی روزنامه های خراسان شمالی و جنوبی که همزمان هر دوی آنها بر اساس تصمیم هیات امنا تعطیل اعلام شده است قرار بود موضع گیری شود؛ دکتر احدیان حتما در این خصوص اظهار نظر می کردند.
وی افزود: بنده نه بر اساس وظیفه قانونی بلکه از سر دلسوزی و برای جلوگیری از بیکاری جمعی از خبرنگاران عزیز این روزنامه که عضو خانه مطبوعات هستند، موضوع را پیگیری کرده و تا حصول نتیجه پیگیری خواهم کرد.
مدیرعامل خانه مطبوعات و رسانههای استان تصریح کرد: امیدواریم دیدگاه و نظرات سرمایه گذاران استانی با هیات امنای محترم موسسه فرهنگی و هنری خراسان به نتیجه مطلوبی برسد که ثمره آن راهاندازی مجدد روزنامه خراسان شمالی باشد.
وی اظهار امیدواری کرد که روزنامه خراسان شمالی به زودی به چرخه فعالیت و انتشار برگردد و موجبات خوشحالی خبرنگاران عزیز این رسانه را فراهم کند.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی خانه مطبوعات استان، خادمی گفت: موسسه فرهنگی هنری خراسان در سالهای قبل نیز چند نشریه زیرمجموعه خود را در استانهای سیستان و بلوچستان و گلستان بنا به تشخیص خود تعطیل و اخیرا نیز بنا به مصالح جمعی اعضا، هیات امنا، روزنامه های خراسان شمالی و جنوبی را تعطیل اعلام کرده است.
روزنامه خراسان شمالی از هفته گذشته بهعلت مشکلات مالی تعطیل شد.
در استان خراسان شمالی ۴۰ رسانه دارای مجوز شامل ۱۷ پایگاه خبری، چهار روزنامه، هشت هفته نامه، چهارماهنامه و هشت فصلنامه و همچنین ۱۲ دفتر خبرگزاری کشوری فعال است.
این استان از نظر برخورداری از رسانههای دارای مجوز در رتبه سی و یکم کشوری است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: خراسان شمالي تعطیلی روزنامه ها خانه مطبوعات استانی فرهنگی و هنری خانه مطبوعات و رسانه روزنامه خراسان شمالی خراسان شمالی خراسان شمالی موسسه فرهنگی هنری خراسان هیات امنای دارای مجوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۲۷۵۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اینجا از هر ۱۰ سرمایه، ۹ تا بر باد میرود
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ علیرضا رأفتی: بگذارید اول قصه را با یک جوک بی مزه، حتی چند دهه قدیمیتر از گروههای خانوادگی، شروع کنیم. همان حکایتی که احتمالاً شنیدهاید: مردی که در ساحل نشسته بود و داشت یک سطل ماست را میریخت توی آب دریا! گفتند: «چیکار میکنی؟»؛ گفت: «دوغ درست میکنم.»؛ گفتند: «نمیشه!»؛ گفت: «ولی اگه بشه چی میشه!»
دو دههای میشود که دنیا روی کسب و کارهای نوآور کوچک، اسم «استارتآپ» را گذاشته است. مفهومی که از دل ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و حتی میشود آن را برد در پوشه «رؤیای آمریکایی»: «بنیانگذارانی که یک ایده خلاقانه، قدری پول، پشتکار فراوان و مهارت کافی دارند و با هم جمع میشوند در گاراژ یک خانه و یک محصول بر پایه اینترنت را میسازند که دنیا را تکان میدهد و ظرف چند سال تبدیلشان میکند به ثروتمندترین انسانهای روی زمین!» این تعریفی اغراقآمیز است که مخاطب از مفهوم خلق استارتآپ گرفته بود.
کم کم رویدادهایی مثل Startup weekend در سراسر دنیا، و از اوایل دهه نود در ایران خودمان، شکل گرفتند که صاحبان ایده میآمدند و برای سرمایهگذاران خطرپذیر ایدهها یا محصولات اولیهشان (MVP) را ارائه میدادند.
چرا سرمایهگذار خطرپذیر؟ چون پذیرفته که در سرمایهگذاری استارتآپی قرار است ۹۰ درصد مواقع زیان بدهد و ۱۰ درصد سود کند. سرمایهگذاری خطرپذیر به یک معنی نوعی از سرمایهگذاری است که شرکت یا شخص، سرمایهگذاریاش را روی یک ایده یا محصولی که تا به حال به آن شکل در بازار جهان یا آن منطقه نبوده انجام میدهد.
هم نبود ذهنیت واقعی از بازار و هم نداشتن برآورد درست از کارکرد محصول ریسک را بالا میبرد. برای همین هم احتمال ۹ شکست از ۱۰ سرمایهگذاری اصطلاح رایجی بین این سرمایهگذاران است. اما در صورت نتیجهدهی محصول و بازار، سودی که از برد یکی از ۱۰ سرمایهگذاری به جیب سرمایهگذار میرود، تمام ۹ شکست قبلی را پوشش میدهد. این شکل از سرمایهگذاری دانش کافی مدیریتی، شناخت بازار، فناوری و محصولات بر پایه فناوری را میطلبد که غالباً سرمایهگذاران و مشاورانشان این دانش را دارند و بیگدار به آب نمیزنند.
اما نمای بیرونی این سرمایهگذاریها و بنیانگذاریها برای تماشاگری که دانشی در این زمینه ندارد، همان دوغ کردن دریا با یک سطل ماست است! شیوهای که بسیاری از کسانی که فکر میکنند صاحب ایدههایی هستند که میتواند دنیا را تکان دهد هم با آن درگیرند. رویدادهای ارائه طرح و محصول به سرمایهگذار پر است از نوجوانان و جوانانی که فکر میکنند خلاقانهترین ایده دنیا را دارند و استراتژیشان برای به ثمر رسیدن محصول این است: «اگه بشه چی میشه!»
شاید بشود گفت بخشی از این نگاه به استارتآپ برمیگردد به همین نوع نگاه به مسئله «موفقیت»؛ موفقیت قبلاً در فرهنگ ما کنار مفهوم «رستگاری» قرار میگرفت و برای رسیدن به آن مجموعهای از تلاشهای مادی و معنوی نیاز بود و منابع مورد رجوع هم مجموعهای از کتابها و سخنانی از دل مذهب و ادبیات بودند. حالا اما موفقیتی که نوجوان و جوان امروزی میشناسد، ورقی است که از دل همان پوشه رؤیای آمریکایی بیرون آمده و مخاطب آن، در کتابها و سخنرانیهای انگیزشی به دنبالش میگردد. کتابها و سخنرانیهایی که بسیاریشان نه پایه روانشناسی دارند، نه ادبیات و نه هیچ حوزه تخصصی دیگر! تنها حرفهای قشنگیاند که میتوانند چند روزی یک نوجوان را ساعت ۵ صبح از خواب بیدار کنند که دنیا را عوض کند!
اما با این وجود، نمیتوان آثار بعضی اساتید مدیریت یا روانشناسی که به این شیوه نوشته شده و در این دسته قرار گرفته اما واقعاً مبنای علمی دارد را نادیده گرفت. در یکی از همین آثار استیون کاوی، نویسنده و تاجر آمریکایی جملهای دارد که به نظر برآمده از تجربه بینظیر در کسب و کار است: «با یک پایانبندی در ذهنت، شروع کن!»
مسئله بیشتر جوانانی که در رویدادهای استارتآپی میخواهند با ایدههاشان دنیا را عوض کنند این است که حتی برای همان ایدهای که فکر میکنند فوقالعاده است یک «پایان» خوب یا بد در نظر ندارند. به همین خاطر است که حتی بسیاری از مدیران استارتآپی در کشورمان خودشان و کسب و کارشان را یک هویت واحد میدانند که بی هم هیچاند و قرار نیست هیچ وقت از هم جدا شوند. تا کی؟ لابد الی الابد!
چندی پیش خبر خروج برادران محمدی (بنیانگذاران دیجیکالا) از این شرکت و فروش سهمشان رسانهای شد اما به سرعت مهر تکذیب رویش خورد. مدتی قبلتر البته شاهد خروج میلاد منشیپور (مدیرعامل و همبنیانگذار تپسی) از ترکیب سهامدار و بعد از مدیرعاملی این شرکت بودیم. اتفاقی که تلنگری برای زیستبوم استارتآپی کشور بود و نمونه خوبی برای اینکه بتوان گفت: «کسب و کار هم میتواند مثل یک فیلم سینمایی خوب، پایانبندی مناسب داشته باشد.»
شرکت سرمایهگذاری گلرنگ با مبلغی بیش از ۲ هزار میلیارد تومان ۷۰ درصد سهام تپسی را از سهامداران خرید. البته درصد بسیار کمی از این سهام متعلق به بنیانگذاران حقیقی بود اما همان درصد کم هم در ۲ هزار میلیارد تومان عددی میشود که میتواند تحقق همان رؤیای استارتآپی اوایل دهه ۹۰ در ایران باشد.
در نمونه بزرگ خارجی این اتفاق که زمان زیادی هم از آن نگذشته، مالک تسلا و اسپیسX سهام عمده توئیتر را از سهامدارانش با ارزش چند ده میلیارد دلاری خرید. پولی که از این فروش سهام نصیب جک دورسی (همبنیانگذار توئیتر) شد، ۹۷۸ میلیون دلار بود.
پشت برادران محمدی و میلاد منشی پور ایرانی و جک دورسی خارجی، هزاران هزار جوان هستند که در مرحله ایده یا اجرا شکست خوردهاند و رویایشان محقق نشده است. اما حالا که نمونههایی از خروج موفق از کسب و کار را در کشورمان میبینیم، بد نیست به این هم توجه کنیم که چهقدر از آن هزاران هزار شکست، واقعاً مبنای علمی و حسابشدهای برای موفقیت داشتهاند؟ اصلاً چهقدر از موفقیتهای فعلی که میبینیم «پایانبندی» مناسب خواهند داشت؟
کد خبر 6087769