نخستین تغییر در کابینه رئیسی/ چرا رستم قاسمی از وزارت راه کنار می رود ؟
تاریخ انتشار: ۱۱ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۲۱۹۴۸
سایت فردا نوشت: این طور که شنیده می‌شود، کابینه سیزدهم با تغییراتی همراه خواهد بود. یک کانال تلگرامی امروز از رفتنی بودن رستم قاسمی خبر داده است.
زمزمه ایجاد تغییرات در دولت مدتی است که شروع شده، البته این موضوع تازگی ندارد و همواره و در همه دولت‌ها چنین حرف‌هایی مطرح بوده است. بعضا ثابت شده که مساله از حاشیه و شایعه فراتر نمی‌رود و بعضا هم گمانه‌زنی‌ها درست از آب درآمده و فرد مورد نظر رفتنی شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حالا اما حرف از کابینه ابراهیم رئیسی است. چندی قبل برخی با اشاره به شایعاتی که درباره اختلاف رئیسی و خاندوزی مطرح شده بود، وزیر اقتصاد را اولین گزینه رفتنی از دولت دانسته بودند. مشخصا روزنامه اصلاح طلب شرق خاندوزی را «اولین اخراجی» خوانده بود.
حالا اما کانال تلگرامی «عصر ما» یک گمانه جدید را مطرح کرده و از رستم قاسمی می‌گوید. در این گزارش آمده است: رستم قاسمی اگرچه خود را در قد و قواره ریاست جمهوری می‌دید اما به وزارت رسید. به کمتر از وزارت نفت هم راضی نبود و قدری طول کشید تا متوجه شود وزارت مسکن و شهرسازی را به او داده‌اند؛ موقعیتی که انگار برایش ماندنی نیست.
طبق اطلاع خبرنگار «عصر ما» او رفتنی است و احتمالا تا همین چند ماه مانده به نوروز وزارتخانه را تحویل خواهد داد. دلیلش هم گویا بیماری سختی است که یکباره از راه رسیده و امکان ادامه فعالیت اجرایی آن هم در اندازه وزارت را از او گرفته است.
خداحافظی رستم قاسمی دیر یا روز قطعی شده، رسانه‌ای و اجرایی می‌شود اما حرف این است که جایگزین او در دولت رئیسی کیست؟!
شنیده‌ها حاکی از آن است که #رئیسی #سعید_محمد را برای این کار در نظر گرفته است! تصمیمی که اگر مخالفت‌های گسترده بخشی از اصولگرایان با محمد را در نظر داشته باشیم بسیار عجیب و قابل تامل به نظر خواهد رسید.
انتخاب او با انتقاداتی از درون جریان اصولگرایی همراه خواهد بود و باید دید که رئیسی واقعا ریسک کرده و از چنین موقعیتی برای خود یک چالش جدید می‌سازد یا خیر؟
منبع: بیتوته
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.beytoote.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بیتوته» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۲۱۹۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماموریت ویژه فیلم‌بر‌ها در تهران قدیم
آپاراتچی‌ها در آن سال‌ها با مشقت فراوان چراغ‌های سینما را روشن نگه می‌داشتند و خیلی از آنها خودشان را افرادی می‌دانستند که بدون مرتکب شدن جرمی باید در اتاق‌های کوچک و سوت و کور سینما روزگار بگذرانند.
به گزارش همشهری آنلاین، نسل نخست آپاراتچی‌ها با آپارات‌های بی‌صدا و هندلی کار می‌کردند و برخی دیگر با کمک آپارات‌های زغالی، فیلم‌های سینمایی را روی پرده نقره‌ای سینما می‌بردند، اما ورود آپارات‌های ترانزیستوری در سینما‌های تهران انقلابی در پخش فیلم سینمایی به پا کرد. اکبر رستم‌زاده که به نسل نخست آپاراتچی‌ها تهران تعلق دارد و بیش از ۳ دهه از عمرش را در آپاراتخانه سینما‌های تهران سپری کرده می‌گوید: «سینما‌های تهران تا سال ۱۳۴۸ آپارات زغالی داشتند و کار با آنها خیلی سخت بود. مدام باید مراقب بودیم تا زغال تمام نشود و بین دو شمع زغالی آپارات فاصله‌ای ایجاد نشود.»
آپاراتچی‌ها شغل پرزرق و برقی داشتند و به‌خاطر دوستی و ارتباط با سوپراستار‌های سینما مدام در حلقه عشاق سینما و عشق‌فیلم‌ها قرار می‌گرفتند، اما روی دیگر سکه این شغل، زندگی در آپاراتخانه‌های سینما بود که اکبر رستم‌زاده آن را به سلول انفرادی تشبیه می‌کند: «آپاراتچی‌ها فقط یک همدم به نام آپارات داشتند که برایشان حکم هم‌سلولی را داشت. بیشتر آپاراتچی‌ها با دنیای بیرون سینما ارتباط چندانی نداشتند و به همین دلیل گوشه‌گیر و عصبی بودند. برخی از آنها از شدت تنهایی با آپارات حرف می‌زدند و درددل می‌کردند. این تنهایی و انزوا بسیاری از آنها را در دام اعتیاد می‌انداخت.»
دایره فعالیت آپاراتچی‌های تهران از همه عوامل پشت صحنه سینما محدودتر بود و در عین حال حساس‌ترین کار ممکن را انجام می‌دادند. شاید به همین دلیل خیلی‌ها برای تطمیع آنها به صرافت می‌افتادند. نقل است که برخی عشق‌فیلم‌ها حاضر بودند در ازای دریافت نگاتیو فیلم‌های پرفروش سینما، مبلغ هنگفتی به آپاراتچی‌ها بدهند تا فیلم‌های بریده‌شده را در آلبوم‌های شخصی قرار بدهند. عده‌ای دیگر هم برای گرفتن عکس یادگاری با سوپراستار‌های سینما، آپاراتچی‌ها را واسطه قرار می‌دادند و مبالغ هنگفتی به آنها پرداخت می‌کردند، چرا که برخی بازیگران مطرح سینما از روزگار سخت آپاراتچی‌ها در آپاراتخانه آگاه بودند و به قول معروف هوای آنها را داشتند.
فیلم‌بری یکی دیگر از شغل‌های مهم و در عین حال سخت و عجیب سینما در تهران قدیم بوده است. رستم‌زاده در باره دایره فعالیت فیلم‌بر‌ها در سینما‌های تهران می‌گوید: «در دهه ۴۰ نگاتیو گران بود و صاحبان سینما برای صرفه‌جویی در مصرف نگاتیو افرادی را تحت عنوان فیلم‌بر استخدام می‌کردند. در آن سال‌ها سینما‌هایی که نزدیک هم بودند با نیم ساعت تأخیر، یک فیلم را اکران می‌کردند. کار فیلم‌بر‌ها این بود که بلافاصله بعد از پایان فیلم در نخستین سینما، نگاتیو را با دوچرخه به سینمای بعدی برساند تا پخش شود و به این‌ترتیب یک فیلم تا شب بین ۳ سینما دست‌به‌دست می‌شد. با ورود موتور به خیابان‌های تهران، کار فیلم‌بر‌ها راحت‌تر شد و نگاتیو‌ها را با موتور که وسیله سریع‌تری بود جابه‌جا می‌کردند.»
با ظهور عصر دیجیتال و خداحافظی با آپارات، شغل آپاراتچی به فراموشی سپرده شد و فیلم‌بَرها هم که کارشان جابه‌جا کردن فیلم بود به جرگه بیکار‌ها پیوستند.
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد