چقدر می‌توانیم روی یک پا بایستیم؟
تاریخ انتشار: ۱۱ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۰۴۷۱۰۸
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد توانایی افراد برای ایستادن روی یک پا نشان‌دهنده سلامت آنهاست و تقویت توانایی انجام این کار به تناسب اندام و به طور بالقوه بر طول عمر می‌افزاید.
به گزارش ایسنا، روزنامه جام جم در ادامه نوشت: «به گفته محققان، توانایی ایستادن روی یک پا با افزایش سطح فعالیت بدنی و کاهش به خطر افتادن و کیفیت و طول عمر مرتبط است و ناتوانی در حفظ تعادل روی یک پا به مدت ۲۰ ثانیه یا بیشتر در افراد سالم با افزایش خطر آسیب عروق خونی کوچک مغز و کاهش توانایی درک افراد ارتباط دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
داده‌ها نشان می‌دهد مدت زمانی که افراد می‌توانند روی یک پا بایستند برای مردان و زنان در سنین مختلف متفاوت است و ناتوانی در رسیدن به این زمان‌های هدف برای هر گروه سنی، می‌تواند مشکلات سلامت فرد را برجسته کند. هنگامی که از سلامت خوبی برخورداریم، برای یکپارچه‌سازی اطلاعاتی که از حواس تعادل (چشم‌ها، گوش‌های داخلی و بازخورد ماهیچه‌ها و مفاصل) دریافت می‌کنیم به سیستم عصبی مرکزی و محیطی خود متکی هستیم. پس از دریافت و یکپارچه‌سازی اطلاعات، ماهیچه‌های مرتبط با تعادل (مچ پا، ساق و عضلات مرکزی، گاهی ماهیچه‌های بازو) را در زمان مناسب برای انجام تنظیمات لازم در وضعیت خود درگیر می‌کنیم تا بتوانیم متعادل و عمودی بمانیم. هر چه از نظر بدنی فعال‌تر باشیم، احتمال بیشتری وجود دارد که تعادل خوبی داشته باشیم. علاوه بر برخی مشکلات سلامت که در بالا ذکر شد مشکلات دیگری مانند افسردگی و پوکی استخوان که منجر به افزایش خطر افتادن و شکستگی میشود و نداشتن تناسب اندام، با ضعیف‌شدن توانایی تعادل مشخص میشود.
شما می‌توانید توانایی خود برای ایستادن روی یک پا و حالت تعادل‌تان را در هر سنی بهبود ببخشید. این کار در صورتی که یک مشکل عصبی داشته‌باشید، چالش برانگیزتر است. نتایج مطالعات نشان داده در بسیاری از موارد، تعادل به دنبال تمرین بهبودیافته و مشکلاتی مانند زمین‌خوردن را کاهش داده است. شما می‌توانید برخی تمرین‌های تعادلی ساده را امتحان کنید. اگر چشمان خود را ببندید ایستادن روی یک پا می‌تواند بسیار چالش‌برانگیزتر شود. همچنین بستن چشم‌ها باعث میشود حواس دیگر بهتر عمل کنند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ایستادن روی هر پا به مدت یک دقیقه و سه بار در روز می‌تواند به بهبود تراکم استخوان لگن در افراد سالمند کمک کند و احتمال شکستگی استخوان این ناحیه را در صورت زمین خوردن کاهش دهد.
منبع: news24
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۴۷۱۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داروی اوزمپیک شخصیت افراد را تغییر می‌دهد؟
ایتنا - براساس آخرین پژوهش‌ها درمورد داروهای کاهش وزن، برخی مصرف‌کنندگان مدعی‌اند که داروی «پپتید شبه‌گلوکاگون ۱» (جی‌ال‌پی-۱) و سایر داروهای مشابه، به موازات کاهش وزن، در آنها احساس اضطراب، افسردگی و گاه افکار مرتبط با خودکشی پدید آورده است.
برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهند که برخی داروهای درمان دیابت ممکن است شخصیت و رفتار افراد را تغییر دهند. به گزارش نیویورک‌پست، داروهایی نظیر اوزمپیک (ozempic) و ویگووی (Wegovy) بر میزان دوپامین تاثیر می‌گذارند. دوپامین بر بخش‌های مختلف بدن تاثیرگذار است.
ترکیبات شیمیایی مغز علاوه بر تاثیر روی انگیزه عاطفی و فیزیکی برای غذا خوردن، بر احساس پاداش، لذت، انگیزه و کنش هم تاثیر می‌گذارد. بر همین اساس، سطوح در حال تغییر این تغییرات شیمیایی این ادعای مصرف‌کنندگان را توجیه میکند که چرا تمایلشان به الکل، سکس یا مواد مخدر کاهش می‌یابد.
دکتر کنت بریج، استاد روان‌شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه میشیگان، به دیلی میل گفت: «هم مواد اعتیادآور و هم غذا، سیگنال‌های دوپامین و مناطق یادگیری-پاداش یکسانی را در مغز را فعال می‌کنند.» طبق گفته او، در برخی موارد وقتی محققان می‌خواهند چیزی را به حیوانات یاد بدهند، آنها را برای مدتی گرسنه نگه می‌دارند، زیرا گرسنگی به یادگیری کمک میکند.
او توضیح می‌دهد: «ظاهرا گرسنگی مختص غذا است، اما گستره‌اش بیش از این است و میل و هوس‌های متعددی را بیدار میکند. هنگامی که گرسنه‌اید، ارزش انگیزشی پدیده‌ها، حتی آن‌‌هایی که خوراکی نیستند، افزایش می‌یابد.»
به باور کارشناسان، از آنجایی که این داروها مدت زمان احساس سیری را افزایش می‌دهند، میل به چیزهایی غیر از غذا مانند مواد مخدر و الکل را نیز کاهش می‌دهند. دکتر بریج می‌گوید: «احساس سیری نه‌تنها میل به غذا را کاهش می‌هد بلکه به صورت بالقوه میل به چیزهای دیگر را هم کم میکند.»
به گفته بریج، هنگام مصرف داروهای جی‌ال‌پی-۱ احتمال کاهش میل جنسی هم وجود دارد. طبق استدلال او از آنجایی‌که رابطه جنسی میل طبیعی لذت‌بخشی است، مسدود کردن مسیر پاداش ممکن است کاهش میل جنسی را به‌دنبال داشته باشد. با این حال او می‌گوید که هنوز مشخص نیست داروهای جی‌ال‌پی-۱ مسیر دوپامین را چگونه مسدود می‌کنند.
در سال ۲۰۲۳، سازمان غذا و داروی ایالات متحده، ۶۰۶ گزارش از اختلالات روان‌پزشکی مرتبط با اوزمپیک، ۳۲۴ گزارش مربوط به ساکساندا (Saxenda) و ۱۹۰ گزارش مربوط به ویگووی دریافت کرده است.
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام