به نقل از «همشهری آنلاین»

فضانوردان ماموریت کرو-۲ به زمین بازگشتند

تاریخ انتشار: ۱۸ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۳۸۳۴۴

به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از اسپیس، چهار فضانورد ماموریت "کرو-۲" پس از ۱۹۹ روز اقامت در فضا به زمین بازگشتند.

این چهار فضانورد پس از شش ماه اقامت در ایستگاه فضایی بین المللی شب گذشته (۸ نوامبر) از ایستگاه فضایی جدا شدند و به سمت زمین راهی شدند و ساعاتی پیش در سواحل فلوریدا روی زمین فرود آمدند تا به دومین ماموریت طولانی مدت این شرکت فضایی خصوصی پایان دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کپسول "دراگون" ساعت ۰۷:۰۳ به وقت ایران در خلیج مکزیک در جنوب فلوریدا به زمین نشست و فضانوردان با کمک یک کشتی بازیابی از فضاپیما پیاده شدند تا سفر شش ماهه آنها به ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) به پایان برسد.

پس از اینکه این کپسول فضایی سالم در خلیج مکزیک فرود آمد، مقامات "اسپیس‌ایکس" با این جمله به خدمه خوشامد گفتند: «اندیوور، از طرف اسپیس‌ایکس، به سیاره زمین خوش آمدید».

این کپسول فضایی با نام کامل "کرو دراگون اندیوور"(Crew Dragon Endeavor) دومین پرواز فضایی خود را انجام داد و چهار فضانورد به نام "شین کیمبرو" و "مگان مک آرتور" از ناسا، "توماس پسکه" از آژانس فضایی اروپا(ESA) و "آکی‌هیکو هوشیده" از آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن را به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل کرد و سالم بازگرداند.

این پرواز دومین ماموریت طولانی مدتی است که "اسپیس‌ایکس" از طرف ناسا به فضا پرتاب کرده است. فضانوردان "کرو-۲" در ماه آوریل به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شدند و ۱۹۹ روز را در فضا زندگی و کار کردند.

زمانی که این فضانوردان در مدار زمین بودند، چندین پیاده روی فضایی را برای کمک به ارتقای ایستگاه فضایی، از جمله نصب دو آرایه خورشیدی جدید و همچنین کار بر روی صدها آزمایش تحقیقاتی انجام دادند.

"کیمبرو" به عنوان فرمانده ماموریت "کرو-۲" خدمت می‌کرد، در حالی که "مک آرتور" به عنوان خلبان این ماموریت انجام وظیفه کرد. "هوشیده" و "پسکه" نیز در طول مدتی که در فضا بودند، هرکدام به نوبت فرماندهی ایستگاه فضایی بین‌المللی را بر عهده گرفتند و شب گذشته آن را به "آنتون شکاپلروف" فضانورد روس تحویل دادند.

دو فضانورد آمریکایی و روسی پس از یکسال به زمین بازگشتند

با پایان ماموریت "کرو-۲" اکنون تنها سه فضانورد در ایستگاه فضایی اقامت دارند که شامل "مارک ونده هی" از ناسا و "آنتون شکاپلروف" و "پیوتر دوبروف" از روسکاسموس هستند.

جایگزین‌های ماموریت "کرو-۲"، "راجا چاری"، "تام مارشبرن" و "کایلا بارون" از ناسا به همراه "ماتیاس مورر" از آژانس فضایی اروپا تحت عنوان ماموریت "کرو-۳" هستند که قرار است فردا راهی ایستگاه فضایی شوند.

ماموریت آنها در ابتدا قرار بود در شب هالووین(۳۱ اکتبر) به فضا پرتاب شود. اما شرایط نامساعد آب و هوا و یک مشکل جزئی پزشکی برای یکی از خدمه، ناسا را ​​مجبور کرد تا "کرو-۲" را قبل از ارسال "کرو-۳" به زمین بیاورد.

اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، پرتاب "کرو-۳" در حال حاضر برای چهارشنبه ساعت ۲۱:۰۳ به وقت منطقه زمانی شرقی(پنجشنبه ۰۵:۳۳ بامداد به وقت ایران) برنامه‌ریزی شده است.

کپسول "دراگون اندیوور" ساعت ۲۲:۳۵ شب گذشته از ایستگاه فضایی جدا شد و به سمت زمین حرکت کرد و سپس یک مانور ویژه پروازی حول ایستگاه فضایی انجام داد و از نمای بیرونی آن عکس‌هایی گرفت.

این عکس‌ها فضانوردان را قادر می‌سازد تا مناطقی از ایستگاه فضایی را که معمولاً در دید دوربین‌ها نیستند، بررسی کنند. در این مانور حسگرهای ناوبری "دراگون" نیز آزمایش شد.

سپس این کپسول فضایی چند ساعتی را به سمت زمین پرواز کرد تا در موقعیت فرود قرار گیرد و در ساعت ۰۶:۲۷ امروز با موفقیت به مدار زمین وارد شد.

در نهایت این ماموریت در ساعت ۰۷:۰۳ امروز صبح به وقت ایران با موفقیت به زمین نشست و قایق‌های تندروی بازیابی "اسپیس‌ایکس" ظرف چند دقیقه پس از فرود در صحنه حاضر شدند تا فضانوردان را به سلامت به ساحل منتقل کنند.

اکنون پس از معاینه پزشکی، "کیمبرو"، "مک آرتور" و "هوشیده" به هیوستون پرواز خواهند کرد، در حالی که "پسکه" به اروپا بازگردانده خواهد شد.

حالا که این چهار فضانورد به سلامت به زمین بازگشتند، ناسا تمرکز خود را بر روی کار بعدی خود یعنی پرتاب ماموریت "کرو-۳" معطوف خواهد کرد.

کد خبر 636666 برچسب‌ها فضانورد

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: فضانورد ایستگاه فضایی بین المللی زمین بازگشتند چهار فضانورد اسپیس ایکس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۳۸۳۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

محاسبه سن ستارگان با تلسکوپ فضایی رومن ناسا

خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ مریم فخیمی؛ شاید حدس سن اشخاص برای ما یک سرگرمی جالب باشد، اما تعیین سن ستارگان برای اخترشناسان یک چالش واقعی است. هنگامی که ستاره‌ای مانند خورشید به مرحله بلوغ زندگی خود برسد، در طی میلیاردها سال تغییر چندانی نمی‌کند؛ اما دوره چرخش ستاره یعنی سرعت چرخش آن یک استثنا است. تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا با اندازه‌گیری دوره‌های چرخش صدها هزار ستاره، درک جدیدی از زندگی و تراکم ستارگان کهکشان راه شیری به ارمغان خواهد آورد.

ستاره‌ها در حالی که به سرعت می‌چرخند متولد می‌شوند. با این حال، ستارگانی با جرم خورشید یا کمتر ازآن به تدریج در طی میلیاردها سال از سرعت خود خواهند کاست. این کاهش سرعت ناشی از واکنش بین جریانی از ذرات باردار معروف به بادهای ستاره‌ای و میدان مغناطیسی ستاره است. این واکنش‌ها گشتاور زاویه‌ای را از بین برده و باعث می‌شود که ستاره آهسته‌تر بچرخد، دقیقاً مانند یک اسکیت باز روی یخ که وقتی دستان خود را باز می‌کند، سرعتش کاهش می‌یابد.

این اثر که ترمز مغناطیسی نامیده می‌شود بسته به قدرت میدان مغناطیسی ستاره متفاوت است. ستاره‌هایی که سریع‌تر می‌چرخند میدان‌های مغناطیسی قوی‌تری دارند که باعث می‌شود سرعت چرخش آن‌ها با سرعت بیشتری کاهش یابد. به دلیل تأثیر این میدان‌های مغناطیسی، پس از حدود یک میلیارد سال ستاره‌هایی با جرم و سن یکسان با سرعتی تقریبا برابر خواهند چرخید. بنابراین، اگر جرم و سرعت چرخش یک ستاره را بدانید، به طور بالقوه می توانید سن آن را تخمین بزنید. با دانستن سن جمعیت بیشتری از ستارگان، می‌توانیم چگونگی شکل‌گیری و تکامل کهکشان را در طول زمان مطالعه کنیم.

محاسبه سرعت چرخش ستاره‌ها

اخترشناسان چگونه سرعت چرخش یک ستاره دور را اندازه می‌گیرند؟ آنان به دنبال تغییرات در روشنایی ستاره به کمک لکه‌های ستاره‌ای هستند. لکه‌های ستارگان، مانند لکه‌های روی خورشید، سردتر و تیره‌تر از دیگر بخش‌های سطح ستاره هستند. هنگامی که یک لکه ستاره‌ای در معرض دید قرار گیرد، نور ستاره کمی کمتر از زمانی است که آن لکه در سطح ستاره قرار ندارد.

اگر فقط یک لکه بزرگ روی سطح ستاره قرارداشته باشد، با چرخش ستاره، مکان لکه تغییر کرده، و رصدگر الگوی منظمی از کاهش و افزایش نور ستاره را مشاهده می‌کند. اما ممکن است ده‌ها لکه در سطح یک ستاره پراکنده باشد، از طرفی اندازه لکه‌ها در طول زمان تغییر می‌کند و باعث می‌شود که تشخیص سیگنال‌های دوره‌ای تغییرات نور ستاره بسیار دشوارتر شود.

استفاده از هوش مصنوعی

تیمی از اخترشناسان در دانشگاه فلوریدا در حال توسعه تکنیک‌های جدیدی هستند که دوره چرخش ستاره را توسط اندازه‌گیری‌ روشنایی آن در طی زمان استخراج کند. بدین منظور پروژه تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا به کمک آنان خواهد آمد.

آن‌ها از نوعی هوش مصنوعی به نام شبکه عصبی پیچشی برای تجزیه و تحلیل نمودارهای روشنایی یک ستاره در طول زمان استفاده خواهد کرد. برای انجام این کار، ابتدا شبکه باید روی منحنی‌های نور شبیه‌سازی شده آموزش ببیند. زاخاری کلایتور، دانشیار فوق دکتری دانشگاه فلوریدا و محقق اصلی این پروژه، برنامه‌ای به نام «باترپی/butterpy» را برای تولید چنین منحنی‌های نوری نوشت.

کلایتور گفت: «این برنامه به کاربر امکان می‌دهد تعدادی متغیر مانند سرعت چرخش ستاره، تعداد لکه‌ها و طول عمر لکه را وارد برنامه کند. سپس برنامه محاسبه می‌کند که چگونه لکه‌ها هنگام چرخش ستاره پدیدار شده، تکامل یافته، ازبین می‌روند. این برنامه تکامل لکه‌ها را به یک منحنی نور تبدیل می‌کند - چیزی که ما از دور آن را رصد و اندازه‌گیری می‌کنیم.»

این تیم قبلاً شبکه عصبی آموزش دیده خود را روی داده‌های تلسکوپ فضایی تس ناسا اعمال و آزمایش کرده است.

نقشه‌بردار ستاره‌ای رومن

تلسکوپ فضایی رومن، داده‌های صدها میلیون ستاره را از طریق بررسی دامنه زمانی برآمدگی کهکشان جمع‌آوری می‌کند.

توضیح تصویر: تصویرساختگی از برآمدگی کهکشان راه‌شیری

 به این منظور رومن به سمت مرکز کهکشان راه‌شیری – منطقه‌ای مملو از ستارگان - نگاه خواهد کرد تا اندازه‌گیری کند که روشنایی چه تعداد از این ستارگان در طول زمان تغییر می‌کنند. این محاسبات، انجام تحقیقات علمی متعدد، از جستجوی سیارات فراخورشیدی دور تا تعیین نرخ چرخش ستارگان را ممکن می‌سازد.

تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن (Nancy Grace Roman Space) که به اختصار NGRST، نامیده می‌شود یک تلسکوپ فضایی فروسرخ متعلق به ناسا است که در سال ۲۰۱۰ توسط کمیته نقشه‌برداری دهه‌ای وابسته به شورای پژوهش ملی ایالات متحده آمریکا به عنوان اولویت اصلی در اخترشناسی در دهه آینده پیشنهاد شد.

این پروژه در ۱۷ فوریه ۲۰۱۶ به عنوان یک مأموریت توسط ناسا طراحی شد و پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۲۷ به فضا پرتاب شود.

این تلسکوپ در مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا و با مشارکت آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا و موسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور، و یک تیم علمی متشکل از دانشمندان مختلف مدیریت می‌شود.

انتهای پیام/