کارگاه فنی دانشگاه تبریز باید احیا شود/ شهدای ۲۷ دی در بین دانشجویان غریب هستند
تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۳۹۹۸۲
ایسنا/آذربایجان شرقی رئیس دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز با انتقاد از تبدیل محل کارگاه فنی دانشگاه به موزه، تاکید کرد: کارگاه فنی دانشگاه تبریز باید احیا شود.
موسی رضایی که در زمان بمباران کارگاه فنی دانشگاه تبریز دانشجو بوده و سپس در مسئولیت کارگاه فنی و پست های مدیریتی دیگر در دانشکده فنی خدمت کرده است، در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به جریان بمباران کارگاه فنی دانشگاه در ۲۷ دی سال ۶۵، اظهار کرد: در سال ۶۵ بنده دانشجوی ترم اول مهندسی مکانیک بودم و واحدهای اول ترم نخست و درس‌های کارگاهی عمومی بنده نیز در همان محل کارگاه فنی که مورد بمباران دشمن قرار گرفت، برگزار می‌شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: آن روزها از دوستانم می‌شنیدم که فعالیت‌هایی در این کارگاه با حضور رزمندگان و ترم بالایی‌های ما انجام می‌گرفت. آخرین روزهایی هم که دانشجویان در آن کارگاه مشغول به کار بودند، نزدیکی‌های امتحانات بود و دانشجویان کمتری فرصت می‌کردند تا برای فعالیت اضافی شبانه در کارگاه حضور یابند، چه بسا اگر اواسط و یا اوایل ترم بود، گروه‌های تحصیلی زیادی در آن کارگاه شرکت می‌کردند. واحدهای درسی برای تعداد بسیاری از دانشجویان سنگین بود و اغلب نمی‌توانستند برای اضافه کاری بمانند، این شرایط برای شهدا هم حاکم بود اما آنها تمامی سدها را پشت سر گذاشته و تماما خود را وقف کارگاه کرده بودند.
وی ادامه داد: هیچگاه از خاطرم نمی‌رود که مرحوم مهندس نامی، یکی از اساتید دانشگاهمان قرار بود امتحان درس فیزیک و مکانیک را در روز ۲۸ دی ماه برگزار کند. شب آن روز بود که خبر بمباران شهر آمد و ما متوجه شدیم که کارگاه دانشکده فنی را زده‌اند. این عملیات، علاوه برخسارت مالی، خسارت جانی جبران ناپذیری بر ما تحمیل کرد و در نتیجه آن، تعدادی از جوانان مخلص جانشان را تقدیم لقای الهی کردند.
رضایی با اشاره به انجام تعمیر و بازسازی این کارگاه پس از بمباران، گفت: دستگاه‌های سالم این کارگاه به صورت پراکنده مدتی را در نقاط دیگر دانشکده نگه شدند، مثلا تعدادی به ساختمان ۱۴ (روبه روی دانشکده شیمی دانشگاه) منتقل شد، دستگاه‌های تخریب شده نیز توسط کارشناسان دانشکده بازسازی شده و حتی اکنون این دستگاه‌ها را در کارگاه‌های مختلف دانشگاه می‌توان یافت.
وی ادامه داد: با انتقال دستگاه‌ها، برخی کارگاه‌های درسی مان را در ساختمان ۱۴ دانشگاه گذراندیم، سپس وقتی بازسازی کارگاه تمام شد و فضا تقریبا به حالت اولیه بازگشت و دستگاه‌ها هم به کارگاه قبلی انتقال یافتند، برای مدتی فعالیت در این کارگاه فنی تداوم یافت.
وی افزود: بنده در سال ۷۰ فارغ التحصیل شدم اما از طریق ارتباط با دوستانم، در جریان وضعیت کارگاه بودم تا اینکه در سال ۸۰ به عنوان عضو هیات علمی گروه مهندسی مکانیک استخدام شدم. بعد از گذشت چهار ماه از تصدی این عنوان و در ادیبهشت ماه سال ۸۱، به عنوان سرپرست کارگاه فنی ( همان کارگاه مورد بمباران ۲۷ دی ماه) معرفی شدم.
سرپرست اسبق کارگاه فنی دانشگاه تبریز گفت: قبلا با حاج آقای شکوری، یکی از جانبازان بمباران ۲۷ دی دانشگاه و شهید زنده مان ارتباط داشتم. وی برای مدت طولانی سرپرست این کارگاه بود و در زمان سرپرستی بنده نیز معاون کارگاه بود. قبل از شروع به کار، با حاج آقا به طور مفصل در رابطه با فعالیت‌های کارگاه گفتگو کردیم و بنده حدود ۹ ماه سرپرست کارگاه ماندم و حتی یک بار مراسم سالگرد شهدای ۲۷ دی را توانستیم در این کارگاه برگزار کنیم.
وی با بیان اینکه ۹ ماه حضور در کارگاه، برایم درس بزرگ و با عظمت زندگی بود، اظهار کرد: آن کارگاه یک محیط اثرگذار معنوی بود و واقعا حیف شد که بعدا آن را از کارگاه به موزه تبدیل کردند. هنوز هم غبطه می‌خوردم که شاهد زنده، بی پرده و ملموس آن واقعه در مقابل چشمان تمامی دانشجویان با جداستاتزی دانشکده‌ها و تبدیل کارگاه به موزه از بین رفت.
وی ادامه داد: یکی از دلایل محیط خاص آن کارگاه شاید به وجود خون پاک شهدا ارتباط داشته باشد و از طرفی به جرئت می‌توان گفت که در دانشگاه ما هیچ آزمایشگاهی و یا کارگاهی را نمی‌توان یافت که تعداد بالایی دانشجو از دانشکده‌ها و گروه‌های درسی متعدد به آن مراجعه کنند. در حالی که در آن دوران، از گروه‌های درسی بسیاری، دانشجو به آن کارگاه می‌آمد.
رضایی ادامه داد: نام این کارگاه بعد از بمباران به کارگاه آموزشی شهدای ۲۷ دی گروه مهندسی مکانیک تغییر کرد اما بعد، کلاس‌های کارگاهی تمامی گرایش‌های دانشکده مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی برق، دانشکده مهندسی عمران، دانشکده کشاورزی، دانشکده شیمی و حتی دانشکده‌های اقماری مناطق دیگر که به صورت آموزشی در این کارگاه کار می‌کردند، جدا شدند.
وی گفت: کارگاه فنی دانشگاه تبریز، محیطی بود که از صبح تا شب، همواره مملو از دانشجو بوده و دیوارهای آن با عکس‌های شهدا، جملاتی از حضرت امام (ره)، مقام معظم رهبری، پلاکاردها و پارچه نوشته‌ها مزین شده بود. در واقع یک محیط اثرگذاری بود که بدون هیچگونه هزینه و نیاز به توضیح و تفسیر در مقابل چشمان همه دانشجویان قرار داشت.
وی خاطرشان کرد: هر دانشجویی که به این کارگاه می‌آمد، خودش علاقه مند می‌شد و در مورد جریانات آن روزها پرس و جو می‌کرد تا بداند در این کارگاه چه اتفاقی افتاده است. حاج آقای شکوری، در آن روزها همواره در اولین جلسه ترم دانشجویان در این کارگاه حضور یافته و در حد پنج دقیقه در مورد آن حادثه توضیح می‌داد و تقدس مکان را به دانشجویان معرفی می‌کرد.
رئیس دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز با بیان اینکه تمامی سوالات دانشجویان در مورد این حادثه پاسخ داده می‌شد، گفت: متاسفانه در اواخر سال ۸۱ که مسئولیت مدیر آموزشی دانشکده فنی به من واگذار شد و بنده از کارگاه خارج شدم، زمزمه‌های تخلیه کارگاه و جابجایی دستگاه‌ها مطرح می‌شد. از آن زمان به مدیر گروه محترم وقت و سایر مسئولانی که دستمان می‌رسید، گفتیم که نباید این اتفاق بیفتد و دلایل موضوع را مطرح کردیم و به خصوص حاج آقای شکوری زحمت زیادی کشید اما متاسفانه هیچ یک از تلاش‌های ما نتیجه نداد.
وی ادامه داد: در ادامه با جداسازی دانشکده‌های مذکور از این کارگاه در سال ۸۲، فضای کارگاه قربانی بحث جداسازی دانشکده‌ها شد، در حالی نباید این اتفاق به هیچ وجه می‌افتاد. در آن زمان شاید تصور بر این بود که تبدیل کارگاه به موزه شهدا، اثرگذارتر باشد اما بنده چون واقعیت کار در کارگاه را دیده و تجربه سرپرستی داشتم، احساس می‌کنم که این تغییر و تحولات باعث شد تا صدای مظلومیت شهدا از آن ساختمان فراتر نرود و این کارگاه و شهدای ۲۷ دی ماه دیگر به عنوان نماد دانشگاه تبریز فراموش شوند.
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه امروز به عنوان مسئول دانشکده مکانیک، ناراحت هستم که دانشجوی دانشکده مکانیک، با این کارگاه و اتفاقات افتاده در آن بیگانه است و اصلا از وجود چنین کارگاهی خبر ندارد و دانشجویان، موزه شهدای تبریز که اکنون در محل این کارگاه است را تنها به عنوان یک سالن و حادثه ۲۷ دی را تنها یه عنوان یک روز می‌بینند، در حالی که هر روزی که در این کارگاه می‌گذشت، یک مراسم مخصوص به خود داشت.
رضایی تاکید کرد: ما فرصت آشنایی با این معنویت را از دانشجویان و دانشگاهمان محروم کردیم. بنده معتقد هستم که این کارگاه نه محدود به دانشگاه تبریز بلکه در سطح کشور باید احیا شود و اثرگذاریش را بیشتر از گذشته ادامه دهد و حتی در سطح بین المللی هم جا دارد که تبیین شود.
وی با بیان اینکه ۳۵ سال از آن واقع می‌گذرد و در طول این سال‌ها، تمامی هم و غم متولیان محترم فرهنگی دانشگاه و جهاددانشگاهی تبریز این بوده که مراسمی باشکوه برای این رویداد برگزارکنند، اظهار کرد: این امر قابل ستایش است و تبیین این روز برای همه وظیفه است.
وی با بیان اینکه امیدواریم این کارگاه با همت دانشگاه و جهاددانشگاهی، احیا شود و فعال تر، پیشرفته تر و مجهزتر از قبل به فعالیت خود ادامه دهد، افزود: با این اقدام، دانشجویان دانشگاه تبریزهمزمان با تحصیل علم، با چنینی مسائل نیز آشنا می‌شوند.
سرپرست اسبق دانشکده فنی دانشگاه تبریز گفت: اکنون تمامی دستگاه‌های این کارگاه محفوظ مانده و به ساختمان ساخت و تولید دانشگاه جا به جا شده است. شاید بزرگترین خسارت در این راستا این باشد که دانشجویان بسیاری سال‌هاست در این دانشگاه تحصیل کرده و فارغ التحصیل شده‌اند اما هنوز هم نمی‌دانند که در این کارگاه چه اتفاقی افتاده است و این خسارت به هیچ وجه قابل جبران نیست.
وی با تاکید بر اینکه برای جبران این خسارت هرچقدر زودتر اقدام کنیم، بهتر است، افزود: یکی از عواملی که دانشگاه تبریز را به عنوان مشهدالشهدای دانشگاه‌های کشور معرفی می‌کند، همین کارگاه فنی است.
وی با بیان اینکه دانشگاه تبریز حدود ۱۵۰ شهید را تقدیم خاک وطن کرده است، ادامه داد: تداوم آرمان شهدا، نیاز به احساساتی شدن و نگاه گذرا به شرایط نیست. همان طور که مقام معظم رهبری می‌فرمایند، «امروز فضیلت زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست». باید با دقت، همفکری و هم افزایی بیشتری در این مسیر حرکت کنیم و از تجارب گذشته نیز درس بگیریم.
رضایی خاطرنشان کرد: انتقال مکان کارگاه فنی در آن زمان، ناشی از کم تجربگی و کج سلیقگی مدیران بوده و تجربه نشان داده که این قضیه از دو جنبه قابل بررسی است. جنبه اول از دیدگاه دانشگاه اسلامی و وظیفه فرهنگی و اجتماعی هر فرد مسئول در دانشگاه و جنبه دوم از دیدگاه آمورشی و تخصصی است که جزو وظیفه عمومی تمامی دانشگاه‌ها محسوب می‌شود.
وی ادامه داد: بر اساس جنبه اول، بدون استثنا هیچ فرد مومن، متدین و ولایت مداری اجازه نمی‌دهد که این شرایط همچنان ادامه داشته باشد و حتما باید تغییراتی انجام گیرد. از نظر جنبه دوم نیز بر اساس دلایل، مستندات و مشاهدات ثابت می‌شود که خسارت بزرگی از این جنبه به دانشگاه تحمیل شده است.
وی افزود: با وجود اینکه هیچ لزومی به جا به جایی دانشکده‌ها وجود نداشته اما امروز دانشکده فنی دانشگاه تبریز به سه دانشکده مهندسی مکانیک، مهندسی برق و کامپیوتر و مهندسی عمران تقسیم شده است.
رئیس دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز در ادامه خاطرنشان کرد: گذشت زمان همواره باعث می‌شود تا خانواده شهدا و بازماندگان حوادث به مرور دنیا را ترک کنند و این واقعه نیز به جایی می‌رسد که به مرور به فراموشی می‌رود، لذا وظیفه ما است که شهدای زنده ۲۷ دی را هر سال یاد کنیم و خاطرات آن روزها هر ساله بازسازی شود و حتی دانشجویان علاقه مند شوند که با دستگاه‌هایی که شهدا در آن کارگاه کار می‌کردند، آشنا شوند.
وی افزود: ما دانشجویان خود را به اردوی راهیان نو می‌فرستیم اما درک این موضوع بسیار ناراحت کننده است که دانشجویان خودمان از قضیه آن کارگاه خبرندارند. بایستی به این واقعه بزرگ با یک دیدگاه بزرگ و جامعی نگاه شود و این پرسش مطرح شود که چگونه می‌شود در یک کشور پهناوری چون ایران که کارگاه‌ها و کارخانه‌های بسیاری در پشتیبانی جنگ فعالیت می‌کردند، دشمن خمپاره‌های خود را بر سر دانشگاه تبریز می‌ریزد.
وی تاکید کرد: باید این کارگاه بار دیگر زنده و احیا شود و دانشگاه تبریز به عنوان مشهدالشهدای دانشگاه‌های ایران میزبان اردوهای دانشجویی باشد. این کارگاه را به عنوان مکانی برای تنویر افکار برگزینند و افق وسیعی برای فعالیت‌های موثر و پربرکت فرهنگی در دانشگاه ایجاد شود.
رضایی خاطرنشان کرد: برگزاری مراسم یادبود و جمع کردن ۲۰۰ نفر برای بزرگداشت شهدای ۲۷ دی، هنر چندانی نیست بلکه حداقل کاری است که ما اینگونه دین و خون شهدا را ادا می‌کنیم.
وی در ادامه در خصوص جایگاه این حادثه در سطح بین المللی، گفت: در کل دنیا حتی کم سابقه است که در جریان یک جنگ، یک دانشگاه مورد اصابت موشک قرار گیرد. در جنگ تحمیلی ما شاهد نقض تمام مقررات بین المللی بودیم اما سوال اینجاست که چرا دشمن آن شب این دانشگاه را زد؟
وی اظهار کرد: دشمن بعثی از نظر دیدگاه خود بسیار دقیق عمل کرد زیرا خواسته و تفکرش این بود که دانشگاه نباید به موضوع جنگ دخالت کند و باید سرش در لاک خودش باشد، دانشجو نیز نباید از جبهه حمایت کند و از طرفی تصور می‌کرد که با بمباران کارگاه، این مسیر را قطع می‌کند در صورتی که این مسیر در روزهای بعدی بیشتر باز شد و در نهایت ۱۵۰ نفر از این دانشگاه شهید شدند.
رضایی افزود: وجود پاک این شهدا در دانشگاه تبریز نشان می‌دهد که جوانان و دانشجویان ما، زمان شناس، بصیر بوده و انجام وظیفه می‌کردند. آن زمان شهدا و دانشجویان دانشگاه ما هر سه این ویژگی‌ها را در کنار ولایت مداری و غیرت دینی داشته و در راه دفاع از مملکت و ناموس کشور خود جانفشانی کردند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری شهدای ۲۷ دی دانشگاه تبریز سازمان جهاددانشگاهی آذربایجان شرقی دانشگاه تبريز کارگاه فنی دانشگاه تبریز دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز دانشکده فنی شهدای ۲۷ دی دانشکده ها یک دانشگاه دستگاه ها آن کارگاه آن روزها احیا شود آن زمان آن روز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۳۹۹۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راه‌اندازی دانشکده داروسازی در قزوین پس از سال‌ها مطالبه‌گری
رئیس دانشگاه علوم پزشکی قزوین از راه‌اندازی دانشکده داروسازی و جذب دانشجوی بین‌المللی داروسازی در این دانشکده خبر داد و گفت: با راه‌اندازی این دانشکده تنها دانشجویان بین‌المللی و خارجی جذب می‌شوند تا در گام نخست درآمدزایی برای تجهیز دانشکده داروسازی قزوین انجام شود.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از قزوین، عبدالله دیده‌بان امروز _دوشنبه سوم اردیبهشت_ در نشست خبری با اهالی رسانه که به مناسبت هفته سلامت در سالن اجتماعات ستاد دانشگاه علوم پزشکی برگزار شد، اظهار کرد: بعد از سال‌ها مطالبه‌گری دانشکده داروسازی در دو طبقه از ساختمان دانشگاه راه‌اندازی شده است.
وی با بیان اینکه در این دانشکده جذب دانشجوی ایرانی نداریم، گفت: با راه‌اندازی این دانشکده فقط دانشجویان بین‌المللی و خارجی جذب می‌شوند تا در گام نخست درآمدزایی برای تجهیز دانشکده داروسازی قزوین انجام شود.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان از تکمیل ۴۶ طرح عمرانی حوزه درمان خبر داد و خاطرنشان کرد: ۶۰ طرح عمرانی حوزه سلامت را هم در دست اجرا داریم که برخی از آنها پیشرفت ۸۵ درصدی دارد.
دیده‌بان میزان پیشرفت فیزیکی ساخت بیمارستان ۷۰۰ تختخوابی را ۳۰ درصد دانست و ادامه داد: میزان پیشرفت فیزیکی این بیمارستان در ابتدای دولت سیزدهم ۹ درصد بود که با مصوبه سفر این پیشرفت ۳۰ درصدی حاصل شده و امیدوار به افتتاح فاز نخست آن با ۳۵۰ تخت بیمارستانی در همین دولت هستیم.
وی از خرید ساختمان جدید برای بیمارستان اعصاب و روان قزوین خبر داد و اضافه کرد: با اختصاص ساختمان جدید با مساحت ۶۵۰۰ متر مربع حداقل ۱۵۰ تخت به ظرفیت بستری بیماران این حوزه در استان قزوین اضافه می‌شود.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی قزوین از راه‌اندازی چهار دستگاه ام آر آی و یک دستگاه سی تی آنژیوگرافی در دولت کنونی در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی استان خبر داد و گفت: تعداد دستگاه‌های ام آر ای ما از چهار به پنج دستگاه افزایش پیدا کرده و چندین دستگاه اکوکاردیوگرافی و سونوگرافی نیز به این مجموعه افزوده شده است.
دیده‌بان با بیان اینکه ساخت مرکز دیالیز محمدزاده را در حال انجام داریم، ادامه داد: با راه‌اندازی این مرکز دیالیز، تعداد مراکز دیالیز به سه مرکز افزایش پیدا می‌کند. در ضمن دو مرکز جراحی چشم دولتی نیز داریم.
وی اضافه کرد: در نهایت رتبه کیفی دانشگاه علوم پزشکی قزوین از ۲۲ در دولت قبل به ۱۸ در دولت سیزدهم ارتقا پیدا کرده و در بین ۲۶ دانشگاه تیپ دو کشور نیز رتبه ما چهار است.
کد خبر 746859
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام