به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

جمع آوری امضاء از شهروندان بستری نو در مشاركت/ نقش پلتفرم­‌های مجازی مشارکت در رابطه بين حاكميت و مردم چیست؟

تاریخ انتشار: ۴ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۱۰۷۲۸

يكي از گونه‌­هاي مشاركت مردم در امر حكمراني كه به تازگي در جهان سياست بروز و ظهور يافته، E-petiton ها و یا همان مطالبه‌گری الکترونیک است که نقش تازه­‌اي را در ارتباط بين مردم و حاكميت بازي مي­‌كند.

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ محمدحسین لک؛ حدود یک ماه پیش یکی از بزرگترین اعتراضات مجازی نسبت به طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی شکل گرفت و در این بین بیش از یک میلیون امضاء برای مخالفت با هرگونه طرح محدود‌کننده‌ی فضای مجازی در سایتی به نام "کارزار" جمع‌آوری شد که بدون شک بیشترین تعداد امضاء برای یک مطالبه مدنی تا به امروز است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سوالی که پیش می‌­آید این است که این یک میلیون امضاء نشان‌­دهنده چیست و در روند تصمیم‌­گیری­‌های حاکمیت چه تاثیری دارد، آیا این نوع مطالبات شیوه حکمرانی را در حوزه­‌های مختلف تغییر می‌­دهد؟

 

 کارزاری برای مشارکت

در نظام‌­های سیاسی که بر مبنای رای شهروندان بنا می‌­شوند اساسا مشارکت شهروندان فقط در انتخابات­های پارلمان و ریاست جمهوری نیست بلکه در طول دوره­های مختلف و به صورت روزمره مواجهه‌­ی شهروندان با دستگاه حاکمیت ممکن است مناقشاتی را ایجاد کند و تعدادی از شهروندان مطالبه­ی به خصوصی داشته باشند و بخواهند صدای خود را به گوش تصمیم­‌گیران برسانند.

در دوران جدید سیاست‌­ورزی، مطالبات مدنی شیوه­ی جدیدتری پیدا کرده و تکنولوژی نیز به کمک شهروندان و حاکمیت آمده و مقوله جدیدی به نام E-petiton یا همان مطالبه‌گری در بستر فضای مجازی شکل گرفته که چیزی شبیه به طومار نویسی­‌های قدیمی است اما در بستر اینترنت و به صورت همگانی‌تر.

 

مطالبات مدنی زيادي در سالیان اخیر بوده که از این طریق پیگیری شده و در فضاي مجازي و سايت­‌هاي خبري بازتاب­هاي بسياري داشته و بعضا نيز موفقيت­‌هايي را به همراه داشته­ است.

در واقع E-petiton دریچه‌ی جدیدی برای مشارکت شهروندان در تصمیمات و سیاست­‌های دولت است که در سال‌­های اخیر پیشرفت­‌های بسیاری در جهان داشته و تحولاتی را در مشارکت سیاسی-اجتماعی به وجود آورده ­است؛ معروفترین E-petiton که در سطح جهان مورد استفاده قرار می­گیرد سایت change.org است و در ایران نیز پلتفرم­های داخلي مانند "فارس من"، "کارزار"، "مردم نما" و... کار جمع آوری امضاء و پیگیری مطالبه را انجام می­‌دهند.

 

مشاركت در انتخابات؛ پسيني يا پيشيني؟

هر وقت كه از مشاركت مردمي صحبت مي­كنيم ذهن­ها ناخودآگاه به سمت انتخابات و فرايندهاي آن مي­رود اما آيا مشاركت مردم فقط در انتخاب رئيس جمهور، نماينده مجلس و اعضاي شوراي شهر است يا مشاركت فرايندي است در روزمره وجود دارد؟

حامد بيدي، فعال اجتماعي و موسس سايت كارزار در گفتگو با دانشجو درباره رابطه مشاركت مردمي و انتخابات به اين مسئله اشاره کرد و گفت:«مشارکتی که در انتخابات­‌ها به صورت رسمی اتفاق می­‌افتد در اصل میوه مشارکت­‌های قبلی است که به وجود آمده­؛ هر چهار سال انتخابات ریاست‌جمهوری یا مجلس برگزار می‌شود که یک فرایند چهار ساله است؛ اگر مشارکت و فعالیت مدنی در فاصله‌ی بین انتخابات‌ها به بلوغ برسد، ما در نهایت میوه آن را در انتخابات می­‌چینیم.»

او در ادامه درباره اینکه ممکن است سرنوشت انتخابات در یکی دو هفته مشخص شود و در این شرایط پدیده پوپولیسم یا همان عوام فریبی تجلی پیدا کند اظهار داشت:«اگر جامعه از قبل در قالب این فعالیت­‌ها و کنشگری‌­های مدنی وارد عمل شده باشد وقتی به نقطه انتخابات برسد خیلی شرایط پیچیده نمی­شود و برای او مشخص است که اگر فردی فلان ادعا را می­‌کند، می­‌خواهد ما را فریب دهد و ما در چند فعالیت مدنی فهمیدیم که این راهکار درست نیست.»

 

به طور کلی مشارکت فرایندی مبنی بر مطالبه‌ی شهروندان از حاکمیت است و از این طریق مردم در حکمرانی نقش ویژه­ای پیدا می‌کنند؛ اما آنچه مهم است به کار بردن روش‌های "کنشگری­ جمعیِ خشونت پرهیز" است که E-petiton ها مهم­ترین آن‌­ها محسوب می‌شوند و مشارکت فعال شهروندان را تقویت می­کنند و در نهایت تجلی این مشارکت در انتخابات خواهد بود.

معیاری برای سنجش افکار عمومی

یکی از فواید E-petitonها نمایش دادن جو موجود در افکار عمومی است؛ اینکه یک مطالبه­ای صدرنشین شود و تعداد امضای زیادی را به دست بیاورد نشان­ از این دارد که جامعه روی این مسئله حساسیت دارد و برای افکار عمومی دارای اهمیت است. از این جهت بررسی این مطالبات و تعداد امضای آن برای پژوهشگران، تحلیلگران، اصحاب رسانه و مسئولین می­تواند مفید باشد.

موسس سایت "کارزار" درباره این ویژگی پلتفرم‌های مجازی بیان کرد:«پلتفرم کارزار کاملا تابع جو عمومی و یک دماسنج خوبی برای افکار عمومی است و این یک فرصت برای مسئولین و اصحاب رسانه است، بسیاری از وقت­ها مردم یک دغدغه­ای دارند و درباره یک مسئله­ای در شبکه­های اجتماعی حرف می­‌زنند که در رسانه­‌های رسمی نیست و این می‌تواند یک دماسنج خوبی باشد که نشان دهد كه جو جامعه چه دغدغه­هایی دارد.»

سلب یا ایجاب؛ چه گونه‌­هایی از مطالبه را می­‌بینیم؟!

به طور کلی مطالباتی که در E-petitonها مطرح می­‌شود، دارای سه گونه است؛ گونه‌ی اول مطالبات سلبی است و در واقع نوعی به شمار می‌آید که در مخالفت با یک تصمیم، روند یا یک طرح صورت می­گیرد و این نوع مطالبات با کلید واژه "نه به..." مطرح می‌­شود و رایج‌­ترین نوع مطالبات مدنی به شمار می­رود؛ مثل مطالبه‌ی نه به طرح صیانت از حقوق کاربران یا نه به سربازی اجباری و...

نوع دوم مطالباتی است که به صورت ایجابی مطرح می­شود و در واقع نقش حمایتی از یک مسئله را دارد که البته از نوع اعتراضی موارد کمتری را به خود اختصاص می‌دهد؛ مانند درخواست تصویب قوانینی برای مقابله با سگ گردانی یا حمایت از یک فردی برای رسیدن به مسئولیت و...

نوع سوم مطالبات هم نوعی است که مخاطب آن مسئولین و دولت نیستند بلکه مرام‌نامه یا پیمان‌هایی است که بین مردم بسته می‌­شود؛ این نوع مطالبه بیشتر در مسائل اجتماعی و فرهنگی کاربرد دارد مثل کمک به نیازمندان در دوران کرونا یا تحریم خرید کالایی به دلیل گرانی و...

از این سه گونه مطالبه، نوع اول بیشتر استفاده می‌شود؛ به این دلیل که معمولا صدای اعتراض بلندتر است و سازوکار و شرایط کشور باعث شده­ که اکثر مطالبات نوع سلبی را شامل شود اما پلتفرم­ها معمولا علاقه دارند که نوع ایجابی بیشتر شود؛ در این باره حامد بیدی گفت:«ما این دو نوع را خیلی کمتر داشتیم و ما پلتفرم هستیم و نمی­توانیم افکار عمومی را هدایت کنیم؛ بر همین اساس نوع سلبی و اعتراضی مطالبات بیشتر دیده می­شود. ما در کارزار سعی داریم که با مراجعه به کنشگران با تجربه و سمن­ها، مطالبات مدنی را از سمت سلبی به ایجابی ببریم و خود این­ افراد مطالبات را بنویسند. گاهی پاسخ مسئولین به مطالبه «نه به ...» خیلی خطرناک است و می­پرسند که اگر «نه به ...»، پس چی؟!»

مطالبات مدنيِ مجازي چگونه مي­تواند جلوي اعتراضات خياباني را بگيرد؟

در مواردي كه اعتراضات، مطالبه­گري و فعاليت­هاي مدني مطرح مي­شود يكي از مسائل و پرسش­های مهم قطعا درباره تبعات امنيتي آن است. كاري كه در اين پلتفرم­ها انجام مي­گيرد، نوعي تجميع مسئله مورد اعتراض و معترضين است، در نگاه اول شايد اين مورد و نفس اعتراض حاكميت را تحت فشار قرار دهد اما با نگاهي ديگر رسميت بخشيدن به اعتراضات مخصوصا اعتراضات مجازي در بلندمدت براي حاكميت ثبات و امنيت ايجاد مي­کند. در واقع بها دادن به مشاركت مردمي در تصميمات حاكميت، ظرف مشاركت را بزرگتر مي‌كند. طبيعتا وقتي جلوي مطالبات مدني خشونت پرهيز مانندE-petitonها گرفته شود اين افراد معترض مجبور مي­شوند اعتراض خود را صرفا در كف خيابان با روش­هايي توام با خشونت پيگيري كنند.

محمد فاضلي، عضو هيئت علمي دانشگاه شهيد بهشتي در يادداشتي درباره بحث اعتراضات و تبعات امنيتي آن نوشت:«بیماری عفونی که سراغ آدمیزاد بیاید، گلبول‌های سفید به عنوان بخشی از نظام ایمنی بدن به عاملان بیماری واکنش نشان می‌دهند. بدن تب می‌کند و نشانه‌های دیگر بروز می‌دهد تا فرد را نسبت به خطر آگاه کند. بدنی که گلبول سفید و اعصاب درد نداشته باشد، زود از پا در می‌آید. حق اعتراض، اختیار و توان انجام دادن و عملی کردن اعتراض به شیوه مؤثر هم برای جامعه درست عین گلبول سفید و اعصاب درد می‌ماند. حق اعتراض و عملی شدن آن است که نشان می‌دهد آن‌چه در حال بروز است، خوشایند جامعه نیست و بیماری وارد جامعه شده، نارضایتی و آسیب خلق می‌کند.»

در سطح جهان چه E-petitonهایی وجود دارد؟

نمونه­هاي متنوعي از E-petiton در كشورهاي مختلف جهان به وجود آمده­ اما بر خلاف تصور پلتفرم­‌هاي مستقل از پلتفرم­‌های رسمی و دولتی موفقیت بیشتری از حیث کمی و کیفی داشته است. سایت change.org شناخته‌شده‌ترین پلتفرم در این حوزه در جهان است و مطالبات آن از هر نوعی از سراسر جهان ثبت می‌­شود. سایت change.org از این لحاظ پلتفرم مستقلی محسوب می‌­شود.

نوعی از E-petiton در کشور انگلستان توسط پارلمان این کشور شکل گرفته که در این پلتفرم هر مطالبه‌­ای به ده هزار امضاء برسد دولت موظف به پاسخگویی است و هر مطالبه­ای به صدهزار امضاء برسد پارلمان آن را بررسی می‌کند اما در این پلتفرم تعداد مطالبات فعال و تعداد امضاها با سایت change.org غیرقابل مقایسه است و تنها چند مطالبه فعال در این سایت وجود دارد.

در استرالیا و نیوزلند نمونه اولیه­ای از E-petiton طراحی شده ­است. در آمریکا نیز سایت وابسته به دولت آمریکا که کار جمع آوری امضاء را انجام می­داد، در سال 2018 به دستور دونالد ترامپ منحل شد!

به طور کلی ظرفیت مطالبه‌گری الکترونیک یکی از بسترهای نوین مشارکت مردمی به شمار می‌آید و در کشورهای مختلف نیز به کار بسته می‌شود تا مطالبات مردمی را پیش از به خشونت کشیده شدن، حل و فصل کند؛ در ایران نیز چند سالی است که سامانه‌های مختلفی برای جمع‌آوری مطالباتِ کاربران راه‌اندازی شده و اکنون زمان مناسبی برای ارزیابی، به رسمیت شناخته شدن آن در لایه‌ی حاکمیتی و تاثیرگذاری بیشتر است.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: مشارکت مردم اعتراضات پلتفرم های مجازی مطالبه گری مطالبه الکترونیکی مطالبات مدنی مشارکت مردم افکار عمومی سایت change org پلتفرم ها جمع آوری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۱۰۷۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ربیعی : فلسفه بقا بر فلسفه توسعه کشور چربیده است / تغییر سبک زندگی که در خیابان می بینید، توطئه نیست / جریان پرقدرتی سالهاست مقابل حاکمیت تفکر توسعه و پیشرفت ایستاده

گروه اقتصاد و درآمد: دکتر علی ربیعی با بیان اینکه وقتی هر پدیده ای را محدود می کنیم و در جایی را می بندیم، چه هدفی داریم! وقتی با چشممان می بینیم اهدافمان محقق نمی شود، تداوم سیاستها چیست؟ گفت: هدف بستن فضای مجازی چیست؟ مگر سنجشها نشان نمی دهند که مردم تا چه میزان بالایی از فیلترشکن استفاده می کنند و نه از صداوسیمایی با این بودجه کلان! پس این محدودیتها و اختلالها چه خاصیتی دارند! همه تان هم که در شبکه های مجازی حضور دارید و تیک آبی و خاکستری هم می گیرید! این هم از آن تناقض ها است!

به گزارش جماران، دکتر علی ربیعی، وزیر پیشین تعاون، کار و رفاه اجتماعی که در نشست بررسی تاثیر سیاستهای افتصادی و اجتماعی در رشد و توسعه اقتصادی در فضای فناوری اطلاعات که از سوی گروه علمی تخصصی اقتصاد رسانه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات برگزار شده بود، سخن می گفت، با بیان اینکه متاسفانه از روز اولی که اینترنت در کشور ما آمد، دائما به دنبال آسیب شناسی بودیم و بحث های اندکی به مساله فرصتهای نهفته در آن پرداختند، گفت: این نگاه عمدتا ناشی از سطح فردی و بررسی تاثیر آن بر رفتارهای فردی بوده و از روز اول با نگاه آسیب شناسانه به سمت آن رفتیم و تنها حوزه ای که برای ما اهمیت داشته،رفتارهای فردی بوده است. در واقع با مشاهده رفتارهایی که خلاف سنتها و ارزشهای مالوف ما بوده، نوعی احساس خطر ایجاد شده است.

دوران دو رئیس قبلی قوه قضائیه، یکی از دورانهای بسیار تلخ فضای مجازی بود

وی با بیان اینکه در سطح بعد باید آیین نامه ها و سیاست گذاری ها را بررسی کرد، توضیح داد: برای نمونه، قانون مجلس و آیین نامه هایی که قوه قضائیه مطرح می کند به این مسائل می پردازند و دوره دو رئیس قبلی قوه قضائیه ، یکی از دورانهای بسیار تلخ فضای مجازی بود و بیشترین فشارها بر گسترش فضای مجازی در این دوران ها سامان گرفته بود.

ربیعی با تاکید بر ضرورت توجه به فلسفه حکمرانی فضای مجازی و حوزه تکنولوژی های اطلاعاتی و ارتباطی ، گفت: فهم این سطح به ما کمک می کند که دریابیم چه اتفاقی در حوزه سیاست گذاری ها و همچنین رابطه مردم با فضای مجازی و تکنولوژی اطلاعاتی می افتد. درک این سطح به ما برای فهم علل اتفاقات کمک می کند. به تعبیری باید بررسی کرد عوامل و عناصر اصلی فلسفه حکمرانی دیجیتال و تکنولوژیهای ارتباطی، چه عواملی هستند.

وزیر پیشین تعاون، کار و رفاه اجتماعی اضافه کرد: میان رویکردها و استراتژی های فلسفه ساز حکمرانی کشور، میان استراتژی بقا و توسعه گرفتار شده ایم. این وضعیت کنشها و سیاستهای ما را تحلیل می کند. از دهه 70 این بحث بود که آیا می خواهیم خودمان را کماکان بسط دهیم به سطح جهان را قدرت خود را حفظ کنیم، آن زمان جمعبندی شد که ما هم توسعه و هم بقا می خواهیم. اما متاسفانه در روندی که طی شد، فلسفه بقا بر فلسفه توسعه کشور چربیده است.

استراتژی بقا باعث شده سیاستهای امنیتی در امر فضای مجازی چربیده است از ساحت تکنولوژی های ارتباطی امنیت زدایی کنیم

وی توضیح داد: وقتی فلسفه حکمرانی ما بقا است، تمام تکنولوژی ها بر اساس آن سنجیده می شود. استارتاپها را این گونه ارزیابی می کنند. نسبت مردم با فضای مجازی، در همین ارتباط سنجیده می شود. ما باید این نکته را درک کنیم؛ می توانستیم درباره تکنولوژی های اطلاعاتی و فضای مجازی بحث اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و امنیتی کنیم، اما استراتژی بقا ما را به سمتی برده است که سیاستهای امنیتی بر سایر سیاستها در امر فضای مجازی چربیده و این گرفتاری اصلی ما است. باید از ساحت تکنولوژی های ارتباطی امنیت زدایی کنیم. وقتی نگاه و فلسفه این گونه جلو می رود، به رغم هر اسمی که بر توسعه می گذاریم، تحمل الزامات و نتایجش را نداریم و بنابراین عملا به جایی نمی رسیم؛ چرا که فلسفه بقا حاکم است.

ربیعی با بیان اینکه بنیانهای نظری و فلسفه وجودی حکمرانی ما گسترش پهنای باند اینترنت را بر نمی تابد، خاطرنشان کرد: حکمرانی ما می گوید پهنای باند را می خواهم، اما نه می تواند الزامات آن را رعایت کند و نه از نتایجش خوشش می آید. بنابراین پهنای باند ما عملا دچار مشکل می شود. آثار توسعه در فضای مجازی متاثر از این دیدگاه است و با جزمیتی که وجود دارد، شرکتهای استارتاپی ما تهدید محسوب می شوند. در حالی که اگر همه جهان بگویند هوش مصنوعی، آینده اقتصاد جهان و ثروت جهان تعداد مشاغل ما در خدمات شبکه های اجتماعی و فضای مجازی است، چون آن نگاه می ترسد، استارتاپ به جای اینکه سکو و جهش توسعه و اقتصاد کشور باشد، جهش وابستگی کشور و جهش دیدگاه هایی که ارزشهای نامالوف را دنبال می کنند تلقی می شود.

جریان پرقدرتی سالهاست که مقابل حاکمیت تفکر توسعه و پیشرفت ایستاده

وی با بیان اینکه جریان پرقدرتی سالهاست که مقابل حاکمیت تفکر توسعه و پیشرفت ایستاده و در عمل صرفا استراتژی «بقا» را دنبال می‌کند، تاکید کرد: عنصر اصلی تاثیرگذار بر سیاستگذاری این نکته است که ما دائما و ناچارا به فراز و نشیب و کشاکش و آیین نامه های مختلف می رسیم که متاثر از این عامل در حکمرانی است.

وزیر پیشین تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ارزیابی از فضای کار برای کارآفرینی در کشور، اظهارداشت: در باره اینکه چرا شکست خوردیم و کجاها موفق بودند، بحث های زیادی می شود. در حالی که این مساله بسیار ساده است. از دوره 76 تا 84 را می توانیم بررسی کنیم، دوره 92 تا 97 هم بررسی کنیم. نیازی به تحلیل و واکاوی های عمیق نداریم. این دو دوره که در آن سیاستها جامع نگر هستند و روابط بین الملل درست است و جامعه مدنی نفس می کشد، درخشان ترین دوران اقتصادی همان دوران است. از 94 تا روی کار آمدن ترامپ، شکوفاترین دوران استارتاپی در ایران را داشتیم، شرکتهای دانش بنیان هم دوران خوبی داشتند. اما اکنون با بازی با کلمات، بحث دانشگاه های «حکمت بنیان» را مطرح می کنند و روشن نیست که این شاخص چگونه می خواهد سنجیده شود.

با تعابیری مانند دانشگاه «حکمت بنیان»، دل خوش می کنند

ربیعی گفت: با این کلمات که فریبایی دارد، دل خوش می کنند و تحت پوشش آنها آسوده می خوابند و تصور می کنند این کلمات برای ما خوشبختی و سعادت می آورند!

وزیر پیشین تعاون، کار و رفاه اجتماعی اضافه کرد: یک تفکر ما را نیازمند توسعه و پذیرفتن نتایج و الزامات آن می داند و معتقد است باید برای مدیریت نتایج آن برنامه ریزی درست کرد، اما ما چون در این حوزه وارد نمی شویم، با بخشهای سنتی وارد چالش نمی شویم و چالش ما با بخشهایی است که مرتبط با فضای ارتباطی مبتنی بر شبکه های اطلاعاتی است.

تعطیلی شنبه توطئه نیست تغییر سبک زندگی که در خیابان می بینید، توطئه نیست

ربیعی گفت: چقدر تاکید کرده ایم که تغییر سبک زندگی که در خیابان می بینید، توطئه نیست، بلکه تغییر ارزشها است. اینگلهارت هم مطالعه کرده و می گوید کل جوامع این تغییرات را دارند. در هر جامعه ای به شکلی است. تعطیلی جمعه و شنبه توطئه نیست بعد هم فضای مجازی را محل این توطئه تصور می کنند.

آنچه امروز می بینیم، نتیجه سیاستهایی است که خود ما اعمال کرده ایم

به گفته وی؛ تغییر ارزشی را می بینند، اما چون علت یابی نمی توانند بکنند، آن را توطئه می دانند. در حالی که بخشی از تغییرات ارزشی، جهانی و طبیعی است. بخشی از آن هم حاکی از سیاستهای خود ما است. آنچه که امروز می بینیم، نتیجه سیاستهایی است که خود ما اعمال کرده ایم.

ربیعی با بیان اینکه شرکتهای استارتاپی زمینه ساز ایجاد نوعی پیوندهای جهانی هستند که ما نه به الزامات آن تن می دهیم و نه نتایجش را می پذیریم، اظهارداشت: فضای شرکتهای استارتاپی در میان 80میلیون نفر جمعیت تنگ است و فضای جهانی را می خواهد.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه اقتصاد آینده، بدون اقتصاد دیجیتال، ناقص است، توضیح داد: بیشترین میزان اشتغال را ما در آینده در بخش خدمات مبتنی بر تکنولوژی اطلاعاتی داریم. هم ثروت ایجاد می کند و هم موتور حرکت سایر بخشها می توانند رشد و توسعه یابند و هم میزان اشتغال را رشد می دهد و هر گونه کوتاهی در این زمینه رفتاری غیرامنیتی است که در واقع امنیت کشور و اشتغال و ثروت اندوزی کشور را به خطر می اندازد.

سخنگوی دولت پیشین ادامه داد: وقتی هر پدیده ای را محدود می کنیم و در جایی را می بندیم، چه هدفی داریم! وقتی با چشممان می بینیم اهدافمان محقق نمی شود، تداوم سیاستها چیست؟ هدف بستن فضای مجازی چیست؟ مگر سنجشها نشان نمی دهند که مردم تا چه میزان بالایی از فیلترشکن استفاده می کنند و نه از صداوسیمایی با این بودجه کلان! پس این محدودیتها و اختلالها چه خاصیتی دارند! همه تان هم که در شبکه های مجازی حضور دارید و تیک آبی و خاکستری هم می گیرید! این هم از آن تناقض ها است!