به نقل از «شانا»

صنعت نفت جان می‌گیرد

تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۹۸۸۵۰

اگرچه جذب سرمایه‌ در صنعت نفت به‌دلیل تحریم‌های طولانی، کاری سخت به نظر می‌رسد، اما امید به رفع تحریم‌ها و جدیت و خوش‌بینی مدیریت جدید صنعت نفت می‌تواند دورانی نو را برای صنعت نفت رقم بزند و جان تازه‌ای به این صنعت ببخشد.

رکود و توقف سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف صنعت نفت به‌ویژه بخش‌های بالادستی، اکنون مهم‌ترین و بزرگ‌ترین چالش این صنعت به‌شمار می‌آید که زمینه ظهور و بروز دیگر چالش‌ها نظیر کمبود سوخت در فصل‌های مختلف را ایجاد کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تحریم‌های اقتصادی اگرچه در نگاه نخست، زمینه حذف بشکه‌های نفت ایران از بازارهای جهانی و کوتاه‌ شدن دست اقتصاد ایران از دلارهای نفتی را سبب شد، اما واقعیت این است که صنعت نفت در یک دهه گذشته، آسیب‌های به‌مراتب بزرگ‌تر و نگران‌کننده‌تری را متحمل شده که آثار و نشانه‌های آن به‌تدریج در مقدار تولید و عرضه نفت و گاز مشخص می‌شود و تا سال‌ها هزینه آن باید پرداخت شود.

در طول یک دهه گذشته و بر مبنای برنامه‌ریزی‌های توسعه‌ای و راهبردی، باید حدود ۲۰۰ میلیارد دلار در صنعت نفت سرمایه‌گذاری می‌شد. این مقدار سرمایه‌گذاری عموماً با هدف نگهداشت صنعت نفت ایران در چرخه رقابتی تولید و عرضه جهانی نفت و گاز، همچنین تأمین نیاز داخلی و توسعه و نوسازی طرح‌های پایین‌دستی صنعت نفت و گاز و اصلاح سازوکارهای عرضه، توزیع و مصرف انرژی در کشور باید انجام می‌شد که با بررسی‌های انجام شده در خوش‌بینانه‌ترین حالت تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد در یک بازه زمانی ۱۰ ساله آن‌ هم در بخش‌های اولویت‌دار محقق شده است، بنابراین ایران در شرایط رقابتی مناسبی با دیگر رقیبان در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و غیر اوپک قرار ندارد.

از سوی دیگر سرمایه‌گذاری نکردن در بخش‌های بالادستی، مقدار تولید نفت و گاز را دچار رکود کرده، به‌گونه‌ای که در حوزه مصرف داخلی گاز و با لحاظ رشد مصرف بی‌رویه، در فصل زمستان ایران با کمبود عرضه گاز در بخش‌های خانگی، صنعتی و نیروگاهی روبه‌روست. این نبود سرمایه‌گذاری به‌طور ویژه طرح‌های اصلاحی برای نحوه عرضه، توزیع و مهم‌تر از همه مصرف را با مشکل روبه‌رو کرده، به‌گونه‌ای که آهنگ مصرف حامل‌های سوخت در کشور با شدت و حدت بیشتری نسبت به گذشته در حال افزایش است. رکود سرمایه‌گذاری، صنعت نفت را با چالش‌های دیگری به‌ویژه در بخش فنی و مهندسی، همچنین مدیریت طرح‌های توسعه‌ای روبه‌رو کرده است.

سرمایه‌گذاری در صنعت نفت همواره با انتقال فناوری و الگوهای به‌روز و کارآمد مدیریتی همراه است، بنابراین صنعت نفت ایران افزون بر کمبود و رکود سرمایه و منابع مالی با رسوب توانمندی‌های فنی و مهندسی به‌ویژه در بخش‌های بالادستی و مهندسی مخازن هم مواجه است. اکنون بزرگ‌ترین خطر برای ایران، کاهش تولید نفت و گاز و در خوش‌بینانه‌ترین شرایط تولید در سطح کنونی است که با توجه به روند رو به افزایش مصرف در داخل، ایران توان و ظرفیت صادراتی خود را در سال‌های نه‌چندان دور از دست خواهد داد.

بر این مبنا آنچه هم‌اکنون اهمیت راهبردی دارد، افزایش تولید نفت و گاز از طریق توسعه میدان‌های جدید به‌ویژه میدان‌های مشترک مرزی در خشکی و دریا و مهم‌تر از آن افزایش ضریب برداشت از میدان‌های فعال کنونی است. اکنون ضریب برداشت نفت از میدان‌های کنونی نفت ایران در نتیجه بهره‌ نگرفتن از فناوری‌های جدید ناشی از عدم سرمایه‌گذاری، از سطح جهانی بسیار پایین‌تر است و این به معنای برداشت کمتر نفت و گاز از میدان‌ها و هدرروی این ذخایر خدادادی است. افزون بر آن هر یک درصد افزایش ضریب برداشت نفت از میدان‌های نفتی، درآمد کشور را با محاسبه نفت ۵۰ دلاری برای هر بشکه نفت، نزدیک به ۷۰۰ میلیارد دلار افزایش می‌دهد که رقم بسیار بزرگی است و تعلل در این مهم با هیچ توجیه و منطقی سازگار نیست.

جدای از این، مسئله روز ایران عدم توازن در تولید و مصرف گاز طبیعی است که کشور و وزارت نفت را در ماه‌های آینده با مشکل مواجه خواهد کرد. این عدم توازن ناشی از مصرف بی‌رویه گاز در کشور از یک سو و از سوی دیگر عدم افزایش تولید گاز است که در سال‌های آینده به نحو گسترده‌تری با کاهش فشار در استخراج گاز از میدان پارس جنوبی خود را نشان می‌دهد.

در چنین شرایطی، مدیریت جدید صنعت نفت در دولت سیزدهم، افزایش تولید نفت و گاز را با محوریت جذب سرمایه‌گذاری‌های جدید در صنعت در اولویت قرار داده و در حال زمینه‌سازی برای جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی و داخلی برای توسعه طرح‌های نفت و گاز و جبران عقب‌ماندگی‌هاست. بر این اساس مجموعه‌ای از الگوهای قراردادی متنوع در دستور کار قرار دارد که به گفته وزیر نفت، تهاتر نفت و میعانات گازی با کالا و سرمایه‌گذاری از جمله این طرح‌هاست.

اگرچه جذب سرمایه در صنعت نفت به‌دلیل تحریم‌های طولانی، کاری سخت به نظر می‌رسد، اما امید به رفع تحریم‌ها و جدیت و خوش‌بینی مدیریت جدید صنعت نفت می‌تواند دوران نوینی را برای صنعت نفت رقم بزند و جان تازه‌ای را به این صنعت ببخشد. آنچه در این مهم تعیین‌کننده است، حمایت دولت و حاکمیت از صنعت نفت و فراهم‌ کردن زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و فنی برای توسعه این صنعت است که نقش پیشران توسعه‌ای برای کشور دارد.

علیرضا سلطانی

روزنامه شرق

منبع: شانا

کلیدواژه: صنعت نفت سرمایه گذاری تحریم تولید نفت و گاز سرمایه گذاری صنعت نفت میدان ها جذب سرمایه نفت ایران توسعه ای تحریم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.shana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۹۸۸۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیله مشکلات نوغاندارای؛ نبود صنایع تبدیلی است

میهن: پرورش کرم‌ ابریشم که به‌ عنوان فعالیت نوغانداری نام گرفته، با پیشینه 4500 ساله در جهان، از دیر باز در کشور ما رواج داشته است.

نوغانداری در ایران تاریخ پر فراز و نشیبی را پیموده است که دوره فراز آن در عهد صفویه و فرود آن در عهد قاجاریه مشهود بوده است. در واقع به‌ لحاظ اقتصادی و فرهنگی، کرم‌ ابریشم رنسانس هنر و صنعت آسیا را پایه‌گذاری کرد. در ایران نیز کرم‌ ابریشم از آنچنان اهمیتی برخوردار بود که جمشید (پادشاه هخامنشی) رواج و توسعه پرورش کرم‌ ابریشم در ایران را بخشی از اقدامات مهم خویش می‌شمرد یا اینکه در قرون اخیر بخش عظیمی از نوشته‌های غربی‌ها در مورد ایران طی سده نوزدهم به ابریشم (ابریشم گیلان) اختصاص یافته است. صنعتی که با این قدمت هنوز با مشکلات عدیده ای مواجه است.

به گفته رضا صورتی زنجانی رئیس مرکز تحقیقات ابریشم ،بعد از دو دهه رکود در تولید، طی چند سال گذشته با اجرای سیاست های حمایتی دولت مردمی سیزدهم، این صنعت با استقبال دو برابری بهره برداران برای تولید پیله مواجه بوده است تا جایی که در سال گذشته میزان تولید از 4هزار جعبه به 8600 جعبه تخم نوغان داخلی افزایش داشته است.که با توزیع این مقدار تخم نوغان تقریبا 1700 تن پیله و معادل 270 تن نخ ابریشمی تولید شده است  و حاکی از ارتقاء خوداتکایی تولید نخ برای رفع نیازهای صنعت فرش کشور است.

ضرورت ورود بخش خصوصی

بخشدار بابلکنار ضمن اشاره به لزوم ورود تکنولوژی به این صنعت گفت: نوغانداری نیازمند جذب سرمایه‌گذاران بخش خصوصی است.

عیسی نصرالهی اظهار کرد:  ۲۸ روستا از ۴۲ روستای بخش بابلکنار در صنعت نوغانداری فعالیت دارند که بیشتر شامل روستاهای بالادست منطقه می‌شود و در این راستا بیش از 12 دوره آموزشی در سطح بخش بابلکناربه منظور رونق و بهبود کیفیت تولید پیله ابریشم جهاد کشاورزی در حوزه قلمه زنی نهال توت، کلیات پرورش نوغان و نخ ریسی پیله‌ها برگزار شده است.

وی از حمایت مالی ۱۰۵ پروژه احداث و تجهیز تلنبار نوغانداری و کارگاه تولید نخ ابریشم خانگی با جذب اعتبار بیش از ۶۷ هزار میلیون ریال با همکاری صندوق کارآفرینی امید، بنیاد برکت و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی طی چند سال اخیر در این حوزه خبر داد.

نصرالهی از توزیع ۷۰۰ جعبه بین پرورش دهندگان منطقه بابلکنار در سال ۱۴۰۲ خبر داد و افزود: ۲۰ تن پیله در این طرح جمع آوری شد.

وی یکی از مشکلات تولیدکنندگان را عدم توزیع نهال به موقع برای کاشت برشمرد و گفت: توزیع نهال بی کیفیت و بی‌هنگام سبب خشک شدن این نهال‌ها شده و یا بازدهی لازم را ندارد.

بخشدار بابلکنار با اشاره به اینکه درصدد رایزنی برای جذب سرمایه گذار برای احداث کارخانه جهت اجرای مراحل خشک کردن پیله و نخ ریسی هستیم گفت: برای این مهم قول مساعد برای همکاری جهت مهیا کردن سوله سه هزار متری مناسب برای این امر هم داده شد.

وی افزود: سرمایه گذار عنوان کرده برای احداث چنین کارخانه‌ای نیازمند ۱۰۰ تن پیله در سال است که با این امر نیز موافقت شد زیرا این ظرفیت وجود دارد از بخش لفور، بابلکنار و بندپی شرق  وغرب این میزان را فراهم کنیم منتهی سرمایه گذار به دنبال تضمین بانکی برای تحقق این امر است که در حال حاضر مذاکرات ما به بن‌بست خورده است.

وی ادامه داد: اگر فرماندار بابل و استانداری مازندران در این حوزه به ما کمک کنند و رایزنی لازم انجام شود؛ ما نیز قول آماده کردن این میزان پیله را خواهیم داد.

نصرالهی گفت: این سرمایه گذار که خود در صنعت فرش فعالیت داشته و از فرزندان این منطقه است عنوان کرده که آمادگی دارد در صورت قبول تضمین بانکی چندین میلیارد تومان هزینه کرده و کارخانه را به دستگاه خشک کن و نخ ریسی بدون درخواست ریالی از دولت تجهیز کند منتهی این اقدام وی به تدریج و در چند مرحله انجام می‌شود.

وی تصریح کرد: اگر این صنایع تبدیلی در همین استان و این منطقه فعال شود؛ می‌تواند از کل مازندران و گیلان و گلستان آورده داشته و پرورش دهندگان دیگر مجبور نمی‌شوند پیله را با قیمت کمتر به‌واسطه‌ها بفروشند.

بخشداربابلکنار یادآور شد: این صنعت گذشته از کاربرد در حوزه صنعت فرش کاربرد مهمی در تولید پارچه‌های ابریشمی دارد با توجه با اینکه با کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز ارتباط داریم کارهای ابریشمی تقاضای زیادی دارند و عربها خریداران خوبی برای پارچه‌های ابریشمی هستند.

وی افزود: تقاضا هست اما بازار در استان وجود ندارد لذا  فرآوری آن به استان‌های دیگر می‌رود.

وی تصریح کرد: با توجه به سابقه تاریخی که منطقه بابلکنار در این صنعت دارد اگر چنین ظرفیتی باشد مردم به این صنعت دوباره رجوع می‌کنند. اگر اقتصاد خوب باشد این حوزه کمک درآمد خانوار خواهد شد؛ امروزه چون امکانات و حمایت مناسب نیست؛ استقبال کم است.

منبع: قدس آنلاین تکتم بهاردوست