به نقل از «ایسنا»

برآوردن حاجات و عزت بی‌انتهای خداوند

تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۷۰۷۹۳

ایسنا/لرستان یک مدرس حوزه و دانشگاه با تأکید بر اینکه عزت غیرمتناهی خداوند ایجاب می‌کند که تمام حاجات بندگانش را خودش برآورده کند، گفت: کسانی که غیرخدا را انتخاب می‌کنند مانند عنکبوتی هستند که به خانه خود پناه برده در حالی‌ که سست‌ترین خانه‌ها، خانه عنکبوت است.

حجت‌الاسلام اصغر عالی‌پور، در گفت‌وگو با ایسنا، در تشریح فراز یازدهم دعای اول صحیفه سجادیه، با این مضمون «وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَی عَلَینَا طَیّبَاتِ الرِّزْقِ وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِیلَةَ بِالْمَلَکةِ عَلَی جَمِیعِ الْخَلْقِ، فَکلُّ خَلِیقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ، وَ صَائِرَةٌ إِلَی طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ»، اظهار کرد: در این فراز می‌خوانیم: «سپاس خدایی راست که ما انسان‌ها را به بهترین چهره آفرید و بهترین نوع ارزاق را برای ما و به‌سوی ما روان گردانید و آن فضیلت را به ما عطا کرد که می‌توانیم بر نظام خلقت مسلط باشیم و از آنان در خدمت به خود استفاده نماییم و بلکه جملگی را تسخیر کرده و در اطاعت خود در آوریم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

وی با اشاره به اینکه در قرآن کریم آمده است که انسان را در بهترین بنیه وجودی خلق کردیم، افزود: از بارزترین شئونات انسان که نظام فیزیکی اوست تا دقیق‌ترین مراحل نفسانی و روحی و معنوی او، بر سبیل هنر فوق‌العاده دستگاه خلقت و زبده‌ترین صنایع عالم آراسته است.

عالی‌پور اضافه کرد: انسان در میان سایر موجودات تنها موجودی است که سر به‌سوی آسمان دارد و بر تمام قامت ایستاده و دو چشمان او بر افق باز فضا بینا و حس شنوایی او با قدرت جهت‌یابی صداها، در بهترین موقعیت فیزیکی بدن جاسازی شده است، همه غذاها و انواع سبزیجات و میوه‌ها در اختیار او قرار دارد، گذشته از آنکه رنگ هر یک متناسب با خوشایند چشم و بوی آنان برای حس بویایی جالب و جلوه‌های آنان برای توجه انسان به آنها در نهایت جذابیت است.

این مدرس حوزه و دانشگاه ادامه داد: اگر خوب نگاه کنیم می‌بینیم که گویی تمامی آنچه بشر به آن محتاج است، چنان آفریده شده که تحت تسخیر او باشد و آن‌چنان موجود شده که او می‌خواهد و تمامی حرکات و فعل و انفعال آنها و تجزیه و ترکیب عناصر تشکیل دهنده‌شان، تقدیم به مقام انسانیت است و همگی چنان نهادینه شده‌اند که حاجات انسانی را برآورند.

وی اضافه کرد: چندی قبل در جریان یک تحقیق فوق‌العاده، برخی از ابراخترشناسان به‌وسیله تلسکوپ‌های بسیار دقیق خود در فاصله‌ای بیش‌ از میلیون‌ها سال نوری دیدند که بسیاری از کرات و منظومه‌ها از هم فرو پاشیده و تبدیل به گازهای پراکنده در فضا می‌شوند و بسیاری از توده‌های پراکنده در فضا، جذب یکدیگر شده و کرات و منظومه‌های جدیدی را تشکیل می‌دهند و به این نکته رسیدند که این فروپاشی‌ها و شکل‌گیری‌ها همگی در خط زندگی انسان است.

عالی‌پور با اشاره به فراز دوازدهم این دعا با این مضمون «وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَیهِ، فَکیفَ نُطِیقُ حَمْدَه، ‌أم مَتَی نُؤَدِّی شُکرَهُ! لَا، مَتَی؟ و حمد سزاوار آن خدایی است که ابواب فقر و حاجت را به روی ما بسته و فقط ما را به درگاه خود متوجه فرموده است و ما چگونه می‌توانیم سپاس‌گوی او باشیم؟ نه، هرگز نمی‌توانیم»، گفت: خداوند متعال در آیه ۴۱ سوره مبارکه عنکبوت می‌فرماید «مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنْکَبُوتِ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ؛ داستان کسانی که غیر از خدا دوستانی اختیار کرده‌اند همچون عنکبوت است که خانه‌ای برای خویش ساخته و در حقیقت اگر می‌دانستند سست‌ترین خانه‌ها همان خانه عنکبوت است.»

این کارشناس مذهبی با بیان اینکه خدای متعال بزرگوارتر از آن است که بندگان خود را به غیر وا گذارد، بلکه عزت غیرمتناهی او ایجاب می‌کند که خود جملگی حاجات بندگان را برآورد و به در خانه ارباب بی‌مروت دنیا حواله نکند، اظهار کرد: امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزه ثمالی می‌فرماید: «سپاس خدایی را که مرا به مردم واگذار نکرد تا آنان مرا خوار و خفیف کنند.»، بنابراین بنده راستین حضرت حق، در پناه بندگی او از هر تعلق و وابستگی به دیگران آزاد است.

عالی‌پور افزود: در حدیث قدسی آمده است: «به عزت و جلال و مجد و بلندای عرشم قسم، که آرزوی آزمندان به دیگران را به یأس تبدیل کرده و به او جامه ذلت می‌پوشانم»، خداوند متعال که مژگان چشمان را برای زیبایی قیافه انسان با چنین ظرافت خاصی ابداع فرموده و بهترین قیافه‌های موجود در نظام طبیعت و بهترین لباس و جالب‌ترین نوع تغذیه و بهترین آشامیدنی‌ها و زیباترین مناظر طبیعت را در خدمت لذایذ و بهره‌وری انسان قرار داده، آیا ممکن است آنجا که گره‌های زندگی مشکلات عظیمی را فراهم می‌آورد، بندگان خود را رها کند و آنان را به یکدیگر واگذار کند؟

این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه حال آنکه دیده‌ایم حتی آنجا که اختیار و درخواستی از ناحیه انسان در کار نبوده، بیش‌ از مقدار حاجت و بلکه با بهترین درجه حُسن و ظرافت او را بهره‌مند ساخته و از عطایای بدیع و زیبای خود محروم نکرده، پس چگونه در موارد تمنا و درخواست بندگان، تفضل نمی‌کند؟، افزود: البته تربیت بندگان نیز در گرو توجه‌شان به خداست و لذا در بعضی از حوائج و کمبودها، از بندگان خود خواسته که بر درگاه او عرض حاجت کرده و از او بخواهند و دعا کنند تا به این وسیله حالت روحی و معنوی در ارتباط با خدا اشباع شود.

وی تصریح کرد: گذشته از آنکه خداوند بر نفس دعا و نیایش اجر بسیار مقرر کرده، که اگر خواسته او قابل اجابت و تحقق نبود، چندین برابر آنچه را که درخواست کرده در دنیا و آخرت به وی اعطا می‌فرماید، چنان‌که در این زمینه از ائمه معصومین(ع) روایات مفصلی وارد شده است و به قول سعدی «هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیاتست و چون برمی‌آید مفرح ذات، پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.»

این مدرس حوزه و دانشگاه اظهار کرد: همچنین امیرمؤمنان علی(ع) در نهج‌البلاغه می‌فرماید: «اگر تمامی روزهای عمر روزه‌دار و شب‌ها به نماز باشید و تمام دهر را با این حال بگذرانید، شکر یکی از نعمت‌هایی که خدا برای شما تدارک دیده و بر شما ارزانی داشته را به جا نخواهید آورد.»

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی نهج البلاغه قرآن کریم دعای ابوحمزه ثمالی مدرس حوزه و دانشگاه عالی پور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۷۰۷۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خداوند در عذاب‌های جهنم چقدر تخفیف می‌دهد؟!

آیات قرآن آیاتی از امید و بیم است. خداوند همان طور که وعده بهشت و نعمت‌های آن را به بندگانش می‌دهد مجرمان و ظالمان و کسانی که به نحوی باعث ازار دیگران هستند و از دستوراتش سرپیچی می‌کنند، را از عذاب‌هایی که برای آن‌ها تعیین کرده بیم می‌دهد.

دین ما دین عدالت محوری است، قرار نیست در زندگی کوتاه دنیوی انسان‌ها ظلم کنند و و باعث مرگ و درد و رنج دیگران شوند و نهایتا بدون هیچ رنجی زندگی کنند. کسانی که از انسانیت دور می‌شوند باید آماده مواجه با آثار اعمال خود باشند. با این حال خداوند برای جهنمیان و انسان‌های گناهکار تخفیفاتی نیز در نظر گرفته است.

عذاب‌های جهنم

اگر مدیریت و قاطعیت در کنار مهربانى و ملاطفت نباشد، ناهنجارى پیش می‌آید و نشانه ضعف و بی عدالتى است. از این رو اعتقاد به وجود جهنم آثار تربیتى فراوانى براى جلوگیرى از زشتى و پلیدى دارد و اگر گفته شود، این گونه آثار براى مردم دنیا قابل قبول است، اما در آخرت که کار از کار گذشته و چه گناهکاران عذاب بشوند و چه عذاب نشوند براى خداوند فرقى نمی‌کند! پس خوب است که خداوند در آخرت در جهنم چشم پوشى کند؟!

پاسخ داده می‌شود که چنین روشى نشانه خلاف وعده خدا و خلاف عدالت خداست و خداوند از هر دو خلاف و تخلف، منزّه و پاک است.

متن آیه و ترجمه آن به شرح ذیل می‌باشد: «خَالِدِینَ فِیهَا لاَ یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلاَ هُمْ یُنظَرُونَ» (البقره، ۱۶۲)

ترجمه: جاودانه در آن (لعنت) باشند، نه عذابى از آنها کاسته گردد و نه مهلت داده شوند (تا پوزش طلبند).

مهلت خداوند به گناهکاران در این دنیا

کلیات:

الف – ابتدا دقت نماییم که هیچ یک از اسمای الهی با دیگری در تضاد یا حتی اختلاف نمی‌باشد، چرا که خداوند متعال مرکب از اجزا نیست که برخی از اجزایش با یکدیگر اختلاف یا تضاد داشته باشند. خداوند جلیل، واحد و احد است، و همه اسمای الهی که گاه به آنها صفات می‌گوییم، عین ذات هستند.

ب – سپس دقت نماییم که قرآن کریم، کلام الله است، لذا در آن نیز اعوجاج یا تضاد دیده نمی‌شود. پس اگر هنگام تلاوت قرآن کریم، با سوالی مواجه شدیم، نباید سریعاً علم خود را کامل و یقینی دانسته و در اسماء و صفات خدا یا آیات قرآن تردید کرده و سوال نماییم “آیا مغایرت ندارد”، بلکه باید در علم خود تردید کرده و بپرسیم: پاسخ این سوال چیست؟ .

ج – سپس دقت کنیم که وقتی یک گزاره [چه آیه قرآن کریم، چه حدیث و چه هر گزاره‌ی دیگری]را مطالعه می‌کنیم، اگر جمله مستقل است، مستقل مطالعه کنیم و اگر قبل و بعد دارد، حتماً بدان توجه کنیم. چرا که یا در تداوم و اکمال جمله قبل است و یا در جمله بعد کامل شده است و خلاصه یک موضوع را شرح می‌دهد.

۱- خداوند متعال، رحمان و رحیم است، اما دلیل نمی‌شود که علیم، حکیم، عادل و… (سایر اسماء و صفات کمالیه) نباشد. پس لعنت و غضب هم دارد. نظام خلقت را عالمانه، حکیمانه و عادلانه و در ظل رحمت خود خلق کرده است، لذا هر کس به نتیجه‌ کرده خویش می‌رسد.

مهلت خداوند به گناهکاران در این دنیا

۲- خداوند متعال در آیه‌ی قبل فرمود: کسانی که کافر زندگی کنند و کافر بمیرند مشمول این خلود در جهنم می‌شوند.

خب کسی که کافر زیسته و کافر مرده است، در تمام طول حیات دنیوی‌اش، به او فرصت داده شده و او خودش فرصت‌ها را سوزانده است. در حیات اخروی که پرده‌ها کنار رفته، همه ایمان به وجود حق تعالی می‌آورند، چه آن که در بهشت متنعم است و چه آن که در جهنم معذب است.

امکان بازگشت و جبران خطا‌های دنیا

وانگهی دیگر فرصتی برای بازگشت و جبران نیست. چون عالَم و دوران اختیار و عمل به پایان رسیده و برچیده شده است. حال او کجا می‌خواهد برگردد، ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد؟

رحمت و مهربانى خداوند، همراه با حکمت و عدالت است. از این رو اگر خطا به اندازه‏اى باشد که نیاز به تنبیه و یا اخراج داشته باشد، لازم است چنین کارى انجام بگیرد و اگر خطا بسیار سنگین باشد (مانند اعتیاد و یا قتل دیگر بى‏گناه)، حتى پدر و مادر نیز فرزند خود را به مراجع قضایى جهت مجازات معرفى مى‏ کنند.

۳-در آیه‌ی بعد نیز تأکید و تصریح می‌نماید که خداوند متعال رحمان و رحیم است. اما اگر کسی به کفر یا شرک روی آورد، خدا را در بُعد نظری و ایمان و نیز در بُعد عملی، إله واحد نبیند، خود را از ظل و شمول رحمت الهی خارج کرده است؛ لذا مشمول لعنت (دوری از رحمت) می‌شود.

حال سه آیه‌ مورد بحث را یک جا تلاوت می‌کنیم و در آن تدبر می‌نماییم:

«إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَهُ اللّهِ وَالْمَلآئِکَهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ» (البقره، ۱۶۱) ترجمه: به یقین آنان که کافر شدند و کافر مُردند، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنهاست.

نکته:

این که می‌فرماید لعنتِ الله، ملائکه و جمیع انسان‌ها، معنایش این نیست که حتماً به لفظ آن کافر را لعنت می‌کنند، بلکه یعنی رحمت الهی به هیچ وسیله و هیچ واسطه‌ای، شامل آنها نمی‌گردد. نه خدا خودش به او نظر رحمت می‌اندازد، نه ملائکه و انسان‌ها (مثل روابط دنیا) واسطه رحمت الهی برای او می‌شوند.

«خَالِدِینَ فِیهَا لاَ یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلاَ هُمْ یُنظَرُونَ» (البقره، ۱۶۲) ترجمه: جاودانه در آن (لعنت) باشند، نه عذابى از آنها کاسته گردد و نه مهلت داده شوند (تا پوزش طلبند).

نکته:

وقتی کافر زیست و کافر مُرد، کلّاً از شمول رحمت دور می‌شود، پس، چون همیشه مشمول لعنت است، همیشه معذب می‌ماند.

«وَإِلَـهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ» (البقره، ۲۶۳) ترجمه: و خداى شما خدایى یگانه است، جز او خدایى (مستحق پرستش) نیست که بخشنده و مهربان است.

امکان بازگشت و جبران خطا‌های دنیا

نکته:

خداوند متعال رحمان و رحیم است، اما کسی مشمول رحمت‌های دنیوی و اخروی او می‌گردد که اله، ربّ و معبودی جز او نگیرد و کفر و شرک نورزد.

جهنم، تنها براى کسانى است که همه راه‏هاى خوشبختى و ابواب سعادت، چون توبه، شفاعت و مغفرت واسعه الهى را به روى خود بسته‏اند و هیچ عاملى نمى‏ تواند، بین آنان و کردار بدشان فاصله بیندازد و کسى که به چنین مرحله‏اى رسیده، خود آتش خویش را برافروخته است؛ بلکه خود و به دست خویش، آتش وجود خویش گشته و فاصله بین او و آتش محال است و مانند این است که بین شخص و خودش جدایى افتد

راز جهنم دوزخ چیزى جز تجسّم عینى کردار انسان نیست.

کیفر اخروى مانند کیفرهاى دنیوى، امرى قراردادى و اعتبارى نیست؛ بلکه حقیقتى تکوینى و قهرى است که از ناحیه خود انسان دامنگیر او شده و او شعله‏هاى آن را برمى ‏افروزد.

کیفرهاى اعتبارى قابل وضع و رفع است، اما کیفر تکوینى باطن خود عمل است و عمل و کیفر دو روى یک سکه‏ اند. در چنین رابطه‏اى وجود عمل سوء، مساوى با وجود کیفر است و بین آن دو فاصله‏‌اى نیست. از این رو قرآن مى‏‌فرماید:

«وَمَن جَاء بِالسَّیِّئَهِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ» (نمل، آیه ۹۰)؛ «آنان که کردار بد همراه خویش بیاورند، به رو در آتش افکنده مى‏‌شوند. آیا پاداشى جز آنچه عمل مى‏‌کردید خواهید داشت؟»

قرآن به حقیقت و بدون ارتکاب مجاز و استعاره مى‌‏فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا» (سوره نساء، آیه۱۰)؛ «در حقیقت کسانى که اموال یتیمان را از سر ظلم و ستم مى ‏خورند، جز این نیست که در شکم‏ هاى خود آتش مى‏‌خورند».

جهنم، تنها براى کسانى است که همه راه‏هاى خوشبختى و ابواب سعادت، چون توبه، شفاعت و مغفرت واسعه الهى را به روى خود بسته‏اند و هیچ عاملى نمى‏‌تواند بین آنان و کردار بدشان فاصله بیندازد و کسى که به چنین مرحله‌‏اى رسیده، خود آتش خویش را برافروخته است؛ بلکه خود و به دست خویش، آتش وجود خویش گشته و فاصله بین او و آتش محال است و مانند این است که بین شخص و خودش جدایى افتد.

منبع: تبیان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی