دروازه قزوین، نماد تهران قدیم
تاریخ انتشار: ۲ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۷۶۷۶۶
خبرگزاری آریا - شهر: دروازه قزوین یکی از نمادهای تهران قدیم به حساب می‌آید که قدمت آن به دوران ناصرالدین شاه قاجار باز می‌گردد.
به گزارش شهر، دروازه قزوین از دروازه‌های قدیمی و معروف تهران که در دل منطقه 11 واقع شده و به دلیل نزدیکی به گمرک از خیابان‌های پرتردد تهران است.
اولین برج و باروی دور تهران به فرمان شاه طهماسب صفوی به سال 964 قمری ایجاد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با گسترش شهر تهران در زمان ناصرالدین شاه قاجار، برج و باروی شاه طهماسب را خراب کرده و پس از آن به تقلید از نقشه شهر پاریس، تهران را به صورت یک هشت ضلعی گسترش دادند و با احداث 12 دروازه، در اطراف آن خندق کشیدند، بدین ترتیب دروازه قزوین به عنوان یکی از دروازه‌های تهران در ورودی خیابان قزوین (میدان قزوین کنونی) ساخته شد. دروازه های تهران شب‌ها بسته و رفت و آمد از آن ها ممنوع می شد، مگر با گفتن (اسم شب) که همه روزه وزیر دربار آن را به رئیس قراولان می داد.
معمار دروازه قزوین
معمار دروازه قزوین استاد تقی محمدپور از معماران به نام دوره پهلوی اول و ابتدای پهلوی دوم، که در زمینه طرح و کاشیکاری استادی چیره دست بوده است. از دیگر آثار او می‌توان به کاشیکاری و طراحی بخش‌هایی از سردر باغ ملی در خیابان حسن آباد تهران اشاره کرد.
آغاز ویرانی ها
با به قدرت رسیدن پهلوی اول، دروازه‌های تهران من جمله دروازه قزوین سرنوشت غم انگیزی پیدا کردند و در سال 1309 و با حکم کریم بوذرجمهری شهردار وقت، تخریب شدند. در صورت تخریب نشدن، بنای این دروازه ها می‌توانست به عنوان یک نماد شهری حفظ شود و بناها و خیابان کشی‌های جدید از کنار دروازه ها عبور کند.
شروع بازسازی ها
در ابتدای دهه 80 شهرداری منطقه 11 و سازمان زیباسازی با توجه به اسناد تاریخی و با هدف احیای دروازه های قدیمی تهران، اقدام به بازسازی دروازه قزوین کردند. اکنون این دروازه با سازه ای بتونی و نمایی آجری در میدان قزوین تهران در همان مکان قبلی بنا شده است.
احمد محیط طباطبایی، تهران شناس درباره ساختار اولیه این دروازه در گفت و گو با خبرنگار شهر، گفت: تهران در دوره شاه طهماسب صفوی با حصارکشی به شکل شهر درآمد. در ابتدا تهران دارای 4 دروازه بود و بعدها در دوره محمد شاه قاجار با گسترش شهر این تعداد به 6 دروازه افزایش پیدا کرد که یکی از این دروازه ها، دروازه قزوین بود.
این تهران شناس با اشاره به اینکه دروازه قزوین رو به جنوب غرب بوده است، افزود: عموما درهمه دروازه‌ها از جمله دروازه قزوین پس ازغروب آفتاب ورود و خروج افراد و کالا ممنوع بود.
محیط طباطبایی در ادامه عنوان کرد: با گسترش شهر در دوران پهلوی اول خیابان 30 متری کارگر روی یکی از 4 خندق تهران ساخته شد. به همین دلیل دروازه قزوین که در این محدوده بود تخریب و شهر شکل جدیدی پیدا کرد.
او با اشاره به اینکه دروازه قزوین قدیم در مکان فعلی قرار نداشت، گفت: از شروع دهه 70، هویت و گذشته تهران اهمیت بیشتری پیدا کرد و مسئولان ذی‌ربط پس از بررسی‌های مختلف به این نتیجه رسیدند که برخی از عناصر تاریخی شهر مانند دروازه قزوین را احیا کنند.
محیط طباطبایی با بیان اینکه دروازه قزوین قدیم تهران شباهتی به دروازه فعلی ندارد، افزود: استدلال های اولیه بر این اساس بود که بازسازی سبکی نباشد و به شکلی متفاوت اجرا شود.
او درباره نوع طراحی دروازه قزوین بیان کرد: دروازه قزوین مانند سایر دروازه‌ها دارای فضایی برای استقرار نگهبان بوده و در معماری آن تزئینات کاشیکاری به کار رفته است.
سینما فرخ، همچنان پابرجا
وقتی در خیابان قزوین قدم می زنید در میان مغازه های مختلف، بنای قدیمی یک سینما توجه شما را به خود جلب می کند که سردر آن به نام فرخ مزین شده است. این سینما در اواخر دهه 30 ساخته شده و تاکنون بازسازی نشده است. شاید یکی از دلایل عدم استقبال از این سینما همین مسئله باشد.
سینما فرخ ابتدا در سال 1337 به عنوان تماشاخانه تاسیس شد و بعد از چند سال به سینما تغییر کاربری داد. این سینما با مساحت حدودا 400 متر مربع و با بیش از 200 صندلی، تنها سینمای آپاراتی کشور بوده است.
این سینما در گذشته پاتوق جوان هایی بوده که در حال حاضر جز خاطره چیزی از آن به یادگار نمانده است.
خیابان ماشین بازان
اگر ماشین باز هستید این قسمت از گزارش را از دست ندهید. هنگامی که از خیابان ولیعصر وارد خیابان قزوین می‌شوید در طول مسیر مغازه‌هایی را می‌بینید که برق رینگ و قالپاق آن ها چشمانتان را خیره می‌کند. کسانی که با ماشین خود زندگی می کنند، قطعا گذرشان به مغازه‌های قدیمی خیابان قزوین افتاده چون اینجا بورس انواع لوازم یدکی اتومبیل ایرانی و خارجی است.
از سوی دیگر مسیر میدان قزوین تا سه راه آذری هم در قرق مغازه‌های ابزار و لوازم ماشین آلات صنعتی، لوازم تراشکاری، ریخته گری و انواع پیچ و مهره های صنعتی است. این خیابان دست شما را برای هر انتخابی باز می گذارد.
گلستانه، یادگار مردی با صداقت
از میدان قزوین 500 قدم به طرف خیابان ولیعصر، عمارت گلستانه در میانه خیابان نمایان می شود. شاید در نگاه اول فقط ایوان و سرستون های گچ بری شده اصیل ایرانی عمارت را ببینید اما در دل این معماری مانند دیگر ساختمان های قدیمی شهر داستان ها و رازهای مگو بسیاری نهفته است.
شاید حالا با این تعاریف به این فکر می کنید که چه کسانی در عمارت گلستانه زیسته اند. می گویند صاحب این ملک سید حسین گلستانه، فرزند سید محمد علی بیگم است که در دوران قاجار این عمارت را در دل تهران قدیم ساخت. او در میان مردم محله به صداقت شهرت داشته و با مشاهده اختلاف در میان اهالی با دعوت طرفین به عمارت، با میانجیگری اختلافات را حل و فصل می‌کرده است.
دسترسی
نزدیک ترین ایستگاه اتوبوس به میدان قزوین در محله گمرک و در خیابان کارگر جنوبی واقع شده است. همچنین شهروندان می توانند از ایستگاه‌های مترو منیریه و مهدیه با توجه به نزدیکی ایستگاه‌ها به دروازه قزوین برای حمل و نقل استفاده کنند.
خیابان قزوین به معابر مهمی مانند بزرگراه سعیدی، بزرگراه نواب صفوی و ولیعصر متصل شده و به لحاظ موقعیت جغرافیایی با گمرک، فرهنگسرای رازی، بیمارستان فارابی و لقمان حکیم همسایه است.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: دروازه قزوین خیابان قزوین میدان قزوین دروازه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۷۶۷۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روزی که پل شریدر فیلمساز معروف آمریکایی به تهران آمد
پل شریدر که به زودی با جدیدترین فیلمش راهی جشنواره کن می‌شود، پنج سال قبل در چنین روزی به بهانه حشنواره جهانی فیلم فجر در تهران حضور داشت و از سینمای ایران و آینده سینما صحبت کرد.
به گزارش ایسنا، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت‌ماه با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آن‌ها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: اعتراض سینماگر مطرح آمریکایی به فهرست برترین فیلم‌های تاریخ سینما اعلام فیلم‌های حاضر در جشنواره کن ۲۰۲۴ ؛ ایران هیچ نماینده‌ای ندارد غافلگیری‌های جشنواره کن ۷۷ برای عاشقان سینما
تشریح پروندههای قاچاق دختران و خانههای فساد/ دستگیری ۹۶نفر