Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «فرارو»
2024-04-25@04:41:48 GMT

تلسکوپ فضایی «جیمز وب» راهی فضا می‌شود

تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۰۷۲۰۸

تلسکوپ فضایی «جیمز وب» راهی فضا می‌شود

این گمان که در خارج از منظومه شمسی، احتمالا سیاره قابل سکونت دیگری یا شرایط حیات فرازمینی وجود دارد، همواره ذهن دانشمندان را مشغول کرده است و انتظار می‌رود بهره برداری از «جیمز وب» تلسکوب جدید ناسا، دیدی روشن‌تر به کیهان‌شناسان درباره سیارات فراخورشیدی بدهد.

قرار است تلسکوپ «جیمز وب» (James-Webb) قدرتمندترین رصدخانه فضایی تا کنون ساخته شده، سرانجام در ماه جاری میلادی و پس از سال‌ها انتظار به فضا فرستاده شود و به عنوان جانشین تلسکوپ فضایی «هابل» در مدار جدیدی قرار بگیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ساخت تلسکوپ «جیمز وب» که پروژه مشترک ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی کانادا است، در سال ۲۰۰۴ میلادی آغاز شد.

بیش از ۱۰ هزار نفر برای ساخت و اجرای این پروژه همکاری کردند و نهاد‌های اروپایی و آمریکایی بودجه‌ای حدودا ۱۰ میلیارد دلاری را به آن اختصاص دادند.

بزرگترین و مقاوم‌ترین رصدخانه فضایی

این تلسکوب دارای آیینه بسیار بزرگی به قطر ۶.۵ متر و ۱۸ آینه شش ضلعی کوچکتر است که از بریلیوم و طلا ساخته شده‌اند و توان منعکس کردن نور مادون قرمز را از نقاط دور دست و ناشناخته جهان دارند.

این رصدخانه فضایی همچنین شامل ابزار‌هایی برای تصویربرداری از اشیاء کیهانی و تجهیزات اسپکتروسکوپی (طیف‌بینی) است که نور را برای مطالعه خواص فیزیکی و شیمیایی مواد کیهانی، به طول موج‌های جداگانه می‌شکند.

«جیمر وب» قدرت مقاومت بالایی در برابر دما و تغییرات آن دارد؛ بویژه آنکه صفحه‌هایی که به سمت خورشید هستند تا ۱۱۰ درجه سانتیگراد گرم خواهند شد و در مقابل، دما در بخش‌های دور از خورشید تا حدود منهای ۲۳۷ درجه کاهش می‌یابد.

قرار است این تلسکوپ که به اندازه یک اتوبوس مدرسه وزن دارد، در مداری مستقر شود که حدود ۱ میلیون مایل از زمین فاصله دارد که معادل چهار برابر فاصله سیاره زمین تا ماه است.

نکته دیگر اینکه «جیمر وب» برخلاف تلسکوپ هابل که به دور زمین در حال حرکت است، به دور خورشید می‌چرخد.

برآورد دانشمندان این است که پس از پرتاب این تلکسوب به فضا، حدود یکماه طول بکشد تا «جیمز وب» بتواند به مدارش برسد و بطور مشخص در منطقه‌ای موسوم به «نقطه دوم لاگرانژ یا L۲» مستقر شود. به این ترتیب «جیمز وب» به منطقه‌ای می‌رود که تا کنون هیچ بشری به آنجا سفر نکرده است.

منبع: یورونیوز

منبع: فرارو

کلیدواژه: تلسکوپ فضایی جیمز وب هوافضا جیمز وب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۰۷۲۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چالش ماهواره‌ها در موقعیت‌یابی/ تصادفات خطرناک مداری در راه است

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مسیریابی اشتباه ماهواره‌های فضایی می‌تواند منجر به برخورد با سایر ماهواره‌ها یا فضاپیما‌ها شود و این امر تخریب و آسیب دیدن تجهیزات فضایی را به دنبال دارد؛ اگر یک ماهواره به اشتباه به مدار زمین نزدیک شود، منجر به خروج غیرمنتظره و نامطمئن آن از مدار و سقوط در جو زمین می‌شود و در پی آن، این اشتباه می‌تواند منجر به اختلال در ارتباطات ماهواره‌ای، مانند خراب شدن سیگنال‌های مسیریابی و ارتباطی ودرنهایت از دست رفتن اطلاعات مهم یا خسارت‌های اقتصادی شدید شود، ضمن اینکه تجهیزات فضایی قربانی شکست ماهواره‌ها در مسیریابی صحیح می‌شوند که در این گزارش به تفصیل درباره آن شرح داده شده است:

ماهواره‌های مستقر در مدار کم ارتفاع‌زمین؛ زنگ هشدار اولیه

ماهواره‌هایی که در مدار پایین زمین قرار دارند (LEO) ممکن است صد‌ها مایل از مسیر مورد انتظار خود دور شوند و حوادثی رقم بزنند. این مشکل بر ایستگاه فضایی بین‌المللی، ایستگاه فضایی چین و بسیاری از ماهواره‌های رصد زمین که نیاز به دید نزدیک از سیاره ما دارند، تأثیر می‌گذارد. کارشناسان می‌گویند این عدم قطعیت موقعیت‌یابی، خطر برخورد‌های خطرناک مداری را افزایش می‌دهد که تهدیدی برای بدتر شدن مشکل زباله‌های فضایی و ناامن کردن فضای اطراف زمین است.

الکس سالتمن، مدیرعامل شرکت ماهواره‌ای ژئواپتیکس (GeoOptics) مستقر در کالیفرنیا که اندازه‌گیری‌های هواشناسی مدار بالایی زمین را انجام می‌دهد، می‌گوید: در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری (۳۱۰ مایل)، ما می‌توانیم موقعیت ماهواره‌های خود را با دقت ۲ سانتی‌متر (۰.۸ اینچ) تعیین کنیم، اما در ارتفاعات پایین‌تر، به یک مشکل بزرگ تبدیل می‌شود.

جاذبه عامل اختلال در عملکرد صحیح

هرچه مدار پایین‌تر باشد، امکان خطای ماهواره‌ها در تعیین مسیر درست بیشتر است. به این دلیل که آب و هوای فضا بر چگالی جو فوقانی زمین تأثیر می‌گذارد. همانطور که چگالی جو به طور طبیعی با ارتفاع کاهش می‌یابد، تغییرات ناشی از آب و هوای فضا به زمین نزدیک‌تر می‌شود. هرچه چگالی بیشتر باشد، ماهواره‌ها با جاذبه بیشتری روبرو می‌شوند که سرعت آن‌ها را کند می‌کند و باعث می‌شود به سمت زمین فرو بروند. دیوید والادو، پژوهشگر اخترشناس ارشد در حوزه فضایی تجاری، می‌گوید در کمترین ارتفاع، ماهواره‌ها می‌توانند صد‌ها مایل از مسیر‌های پیش‌بینی‌شده‌شان فاصله بگیرند، زمانی که باد خورشیدی فراتر از تعادل می‌وزد.

طوفان‌های خورشیدی از عوامل موثر در خطای مسیریابی

مجموعه‌ای از پدیده‌های فضایی نظیر طوفان‌های خورشیدی بر روی محیط فضا تاثیرگذارند. این پدیده‌ها می‌توانند تأثیرات جدی بر مکان‌هایی که فضاپیما‌ها و ماهواره‌ها در آنها حرکت می‌کنند، داشته باشند. این مسائل تغییر جهت حرکت ماهواره‌ها و حتی اختلال آنها را به دنبال دارد. یکی از مشکلاتی که ایجاد می‌شود، تخریب قدرت پیش‌بینی دقیق مسیر ماهواره است. هر گونه تغییر در محیط فضایی که ماهواره در آن حرکت می‌کند، می‌تواند مسیر آن را تحت تأثیر قرار دهد و باعث افزایش خطای پیش‌بینی مسیر ماهواره شود. این امر ممکن است به مشکلات جدی در ارتباطات ماهواره‌ها و حتی برنامه‌های فضایی منجر شود.

ذرات باردار عامل از دست رفتن ردیابی

یکی از عوامل مهم در پیش‌بینی مسیر ماهواره‌ها، پیش‌بینی اثرات طوفان‌های خورشیدی است. این طوفان‌ها، که شامل انبوهی از ذرات باردار و امواج الکترومغناطیسی هستند، می‌توانند به‌طور مستقیم بر روی ماهواره‌ها تأثیر گذار باشند و باعث اختلال در مسیر آنها شوند. این اختلالات باعث افزایش خطا در پیش‌بینی مسیر ماهواره می‌شود و توانایی کنترل و ردیابی ماهواره‌ها را کاهش می‌دهد.

بنابراین، فهم دقیق از هواشناسی فضایی و تأثیرات آن بر روی مسیر ماهواره‌ها، بسیار حیاتی است. تحقیقات بیشتر در این حوزه، نه تنها به بهبود پیش‌بینی مسیر ماهواره‌ها کمک می‌کند، بلکه همچنین می‌تواند در افزایش امنیت و کارایی برنامه‌های فضایی به کار گرفته شود.

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • سفر در فضا و زمان؛ میراث ماندگار هابل
  • زباله‌های فضایی ماهواره ناسا را در آستانه نابودی قرار داد!
  • تلسکوپ فضایی هابل ۳۴ ساله شد
  • ۵ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
  • ایلان ماسک: شواهدی از بیگانگان ندیده‌ایم
  • ایلان ماسک: اگر فرازمینی‌ها وجود داشتند من می‌فهمیدم
  • ایلان ماسک: با ۶۰۰۰ ماهواره در مدار زمین، هیچ مدرکی برای بیگانگان ندیده‌ام
  • برای مقابله با وقوع سیلاب‌ها راهی جز آبخیزداری و آبخوان‌داری وجود ندارد
  • چالش ماهواره‌ها در موقعیت‌یابی/ تصادفات خطرناک مداری در راه است
  • کتاب صوتی «برزویه پزشک» منتشر شد/اقتباسی از داستان‌ کلیله و دمنه