با «مسلم‌بن عقیل» به سوی «بغداد»
تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۳۱۰۰۲
«عملیات مسلم بن عقیل» در تاریخ ایران، به‌عنوان یک حمله متوسط دسته‌بندی می‌شود. اما وحشتی که این عملیات، خصوصا در چهار،پنج روز اول در میان صدام و متحدان منطقه‌ای و جهانی‌اش حاکم کرد، لااقل تا چند سال بعد از آن تکرار نشد. - اخبار سیاسی -
گروه دفاعی خبرگزاری تسنیم- روز دوشنبه 12 مهر سال 1361، خبر مرگ «احمد حسن البکر» بر اثر سکته قلبی، ابتدا در میان مقامات سیاسی و نظامی بغداد پیچید و ساعاتی بعد، به نمایندگان خبرگزاری‌های خارجی در عراق رسید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
البته تنها به دلیل روحیه خشن و خاطرات عراقی‌ها از بی‌رحمی صدام حسین نبود که در همان سال 1361، ماجرای مرگ حسن البکر طبیعی قلمداد نشد بلکه زمانِ آن و تقارنش با واقعه‌ای دیگر، بیشتر به این شک دامن می‌زد. بعد از تصفیه بزرگ مخالفان و رقبای صدام از حزب بعث در سال 1358، این پیرمرد بعثی تنها کسی بود درصورت حذف صدام، می‌توانست جای او را بگیرد. او از زمان کناره‌گیری (25 تیر 1358) عملا در حصر خانگی به سر می‌برد و در ماه‌های آخر عمرش تمام ارتباطش با دیگران قطع شده بود. هیچ موجود زنده‌ای در این عالم نمی‌داند که بازگشت به قدرت حتی به مخیله حسن البکر خطور کرده بود یا نه اما مرگ ناگهانی او، آن هم درست زمانی که اخبار نزدیک شدن نظامیان ایرانی به دروازه‌های بغداد، مانند گردباد در سراسر دنیا می‌پیچید، اجازه نمی‌داد توقف قلب او به قضا و قدر نسبت داده شود. (سال‌ها بعد و با سرنگونی صدام، یکی از نیروهای امنیتی عراق مطرح کرد که حسن البکر توسط «حسین کامل» (سگ وفادار صدام در دهه 60) مسموم و مقتول شده است.)
چند ماه قبل از مرگ حسن البکر ارتش صدام که درگیر جنگی تمام‌عیار با ایران بود، زیر ضربات خرد‌کننده پاسداران و ارتشیان، شکست‌هایی پی‌درپی و خرد‌کننده را تجربه کرد. طی کمتر از 60 روز، نیرویی معادل 10 لشکر از نظامیان عراقی به اسارت ایران درآمد و ده‌ها هزار نفر دیگر از ارتشی که صدام با زحمت فراوان به میدان فرستاده بود، در دشت‌های خوزستان کشته شدند و سپاه چهارم عراق به‌عنوان قوی‌ترین و پرادعا‌ترین یگانِ زمینی عراق، عملا به مرز فروپاشی رسید. هزینه انهدام صدها دستگاه تانک و نفربر زرهی و ده‌ها فروند هواپیمای جنگی نیز چیزی نبود که برای رژیم بغداد ناچیز تلقی شود. ایرانیان، به فاصله کمی پس از اخراج ارتش متجاوزِ بیگانه از خاک خوزستان، وارد خاک عراق شدند. (عملیات رمضان) و عملیاتی بزرگ را برای محاصره شهر بصره (دومین شهر مهم عراق و پایتخت اقتصادی آن) آغاز کردند. این‌بار قدرت منحصربه‌فرد مهندسی-رزمی ارتش بعثی به دادش رسید و ایرانیان که تجربه مواجهه با موانع و استحکامات حیرت‌انگیز ایجادشده در برابر بصره را نداشتند، از رسیدن به هدف بازماندند اما بیش از هزار عراده تانک و نفربر و هزاران کشته و اسیر و زخمی را از ماشین جنگی عراق حذف کردند. بازسازی این حجم از خسارات و تلفات، به ماه‌ها زمان نیاز داشت که البته با کمک‌های خیره‌کننده خارجی، می‌شد این مدت را تقلیل داد ولی تهدیدی که صدام به خوبی آن را درک می‌کرد، از بابت روحیه ارتشِ تحت‌امرش بود. ارتش عراق درطول چند دهه‌ای که از عمرش می‌گذشت، دست به کودتای خوبی داشت. این ارتش که توسط صدام به هیولایی ترسناک تبدیل شده بود، اگر اعتمادش را به فرماندهی سیاسی کشور از دست می‌داد، با فرآیندی غریزی، به‌دنبال اولین گزینه ممکن می‌رفت و نطفه کودتا در آن شکل می‌گرفت. هنگامی که در 9 مهر ماه (دوماه بعد از عملیات رمضان)، اخبار جدیدترین عملیات رزمندگان ایرانی در نزدیک‌ترین نقطه مرزی به پایتخت عراق منتشر شد، بیش از هر زمان دیگر، حیثیت رژیم سیاسی حاکم مورد تهدید قرار گرفت. حالا فاصله ایرانیان با بغداد، تنها 100 کیلومتر بود که تمامی این مسیر از دشتی مسطح و سهل‌العبور می‌گذشت. عبور از این دشت به نیرویی معادل بیست لشکر پیاده و زرهی نیاز داشت. کافی بود ایرانیان تنها نیمی از این مسیر را پیشروی کنند تا بغداد زیر آتش توپخانه آنان قرار گرفته و عملا سقوط کند. صدام می‌دانست که ایران چنین نیروی عظیمی در اختیار ندارد اما تجربه شکست‌هایش در استان خوزستان که با ورود غیرقابل انتظار هزاران نیروی داوطلب مردمی محقق شده بود، اجازه نمی‌داد روی اطلاعاتی از این دست حساب قطعی باز کند. اما ارتش عراق هم هنوز از ضربات عملیات‌های چند ماه گذشته کمر راست نکرده و معلوم نبود اعتمادبه‌نفس کامل برای نبرد در «دشت بغداد» را داشته باشد. اینجا بود که شامه تیز موجودی مانند صدام، بوی کودتا را به خوبی حس می‌کرد. حالا شاید قابل‌درک باشد که چرا مرگ حسن البکر با سکته قلبی، آن هم در سومین روز از «عملیات مسلم‌بن‌عقیل(ع)»، در کت هیچ عراقی هوشمندی نرفت.
«عملیات مسلم بن عقیل» در تاریخ ایران، به‌عنوان یک حمله متوسط دسته‌بندی می‌شود. اما وحشتی که این عملیات، خصوصا در چهار،پنج روز اول در میان صدام و متحدان منطقه‌ای و جهانی‌اش حاکم کرد، لااقل تا چند سال بعد از آن تکرار نشد. ناکامی رزمندگان ایرانی، در عملیات پیشین یعنی «رمضان» پس از آن که در طول 9 ماه فقط پیروزی را تجربه کرده و دشمن را تار و مار کرده بودند، در روحیه آنان تاثیر بدی گذاشته بود. از طرفی با توجه به خط دفاعی مستحکم عراق در برابر بصره، انجام عملیات بزرگ برای نزدیک شدن به این شهر احتیاج به بازسازی و تدارکاتی وسیع داشت که زمان زیادی طلب می‌کرد. این مهم برای فرماندهان نظامی ایران به‌خوبی مورد توجه قرار داشت که متوقف کردن موج حملات و رها کردن رزمندگان و جبهه‌ها تا زمان رسیدن به وضعیت مناسب کار غلطی است و علاوه‌بر اینکه به دشمن فرصتی همراه با آرامش برای تقویت و بازسازی می‌دهد، نیروهای خودی را هم از انگیزه و تحرک می‌اندازد. انجام عملیات با وسعت محدود اما پیروز، بهترین راه‌حل این مشکلات بود. با توجه به کمبود نیروی انسانی و امکانات زرهی، مناطق عملیاتی کوهستانی درغرب بهترین گزینه بود. در مناطق کوهستانی، هم نیروی انسانی کمتری بود، هم دشمن امکان استفاده کامل از بزرگترین قدرتش یعنی نیروی زرهی را نداشت. به سرعت کارشناسی‌ها شروع و منطقه تنگه سومار انتخاب شد. نزدیک‌ترین خطوط مرزی ایران با بغداد، از روی ارتفاعات تیغه‌ای و غیرقابل نفوذی می‌گذشت و تنگه سومار در نزدیکی قصر شیرین یکی از معدود راه‌های نفوذ به خاک عراق و سرازیر شدن در دشت بغداد بود. تنگه سومار از بین دو ارتفاع به نام «کهنه ریگ» و «گیسکه» می‌گذشت و پس از آن تا اولین شهر یا شهرک عراق یعنی «مندلی»، تنها 15 کیلومتر فاصله بود. عراق هردوی این ارتفاعات را در ابتدای جنگ اشغال کرده بود که این روزنه خطرناک را تحت‌کنترل گرفته و دیدی کامل روی دو سوی مرز داشته باشد.
یک عملیات ضربتی آفندی پرتوان، با هدف تصرف ارتفاعات «کهنه ریگ» و «گیسکه» و تسلط بر تنگه سومار و پس از آن در صورت امکان، رسیدن به شهر «مندلی» طراحی شد و 9 مهر ماه، یعنی 64 روز بعد از پایان عملیات رمضان، با رمز یا اباالفضل‌العباس(ع) آغاز شد. (به دلیل نزدیکی این زمان به روز شهادت حضرت مسلم بن عقیل(ع)، عملیات به اسم ایشان نامگذاری شد.) رزمندگان ایرانی طی دو، سه روز با سرعتی شگفت‌انگیز به تمام اهداف از پیش تعیین شده، دست پیدا کردند. رژیم صدام که با تبلیغات فراوان درباره امنیت کامل بغداد، در تدارک برگزاری اجلاس جنبش عدم تعهد در این شهر بود، برای بازپس‌گیری مناطق از دست رفته و بستن راه نفوذ ایران به حریم پایتخت عراق، طی حدود 10 روز، بیش از 30 بار اقدام به ضدحمله کرد، هرچند موفق شد ارتفاع سلمان کشته، که البته ارتفاع سوق‌الجیشی‌ای هم بود را پس بگیرد اما سایر مناطق در دست ایران باقی ماند و حالا میان رزمندگان ایرانی و پایتخت عراق، مسیری حدودا 100 کیلومتری قرار داشت که از دشت مسطح بغداد می‌گذشت و جاده مندلی به بغداد کاملا در تیررس بود. صدام که سه ماه بود درباره بستن راه ایرانیان به سمت بصره، با سرمستی تبلیغات می‌کرد، حالا آنان را روبه‌روی بغداد می‌دید.
از طرف دیگر حدود 100 روز قبل از عملیات مسلم، خلبان شهید عباس دوران، عملیات شهادت‌طلبانه تاریخی‌اش را در بغداد انجام داد و کشورهای عضو جنبش عدم‌تعهد را برای برگزاری اجلاس دوره‌ای این جنبش در بغداد، مردد کرد. وقتی حاج‌همت، فرمانده ارشد عملیات مسلم، در میانه عملیات، خبرنگاران رسانه‌های خارجی را که به منطقه عملیاتی مسلم دعوت شده بودند، با خودش به سنگر دیدگاه مشرف بر مندلی برد و جاده مندلی-بغداد را به تک‌تک آنها نشان داد، تردید‌ها درباره امنیت بغداد به پایان رسید و محل اجلاس از بغداد به دهلی‌نو منتقل شد که ضربه هولناکی به حیثیت صدام بود. (برای تکمیل پیروزی‌های عملیات مسلم، عملیات دیگری به نام زین‌العابدین که در حقیقت مرحله دوم عملیات مسلم بود، طراحی و اجرا شد که البته به نتایج موردنظر نرسید.)
با «عملیات مسلم بن عقیل(ع)» برای ایرانیان، راهی شورانگیز به سوی پیروزی قاطع باز شده بود اما فرماندهان ایرانی از بدو امر می‌دانستند که در آن زمان، توان لازم برای ادامه عملیات را در اختیار ندارند. جذب، سازماندهی و تجهیز حداقل 60هزار نفر (اضافه بر سازمان رزمِ موجود نیروهای مسلح) و توسعه نیروی هوایی و زرهی متناسب با هدف، به اضافه تربیت کادر فرماندهی برای چنین استعدادی، افقی نبود که بتوان در زمانی کوتاه به آن دست پیدا کرد. اما حداقل نتیجه تاکتیکی به دست آمده در عملیات مسلم آن بود که رژیم صدام مجبور شود استعداد بزرگی از ارتش درهم شکسته خود را (حداقل یک سپاه) که به‌شدت در جبهه جنوب متمرکز شده بودند، برای دفاع از دشت وسیع بغداد گسیل کند و در مرحله بعد، به فکر ایجاد یگان‌های جدید برای دفاع از این منطقه باشد که هزینه‌های سنگینی را به این رژیم تحمیل می‌کرد. در سال 1361، گرفتار کردن صدام در چنین مخمصه‌ای، با عملیاتی متوسط مانند «مسلم» پیروزی خیره‌کننده‌ای به شمار می‌رفت. به تقلا افتادن مجامع بین‌المللی برای نجات صدام که می‌توانست تلاش آنان برای توجه به خواسته‌های اولیه ایران را به همراه داشته باشد، از نتایج راهبردی بود که طراحان عملیات مدنظر داشتند. تصویب قطعنامه 522 شورای امنیت، آن هم سه روز بعد از آغاز عملیات مزبور، نشان داد پیش‌بینی‌ها در مورد این اهداف نیز درست بوده است.
محمدعلی صمدی، پژوهشگر تاریخ دفاع مقدس
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: عملیات مسلم بن عقیل رزمندگان ایرانی تنگه سومار حسن البکر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۳۱۰۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نگاهی به توافق‌های جدید بین ترکیه و عراق
در سفر اردوغان به بغداد، عراق و ترکیه ۲۶ موافقتنامه و یادداشت تفاهم در زمینه‌های امنیتی، تجاری، آب، توسعه و سایر زمینه‌ها امضا کردند. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه دیروز در راس یک هیات پرشمار از وزرا و مشاورین، راهی بغداد پایتخت عراق شد. پس از 13 سال، این نخستین سفر اردوغان به عراق بود و او علاوه بر بغداد پایتخت، به اربیل در اقلیم کردستان عراق رفت و با سران اقلیم نیز دیدار کرد.
دیروز در بغداد و با حضور محمد شیاع السودانی، عراق و ترکیه 26 موافقتنامه و یادداشت تفاهم در زمینه‌های امنیتی، تجاری، آب، توسعه و سایر زمینه‌ها امضا کردند.
با توجه به مشارکت قطر و امارات متحده عربی در تامین مالی پروژه «مسیر توسعه» در مراسم دیروز در بغداد، نمایندگانی از این دو کشور عربی نیز حضور داشتند.
اولویت اصلی ترکیه کدام است؟
نگاهی به لیست بلندبالای توافق نامه‌های ترکیه و عراق، نشان می‌دهد که بسیاری از آنها، صرفاً اهمیت دیپلماتیک دارند و نشانه‌هایی از عزم طرفین برای توسعه روابط رسمی و تعامل بین وزارتخانه هستند. بگذارید لیست توافقنامه‌ها را یک بار با هم مرور کنیم:
1. توافقنامه چارچوب همکاری استراتژیک بین جمهوری عراق و جمهوری ترکیه.
2. یادداشت تفاهم در مورد چارچوب هماهنگی در زمینه آب بین دولت جمهوری عراق و جمهوری ترکیه.
3. یادداشت تفاهم در مورد پروژه موسوم به «مسیر توسعه» بین وزارت حمل و نقل عراق و وزارت ترابری و زیرساخت ترکیه.
4. یادداشت تفاهم کمیته تجارت مشترک اقتصادی (JETCO) بین دو وزارتخانه بازرگانی عراق و ترکیه.
5. موافقتنامه ترویج، حمایت و مبادله سرمایه گذاری بین هیئت سرمایه گذاری ملی عراق و وزارت صنعت و فناوری ترکیه.
6. یادداشت تفاهم بین اتحادیه اتاق‌های بازرگانی عراق و شورای روابط اقتصادی خارجی ترکیه.
7. یادداشت تفاهم در زمینه فنی، علمی و اقتصادی در زمینه شرکت‌های کوچک و متوسط بین وزارت صنعت عراق و وزارت صنعت و فناوری ترکیه.
8. یادداشت تفاهم در زمینه آموزش نظامی بین دو وزارت دفاع عراق و ترکیه.
9. یادداشت تفاهم آموزش در زمینه پزشکی نظامی بین دو وزارت دفاع عراق و ترکیه.
10. یادداشت تفاهم برای هماهنگی استراتژیک دفاعی بین هیئت صنایع جنگ عراق و ریاست صنایع دفاعی ترکیه.
11. یادداشت تفاهم در زمینه هماهنگی امنیتی بین دو وزارت کشور عراق و ترکیه.
12. یادداشت تفاهم بین مؤسسه خدمات خارجی و مؤسسه مطالعات استراتژیک ترکیه بین دو وزارت امور خارجه عراق و ترکیه.
13. تفاهم نامه در زمینه ورزش و جوانان بین دو وزارتخانه ورزش و جوانان عراق و ترکیه.
14. یادداشت تفاهم در زمینه بهداشت و فناوری پزشکی بین دو وزارت بهداشت عراق و ترکیه.
15. طرح کارگروه کشاورزی 2024-2025 بین دو وزارتخانه کشاورزی عراق و ترکیه.
16. یادداشت تفاهم در زمینه تحقیقات علمی و فناوری بین وزارت آموزش عالی و تحقیقات علمی عراق و شورای تحقیقات علمی و فناوری ترکیه.
17. یادداشت تفاهم در زمینه هماهنگی در زمینه آموزش بین دو وزارتخانه آموزش ملی عراق و ترکیه.
18. یادداشت تفاهم در مورد هماهنگی گردشگری بین وزارت فرهنگ، گردشگری و باستان‌شناسی عراق و وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه.
19. یادداشت تفاهم در زمینه کار و رفاه اجتماعی بین دو وزارتخانه کار و امور اجتماعی عراق و ترکیه.
20. یادداشت تفاهم در زمینه امور اجتماعی و خانواده بین وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت خانواده و خدمات ترکیه.
21. یادداشت تفاهم در زمینه اسناد و آرشیوهای دولتی، بین وزارت فرهنگ و آرشیو دولتی ترکیه.
22. یادداشت تفاهم در مورد استاندارد محصول و موانع فنی تجارت بین وزارت برنامه‌ریزی و وزارت بازرگانی ترکیه.
23. یادداشت تفاهم در امور دینی و مذهبی بین اداره اوقاف اهل سنت عراق و ریاست امور مذهبی ترکیه.
24. یادداشت تفاهم همکاری در زمینه آموزش قضایی برای دانشجویان، قضات، دادیاران و دادستان‌ها بین مؤسسه قضایی عراق و آکادمی دادگستری ترکیه.
25. یادداشت تفاهم در زمینه برق بین وزارت برق عراق و وزارت انرژی و منابع طبیعی ترکیه.
26. یادداشت تفاهم در زمینه رسانه و ارتباطات.
لیست بالا نشان دهنده این است که همکاری بین ترکیه و عراق در پروژه «مسیر توسعه» با مشارکت قطر و امارات متحده عربی و توافق در زمینه‌های آبی و امنیتی، مهمترین موارد هستند. اما هنوز از روند امکان مجدد صادرات نفت به ترکیه خبری نیست و درباره احتمال صادرات گاز در آینده نیز، خبری منتشر نشده است.
تلاش برای افزایش حجم مبادلات تجاری
همین حالا هم بخش قابل توجهی از بازار صنایع غذایی، پوشاک و مبلمان عراق در دست شرکت های ترکیه است. اما دیروز اردوغان نیز اعلام کرد که حجم مبادلات تجاری بیست میلیارد دلاری کافی نیست و طرفین به دنبال افزایش سطح مبادلات هستند.
دیلان غفور رئیس کمیته روابط خارجی پارلمان عراق دیروز در مصاحبه با یک شبکه تلویزیونی اعلام کرد: «رئیس جمهور ترکیه در کنفرانس مطبوعاتی مشترک و همچنین در دیدار هیات‌ها، بر اهمیت مسائل اقتصادی بین دو کشور تاکید و تمایل کشورش را برای افزایش حجم تجارت سالانه با عراق به 24 میلیارد دلار اعلام کرد. حجم مبادلات اکنون 15 میلیارد دلار است. چند راه حل برای افزایش حجم از جمله کاهش مالیات و رفع محدودیت‌های واردات برخی کالاها مورد بحث و بررسی قرار گرفت. گام دیگری که مورد بحث قرار گرفت، تصویب دو معاهده بین‌المللی بود، یعنی معاهدات حمایت از سرمایه گذاران ترکیه و اجتناب از مالیات‌های متعدد».
همکاری در حوزه آب
ترکیه کنترل سخت گیرانه‌ای بر آب دجله و فرات دارد و این همان موضوعی است که بارها مورد اعتراض مقامات عراقی قرار گرفته است.
در سفر اردوغان به بغداد، برای پایان دادن به اختلافات آبی، بر این موارد تاکید شد:
- توسعه تفاهم و همکاری در زمینه آب بر اساس برابری، حسن نیت و حسن همجواری.
- ایجاد رویکرد جدید برای اجرای پروژه‌های زیربنایی و سرمایه گذاری در منابع آب در عراق.
- اتخاذ رویکرد برای تخصیص عادلانه میزان آبی که از مرزها عبور می‌کند.
- ایجاد رویکردی برای استفاده معقول از آب.
- همکاری در پروژه‌های مشترک دو طرف در استفاده بهتر از آب دجله و فرات.
- دعوت از شرکت‌های ترکیه‌ای برای همکاری در زیرساخت‌های پروژه‌های آبیاری مانند احداث سد و نصب سیستم‌های جمع آوری آب، پوشش چاه‌های آبیاری و نصب تصفیه خانه و آب شیرین کن و پروژه‌های تصفیه آب.
- اجرای پروژه‌های تبادل تجربیات و استفاده از تکنیک‌های جدید.
شواهد بالا نشان دهنده این است که ترکیه قصد دارد در سالیان آتی نیز، با نگاه از بالا به پایین، از کارت آب استفاده کند و کنترل بخش های مهمی از مدیریت آب عراق را در دست بگیرد.
انتظارات ترکیه از عراق در حوزه امنیت
همچنان که انتظار می‌رفت، بحث بر سر چند و چون مقابله با تهدیدات تروریستی پ.ک.ک، یکی از مهمترین محورهای دیدارهای اردوغان با مقامات بغداد و اربیل بود.
اردوغان اعلام کرده که اگر بغداد پ.ک.ک را به عنوان یک سازمان تروریستی اعلام کند، در آینده نزدیک حیات این گروه مسلح تروریستی در عراق پایان خواهد یافت.
رئیس جمهور ترکیه امنیت و هماهنگی در مبارزه با تروریسم را موضوعات اصلی دیدارهای خود در بغداد دانست و در عین حال پ.ک.ک را تهدیدی برای ترکیه خواند.
اردوغان در سفر به اقلیم کردستان عراق و در دیدار با رئیس و نخست وزیر اقلیم و همچنین دیدار با مسعود بارزانی رهبر حزب دموکرات کردستان، باز هم به موضوع مقابله با تهدیدات تروریستی پ.ک.ک اشاره کرد.
بر اساس توافق چارچوب استراتژیک، سه کمیته مشترک دائمی امنیتی، انرژی و اقتصاد بین عراق و ترکیه تشکیل خواهد شد. ترکیه انتظار دارد فعالیت بخش امنیتی، برجسته‌تر و پویاتر از دیگر حوزه‌ها باشد. اما هنوز مشخص نیست که مکانیسم همکاری بین کمیته‌های دفاعی و امنیتی دو کشور، در میدان عمل تا چه اندازه شانس موفقیت دارد.
انتهای پیام/
تشریح پرونده‌های قاچاق دختران و خانه‌های فساد/ دستگیری ۹۶نفر