به نقل از «اقتصاد آنلاین»

آنچه درباره پنومونی و کووید ۱۹ باید بدانید

تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۷۸۳۵۶

به گزارش اقتصادآنلاین؛ ذات‌الریه می‌تواند یکی از عوارض بیماری ناشی از ویروس جدید کرونا موسوم به کووید ۱۹ باشد.

 ارتباط کرونا ویروس جدید با ذات‌الریه چیست؟

 عفونت زمانی شروع می‌شود که قطرات تنفسی حاوی ویروس وارد مجرای تنفسی فوقانی شما شوند. با تکثیر ویروس، عفونت می‌تواند به ریه‌های شما بیش‌تر شود. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، ممکن است به ذات‌الریه مبتلا شوید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما در واقع چگونه اتفاق می‌افتد؟ به طور معمول، اکسیژنی که در ریه‌ها تنفس می‌کنید، در داخل آلوئول‌ها، کیسه‌های کوچک هوایی در ریه‌ها، وارد جریان خون شما می‌شود. بااین‌حال، عفونت می‌تواند به آلوئول‌ها و بافت‌های اطراف آن آسیب برساند.

علاوه بر این، با مبارزه سیستم ایمنی بدن با ویروس التهاب می‌تواند باعث تجمع مایع و سلول‌های مرده در ریه‌های شما شود. این عوامل در انتقال اکسیژن اختلال ایجاد می‌کنند و منجر به علائمی مانند سرفه و تنگی نفس می‌شوند.

 افراد مبتلا به ذات‌الریه و کووید 19 همچنین می‌توانند به سندرم پریشانی حاد تنفسی مبتلا شوند، یک نوع پیش‌رونده نارسایی تنفسی که زمانی ایجاد می‌شود که کیسه‌های هوا در ریه‌ها پر از مایع شوند. این می‌تواند تنفس را سخت کند.  بسیاری از مبتلایان به ARDS برای تنفس به تهویه مکانیکی نیاز دارند.

پنومونی ذات‌الریه معمولی چه تفاوتی با کووید 19 دارد؟

علایم پنومونی ممکن است مشابه سایر انواع پیرامونی ویروسی باشد. به همین دلیل، بدون آزمایش کرونا یا سایر عفونت‌های تنفسی، تشخیص آنچه باعث بیماری شما می‌شود دشوار شود.

 تحقیقات در حال انجام است تا تفاوت پنومونی با انواع دیگر ذات‌الریه را تشخیص دهد. اطلاعات به‌دست‌آمده از این مطالعات می‌تواند به طور بالقوه در تشخیص و درک بیش‌تر ما از نحوه تآثیر بر ریه‌ها کمک کند.  

در یک مطالعه از سی تی اسکن و آزمایشات آزمایشگاهی برای مقایسه ویژگی‌های بالینی ذات‌الریه با سایر انواع ذات‌الریه استفاده شده است.

محققان دریافتند افراد مبتلا به ذات‌الریه بیش‌تر مستعد ابتلا به موارد زیر هستند:

•    ذات‌الریه که هر دو ریه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، درحالی‌که فقط یکی از آن‌ها وجود دارد.

•    ریه‌هایی که از طریق سی‌تی‌اسکن ظاهری صاف و بدون مشکل و بدون درگیری با بیماری داشتند.

•     اختلالات در برخی از آزمایشات آزمایشگاهی، به‌ویژه در ارزیابی عملکرد کبد

علایم چیست؟

 کووید ۱۹ مشابه علایم سایر انواع علایم پنومونی ذات‌الریه است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

•    تب

•    لرز

•     سرفه که ممکن است مولد باشد یا نباشد

•     تنگی نفس

•     درد قفسه سینه که هنگام تنفس عمیق یا سرفه زیاد می‌شود

•     خستگی

 کووید ۱۹ شامل علایم خفیف تا متوسط است. بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، ذات‌الریه خفیف ممکن است در برخی از این افراد وجود داشته باشد. کووید ۱۹ بااین‌حال گاهی اوقات جدی‌تر است.

 مطالعه بزرگ از چین دریافتند که حدود ۱۴ درصد موارد شدید بوده‌اند، درحالی‌که ۵ درصد موارد بحرانی طبقه‌بندی شده‌اند. افراد مبتلا به موارد شدید کووید ۱۹ ممکن است حملات جدی‌تری از ذات‌الریه را تجربه کنند.

علایم ممکن است شامل مشکل در تنفس و سطح پایین اکسیژن باشد. در موارد بحرانی، ذات‌الریه می‌تواند به پیشرفت ARDS کمک کند.

 چه موقع باید به دنبال مراقبت‌های اورژانسی بود:

 اگر شما یا شخص دیگری با موارد زیر مواجه شدید، فوراً به دنبال مراقبت‌های اورژانسی باشید:

•    مشکل در تنفس

•    تنفس سریع و سطحی

•     احساس مداوم فشار یا درد در قفسه سینه

•     ضربان قلب سریع

•    گیجی

•    لب، صورت یا ناخن انگشتان دست که مایل به رنگ آبی ( کب(ی ) باشند

•     مشکل در بیدار ماندن یا مشکل در بیدارشدن

 چه کسانی بیش‌تر در معرض ابتلا به ذات‌الریه و کووید ۱۹ هستند؟

برخی از افراد به دلیل ARDS، در معرض خطر بیش‌تری برای ایجاد عوارض جدی - مانند ذات‌الریه هستند. بیایید این تجربیات را با جزئیات بیش‌تر در زیر بررسی کنیم.

بزرگسالان مسن‌تر:

 بزرگسالان ۶۵ سال و بالاتر به دلیل کووید ۱۹ بیش‌تر در خطر بیماری‌های جدی قرار دارند.

 علاوه بر این، زندگی در یک مرکز مراقبت طولانی‌مدت، مانند خانه سالمندان یا محل زندگی با کمک، نیز می‌تواند شما را در معرض خطر بیشتری قرار دهد.

 زمینه‌های بهداشتی زمینه‌ای:

 افراد در هر سنی که دارای بیماری‌های زمینه‌ای هستند در معرض خطر بیش‌تری برای بیماری جدی از جمله ذات‌الریه هستند.

شرایط بهداشتی که می‌تواند شما را در معرض خطر بیش‌تری از کووید ۱۹ قرار دهد عبارتند از:

•    بیماری‌های مزمن ریوی، مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)

•     آسم

•    دیابت

•     شرایط قلبی

•     بیماری کبدی

•     بیماری مزمن کلیوی

•     چاقی

ضعف سیستم ایمنی بدن:

نقص ایمنی می‌تواند خطر جدی بیماری کووید 19 را بالا ببرد. گفته می‌شود زمانی که سیستم ایمنی بدن ضعیف‌تر از حالت عادی باشد، فرد دچار نقص ایمنی می‌شود. ضعف سیستم ایمنی بدن می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

•    مصرف دارو‌هایی که سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف می‌کند، مانند کورتیکواستروئید‌ها یا دارو‌هایی که به بیماری خودایمنی مبتلا هستند

•     تحت درمان سرطان

•    پیوند عضو یا مغز استخوان را دریافت کرده‌اند

•     اچ‌آی‌وی داشتن

پنومونی کووید ۱۹ چگونه تشخیص داده می‌شود؟

با استفاده از انجام آزمایش کووید 19 می‌توان وجود مواد ژنتیکی ویروسی از نمونه تنفسی را تشخیص داد. این اغلب شامل جمع‌آوری نمونه با سواب زدن بینی یا گلو است. فناوری تصویربرداری مانند اشعه ایکس قفسه سینه و سی‌تی‌اسکن نیز ممکن است به‌عنوان بخشی از فرایند تشخیص استفاده شود. این می‌تواند به پزشک شما در تجسم تغییرات در ریه‌های شما که ممکن است ناشی از ذات‌الریه باشد کمک کند.

 آزمایشات آزمایشگاهی همچنین ممکن است در ارزیابی شدت بیماری مفید باشد. این‌ها شامل جمع‌آوری نمونه خون از رگ یا شریان بازوی شما می‌شود.

 برخی از نمونه‌های آزمایشاتی که ممکن است مورداستفاده قرار گیرند شامل آزمایش خون و پنل متابولیک است.

چگونه درمان می‌شود؟

 در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای کووید ۱۹ تأیید نشده است. بااین‌حال، انواع دارو‌ها به‌عنوان درمان‌های بالقوه در حال بررسی هستند. درمان پنومونی بر مراقبت‌های حمایتی کووید ۱۹ متمرکز است.

این شامل تسکین علایم شما و اطمینان از دریافت اکسیژن کافی است. افراد مبتلا به ذات‌الریه اغلب اکسیژن درمانی دریافت می‌کنند. در موارد شدید ممکن است نیاز به استفاده از ونتیلاتور باشد. گاهی اوقات افراد مبتلا به ذات‌الریه ویروسی نیز می‌توانند به عفونت باکتریایی ثانویه مبتلا شوند.

 اگر این اتفاق بیفتد، از آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت باکتریایی استفاده می‌شود.

 اثرات بلندمدت:

 کووید ۱۹ ممکن است منجر به آسیب ریه ناشی از عوارض پایدار برای سلامتی شود. یک مطالعه نشان داد که ۶۶ نفر از ۷۰ نفر مبتلا به کووید ۱۹ هنگام خروج از بیمارستان ضایعات ریه با سی تی اسکن قابل مشاهده است.

بنابراین، چگونه می‌تواند بر سلامت تنفس شما تأثیر بگذارد؟ ممکن است مشکلات تنفسی در حین بهبودی و پس از آن به دلیل آسیب ریه ادامه یابد. اگر مبتلا به ذات‌الریه یا ARDS هستید، ممکن است زخم ریه پایدار داشته باشید.

 نکات پیشگیری:

درحالی‌که ممکن است همیشه نتوان از ایجاد کووید ۱۹ جلوگیری کرد.

اما برخی اقدامات را می‌توانید برای کاهش خطر انجام دهید:

•    به اجرای اقدامات کنترل عفونت مانند شست‌وشوی مکرر دست‌ها، فاصله فیزیکی و تمیزکردن مرتب سطوح با لمس بالا ادامه دهید

•     عادات شیوه زندگی را که می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن شما کمک کند، مانند هیدراته ماندن، رژیم غذایی سالم و خواب کافی تمرین کنید

•    اگر بیماری زمینه‌ای دارید، به مدیریت وضعیت خود ادامه دهید و تمام دارو‌ها را طبق دستور مصرف کنید

•     اگر به بیماری کووید ۱۹ مبتلا شدید، علایم خود را به‌دقت زیر نظر داشته باشید و با پزشک خود در تماس باشید. اگر علایم شما بدتر شد، از مراقبت‌های اورژانسی دریغ نکنید.

پربیننده ترین طاعون به شهرهای مازندران و خراسان شمالی هم رسید افراد بالای ۶۰ سال که سینوفارم زده اند، دوز سوم را نیز بزنند نشانه های وجود لخته خون در بدن کاهش ۶۷ درصدی خطر مرگ کرونا با داروی آنتی‌ بادی آسترازنکا واکسن کرونا چه مدت در بدن شما باقی می‌ ماند؟

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: کووید ۱۹ سیستم ایمنی بدن معرض خطر بیش سی تی اسکن بیماری ها موارد زیر ریه ها کووید ۱۹ دارو ها کووید 19 بیش تر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۷۸۳۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.