به نقل از «»

پاسخ کارشناس رسانه روس به زیاده‌خواهی برجامی آمریکا!

تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۵۹۹۷۶

حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران اظهار داشت که دولت مذاکرات هسته‌ای را از بن‌بست آغاز نمی‌کند. گره زدن بحث مذاکرات هسته‌ای با سیاست‌های منطقه‌ای ایران در واقع بیان خواسته دو کشور منطقه است. اگر بحث، واقعا بازگشت آمریکا به برجام بود، اساسا احتیاجی به مذاکره نداشتیم و جو بایدن می‌توانست با صدور یک فرمان اجرایی به توافق هسته‌ای با ایران باز گردد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خبرگزاری دولتی روسیه (اسپوتنیک) در این خصوص با مجتبی جلال زاده – کارشناس در مسایل بین الملل، سیاست آمریکا و تعامل با ایران و سیاست خارجی ایران به گفتگو نشست.

اسپوتنیک: چه چیزی مانع از صدور حکم اجرایی از سوی بایدن و آزادی دارایی های ایران می شود؟

جلال زاده: یکی از اهدافی که موجب شد ایران با 5 بعلاوه یک به توافقی به اسم برنامه جامع مشترک (برجام) برسد انگیزه رفع تحریم های اقتصادی و انتفاع اقتصادی برای جمهوری اسلامی ایران بود، چیزی که جمهوری اسلامی ایران بواسطه تحریم های پی در پی طی 40 سال گذشته پس از انقلاب به اقتصادش فشار آمده بود و کوشش می کرد تا با دستیابی به یک توافق جامع هم در گام نخست، توان هسته ای خودش را در خاک ایران حفظ کند و در گام دوم، بتواند از فرصت های اقتصادی و تبادلات تجاری با جهان بهره ببرد.

اما واقعیت امر این است که این انتفاع و این سود اقتصادی از برجام عاید جمهوری اسلامی ایران نشد. این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران در چارچوب برجام به تمام تعهدات خودش پایبند بوده است. اکنون در دور جدید مذاکرات احیای برجام، آنچه که مهم است، جمهوری اسلامی ایران از برجام خارج نشده است، در واقع طرف غربی یعنی آمریکاست که برجام را ترک کرده است و موجب شده تا آسیب جدی به این توافق و تفاهم‌نامه بین المللی وارد شود. از سوی دیگر، در قبال، عمل آمریکا، اروپایی ها یک عمل منفعلانه را در پیش گرفتند، اگر چه در سیاست های اعلامی سعی بر نشان دادن عمل و عکس مثبت داشتند، اما در سیاست های مالی کاملا منفعلانه بودند.

اما آن چیزی که الان ما در وضعیت کنونی  برجام شاهد هستیم، این است که بواسطه دوره 4 ساله ترامپ، بخشی از اختیارات رئیس جمهور توسط کنگره یا بهتر است بگویم توسط « دولت عمیق» و سیاست خارجی ایالات متحده در قبال ایران محدود شده و به سادگی گذشته نیست. رئیس جمهور با دستورهای اجرایی اکنون چون دیگر نمی تواند بخشی از تحریم ها را تعلیق بکند و مجوز کنگره را لازم دارد، به نظر می رسد که آمریکایی ها می بایست حداقل برای نشان دادن حسن نیت و نه برای جبران مافات، کمی از فشارهای اقتصادی و تحریم های یکجانبه و تحریم های ثانوی خودشان علیه ایران را بکاهند.

آنچه که به نظر می رسد، جمهوری اسلامی ایران گام های خودش را برای اجرای برجام در چارچوب مذاکرات وین برداشته است. اکنون نوبت آمریکا و اروپاست که گام های عملی را بردارند.

اسپوتنیک: برگزاری دورهای بعدی با توجه به بی نتیجه بودن دورهای قبلی تا چه حد ضروری است؟  

جلال زاده: ادامه مذاکرات و باز بودن درب دیپلماسی یکی از الزامات سیاست خارجی است، اما اینکه آیا این مذاکرات هدفمند است و آیا این مذاکرات معطوف به نتیجه خواهد بود، باید کنش مذاکره کنندگان و قدرت چانه زنی و مباحث مربوط مولفه باید در نظر گرفته شود. در واقع آنچه که موجب شده تا 7 دور مذاکرات برجام وین تا کنون دستاورد ملموسی نداشته باشد و صرفا به جلسات پیاپی و گفتگوهای طولانی‌مدت و موضع گیری‌های رسانه ای طرف های مذاکره معطوف بشود، به این واسطه است که طرف غربی، به رهبری ایالات متحده آمریکا، خواهان چانه زنی بیشتر و گرفتن امتیاز بیشتر از ایران در قبال ندادن هیچ است.

آمریکایی ها برابر اظهار نظر رسانه ای سیاست خارجی جدید در دولت بایدن، با گره زدن مسائلی مانند حقوق بشر و مسائل موشکی به انرژی هسته ای و برجام که آن ها در داخل برجام وجود ندارند، در واقع می خواهند جمهوری اسلامی ایران را وارد یک توافق جدید بکنند.

بخوبی روشن است که هر توافق فرا برجامی یعنی توافق در باره توان موشکی ایران و حقوق بشر موجب پدید آمدن یک توافق جدید خواهد بود و دیگر اسمش برجام نیست. این موضوع که بارها و بارها هم در سطح رهبری نظام و هم در سطح قوه مجریه و هم در سطح قوه مقننه، مجلس و دولت بیان شده است، جزو خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران است. در عالم واقع هم دلیل ندارد که جمهوری اسلامی ایران بخواهد امتیاز بیشتری را بدهد، در حالی که ایرانی ها به تعهدات خودشان پایبند بودند و مفاد برجام را اجرا کردند. اما هیچ تعهد و هیچ اقدام عملی را از سوی آمریکایی‌ها و طرف غربی شاهد نبودند و تنها چین و روسیه در بیشتر اتفاقادت برجامی جانب ایران را گرفتند.

در خصوص لزوم ادامه گفتگوها، قطعا ادامه گفتگوها در دستور کار برجام و بغیر از فرابرجامی ضرورتی اجتناب ناپذیر می باشد. اما اینکه آیا طرفین بتوانند به یک زبان مشترک و فهم یکسان از مسائل برسند و توافق را بتوانند احیا بکنند، شک و علامت سوال های بسیاری وجود دارد.

گفتنی است وزیر امور خارجه ایران با انتقاد از مناسبات ایران با جامعه جهانی پس از انعقاد برجام اظهار داشت که «وقتی ما الان نگاه می‌کنیم، می‌بینیم روی میز یک سند قطور صد و چند صفحه‌ای به نام برجام داریم که چه‌بسا از آن ۶ قطعنامه هم کار را برای ایران سخت‌تر کرده است. منظور من نتایج این توافق در صحنه عمل است. ممکن است از منظر تئوریک و حقوقی بتوان گفت ما قبل از برجام، شرایط خاصی داشتیم و ذیل فصل ۷ شورای امنیت بودیم. ولی در این موقعیت و در صحنه عمل، اتفاقی به نفع ایران رخ نداده و تا الان برجام نتایجی برای تحقق منافع اقتصادی ما نداشته و به نفع ما کار نکرده است. این سند با همه فراز و نشیب تاکنون نفعی از منظر لغو تحریم‌ها برای ما نداشته است».

منبع:

کلیدواژه: ایران سیاست خارجی آمریکا برجام جمهوری اسلامی ایران سیاست خارجی تحریم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت irannaz.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۵۹۹۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیام محرمانه ترامپ برای تهران؟

اندیشکده اروپایی «موسسه سیاسی اقتصادی خاورمیانه» در گزارشی به موانع پیش روی مذاکرات میان ایران و کشورهای غربی پرداخت و نوشت: علیرغم این واقعیت که جو بایدن هنوز در ایالات متحده قدرت را در دست دارد و مراسم تحلیف ریاست جمهوری این کشور نزدیک است، «دونالد ترامپ در پیامی زودهنگام به تهران قصد خود را برای مشارکت در مذاکرات جامع با ایران بیان کرده است. ترامپ در این پیام که از طریق عمان به تهران ارسال شده، ابراز امیدواری کرده است که امکان دستیابی به توافقی جدید و متفاوت از توافق برجام در سال ۲۰۱۵ وجود داشته باشد. او همچنین اعلام کرده است که واشنگتن قاطعانه مصمم به اجرا و تحقق چنین توافقی است.» پیام اخیر ترامپ طیف گسترده ای از تفسیرها را در میان کارشناسان سیاسی برانگیخته و بحث های قابل توجهی را در مورد امکان سنجی ایجاد یک توافق جدید بین ایران و ایالات متحده ایجاد کرده است.

موانع در مقابل مذاکرات عمدتا ریشه در ویژگی های شخصی و سیاسی دونالد ترامپ و همچنین منافع متضاد بین ایران و آمریکا دارد. تعداد قابل توجهی از مفسران سیاسی ادعا کرده اند این اجماع مشروط به اتخاذ سیاست آشتی جویانه تر دونالد ترامپ در قبال جمهوری اسلامی ایران ممکن است قابل دستیابی باشد. در حالی که یک توافق برد-برد بدون شک نتیجه مطلوبی برای هر دو طرف خواهد بود، زیرا منافع و آرمان های هر دو کشور را مورد توجه قرار می دهد. تحقق چنین سناریویی با موانع و چالش های اساسی همراه است. این موانع که عمدتا ریشه در ویژگی های شخصی و سیاسی دونالد ترامپ و همچنین منافع متضاد بین طرف های درگیر دارد، منجر به ایجاد محیطی چالش برانگیز برای برخی از کارشناسان شده و پیش بینی دستیابی به یک توافق مطلوب و سریع را دشوار کرده است. این چالش ها را می توان به طور کلی در پنج حوزه زیر طبقه بندی کرد:

۱- اصول و مبانی دیپلماسی دونالد ترامپ

رویکرد ترامپ به مسائل بین المللی تحت تأثیر دیدگاه اقتصادی است و به نظر می رسد اقدامات دیپلماتیک او مبتنی بر بازی حاصل جمع صفر و موقعیت برد-باخت است.

به گفته بسیاری از کارشناسان، رویکرد دونالد ترامپ به مسائل بین المللی تحت تأثیر دیدگاه اقتصادی است و به نظر می رسد اقدامات دیپلماتیک او مبتنی بر بازی حاصل جمع صفر و موقعیت برد-باخت است. این اصل که با هسته اصلی سیاست خارجی ترامپ، «اول آمریکا» سازگار است، باعث شده که او به بیشتر توافقات بین المللی، همکاری ها و مشورت های ایالات متحده از این دریچه معاملاتی نگاه کند. او در دوران ریاست جمهوری قبلی خود بارها سازمان امنیتی ناتو را به دلیل هزینه ای که برای واشنگتن ایجاد می کند، غیرمنطقی و بی فایده خواند و خواستار انحلال آن شد. او اخیرا طرحی را برای الحاق کانادا به ایالات متحده با استناد به صرفه جویی مالیاتی و امنیتی پیشنهاد کرده است و براین اساس خواستار اعمال تعرفه های ۲۵ درصدی بر این کشور شده است.

رویکرد ترامپ به دیپلماسی عمدتا با خواسته های از پیش تعیین شده تعریف می شود و حداقل سازگاری را با فرآیند مذاکره نشان می دهد. تجربیات دیپلماتیک او با کشورهایی مانند کره شمالی و چین نشان می دهد که تمایل به استفاده از «سیاست چماق و هویج» مبتنی بر اصول تهدید و مماشات است. اصول مذاکره ترامپ، که بسیاری از کارشناسان آن را مطابق با «تئوری مرد دیوانه» می دانند، شامل دو مرحله اساسی است: در مرحله اولیه، تیم مذاکره کننده او خواسته های مورد نظر خود را ارائه می دهد که معمولا بسیار سازش ناپذیر و غیرقابل تغییر است. در صورت پذیرش، او استراتژی دیپلماسی را موفق می داند و آن را ادامه می دهد. اما اگر دولت مخالف به خواسته ها عمل نکند، وارد مرحله دوم دیپلماسی می شود و تمام سازوکارهای تنبیهی را علیه آن اعمال می کند. بعید به نظر می رسد که دولت ترامپ در مذاکرات آینده با جمهوری اسلامی ایران، از این اصل فاصله بگیرد. رویدادهای اخیر در منطقه و چالش های اقتصادی پیش روی جمهوری اسلامی ایران ممکن است انگیزه بیشتری برای دولت ترامپ برای اتخاذ چنین رویکردی باشد.

۲- اهداف سیاست خارجی دولت ترامپ و موضع ایران

وندی شرمن در مورد ماهیت مذاکرات دولت ترامپ گفته است که مذاکرات آتی علاوه بر برنامه هسته ای ایران، طیف گسترده ای از مسائل منطقه ای را نیز در بر خواهد گرفت. خواسته های دولت ترامپ را می توان تا حدی با توجه به اظهارات اخیر «مایک پمپئو»، وزیر امور خارجه سابق در دوره تصدی قبلی خود درک کرد. پمپئو در سخنرانی خود در بنیاد هریتیج در واشنگتن دی سی در سال ۲۰۱۸ دوازده شرط را تشریح کرد که برای دستیابی به توافق جدید با جمهوری اسلامی ایران باید رعایت شود. از برجسته ترین خواسته های دولت ترامپ در این بیانیه می توان به توقف کامل غنی سازی اورانیوم و نظارت جامع آژانس بین المللی انرژی اتمی بر فعالیت های هسته ای ایران، عدم حمایت ایران از جنبش های شیعه در عراق، سوریه، لبنان، یمن و فلسطین و توقف فعالیت ایران در خصوص موشک های بالستیک اشاره کرد. با توجه به اظهارات اخیر «وندی شرمن» به عنوان یک دیپلمات ارشد در دولت باراک اوباما، قابل پیش بینی است که ترامپ در رایزنی های خود با تهران این سه خواسته را تکرار کند. شرمن در مورد ماهیت مذاکرات دولت ترامپ گفته است که مذاکرات آتی علاوه بر برنامه هسته ای ایران، طیف گسترده ای از مسائل منطقه ای را نیز در بر خواهد گرفت. شایان ذکر است که دست کم دو مورد از موضوعات فوق الذکر به عنوان خطوط قرمز امنیت ملی برای جمهوری اسلامی ایران تلقی می شود و به نظر می رسد نخبگان سیاسی و امنیتی تهران تمایلی به مذاکره در این مسائل ندارند.

۳- کابینه منتخب دولت ترامپ

انتصابات دولت ترامپ به وضوح نشان می دهد که سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران را حفظ خواهد کرد.

ترکیب کابینه و انتصابات دولت ترامپ به وضوح نشان می دهد که رئیس جمهور آمریکا سیاست «فشار حداکثری» علیه جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یکی از گزینه های روی میز کنار نگذاشته است. انتصابات دولت ترامپ حاکی از تمایل به طرفداری از افرادی است که سابقه حمایت تزلزل ناپذیر از اسرائیل را نشان داده اند و موضعی تقابلی در قبال دشمنان آمریکا، به ویژه جمهوری اسلامی ایران، دارند. معرفی چهره های تندرو مانند «مایک هاکبی» به عنوان سفیر آمریکا در اسرائیل، «مارکو روبیو» به عنوان وزیر امور خارجه، «جی دی ونس» به عنوان معاون رئیس جمهور، و «مایک والتز» به عنوان مشاور امنیت ملی، بنیامین نتانیاهو را بر آن داشت تا بازگشت ترامپ به قدرت را «بزرگترین بازگشت تاریخ» توصیف کند. انتخاب افراد فوق الذکر نشان دهنده تمایل احتمالی دولت ترامپ برای انتخاب «دیپلماسی اجباری» در مذاکرات آینده با جمهوری اسلامی ایران است.

۴- کابینه رژیم اسرائیل

مقامات اسرائیلی تمام تلاش خود را برای تغییر نگرش ترامپ نسبت به جنگ به جای مذاکره با ایران را به کار خواهد گرفت. بدون شک یکی از مهم ترین عواملی که می تواند بر مذاکرات ایران و آمریکا تأثیر بگذارد و مانع از رسیدن آن به نتیجه مطلوب شود، کابینه اسرائیل به ویژه نتانیاهو و برخی از اعضای افراطی کابینه او است که از سرسخت ترین دشمنان ایران هستند. پس از توافق سال ۲۰۱۵ برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران، نتانیاهو این توافق را یک اشتباه تاریخی خواند زیرا معتقد بود که جاه طلبی های هسته ای ایران را محدود نمی کند. در این راستا، تقریبا ۱۰ سال پس از آن توافق، برنامه هسته ای تهران در کنار برنامه های موشکی و پهپادی این کشور پیشرفت چشمگیری داشته است و تل آویو این تحولات به ویژه پیشرفت هسته ای را تهدیدی برای موجودیت خود می داند. از این رو، سیاستمداران و مقامات نظامی اسرائیلی، از جمله خود نتانیاهو که از تحرکات نظامی ایران آگاه هستند، قاطعانه معتقدند که تنها یک حمله نظامی قوی به تاسیسات هسته ای و موشکی تهران می تواند این کشور را از این مسیر باز دارد و مذاکرات برای مهار ایران کافی نیست. با توجه به این موضوع و همچنین درگیری های اخیر تل آویو با محور مقاومت، احتمال از سرگیری جنگ با حزب الله، حملات پینگ پنگی بین ایران و اسرائیل و نگرانی های تل آویو از اجرای عملیات «وعده واقعی ۳»، به نظر می رسد مقامات اسرائیلی تمام تلاش خود را برای تغییر نگرش ترامپ نسبت به جنگ به جای مذاکره با ایران انجام دهند.

۵) تحولات هسته ای در جمهوری اسلامی ایران

افزایش غنی سازی اورانیوم یک برگ برنده برای ایران تلقی شود و تهران آن را به هیچ وجه قابل مذاکره نمی داند.

اگرچه برخی ناظران چالش های اقتصادی و منطقه ای اخیر ایران را یکی از انگیزه های اصلی تهران برای دستیابی به توافق جدید با ایالات متحده می دانند، اما نباید غافل شد که پیشرفت جمهوری اسلامی ایران در غنی سازی اورانیوم، این کشور را به مرحله برگشت ناپذیری رسانده است. گسترش غنی سازی اورانیوم که به ایران توانایی ساخت بمب هسته ای را در حداقل دو هفته داده است، در شرایطی که این کشور با برخی پیچیدگی های منطقه ای مواجه است، می تواند برگ برنده ایران تلقی شود و تهران آن را به هیچ وجه قابل مذاکره نمی داند. زمانی که برنامه جامع اقدام مشترک به نتیجه رسید، برنامه هسته ای ایران در مراحل اولیه توسعه بود. با این حال، اکنون برنامه هسته ای این کشور به سطحی رسیده است که جایگاه ویژه ای در انتخاب های استراتژیک تهران پیدا کرده است.