پشت پرده کارخانه کاغذ غرب چیست؟ /کارخانهای که ۲۷ سال از جواز تاسیس آن میگذرد همچنان در رکود است
تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۲۲۴۹۹
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان از کرمانشاه، سال ها است که به دلیل نوسانات ارزی و محدودیت و ممنوعیت واردات برای اقلام اولیه تولید کاغذ، چاپخانهها و مطبوعات با بحران گرانی و کمبود این کالای استراتژیک حوزه نشر مواجه شدهاند.
گرانی کاغذ و البته کاهش قدرت خرید مردم، نه تنها مطبوعات کشور را با مشکل مواجه کرده بلکه موجب کاهش چاپ و تیراژ کتاب شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نوسان و بیثباتی نرخ ارز موجب شده تا برخی از واردکنندگان کاغذ که ارز دولتی داشتند، دست به احتکار بزنند با این سودا که بتوانند کاغذهای خود را گرانتر بفروشند که این اقدام نابهجا و فرصتطلبانه موجب آسیب به ناشران شده و آنها تیراژ کتابهایشان را کم کردهاند و از سوی دیگر به دلیل بالا رفتن قیمت کتاب، کتابدوستان کمتر مبادرت به خرید آن میکنند.
ناشران و فعالان حوزه کتاب و مطبوعات در کرمانشاه هم به مانند دیگر استانها با این مشکلات دست به گریباناند. این تهدید بزرگ موجب شده تا مدیران و مسئولان ارشد استانی به فکر چارهاندیشی برآیند و به راهکارهای متعددی بیندیشند؛ راهاندازی شرکت کاغذ غرب یکی از این چاره اندیشی ها بود که متاسفانه شروع نشده زوال یافت.
کارخانه کاغذ غرب مکانی مناسب برای ایجاد یک شهرک صنعتی خصوصی محسوب میشد در سال ۷۳ جواز تأسیس را بهعنوان واحد تولیدکننده کاغذ گلاسه، خمیرکاغذ و کاغذ چاپ و تحریر کسب کرد و فاز نخست آن در سال ۷۶ به بهرهبرداری رسید اما در سال ۸۱ گرفتار رکود و درنهایت، تعطیلی شد.
حدود ۳۵ میلیون دلار برای این کارخانه سرمایهگذاری شده است که سرمایهگذاری عمده آن« شستا» و هلدینگ سرمایهگذاری وابسته به بانک سپه بوده است.
رازانی استاندار پیشین استان کرمانشاه گفته بود : عملیات اجرایی کارخانه کاغذ سازی بیستون از سال ۸۹ آغاز شده و قرار بود در نیمه اول سال ۹۶ به بهره برداری برسد. ظرفیت تولید این کارخانه در زمان بهره برداری ۳۰۰ تن در روز و ۹۹ هزار تن در سال است .
او گفته بود : کارخانه کاغذسازی بیستون ۶۵ درصد پیشرفت فیزیکی دارد و به یک هزار میلیارد ریال سرمایه گذاری نیاز دارد.کارخانه کاغذسازی ۵۲ هکتار مساحت دارد و در زمان بهره برداری زمینه اشتغال ۱۷۰ نفر به طور مستقیم و هزار و ۱۰۰ نفر غیرمستقیم فراهم میآورد. کارخانه کاغذسازی بیستون یکی از واحدهای صنعتی است که اشتغالزایی زیادی به همراه دارد و مردم استان و شهرستان هرسین میتوانند در آن مشغول کار شوند.
اما تمام این امیدها بی نتیجه ماند.
تعیین تکلیف کارخانه کاغذ غرب حتی شهریورماه ۹۸ در سفر معاون وزیر کشور به کرمانشاه یکبار دیگر در دستور کار قرار گرفت و بابک دینپرست در جلسه شورای اقتصاد مقاومتی این استان درباره این کارخانه گفت: ساخت این کارخانه از هشت سال پیش در سطح ۳۰۰ هکتار شروعشده که در سال ۷۶ مرحله اول آن به بهرهبرداری رسیده است و لذا به دلیل اهمیت و سرمایهگذاری انجامشده تا چند ماه آینده از طریق شستا تعیین تکلیف خواهد شد .
بعد از سال ها سراغ این کارخانه رفتیم تا غباری از ناملایمت های وارده بر این کارخانه را جویا شویم .
قبادی مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایهگذاری استانداری کرمانشاه گفت : همان سالی که کارخانه کاغذ غرب کشور راه اندازی شد تجهیزات فرسوده و از رده خارج آن که مربوط به چهل سال قبل بود باعث شد روند تولید کارخانه متوقف شود و چون کارخانه متعلق به شستا بود انگیزهای برای تولید به وجود نیامد.
او گفت : از سال ۹۸ به بعد چندینبار استانداری کرمانشاه پیگیر کارخانه شد و حتی موضوع را در ستاد ملی رفع و موانع تولید مطرح کرد و مقرر شد شستا با قیمت کارشناسی کارخانه را به بانک سپه واگذار کند، زیرا واقعاً بدهکار به بانک سپه بود و بعد از واگذاری به بانک سپه بانک از طریق طی کردن مراحل اداری آن را به بخش خصوصی واگذار کند، اما در حال حاضر توافقی بین شستا و بانک سپه روی قیمت گذاری انجام نشده و به حال خود رها شده است.
قبادی افزود : تکلیف این کارخانه اینگونه است که باید مصوبه ستاد ملی تسهیل انجام شود و رسانه و استانداری پیگیری کند تا با قیمت کارشناسی توافقی معقول بین بانک سپه و شستا به به وجود آید تا واگذاری انجام شود و این بهترین پیشنهاد است .
یکی از اولویتهای مجموعه مدیریتی استان کرمانشاه تقویت واحدهای صنعتی و خروج آنها از رکود است اما مادامی که توافقی بین شرکت شستا و بانک سپه به وجود نیاید تنها کارخانه کاغذ غرب کشور در کرمانشاه به حال خود رها است.
گزارش از دانشیار
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: استانداری کرمانشاه کاغذ رنگی واحد تولیدی سرمایه گذاری کارخانه کاغذ غرب سرمایه گذاری بهره برداری بانک سپه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۲۲۴۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک دهه تورم اقتصادی و رکود فکری در گیشه
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، جدول فیلمهای سینمایی نشان میدهد در یک دهه اخیر همزمان با نرخ رو به رشد فروش، سلیقه انتخاب فیلمها از سبک آسیب شناسی به طنز نازل تغییر یافته است. موضوعی که شکل گیری فضای فکری جدیدی از انتخاب مردم در گیشه را حکایت میکند.
سینما مهمترین سرگرمی ایرانیها است. بیشتر از کتاب، بیشتر از گردش در طبیعت و بیشتر از دورهمیهای خانوادگی. حتی ابزارهای جدید رسانهای هم برای دیدن فیلمها و اطلاع از آخرین اخبار آن مورد استفاده قرار میگیرد. هنوز هم فیلمهایی که دههها قبل برای اولین بار در سینماها اکران شده در ذهن و خیال کهنسالان یکی از جذابترین خاطرهها است. اما سینما امروز به چه شکلی درآمده و چه خوراکی به خورد مخاطب میدهد؟
طبق اعلام متولیان سالانه ۱۰۰ فیلم میتواند در کشور ساخته شود. در کنار تولیدات خارجی که رقمی به مراتب بالاتر دارد و قد علم کردن شبکه نمایش خانگی، تعداد تولیداتی که به دست مخاطب میرسد با افزایش همراه است و در واقع میتوان گفت بازیگردانهای صنعت سینما با افزایش همراه هستند تا جایی که اگر یک دهه قبل باید منتظر فیلمها میماندیم که در سینما ببینیم امروز مدت زمان انتظار کمتر شده و حتی در فاصلههای انتظار ما فیلمهای آن ور آبی هم میتوانند نیاز ما را تامین کنند.
افزایش کمیت، تنزل کیفیت
در کنار افزایش رقم تولید، بسیاری از منتقدان میگویند فیلمها کیفیت قبلی را ندارد. منظور از این ادعای کلی، کیفیت در انتخاب فیلمنامه، تکنیکهای ساخت، حوصله و صبوری در ساخت و مهمتر از همه انتقال پیام مهمی به جامعه است.
به ویژه با آخرین فیلمهایی که در یکی دو سال اخیر وارد بازار شده، فریاد منتقدان از تلاش صرف برای گیشه و اینکه کارگردانها ابتذال، لودگی و مسخره بازی را ملعبه دست کرده و از آن برای فروش بیشتر فیلمهایشان استفاده میکنند، بالا رفته است.
اما به هر حال این ادعا جایی باید اثبات شود. وضعیت فروش فیلمهای سینمایی نشان میدهد در کمال تاسف ناراحتی منتقدان به جاست و این موضوع در میزان فروش به وضوح دیده میشود.
انتخاب در ۱۴۰۲ بهتر بود یا ۱۴۰۱
در سینما تیکت میزان فروش ۱۰ فیلم اول سال ۱۴۰۲ به صورت تقریبی از این قرار است. «فسیل» با حدود ۳۲۴ میلیارد، «هتل» با ۲۷۳ میلیارد، «هاوایی» با ۸۱ میلیارد، «شهر هرت» با ۷۷ میلیارد، «ویلای ساحلی» با ۶۳ میلیارد، «بچه زرنگ» با ۶۲ میلیارد، «ورود و خروج ممنوع» با ۳۱ میلیارد، «نارگیل ۱» با ۲۷ میلیارد، «سه کام حبس» و «آهنگ دو نفره» با حدود ۱۹ میلیارد تومان.
اما در حالی که طنز و به اعتقاد منتقدان بیشتر لودگی و ترویج بیاخلاقی انتخابهای اصلی گیشه بوده است، سایر فیلمهای تولیدی و اکران شده در این سال به ویژه گروهی از فیلمهایی که به طرح آسیبهای اجتماعی پرداخته است، در رتبههای بعدی قرار گرفته است.
این فروشهای میلیاردی که با سال قبل از خود فاصله قابل توجهی دارد، در نوع انتخاب مردم نیز متفاوت از سال ۱۴۰۱ است. بطوریکه در ۱۴۰۱، ۱۰ فیلم اول به لحاظ میزان فروش شامل «انفرادی» با ۷۷ میلیارد، «بخارست» با ۵۴ میلیارد، «سگ بند» با ۴۲ میلیارد، «ملاقات خصوصی» با ۳۲ میلیارد، «پسر دلفینی» با ۲۳ میلیارد، «علفزار» با ۲۲ میلیارد، «تیتی» و «لوپتو» با حدود ۲۲ میلیارد، «ابلق» با ۲۰ میلیارد و «دوزیست» با ۱۹ میلیارد تومان نشان میدهد که کارگردانها به جای تزریق فیلمهایی که بتواند جامعه در حوزههای مختلف توانمند و آگاه سازد مسیر خود را به سمت طنزهای تنزل یافته حرکت دادهاند و به این ترتیب گیشه را بیتوجه به تربیت جامعه در اختیار فروش بیشتر خود گرفتهاند.
این میزان بیتوجهی به مسئولیت اجتماعی که بیشک از سوی بسیاری از کارگردانها پذیرفته نیست در حالی است که گروهی از بازیگران به عنوان چهرههای پولساز برای فیلمها، از فیلم نامهای به فیلم نامه دیگر فراخوانده شده و در بازی برد برد خود با کارگردانها، نسخههای مختلف طنز تنزل یافته و یا فیلمهای مملو از لودگی را به خورد مخاطب میدهند.
دهه ۹۰ مردم عمیقتر میاندیشدند؟
اما انتخاب مردم در یک دهه قبل چه بود و آیا این ادعا که فیلم سازی به سرگرم کردن سطحی مردم تنزل یافته درست است؟ نگاهی به تولیدات دهههای ۷۰ تا ۹۰ اثبات این موضوع است. به دلیل اینکه محتوای درست به دست مردم میرسید انتخاب مردم نیز محتوای عمیقی بود که موجب میشد از آن درس انسانیت و اخلاق کسب کند.
فروش ۱۰ فیلم نخست در سال ۹۲ بر این اساس است. «رسوایی» با ۴ میلیارد، «هیس، دخترها فریاد نمیزنند» با ۳ میلیارد، «حوض نقاشی» با ۱.۶ میلیارد، «جابه جا»، «پل چوبی»، «دربند» و «دهلیز» به ترتیب و با اختلاف اندک هر کدام در حدود ۱.۲ میلیارد، «چه خوبه که برگشتی» با یک میلیارد، «بوی گندم» با ۸۰۰ میلیون و «برف روی کاجها» با ۷۰۰ میلیون تومان.
کسانی که مشتری دائمی سینمای ایران هستند، میتوانند با مقایسه سرانگشتی به این موضوع پی ببرند که با وجود تورم در فروش به دلیل تورم در اقتصاد، ما شاهد تنزل در انتخابها و افزایش تمایل به فیلمهای زرد هستیم. برخی سازندگان معتقدند بر اساس سلیقه مردم فیلم میسازند و این در حالی است که سلیقه مردم با تولیداتی که وارد بازار شده است، تغییر مییابد و این چرخه بسته و برابر با قانون عرضه و تقاضا است. این نگرانی وجود دارد که سینما خود را ابزار منافع خود سازد و مخاطب را قربانی.
انتهای پیام/