به نقل از «آفتاب»

۵ فوبیای نادر و عجیب و غریب در جهان را بشناسید

تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۰۹۷۴۵

آفتاب‌‌نیوز :

فوبیا به معنی ترس یا اضطراب شدید نسبت به یک موقعیت خاص است به طوری که فرد تمام تلاش خود را به کار می‌گیرد تا از آن موقعیت هراس آور دوری کند و این اجتناب عملکرد اجتماعی، شغلی و سایر جنبه‌های زندگی فرد را مختل می‌کند.

اکثر افراد مبتلا به فوبیا قادر نیستند دلیل مشخص برای شروع آن را به یاد آورند، ولی گفته می‌شود فوبیا معمولا بعد از این موارد آغاز می‌شود: اتفاق افتادن یک رویداد تروماتیک، مشاهده‌ی فردی که دچار رویداد تروماتیک شده، یک حمله‌ی وحشت غیرمنتظره در مکانی که بعدا به موقعیت فوبیازا تبدیل می‌شود و خواندن اخبار منفی درباره موضوعی خاص.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نسبت زنان مبتلا به مردان، تقریبا ۲ به ۱ است؛ هرچند میزان شیوع بسته به نوع فوبیک تفاوت دارد.

در ادامه با چند مورد از عجیب‌ترین ترس‌های جهان آشنا می‌شوید که احتمالا باعث تعجب یا خنده‌یتان خواهد شد.

ترس از زمان

کرونوفوبیا (chronophobia) نوعی اختلال اضطرابی است که فرد از زمان می‌ترسد. این فوبیا شامل هراس غیرمنطقی از گذشت زمان و داشتن محدودیت در زمان است. زمان یک عنصر مهم در زندگی انسان هاست. گذر زمان باعث می‌شود پیر شویم و به میرا بودن خود فکر کنیم. برخی افراد به دلیل محدود بودن ظرف زندگی، نگران این هستند که مبادا از زمان به درستی استفاده نکنند و وقت خود را هدر دهند.

در افراد مبتلا به کرونوفوبیا این نگرانی بسیار شدید است به طوری که حتی شنیدن صدای تیک تاک ساعت حالشان را بد می‌کند. کرونوفوبیا در افراد سالخورده، زندانیان و بیماران لاعلاج شیوع بیشتری دارد؛ همچنین کسانی که ضربه‌ی روحی سختی را تجربه کرده اند مستعد ابتلا به این فوبیای خاص هستند. پیشگیری از کرونوفوبیا دشوار است؛ زیرا معمولا به دلیل موقعیت‌هایی به وجود می‌آید که غیرقابل کنترل هستند.

ترس از ازدواج

گاموفوبیا (gamophobia) از ترکیب دو واژه‌ی gamos و phobia تشکیل شده است که گاموس در زبان یونانی به معنی ازدواج و فوبیا هم به معنای ترس است. برخلاف آنچه به نظر می‌رسد، فرد مبتلا به گاموفوبیا می‌تواند رابطه‌ی طولانی و شادی را تجربه کند و مشکل اصلی آن‌ها ترس از ازدواج است. گاموفوبیا یک نوع اضطراب اجتماعی است؛ بنابراین هسته‌ی اصلی آن توسط جامعه شکل می‌گیرد. زنان و مردان به گونه‌ای متفاوت تحت تاثیر این ترس قرار می‌گیرند و دلیل آن را می‌توان به نحوه‌ی درک متفاوت جامعه از نقش زن و مرد در ازدواج نسبت داد.

در مردان تداوم گاموفوبیا ممکن است تحت تاثیر انتظارات جامعه از آن‌ها به عنوان فرد تامین کننده باشد و این فشار معمولا از طرف جامعه تحمیل می‌شود و شریک زندگی در این ترس نقش چندانی ندارد. یکی دیگر از دلایل گاموفوبیا ناشی از ضربه‌های روحی است که فرد در گذشته تجربه کرده و این مورد در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود.

بخش قابل توجهی از جمعیت را فرزندان طلاق تشکیل می‌دهند و بودن در این موقعیت می‌تواند آسیب‌های زیادی به همراه داشته باشد. این طبیعی است که افراد به ویژه کسانی که پدر و مادرشان از هم جدا شده‌اند، نسبت به ازدواج و متعهد شدن با احتیاط عمل کنند، ولی زمانی می‌توانیم بگوییم دچار گاموفوبیا شده‌ایم که این احتیاط به اضطراب و ترس شدید تبدیل می‌شود.

ترس از آسمان

برای بیشتر مردم، خیره شدن به آسمان و مشاهده‌ی ستاره‌ها آرام‌بخش است؛ با این حال همه‌ی افراد چنین حسی را تجربه نمی‌کنند و حتی ممکن است احساس حمله، تپش قلب، سرگیجه و وحشت داشته باشند. اگر با این احساسات آشنا هستید، احتمالا از آستروفوبیا (astrophobia) رنج می‌برید. آستروفوبیا شامل ترس شدید از ستارگان، فضای بیرونی و آسمان شب است. همچنین ممکن است با هراس از آدم فضایی ارتباط داشته باشد.

فرد مبتلا به آستروفوبیا هنگامی که در موقعیت فوبیک قرار می‌گیرد، پاسخ جنگ و گریز نشان می‌دهد به طوریکه ضربان قلب افزایش می‌یابد و نفس‌ها به شماره می‌افتند. پاسخ جنگ و گریز انرژی زیادی را از بدن می‌گیرد و برای این طراحی شده است که فرد به سرعت و بدون آسیب از موقعیت خطرناک فرار کند؛ بنابراین افراد مبتلا به این فوبیا، از بیرون رفتن در شب اجتناب می‌کنند. ترس از بیرون بودن در شب می‌تواند عملکرد جدی در زندگی فراهم آورد؛ به همین دلیل باید درصدد درمان آن برآمد.

ترس از بارداری

بیشتر زنان درمورد بارداری و زایمان دچار ترس و اضطراب می‌شوند. باتوجه به اینکه این فرایند با درد و ناراحتی همراه است، ترسیدن از آن طبیعی می‌باشد. ولی گاهی این ترس به حدی شدید می‌شود که زنان به طور کلی از بارداری و زایمان اجتناب می‌کنند؛ در این صورت، این وضعیت را توکوفوبیا (tokophobia) می‌نامیم.

دو طبقه بندی برای افراد مبتلا به توکوفوبیا وجود دارد: اولویه و ثانویه

توکوفوبیای اولیه شامل زنانی می‌شود که زایمانی را تجربه نکرده‌اند، ولی ترس شدیدی دارند. به گفته‌ی روانشناسان، این ترس می‌تواند ناشی از تجربیات تروماتیک گذشته مانند سواستفاده جنسی باشد. همچنین اگر شاهد زایمان دلخراشی بوده‌اند که به مرگ یا نتایج ناراحت‌کننده منتهی شده است در این گروه طبقه بندی می‌شوند. این ترس می‌تواند دراثر مشاهده‌ی زایمان سخت سایر زنان نیز به وجود آید.

توکوفوبیای ثانویه به زنانی اطلاق می‌شود که خودشان یک زایمان ناراحت‌کننده داشته‌اند و به تجربه‌ی ناخوشایندی مانند مرگ یا آسیب به نوزاد ختم شده است.

آمار شیوع توکوفوبیا متفاوت است، ولی محققان تخمین زده‌اند که بین ۳ تا ۲۲ درصد زنان از آن رنج میبرند. روانشناسان معتقدند آموزش، آگاهی دادن و گفتگو در یک محیط امن و سازنده می‌تواند به زنان در مواجهه با این ترس کمک کند.

ترس از تنهایی

بیشتر مردم تمایل دارند درکنار دیگران باشند، حتی خجالتی ترین و درونگراترین افراد هم نیاز دارند لحظاتی را پیش مردم بگذرانند و این بخشی از طبیعت انسان هاست. این حقیقت باعث شده است حتی فکر تنها شدن برای برخی افراد مقدار زیادی اضطراب تولید کند. اگر شما هم ترس شدید از تنهایی دارید احتمالا به اتوفوبیا (autophobia) مبتلا هستید.

افراد مبتلا به این هراس نگران هستند که اگر تنها بمانند، اتفاق وحشتناکی رخ بدهد و در این موقعیت‌ها دچار حالت تهوع، سرگیجه، تنگی نفس، لرزش، تپش قلب و حمله‌ی عصبی می‌شوند و به دلیل موارد ذکر شده از تنهایی اجتناب می‌کنند.

ترس از تنها ماندن لزوما غیرمعمول نیست. با این حال برخی از افراد ترسی را تجربه می‌کنند که توانایی آن‌ها برای زندگی کردن مختل می‌کند.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

منبع: آفتاب

کلیدواژه: فوبیا استرس سلامت افراد مبتلا ترس شدید ی افراد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۰۹۷۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال اضطراب اجتماعی چیست و چگونه درمان می‌شود؟

امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس گفت: اختلال اضطراب اجتماعی به ترس از دیده شدن یا قضاوت شدن توسط دیگران در موقعیت‌های اجتماعی اشاره دارد. این اختلال گاهی تحت عنوان هراس اجتماعی هم شناخته می‌شود. اضطراب ترسی است که با پیش‌بینی یک واقعه به وجود می‌آید و هراس هم ترسی غیرمنطقی از برخی اشیا یا موقعیت‌ها است. 

وی گفت: شیوع این اختلال در بین زنان بیشتر از مردان است. با این حال، اختلال اضطراب اجتماعی قابل درمان است. گفتگو درمانی، درمان شناختی رفتاری و دارو درمانی می‌توانند تا حدود زیادی به افراد در غلبه بر علائم این اختلال کمک کنند.

وی ادامه داد: افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی به دلیل ترس از قضاوت منفی دیگران، خجالت یا احساس طرد شدن، از برخی موقعیت‌های اجتماعی ترس یا اضطراب دارند.اگر چه تجربه‌ی اندکی اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی امری طبیعی هست. اما اختلال اضطراب اجتماعی به اضطرابی گفته می‌شود که شدید باشد و بر زندگی کاری یا شخصی فرد تأثیر بگذارد و حداقل ۶ ماه به طول بیانجامد.

وی مطرح کرد: افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از اینکه در حضور دیگران مضطرب به نظر برسند و گونه‌هایشان سرخ شود یا  احساس نگرانی می‌کنند. به این خاطر که فکر می‌کنند در نظر دیگران  نادان به نظر می‌رسند. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال همچنین دارای علائم جسمانی شدید مانند افزایش ضربان قلب، احساس تهوع  هستند.

این جامعه شناس تصریح کرد: اگرچه ممکن است که فرد بداند ترس و واکنش‌های جسمانی‌اش افراطی و شدید است، با این حال کنترلی بر روی آنها ندارد و این علائم و واکنش‌ها کاملا به صورت اتفاقی رخ می‌دهند.

وی گفت: عوامل به وجود آورنده‌ی اضطراب اجتماعی در افراد متفاوت است، مانند ملاقات با افراد ناآشنا، صحبت کردن با افراد در محل کار یا مدرسه، سخنرانی در کلاس درس یا در جمع  صحبت کردن با صندوقدار فروشگاه درباره‌ی قیمت اجناس،  استفاده از سرویس بهداشتی عمومی،  خوردن غذا یا آشامیدن در حضور دیگران،  اجرای برنامه یا نمایش در مقابل دیگران، بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال به دنبال درمان نیستند، زیرا بر این باورند که این مسأله بخشی از شخصیت آنها است. در عوض ممکن است برای مسائل دیگری همانند افسردگی یا مصرف مواد از یک متخصص یا کارشناس کمک بگیرند.

وی گفت: اختلال اضطراب اجتماعی تأثیرات بسیاری بر جسم و روان دارد و باعث بروز علائم جسمانی، عاطفی و رفتاری در فرد می‌شود. این علائم در برخی از شرایط اجتماعی بروز می‌کنند مانند:  علائم جسمی همانند سرخ شدن، تعریق، لرزیدن، حالت تهوع، افزایش ضربان قلب و خالی شدن ذهن احساس وحشت یا حملات هراسی ترس و خجالت از تجربه‌ی احساس اضطراب در مقابل دیگران  ترس شدید از قضاوت دیگران  احساس ترس یا وحشت در موقعیت‌های که با دیگران باید صحبت کنند، به‌خصوص افراد غریبه توجه بیش از حد به جزئیات رفتاری خود در مقابل دیگران و تجربه کردن احساس خجالت یا ناجور بودن  مشکل در صحبت کردن در حضور دیگران  اجتناب از موقعیت‌هایی که ممکن است باعث اضطراب شوند.

حالت صاف و خشک بدن و صدای ملایم در هنگام تعاملات اجتماعی

وی افزود: مشکل در برقراری یا حفظ تماس چشمی  حساسیت به انتقاد، عزت نفس پایین و گفت‌وگوی منفی با خود این علائم می‌توانند بر ابعاد مختلف زندگی روزمره‌ی فرد همانند تحصیل، کار و روابط او تأثیر بگذارد و حتی گاهی آنها را به‌شدت مختل کند. در صورت درمان نکردن این اختلال، فرد ممکن است نتواند توانایی خود را در مدرسه یا محل کار شکوفا کند، زیرا به طور معمول از شرکت در فعالیت‌های گروهی، صحبت در مقابل جمع یا توسعه‌ی روابط خود اجتناب می‌کند.

این جامعه شناس گفت: در شرایط شدید یا مزمن، اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند منجر به ایجاد مشکلات دیگری همانند افسردگی یا مصرف مواد در فرد بشود. در کودکان، علائم این اختلال معمولا در هنگام تعامل با بزرگسالان و همسالان ظاهر می‌شود. احساس اضطراب آنها ممکن است به صورت زیر باشد؛

 وی گفت: گریه کردن  پرتاب کردن اشیا از روی خشم ،  سکوت محض و بی حرکت ماندن،  چسبیدن به والدین یا فرد مراقب،  جمع شدن به طرف درون بدن  خودداری از صحبت کردن در درمان اضطراب اجتماعی روش‌های مختلف درمانی می‌تواند به افراد در مدیریت علائم این اختلال، کسب اعتماد به نفس و غلبه بر اضطرابشان کمک کند. اگرچه بدون پیگیری برای درمان، این اختلال ممکن است در تمام طول زندگی فرد ادامه داشته باشد، هرچند ممکن است در دوره‌های زمانی مختلف شدت آن کم و زیاد بشود.

وی تصریح کرد: درمان شناختی رفتاری یک روش درمانی رایج است. هدف آن کمک به فرد در شناخت و تغییر افکار یا عقاید منفی درباره‌ی موقعیت‌های اجتماعی است. هدف دیگر این روش تغییر رفتار یا واکنش‌های فرد نسبت به موقعیت‌هایی است که باعث به وجود آمدن اضطراب در او می‌شوند. درمان شناختی رفتاری به فرد کمک می‌کند تا متوجه این مسأله بشود که افکار خود او است که می‌توانند نحوه‌ی واکنش و رفتارش را تعیین کنند، نه افکار دیگران.
روش مواجهه درمانی یا مواجهه شناختی هم می‌تواند به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند. 

وی گفت: اضطراب اجتماعی یک تجربه‌ی کاملا فردی است. نکاتی که به یک شخص کمک می‌کنند ممکن است برای شخص دیگر مفید نباشند. به همین دلیل، بهتر است که فرد روش‌های مختلف را امتحان کند تا ببیند چه روشی برای او نتیجه‌بخش است.

دامنه‌ی تعاملات اجتماعی خود را به تدریج افزایش دهید

وی گفت: افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی معمولا از موقعیت‌هایی اجتناب می‌کنند که می‌توانند احساس اضطراب را در آنها تحریک کنند. اگرچه این رفتار اجتنابی در کوتاه مدت باعث کاهش اضطراب می‌شود، اما این کار می‌تواند اضطراب را در طولانی مدت به‌شدت تشدید کند.

این جامعه شناس ادامه داد: در صورت امکان و در صورت لزوم با کمک یک درمانگر، فرد می‌تواند به‌تدریج خود را در معرض موقعیت‌های اجتماعی که از آنها می‌ترسد قرار دهد و دامنه‌ی تعاملات اجتماعی خود را افزایش دهد. این کار به آنها کمک می‌کند تا تجربه‌ی مثبتی از آن وضعیت داشته باشند.

قرایی مقدم افزود: داشتن تجارب مثبت اجتماعی می‌تواند اعتماد به نفس فرد را افزایش و اضطراب وی را کاهش دهد یا برای او این اطمینان حاصل شود که می‌تواند بر اضطراب خود غلبه کند.

باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی ازدواج و خانواده