پلنB بایدن علیه ایران به روایت فارن افرز
تاریخ انتشار: ۶ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۲۳۰۹۵
فارین افرز در مطلبی به قلم مایکل سینگ نوشت زمانی که بایدن این سیاست را اعلام کرد، به طور گسترده تصور میشد که مرحلهی اول آن به آسانی پیش برود. کمپین تحریمهای «فشار حداکثری» رئیسجمهور دونالد ترامپ، علیرغم شکست در جلب حمایت شرکای ایالات متحده، اقتصاد ایران را به لرزه انداخته بود. نقض توافق از سوی تهران نیز طوری بود تا فضایی برای بازگشت به توافق باز بماند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مواضع ایران در مذاکرات برای احیای برجام، نشان میدهد محاسباتی که تهران در سال ۲۰۱۵ انجام داد که طبق آن توافق هستهای بر ادامه فشار اقتصادی ترجیح داده شد، تغییر کرده است. این احتمالاً نشان دهنده توجه کمتر دولت ابراهیم رئیسی به توافق سال ۲۰۱۵ و تمایل آن به گزینههای جایگزین ایران است. ایران احتمالاً از چهار سال گذشته به این نتیجه رسیده است که لغو تحریمها آن چیزی نیست که باید انجام شود. هم به این دلیل که شرکتهای خارجی تمایلی به ورود مجدد به ایران حتی در زمان اجرای برجام نداشتند و هم به این دلیل که لغو یکجانبهی توافق برای ایالات متحده بسیار آسان بود. رئیسی همچنین ممکن است به تمایل دولت بایدن برای اجرای تحریمها در غیاب توافق شک کند و امید زیادی به روابط رو به رشد ایران با چین به عنوان وزنهای در مقابل فشار اقتصادی آمریکا داشته باشد.
به عبارت دیگر، مقامات ایرانی ممکن است معتقد باشند که بازگشت به برجام نسبت به گزینههای جایگزین اهمیت کمتری دارد. بایدن شاید بتواند با توسعه یک طرح B معتبر شرایط را تغییر دهد. این طرح باید طوری تنظیم شود که اگر ایران به رد اقدامات دیپلماتیک ادامه دهد و فعالیتهای هستهای خود را گسترش دهد، پیامدهای شدیدتری را متحمل خواهد شد. همچنین در قالب این طرح باید به مقامات تهران یک پیشنهاد دیپلماتیک ارائه شود، مبنی بر اینکه از طریق همراهی با تلاشهای دیپلماتیک در راستای حل و فصل موضوع هسته ای، شانس بیشتری برای بقا خواهند داشت.
یادگیری از تجربه
همانطور که دولت بایدن انتخابهای خود را میسنجد، باید از سابقه طولانی شکستها و موفقیتهای سیاست آمریکا در قبال ایران نیز استفاده کند. درس اصلی از تعاملات دیپلماتیک گذشته این است که ایالات متحده با اتکای بیش از حد به یک رویکرد یا ابزار در سیاست، کمترین موفقیت را داشته است و زمانی که از چندین ابزار مرتبط استفاده کرده و با شرکای کلیدی هماهنگ عمل کرده، بیشترین موفقیت را کسب کرده است. به عنوان مثال، تعلیق فعالیتهای هستهای ایران در سال ۲۰۰۳، عموماً در نتیجه فشار نظامی ایالات متحده و همکاری دیپلماتیک اروپایی به دست آمد. ترکیبی از تحریمها و دیپلماسی همچنین منجر به توافق هستهای در سال ۲۰۱۵ شد.
دولت بایدن باید از این تجربیات درس بگیرد. قبل از هر چیز، ایالات متحده باید نشان دهد که ایران با عواقب موضع نامعقولی که در مذاکرات وین اتخاذ کرده است، روبرو خواهد شد. جایی که بر لغو تحریمها بسیار فراتر از آنچه که در برجام پیش بینی شده است، تاکید کرد و همچنین خواستار این اطمینان شد که دولتهای آیندهی آمریکا دوباره برجام را ترک نخواهند کرد. تهران در واقع تضمینهایی میخواهد که بایدن حتی در صورت تمایل نمیتواند ارائه دهد. اگر مواضع ایران ادامه یابد، دولت بایدن باید تحریمهای اقتصادی موجود را اعمال کند و گسترش دهد. چنین اقدامی باعث میشود که مقامات ایرانی این تصور را نداشته باشند که انتقادات قبلی بایدن از رویکرد فشار حداکثری ترامپ به این معناست که در صورت عدم توافق، تحریمها به سادگی تضعیف یا لغو میشوند.
برای تحقق این امر، دولت بایدن باید بر تعهد خود به اجرای تحریمهای دوران ترامپ علیه ایران و پر کردن شکاف در تحریمها که در سالهای اخیر پدیدار شده است، تأکید کند. مهمترین تحریمهایی که دچار مشکل شده و باید بر اجرای دقیق آنها تاکید شود، فروش نفت ایران به چین است که از سال ۲۰۲۰ به میزان چشمگیری افزایش یافت. خرید نفت چین از ایران در مارس ۲۰۲۱ به بیش از یک میلیون بشکه در روز رسید که بیشتر از هر دوره طی دو سال گذشته بوده و صادرات جهانی پتروشیمی ایران نیز افزایش یافته است. مقامات آمریکایی هشدار داده اند که ممکن است تشدید تحریمها در راه باشد، اما نگرانی در مورد واکنش ایران و اولویتهای رقابتی در روابط تیره و تار آمریکا و چین احتمالاً عملیاتی کردن این هشدارها را سخت خواهد کرد.
اگر ایالات متحده با شرکای خود هماهنگ عمل کند، عملیاتی کردن چنین تصمیماتی آسانتر خواهد بود و فشار کلی بر ایران افزایش خواهد یافت. به ویژه، اگر کشورهای آلمان، فرانسه و انگلستان با توجه به امتناع ایران از بازگشت به برجام، به ایالات متحده بپیوندند، این امر میتواند منجر به اعمال مجدد تحریمهای اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد شود که فشار را بر ایران افزایش خواهد داد. در چند سال گذشته نشان داده شد که چنین اقدامی ممکن است برای اقتصاد ایران زیاد مهم نباشد، به این دلیل ساده که تحریمهای یک جانبه ایالات متحده به خودی خود به شدت اعمال شده است. اما با این وجود، اعمال این نوع تحریمها نشان دهنده افزایش مهمی از فشار دیپلماتیک بر ایران است، زیرا تهران در مورد این موضوع که از نظر بین المللی منزوی است، حساس است.
متقاعد کردن کشورهای آلمان، فرانسه و انگلیس برای خروج از توافق ایران کار آسانی نخواهد بود. علیرغم این واقعیت که این توافق دیگر توسط ایالات متحده و ایران رعایت نمیشود، این گروه ممکن است نگران باشد که خروج از توافق میتواند واکنش بی ثبات کننده تری را از سوی ایران به همراه داشته باشد یا اینکه این امر باعث قربانی شدن عناصری از توافق شود که با وجود خروج ایالات متحده هنوز عملیاتی هستند. آنها همچنین ممکن است تمایلی به اقدام بدون اجماع در اتحادیه اروپا نداشته باشند. در حالی که مورد آخر ممکن است سختترین مشکل باشد، اما دو مورد اول به راحتی قابل حل و فصل هستند. اقدامات ایران در حال حاضر خطر بیثباتی جدی را به دنبال دارد و اقدامات اخیر تهران برای محدود کردن همکاریاش با آژانس بینالمللی انرژی اتمی در زمینه بازرسی و نظارت بر فعالیتهای هستهایاش به این معناست که دیگر بعید است عناصر برجام در دراز مدت حفظ شود. از سوی دیگر، خروج آلمان، فرانسه و انگلیس از برجام به وضوح نشان میدهد که ایران به طور فزایندهای در موضع سرپیچی خود از پیوستن مجدد به برجام تنها است و به توافق جدیدی نیاز است.
اما دولت بایدن باید خود را برای این احتمال آماده کند که فشار دیپلماتیک و اقتصادی برای بازداشتن ایران از دستیابی به سلاح هستهای کافی نباشد. مقامات ایران قبلاً نشان داده اند که مایلند اجازه دهند مردم در این کشور به خاطر پیشرفت هسته ای، سختیهای اقتصادی شدیدی را متحمل شوند. در نتیجه، ایالات متحده باید یک پیام واضح ارسال کند که مایل است از تحریمها فراتر رفته و حمله نظامی را به عنوان آخرین راه حل برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هستهای انجام دهد.
311311
کد خبر 1567923منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: جوزف بایدن ایران و آمریکا دولت بایدن ایالات متحده تحریم ها هسته ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۲۳۰۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بایدن سیاست دودولتی را کنار گذاشت/ آمریکا در قبال فلسطین بر خلاف منافع ملی خود عمل کرد
مهسا مژدهی: روز ۳۰ فروردین چشمها به شورای امنیت سازمان ملل دوخته شده بود تا فلسطین تبدیل به عضوی دائمی از سازمان ملل شود. رای وتوی ایالات متحده اما بر روی امیدها خط بطلان کشید. در آن روز از ۱۵ عضو شورای امنیت به قطعنامهای که میتوانست به عضویت فلسطین در سازمان ملل بیانجامد، رای مثبت دادند. رای بریتانیا و سوئیس ممتنع بود و آمریکا در نهایت با وتو خود ماجرا را منتفی کرد. رابرت وود، معاون نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل، در این زمینه توضیح داد: ایالات متحده همچنان از راهحل دو دولتی به شدت حمایت میکند. این رأی مخالفت با حق تشکیل کشور فلسطین را نشان نمیدهد، بلکه اذعانی است به این که این امر تنها از طریق مذاکرات مستقیم بین طرفین حاصل خواهد شد. محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، در بیانیهای وتوی آمریکا را ناعادلانه، غیر اخلاقی و غیرقابل توجیه خواند. نماینده فلسطین در سازمان ملل، پس از رأیگیری به این موضوع اشاره کرد که فلسطینیها با وجود وتو ایالات متحده از حق خود دست نخواهند کشید. او گفت: این واقعیت که این قطعنامه تصویب نشد، اراده ما را نمیشکند و عزم ما را سست نمیکند. ما در تلاش خود متوقف نخواهیم شد.
ایالات متحده در کنار مقامات اسراییلی معتقد است حضور رسمی فلسطین در سازمان ملل، به روند صلح و دو کشوری آسیب میزند. این حرف در شرایطی مطرح میشود که راهحل دو کشوری و دو دولتی برای کشورهای مسلمان از جمله ایران راهحلی پذیرفته نیست. اما حتی اگر این راهحل یکی از گزینههای روی میز برای برخی از کشورها باشد، باز هم میتوان گفت در سالها اخیر گامی به سمت عملی شدن آن وجود ندارد و برخلاف گفته گیلعاد اردان، نماینده اسرائیل در سازمان ملل گفتگوی صلحی وجود ندارد که حالا بخواهد کنسل شده یا غیرممکن باشد.
جعفر قنادباشی کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با خبرآنلاین درمورد هدف آمریکا از وتو قطعنامه پذیرش فلسطین در سازمان ملل و به رسمیت شناختن این کشور گفت: این رای وتو خلاف سیاست رسمی دولت امریکا است. آنها بهظاهر از سیاست دو دولتی در فلسطین حمایت میکنند. اما دلیل مخالفتشان به نوعی حمایت از اسرائیلیهاست. در واقع سیاستهایی که اتخاذ میشود مبتنی بر اصل حفاظت و سیاست از امنیت اسرائیل است. تصور آنها این است که اگر رای مثبت بدهند، مبارزات فلسطینی گسترش پیدا کرده و مبنای سیاسی پیدا میکند. چون به عنوان یک دولت دیده میشوند و مساله اتهام تروریست بودن به گروههای فلسطینی رنگ میبازد.
آمریکا قطعنامه عضویت فلسطین در سازمان ملل را وتو کرد
واکنش ایران به وتوی قطعنامه عضویت فلسطین در سازمان ملل توسط آمریکا
چرایی سنگاندازی واشنگتن در مسیر عضویت فلسطین در سازمان ملل
او تاکید کرد: آمریکاییها بهدلیل اینکه یک همسویی کامل با صهیونیستها داشته باشند، در این شرایط که اسراییل در شرایط بسیار دشواری قرار دارد، این قضیه را وتو کردند که خلاف سیاستها و منافع ملی آمریکا است. چرا که هر حمایتی از رژیم کودککش و اشغالگر که جولان و کرانهباختری را طبق قطعنامههای سازمان ملل اشغال کرده، بهطور کلی خلاف منافع آمریکا است و موجب خشم و نفرت عمومی و بدبینی جهانی علیه ایالات متحده میشود.
این دیپلمات سابق ادامه داد: همه جهان میداند که رژیم صهیونیستی یک مجرم بینالمللی است و حمایت آمریکا از آنها که کودککشی و نسلکشی و پاکسازی قومی و اشغال را در پرونده خود دارند، به ضرر واشنگتن است. در کرانه باختری ما هر شب کشته دادهایم. در نابلس در شب یکشنبه ۱۳ جوان کشته شدند و ۲۷ نفر به اسارت برده شدند. در این مناطق اشغالی طبق اصول سازمانملل همه جهان باید کمک کنند تا منطقه از اشغال خارج شود.
منافع آمریکا این نیست که چهره خشن و ضدحقوق بشری از این کشور در دنیا ترسیم شود. بنابراین تصمیم اخیر هم مخالف دو دولتی است که بسیاری از کشورها مانند ما آن را قبول نداریم و هم علیه منافع کشورشان. چون اگر این وتو انجام نمیگرفت گامی به سوی سیاست دو دولتی هم برداشته میشد. این تصمیم بسیار عجیب است. حتی امنیت ملی امریکا نادیده گرفته شده است. وقتی سرباز آمریکایی به خاطر فلسطین خودش را آتش میزند یعنی پای امنیت ایالات متحده در میان است. بعید نیست در کنار کسی که خودش را آتش میزند کسانی هم پیدا شوند که به تجهیزات آمریکایی حمله کنند. ایالات متحده نگران شکست اسراییل و نگران موفقیت جبهه مقاومت است. برای این مساله است که آنها دست به اقدامی ضد امنیت و منافع ملی امریکا و سیاست رسمی خود زدهاند.
جعفر قنادباشی در مورد اینکه موضوع دو دولتی که مورد قبول امریکا است با وتوی این کشور در چه وضعیتی قرار میگیرد گفت: سیاست آمریکا در حدود ۴۰ سال پیش و زمانی که انورسادات در مصر صلحی با اسرائیل داشت و بعد مذاکراتی که کارتر و کلینتون با یاسر عرفات داشتند، این بود که صلحی بین اسراییلیها و فلسطینیها برقرار کنند. عرفات هم بر اثر این میانجیگریها تشکیلات خودگردان را ایجاد کرد که معتقد بودند مقدمه تشکیل دولت فلسطین است. حتی به عرفات گفته شد که رامالله پایتخت فلسطین خواهد بود. سیاست دو دولتی سیاست جدیدی نیست و در قالب یک راهحل است که امریکاییها برای فلسطین در نظر گرفتهاند. اسرائیلیها پیوسته خواستهاند این سیاست را از دستورکار ایالات متحده خارج کنند و مدتی هم ترامپ با طرح معامله قرن و کوچاندن فلسطینیها به صحرای سینا را پیگیری کرد. وگرنه سیاست دو دولتی سیاست سنتی این کشور است. اما اسراییلیها نتوانستند با وجود راه انداختن معامله قرن بهجایی برسند. اتفاقی که افتاد این بود که با آمدن باید دوباره دستورکار آمریکا به سمت سیاست دو دولتی رفت. اما دولت بایدن با وتوی خود سیاست دو دولتی را به دست خود کنار گذاشت که اتفاق غیرمعمولی است.
۳۱۱۳۱۲
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898491