تخت روانچی: در صورت اراده سیاسی، خلع سلاح هسته‌ای جهان عملی می‌شود
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۴۷۹۲۶
همزمان با هفته جهانی خلع سلاح، مجید تخت روانچی سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل گفت: چنانچه اراده سیاسی وجود داشته باشد، خلع سلاح هسته ای در جهان می تواند عملی شود.
۲۸ اکتبر (۶ آبان ماه) قطعنامه دوسالانه پیشنهادی جمهوری اسلامی ایران با عنوان "پیگیری اجرای تعهدات توافق شده در کنفرانس‌های بازنگری دولتهای عضو ان پی تی در سالهای ۱۹۹۵، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰" با حمایت اکثریت اعضای سازمان ملل در کمیته اول مجمع عمومی به تصویب رسید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قرار است این قطعنامه حدود یک ماه دیگر به صحن مجمع عمومی سازمان ملل ارائه و در آنجا به تصویب نهایی برسد.
این قطعنامه از کشورهای هسته‌ای عضو ان پی تی می خواهد به اقدامات لازم جهت اجرای تعهداتشان مبنی بر انهدام کامل زرادخانه تسلیحات اتمی خود بر اساس اصول شفافیت، برگشت‌ناپذیری و نظارت بین‌المللی سرعت ببخشند.
سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد روز یکشنبه در پاسخ به این سوال خبرنگار ایرنا که آیا زمان بندی خاصی دراین قطعنامه برای خلع سلاح هسته ای درنظر گرفته شده و چه ساز و کاری در این قطعنامه پیش بینی شده که کشورها زرادخانه های اتمی خود را منهدم کنند؟ گفت: این موضوع باید در کنفرانس های بازنگری معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (ان. پی. تی) و بین خود کشورهای هسته ای محقق شود.
تخت روانچی افزود: در زمان اجرایی شدن معاهده منع اشاعه در سال ۱۹۷۰، کشورهای عضو متعهد به خلع سلاح هسته ای شدند. به عبارت دیگر، کشورهای دارنده سلاح هسته ای تعهد کردند که سلاح های هسته ای خود را نابود کنند.
ارشدترین دیپلمات جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد تصریح کرد: تاکنون این کشورها به رغم تعهد صریح به خلع سلاح هسته ای، طبق ماده ۶ ان.پی.تی به بهانه های سیاسی از پذیرش خلع سلاح هسته ای زمان بندی شده طفره رفته اند.
تخت روانچی درباره دلایل طفره رفتن این کشورها از خلع سلاح هسته ای اظهار داشت: این کشورها عنوان می کنند که شرایط برای خلع سلاح هسته ای فراهم نیست در حالی که این فقط یک بهانه است زیرا این بهانه همیشه می تواند مطرح شود و این کشورها بگویند که هنوز شرایط برای خلع سلاح هسته ای آماده نیست.
سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد تاکید کرد: اگر اراده سیاسی برای این کار وجود داشته باشد، خلع سلاح هسته ای می تواند در دستور کار قرار گرفته و عملی شود.
وی درعین حال گفت: البته تعداد سلاح های هسته ای کاهش پیدا کرده ولی کیفیت وشرایط استفاده احتمالی تغییر کرده و این امر مغایر تعهدات صریح آنها است.
تخت روانچی افزود: بحث تضمین یا نظارت بر خلع سلاح هسته ای هم در قطعنامه های مختلف پیگیری می شود ولی تا زمانی که ۵ کشور هسته ای اراده سیاسی لازم برای این امر را نداشته باشند، نیل به خلع سلاح هسته ای بعید خواهد بود.
به گزارش ایرنا، در قطعنامه پیشنهادی ایران همچنین بر ضرورت ارائه تضمین‌های امنیتی به کشورهای غیرهسته‌ای مبنی بر عدم به کارگیری یا تهدید به استفاده از سلاح هسته‌ای علیه آنها تاکید شده است.
تخت روانچی در پاسخ به این سوال که بطور مشخص چه تضمین های امنیتی در این زمینه وجود دارد و چه کسی بر انجام این تضمین ها نظارت دارد؟ گفت: بطور کلی در بحث هسته ای دو نوع تضمین امنیتی مطرح است. تضمین امنیتی مثبت و تضمین امنیتی منفی.
سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل تصریح کرد: تضمین امنیتی مثبت به معنی آن است که در صورت حمله هسته ای به یک کشور غیر هسته ای، کشور هسته ای به کمک آن کشور آمده و به تلافی خواهد پرداخت.
وی گفت: تضمین امنیتی منفی بدین معنی است که کشور هسته ای حمله هسته ای به کشور غیر هسته ای انجام نخواهد داد. در این قطعنامه منظور تضمین های امنیتی منفی است که معتقدیم کشورهای هسته ای تا زمان رسیدن به خلع سلاح هسته ای باید به کشورهای غیر هسته ای تضمین بدهند که به آن کشورها با سلاح هسته ای حمله نخواهند کرد.
تخت روانچی اظهار داشت: لازم به تاکید است که این تضمین ها در چارچوب روابط سیاسی میان کشورهای مربوطه و از طریق اعلام یک موضع سیاسی داده می شود و نهاد بین المللی خاصی برای نظارت بر این امر وجود ندارد.
سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل درباره آرای منفی و پیش بینی درباره رای گیری در مجمع عمومی درباره این قطعنامه گفت: کشورهای هسته ای و دوستان آنها به قطعنامه رای منفی دادند. همانطور که اشاره شد کشورهای هسته ای با خلع سلاح هسته ای موافق نیستند و امریکا، اسرائیل و اتحادیه اروپایی جزو مخالفان این پیشنهاد بودند.
تخت روانچی گفت: با توجه به حمایت اکثریت اعضای سازمان ملل از این پیشنهاد که صرفا برای اجرای تعهدات قبلی تاکید کرده است، این مخالفتها مانعی برای تصویب قطعنامه نبودند.
سفیر ایران در سازمان ملل اظهار داشت: این قطعنامه ۱۰۸ رای موافق کسب کرده است و امیدواریم با پیگیری هایی که انجام می شود تعداد موافقان در صحن مجمع عمومی بیشتر هم بشود.
به گزارش ایرنا، بر اساس معاهده منع اشاعه و گسترش سلاح های هسته‌ای، کشورهای هسته ای متعهد شده‌اند تمام تسلیحات اتمی خود را منهدم کنند. بعلاوه، آنها از نظر حقوقی موظفند نه تنها از هرگونه اقدام برای ساخت سلاح هسته‌ای خودداری کنند، بلکه باید از انتقال اینگونه سلاح‌ها به دیگر کشورها، استقرار آنها در خارج از خاک خویش و همکاری با دیگر دولتها برای ساخت سلاح اتمی نیز بپرهیزند.
دولتهای هسته‌ای پس از دهه‌ها عدم پایبندی به این تعهدات حقوقی مصرح خود، در قالب اسناد نهایی کنفرانس‌های بازنگری پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای در سالهای ۱۹۹۵، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ میلادی مجددا متعهد شده‌اند گام‌های عملی مؤثری را برای امحای سلاح‌های هسته‌ای بردارند.
در بخشی از قطعنامه پیشنهادی ایران بر اجرای تصمیم کنفرانس بازنگری ان.پی. تی در سال ۱۹۹۵ در خصوص ایجاد خاورمیانه عاری از سلاح های هسته‌ای نیز تاکید شده است. این تصمیم خواستار پیوستن رژیم صهیونیستی به ان پی تی و پذیرش نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی بر تأسیسات هسته‌ای آن رژیم است.
نماینده دائم ایران در نشست امسال کمیته خلع سلاح و امنیت بین المللی سازمان ملل، با اشاره به روند مسابقه جدید تسلیحات هسته ای و روند نوسازی این سلاح ها، از آنها به عنوان روندهای هشدار دهنده یاد کرد و خواستار خاتمه دادن به اینگونه اقدامات شد.
قرار است قطعنامه مصوب ایران در کمیته اول مجمع عمومی سازمان ملل حدود یک ماه دیگر به صحن مجمع عمومی سازمان ملل ارائه و در آنجا به تصویب نهایی برسد./ ایرنا
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل خلع سلاح هسته ای سلاح های هسته ای کشورهای هسته ای تضمین امنیتی اراده سیاسی تخت روانچی بین المللی مجمع عمومی هسته ای تضمین ها ان پی تی سلاح ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۴۷۹۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چه شد که سوئد در یک قدمی ساخت بمب اتمی، از سلاح هسته‌ای دست کشید؟
تینا مزدکی_ چیزی از جنگ جهانی دوم نگذشته بود که سوئد، طرح بلندپروازانه خود را برای ساخت بمب اتمی آغاز کرد. این کشور که از سال ۱۸۱۴ به بعد درگیر هیچگونه جنگی نبود تا ۲۰ سال پس از جنگ، طرحی را برای تجهیز ارتش خود به غول همه سلاح‌ها یعنی بمب اتمی، دنبال می‌کرد. دولت سوئد سرانجام در سال ۱۹۶۸ پس از یک بحث عمومی طولانی این برنامه را تعطیل کرد.
به گزارش خبرآنلاین، برنامه هسته‌ای سوئد به قدری گسترده بود که سیاستمداران مخالف برنامه هسته‌ای را به قدر کافی ناراحت می‌کرد؛ البته تا زمانی که روزنامه نگاری به نام «کریستر لارسون» در سال ۱۹۸۵حقیقتی را کشف کرد و مردم را با پشت پرده تاریخ انرژی هسته‌ای روبه‌رو کرد. این اتفاق باعث شد که مردم تصور کنند سوئد هنوز هم برای ساخت سلاح هسته‌ای در تلاش است.
چرا می‌خواست سلاح هسته‌ای بسازد؟ چرا آن را متوقف کرد؟ساختمان موسسه تحقیقات دفاع ملی سوئد (FOA)، یک ساختمان مدرسه در حومه استکهلم است که بیشتر شبیه به یک موسسه تحقیقاتی مخفی است! بی دلیل هم نیست، این ساختمان در واقع یکی از معدود بقایای فیزیکی باقی‌مانده از برنامه تسلیحات هسته‌ای سوئد است. دو هفته پس از انتشار گزارش‌ها و تصاویر مبنی بر ویرانی هیروشیما و ناکازاکی، فرمانده عالی نظامی این کشور به شدت مستقل، از FOA تازه‌تأسیس خواست تا گزارشی مخفیانه درباره امکان ساخت بمب اتمی توسط سوئد تهیه کند.
اگرچه سوئد آن زمان کشوری بی‌طرف بود، اما رهبرانش معتقد بودند که یک بی‌طرف مسلح بهتر از یک بی‌طرف بی‌سلاح است، در واقع آنها بر این باور بودند که بهای بی‌طرفی، یک ارتش قوی است و همچنین در آینده بمب‌های اتمی تاکتیکی برای استفاده در میدان نبرد استفاده خواهند شد. البته موقعیت سوئد در این تصمیمشان بی‌تاثیر نبود، چرا که خط ساحلی طولانی و جمعیت کم کشور سوئد، این کشور را برای حریفی مانند اتحاد جماهیر شوروی به « طعمه‌ای آسان» تبدیل می‌کرد.
این کشور اسکاندیناوی، ذخایر اورانیوم خاص خود را داشت که البته ذخایر بی‌کیفیتی بود؛ اما به لطف سیاست بی‌طرفی خود در طول جنگ جهانی دوم، آسیبی به آن وارد نشده بود و ملتی مرفه با زیرساخت‌های سالم داشت. طرح ساخت بمب اتمی آنقدرها هم که امروز به نظر می‌رسد، آن زمان دور از ذهن نبود.
همه‌چیز برای تولید سلاح!سال ۱۹۴۸ که ۳ سال از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی می‌گذشت، قرار بر این شد که FOA بمب اتمی مبتنی بر پلوتونیوم را بدون نیاز به کمک خارجی تولید کند. برنامه سوئدی‌ها این بود که پلوتونیوم را از طریق شکاف اورانیوم‌اهی سوئدی در رآکتورهای آب سنگین داخلی تولید کنند. دانشمندان سوئدی که هنوز تحت پوشش محرمانه فعالیت می‌کردند، به دلیل عدم عرضه اورانیوم با غنی‌سازی بالا و عدم به اشتراک‌گذاری اطلاعات با ایالات متحده، مجبور بودند به آرامی و با هزینه گزاف، کار را از صفر شروع کنند. آنها همچنین تصمیم گرفتند که برنامه سلاح هسته‌ای را به برنامه غیرنظامی به عنوان موضوعی ضروری گره بزنند و ماهیت واقعی آن را پنهان کنند.
توماس جانتر، نویسنده کتاب «کلید مهار هسته‌ای: برنامه‌های سوئد برای دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای در طول جنگ سرد» می‌گوید: «ما همه چیز را برای تولید پلوتونیوم با درجه تسلیحاتی در اختیار داشتیم. این طرح شامل ساخت دو راکتور بود. یکی رآکتور آب سنگین Ågestaدر جنوب استکهلم، و دیگری، Marviken، در خارج از شهر نورکوپین. هدف برنامه هم ساخت ۱۰۰ سلاح هسته‌ای تاکتیکی بود. در واقع دانشمندان می‌دانستند چطور باید عمل کنند حتی همه چیز داشتند، البته به جز تأسیسات بازفرآوری و سیستم حمل سلاح».
هیچ بحث عمومی در مورد این طرح‌ها وجود نداشت، به این دلیل که وجود آنها را فقط حلقه کوچکی از سیاستمداران، افسران عالی رتبه نظامی و دانشمندان و احتمالاً جاسوسان شوروی می‌دانستند. این مخفی‌کاری در سال ۱۹۵۴ پایان یافت، زمانی که فرمانده کل سوئد، نیلز سوئدلوند، وجود این برنامه را فاش کرد و توضیح داد که این سلاح‌ها برای شکست دادن تهاجم شوروی موردنیاز است. با این حال، بدیهی بود که سرعت آهسته برنامه تسلیحاتی در نهایت به شکست آن منجر خواهد شد.
در آوریل ۱۹۵۷، آژانس اطلاعات مرکزی ایالات متحده (سیا) اعلام کرد که وضعیت رآکتورهای سوئد به اندازه‌ای توسعه یافته است که می‌تواند در ۵ سال آینده مقداری سلاح هسته‌ای تولید کند و جالب‌تر اینکه در ارزیابی‌های بعدی، خیلی سریع جدول زمانی را به ۴ سال کاهش داد. در آن زمان نخست وزیر سوئد «تاگه الاندر» بود که از فیزیک سر در می‌آورد و مرتباً با فیزیکدانان برجسته جهان از جمله نیلز بور، دانشمند برجسته دانمارکی و برنده جایزه نوبل در مورد بمب اتمی صحبت می‌کرد. بور که کمک‌های اولیه درخشانی به فیزیک هسته‌ای کرد، در جنگ جهانی دوم از دانمارک تحت اشغال آلمان به صورت قاچاقی خارج شد تا به پروژه منهتن برای ساخت اولین بمب اتمی بپیوندد.
نخست‌وزیر سوئد، تصمیم نهایی را تا زمانی که نتیجه مذاکرات کنترل تسلیحات بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی مشخص شد به تعویق انداخت. موضع و یا به نوعی حرکت سیاسی زیرکانه او به منتقدان طرح تسلیحات هسته‌ای اجازه داد تا در کانون توجه قرار گیرند، که بسیاری از آنها زن بودند. به گونه‌ای که یونتر می‌گوید : «فدراسیون زنان سوسیال دموکرات (Sveriges Socialdemokratiska Kvinnoförbund، SSKF)، به رهبری «اینگا تورسون» قوی‌ترین صدا علیه دستیابی به سلاح هسته‌ای شد».
زنان سوسیال دموکرات خیلی زود با این استدلال که سوئد نباید به سلاح‌های هسته‌ای دست یابد، به روی کار آمدند و البته هر یک دلایل خود را داشتند. این تسلیحات به جای اینکه نقش حفاظتی داشته باشند، ممکن بود سوئد را به یک هدف تبدیل کنند و با این حساب به جای افزایش امنیت، موجب کاهش آن می‌شود. آنها همچنین استدلال کردند که با توجه به پیامدهای طولانی‌مدت زیست‌محیطی، استفاده از سلاح‌های هسته‌ای کاملا غیراخلاقی خواهد بود. بنابراین، کشور صلح‌طلبی مانند سوئد هرگز نمی‌تواند در نوع رنج ناشی از سلاح‌های هسته‌ای نقش داشته باشد.
مشارکت زنان در این بحث اغلب مورد استقبال قرار نمی‌گرفت. در واقع نظر آنها را به‌عنوان زنانی عاطفی که نباید در مورد چیزهایی که نمی‌فهمند صحبت کنند، غیر قابل قبول القا می‌کردند؛ با این حال طولی نکشید که گروه‌های دیگری مانند گروه اقدام علیه سلاح‌های هسته‌ای سوئد (Aktionsgruppen Mot Svensk Atombomb، AMSA) به زنان SSKF پیوستند و افکار عمومی آرام‌آرام به نفع آنها تغییر کرد.
نگرش منفی ایالات متحده به برنامه‌های هسته‌ای سوئد نیز با توجه به همکاری‌های دفاعی فزاینده بین دو کشور در زمینه‌های دیگر، از جمله تنظیم فرودگاه‌های سوئد برای میزبانی از بمب‌افکن‌های آمریکایی، مهم بود. از طرفی این باور در میان نخبگان سوئدی وجود داشت که سوئد نیازی به توسعه سلاح‌های هسته‌ای خود ندارد، زیرا این کشور اگرچه واقعا عضو ناتو نیست، زیر چتر هسته‌ای ایالات متحده قرار دارد.
نیروهای مسلح سوئد و برنامه انرژی هسته‌ای غیرنظامی برای مواردی مانند سیستم‌های موشکی، طراحی راکتورهای هسته‌ای غیرنظامی جدید، داده‌ها و حتی سوخت هسته‌ای به فناوری آمریکایی تکیه داشتند که باعث شد سوئد بیشتر به دنبال سلاح‌های هسته‌ای خود باشد. حتی در مقطعی سوئد خرید تسلیحات هسته‌ای آمریکایی را بررسی کرد.
باید بدانید که در تمام این مدت هیچ نوع توافق رسمی وجود نداشت، زیرا امضای چنین توافقی برای هر یک از طرفین بسیار دشوار بوده است. در واقع اسناد سیاستی آمریکا بود که نشان می‌داد در شرایط تجاوز شوروی، ایالات متحده آماده کمک به سوئد به عنوان بخشی از پاسخ ناتو یا سازمان ملل است؛ هرچند شواهد دقیق‌تری مبنی بر چنین توافقی پیدا نشد.
در طول دهه ۱۹۶۰، سوئد به رهبری سیاستمدار و دیپلمات «آلوا میردال» به شدت درگیر تلاش‌های بین‌المللی برای جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای شد، که کارزار علیه سلاح‌های هسته‌ای سوئد را تقویت کرد. حتی حامیان طرح اولیه اکنون فقط خواهان ادامه تحقیقات بودند، نه تولید. این تغییر در افکار عمومی منعکس شد. در سال ۱۹۵۷، ۴۰ درصد از مردم از دستیابی به تسلیحات هسته‌ای حمایت می‌کردند و در مقابل، ۳۶ درصد مخالف و ۲۴ درصد ممتنع بودند. ۸ سال بعد، فقط ۱۷ درصد موافق، ۶۹ درصد مخالف و ۱۴ درصد ممتنع بودند.
داشتن تسلیحات هسته‌ای به این راحتی نیست!تعجبی نداشت که در سال ۱۹۶۶، سوئد برنامه‌ریزی برای تولید سلاح‌های هسته‌ای را متوقف کرد و کمی بعد، معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) را در سال ۱۹۶۸ امضا کرد و پارلمان به پایان کامل این برنامه و حتی تحقیقات محدود مربوط به آن رای داد. این تجربه سوئد می‌تواند درس تاریخی خوبی برای آیندگان باشد، چراکه تولید تسلیحات هسته‌ای کار آسانی نیست، حتی برای کشوری از قبل زیرساخت هسته‌ای داخلی داشته باشد باز هم تولید این تسلیحات بسیار پیچیده خواهد بود.
برخی ممکن است ایراد بگیرند که کشور خواهان تسلیحات هسته‌ای درنهایت مجبور می‌شود با دیگر کشورهایی که از نظر فناوری پیشرفته‌ترند، همکاری کند و این، وابستگی به دنبال خواهد داشت. اما بحث عمومی‌تری هم وجود دارد: شهروندان باید بتوانند واقعاً بفهمند که اگر کشورشان به سلاح هسته‌ای دست یابد، چه اتفاقی خواهد افتاد.
سال ۲۰۱۲، سوئد آخرین ذخایر پلوتونیوم تولیدشده برای برنامه تسلیحات هسته‌ای خود را به ایالات متحده منتقل کرد. اگرچه داشتن و نداشتن سلاح هسته‌ای چیزی محرمانه است، اما در دهه ۱۹۶۰ گزینه دیگری با هدف ذخیره برای آنها وجود داشت که آن هم به تدریج حذف شد ،بنابراین اکنون برای سوئد هیچ ماده و حتی اراده سیاسی باقی نمانده تا در جهت تولید سلاح‌های هسته‌ای حرکت کند.
منبع: bbc
۲۷۷۳۲۳
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1895952
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد