Web Analytics Made Easy - Statcounter

باشگاه خبرنگاران جوان ـ ازدواج از مهم‌ترین امورات مربوط به زندگی انسان در دنیاست؛ چرا که فرد برای انتخاب همسر بسیاری از معیار‌ها را باید مدنظر داشته باشد و در نهایت با قرار دادن آن معیار‌ها در کنار یکدیگر تصمیم لازم را اتخاذ کند. در این بین، مشورت و تحقیق می‌تواند انسان را در انتخاب همسر (مرد و زن) مناسب یاری کند؛ اما در عین حال با لحاظ تمام معیارها، نمی‌توان انتظار داشت زوجین در تمام معیار‌های اخلاقی و اجتماعی با یکدیگر هماهنگ باشند؛ چرا که هر فردی شاکله‌ای دارد که متأثر از محیط خانواده و یا دوستان و اقوام شکل گرفته و فرهنگی متفاوت را در او به وجود آورده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از این جهت سازشکاری، بردباری و مدارا در قبال همسر، در واقع فراهم‌سازی فرصتی برای رسیدن به رضایت از زندگی است، چه اینکه پس زدن عادت‌های منفی و زدودن فرهنگ‌های غلط که در طول مدت عمر فرد، در او ریشه دوانده تا رسیدن به هماهنگی با رفتار مطلوب با همسر، نیاز به فرصت دارد.

با این حال هرچه معیار‌های خانواده‌ها در انتخاب همسر برای فرزندان‌شان مبتنی بر مبانی دینی و اخلاقی باشد، می‌توان زندگی مطلوب‌تری را برای آیند آن‌ها متصور شد. این بین خانوادۀ دختر به دلیل ویژگی خاص و حساس بانوان، نگرانی بیشتری نسبت به خانوادۀ پسر در خود احساس می‌کنند؛ این نگرانی تا حدی است که متأسفانه گاهی سبب سختگیری شدید خانواده‌ها نسبت به خواستگار می‌شود تا حدی که مهریۀ بالا را عاملی برای مصونیت دختر خود در طول زندگی مشترکش می‌دانند؛ سوای از کم‌آگاهی خانواده‌ها نسبت به فلسفۀ دینی و حقوقی امر مهریه، آنچه ضروری است مورد سختگیری قرار گیرد، معیار‌هایی است که باید نسبت به آن در قبال خواستگار توجه کنند؛ چه اینکه اگر معیار‌های پسندیده در فرد نباشد، هیچ مهریه‌ای توان جبران خسارت ناشی از انتخاب بد و به دنبال آن تشنج در زندگی مشترک زوجین را نخواهد داشت.

تقوا

در چنین شرایط حساسی، احادیث معصومین علیهم‌السلام دربارۀ معیار‌های لازم یک خواستگار مناسب به کمک ما می‌آیند؛ به عنوان نمونه امام حسن مجتبی علیه‌السلام در روایتی خطاب به مردى که با ایشان درباره ازدواج دختر خود مشورت کرد، فرمود او را به مردى باتقوا شوهر بده.» حضرت دربارۀ علت آن ادامه دادند: «زیرا اگر دختر تو را دوست داشته باشد گرامی‌اش مى‌دارد و اگر دوستش نداشته باشد به وى ستم نمى‌کند.» زَوِّجْها مِن رَجُلٍ تَقِیٍّ، فإنّهُ إن أحَبَّها أکرَمَها وإن أبغَضَها لَم یَظلِمْها. (مکارم الأخلاق، ص ۲۰۴)

سلامت اخلاق

باید توجه داشت از ظاهر مذهبی افراد نمی‌توان به اخلاق آن‌ها پی برد؛ چه اینکه گاهی شاهدیم افراد دچار اختلالات اخلاقی و یا حتی روانی‌اند و صرف ظاهر مذهبی نمی‌توان پی به ابعاد دیگر او برد. رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید «إِذَا جَاءَکُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ‏ خُلُقَهُ‏ وَ دِینَهُ‏ فَزَوِّجُوهُ‏ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَکُنْ فِتْنَةٌ فِی الْأَرْضِ وَ فَسادٌ کَبِیرٌ» یعنی اگر کسی به عنوان خواستگاری به نزد شما آمد که خُلق و دینش را می‌پسندید با او ازدواج کنید و اگر به این دستور عمل نکنید (معیار‌های مادی لحاظ کنید) فتنه و فساد بزرگی در زمین به وجود خواهد آمد.» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏۵، ص ۳۴۷) تحقیق از بستگان یا همسایگان فرد و یا مشاوره ازدواج و در مرحلۀ بعد در دوران شناخت (نامزدی)، فرصت مناسبی برای آگاهی از این امر است.

خانواده

تحقیق دربارۀ خانواده یکی دیگر از تأکیدات مهمی است که در روایات به آن اشاره شده است؛ به این صورت که با وجود مطلوبیت تمام معیار‌های شخصی خواستگار، ممکن است خانوادۀ همسویی نداشته باشد. باید توجه داشت دختر با ازدواج کردن، نه تنها شریک زندگی همسرش می‌شود بلکه یکی از اعضای خانوادۀ پسر هم محسوب می‌شود؛ پس باید دید دختر خود را وارد چه محیطی خواهید کرد.

نکتۀ آخر اینکه گاهی دیده می‌شود خانواده‌ها معیار‌های مادی را بر معیار‌های معنوی ترجیح می‌دهند و به اصطلاح، دختر خود را به پول می‌فروشند. با چنین معیار غلطی آتشی برای دختر خود روشن می‌کنند که دود و گرمای آن به زودی دامنگیر خودشان خواهد شد؛ این در حالی است که نه تنها آموزه‌های دین تأکید بر معیار‌های معنوی دارند بلکه علم روانشناسی بیشتر تأکید بر معیار‌های اخلاقی و باطنی افراد دارد و جلوتر از آن، عقل بهترین راهنما برای افراد است. البته نباید فراموش کرد خواستگار باید دارای حداقل درآمد باشد؛ به ویژه در عصر حاضر که معیشت مردم با چالش مواجه شده است. چه اینکه ممکن است پسر و یا خانواده او با احساسات وارد امر ازدواج شوند، اما پس از ازدواج، با اولین چالش اقتصادی، دچار پشیمانی شوند.

 

منبع: تسنیم

انتهای پیام/

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: انتخاب همسر خواستگار خوب خانواده ها دختر خود معیار ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۰۳۶۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه شصتی‌ها؛ اولین مخاطب مراکز همسرگزینی

قانونگذار در ماده ۳۷ قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، اهمیت امر تسهیل‌گری در ازدواج جوانان با محوریت انتخاب همسر را به جهت تشکیل خانواده پایدار براساس موازین قانونی و شرعی از طریق مؤسسات فرهنگی، مساجد و روحانیون و دیگر ظرفیت‌های مردمی و با تأکید بر محوریت و مشارکت خانواده‌ها مورد توجه قرار داده است. این مداخله در راستای کمک به نهاد خانواده و ایفای رسالت ذاتی آن و نیز کمک به جوانی جمعیت از طریق تسهیل و تسریع ازدواج جوانان است.

به گزارش ایسنا، آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های اجرایی ماده فوق و همچنین فرآیند‌های اجرای تکلیف قانونی حدود ۷ ماه پس از تصویب قانون به تصویب رسیده، اما با توجه به نبود سابقه اجرایی در این زمینه و جنس مردمی تکلیف تعیین شده، دستورالعمل اجرایی این ماده در طول فرایند اجرا مورد بازبینی قرار گرفته و اصلاحات و تغییراتی را به همراه داشته است.

بررسی سازوکار‌های تعریف شده در اجرای قانون و فرایند اجرایی مراکز انتخاب همسر نشان می‌دهد، عدم اتصال مراکز همسرگزینی به سازمان ثبت احوال به جهت استعلام وضعیت تأهل و تجرد افراد، تعدد مراجع صدور مجوز مراکز همسرگزینی، صدور مجوز مراکز همسرگزینی ذیل درگاه ملی مجوز‌های کسب و کار به عنوان یک ردیف کسب و کار، عدم توجه مراکز دارای مجوز و دستگاه نظارتی به ابعاد فرهنگی مسئله ازدواج و تغییرات الگو‌های همسرگزینی در جامعه، ضعف شرایط عمومی و تخصصی در نظر گرفته شده برای فرد متقاضی مجوز از حیث تحصیلات و تجربه کاری در این حوزه، عدم هم‌افزایی دستگاه‌های مکلف در قانون مذکور در راستای فرهنگ‌سازی تسهیل ازدواج جوانان از مهمترین چالش‌های اجرای ماده است.

بازنگری در دستورالعمل اجرایی ماده مذکور مبنی بر غیر تجاری بودن مراکز انتخاب همسر، مکلف کردن سازمان ثبت و احوال کشور مبنی بر همکاری با سازمان تبلیغات اسلامی در پاسخگویی به درخواست استعلام از وضعیت تأهل افراد، رصد مستمر وضعیت ازدواج و الگو‌های همسرگزینی و در دستور کار مراکز قرار دادن نتایج پژوهش‌ها، تدوین ضوابط رتبه‌بندی مراکز در راستای دسته‌بندی انواع حمایت‌های معنوی و مادی از مراکز در نظر گرفتن تخفیف‌های مالیاتی متناسب با کمیت و کیفیت فعالیت مراکز، تعریف شاخص‌های رصد عملکرد مراکز از جمله تعداد ازدواج‌ها نسبت به متقاضیان، فراوانی طلاق مزدوجین معرفی شده از سوی مراکز در پنج سال اول زندگی، میزان موفقیت مراکز در تزویج گروه‌های خاص از جمله افرادی که متقاضی پیدا کردن همسر مناسب در سنین بالا هستند و... از جمله پیشنهاد‌های اصلاحی در راستای اصلاح فرایند اجرایی و افزایش کارآمدی ماده قانونی است.

پیدا نکردن همسر مناسب؛ مهمترین عامل فرهنگی در افزایش سن ازدواج جوانان

اما به طور کلی و براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، بررسی عوامل افزایش سن ازدواج جوانان نشان می‌دهد، مهم‌ترین عامل فرهنگی در تأخیر در ازدواج جوانان، پیدا نکردن همسر مناسب است. از سوی دیگر بررسی تحولات اجتماعی و خانواده و تغییر کارکرد‌های خانواده نیز نشان می‌دهد، نقش فرد در انتخاب همسر افزایش پیدا کرده و جایگاه خانواده از نقش محوری در این موضوع به نقش مشورتی تبدیل شده است.

از سوی دیگر گسترش نا اطمینانی جوانان در حوزه‌های مختلف و تغییر ملاک‌های ازدواج منجر به سخت شدن فرایند انتخاب همسر شده است؛ لذا کمک به خانواده و فرد در انتخاب همسر ازسوی نهاد دیگر ضروری است. در این راستا قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، حمایت از گروه‌ها، مؤسسات و ظرفیت‌های مردمی که در این حوزه فعالیت می‌کنند را بر سازمان تبلیغات اسلامی تکلیف کرده و صدور مجوز برای مراکز فعال را برعهده وزارت ورزش و جوانان قرار داده است.

متولدین دهه ۶۰؛ اولین مخاطب نهاد‌های واسطه‌گری ازدواج

غالب مخاطبان نهاد‌های واسطه‌گری ازدواج در حال حاضر متولدین دهه ۶۰ بوده و با اختلاف بالا متولدین دهه ۷۰ در رتبه دوم مخاطبین این مراکز قرار دارند. این گزاره نشان می‌دهد نیازسنجی ماده قانونی به درستی انجام شده و مسیری در جهت رفع نیاز گروهی از جامعه باز شده است، البته با توجه به عدم دسترسی به نتایج عملکرد این مراکز و فراوانی ازدواج‌هایی که به دنبال تقاضا‌های صورت گرفته رخ داده، نمی‌توان درصد موفقیت این مراکز را عنوان کرد، اما نکته این است که مسئله‌شناسی درستی صورت گرفته و در گام‌های بعدی سنجش و اصلاح راهبرد‌های اجرایی باید مورد توجه قرار گیرد.

شهلا کاظمی‌پور، جمعیت‌شناس درباره آمار موجود در خصوص ازدواج جوانان دهه شصتی می‌گوید: مطابق با آخرین آمار‌های عنوان شده از جمعیت به تفکیک سن (سال ۹۵)، حدود ۸.۵ ملیون مرد و حدود هشت میلیون و ۳۰۰ هزار زن دهه شصتی در کشور وجود دارد که مجموع جمعیت آن‌ها حدود ۱۶ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر است.

وی درخصوص وضعیت تجرد قطعی توضیح می‌دهد: در عین حال برآورد‌هایی از آمار‌های موجود حاکی از آن است که در حال حاضر تعداد مردان مجرد دهه شصتی یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر و تعداد زنان مجرد دهه شصتی حدود ۵۵۰ هزار نفر است. البته اکثر مردان دهه شصتی تا مرز ۵۰ سالگی ازدواج می‌کنند، چراکه آن‌ها الزاما با خانم‌های دهه شصتی ازدواج نمی‌کنند و ممکن است با دهه‌های ۷۰ و حتی ۸۰ ازدواج کنند، اما از آنجایی که معمولا ازدواج زنان با مردان بزرگتر از خودشان یک هنجار اجتماعی محسوب می‌شود، از همین رو دایره همسرگزینی برای خانم‌های دهه شصتی محدودتر است و آن‌ها باید یا با مردان دهه شصتی یا مردان دهه ۵۰ ازدواج کنند، این درحالیست که اکثریت مردان دهه ۵۰ هم تا پیش از این ازدواج کرده‌اند.

چرا برخی دختران دهه شصتی در تجرد قطعی ماندند؟

این جمعیت‌شناس با اشاره به علت بالا بودن تجرد دهه شصتی‌ها، یادآور می‌شود: میزان موالید در دهه ۴۰ پایین بود و افراد معمولا ازدواج می‌کردند، اما در دهه ۶۰ به یکباره موالید افزایش یافت؛ بالطبع از آنجایی که تعداد مردان دهه ۴۰ و ۵۰ برای ازدواج با خانم‌های متولد دهه ۶۰ کمتر بود و همین امر موجب ایجاد این معضل برای خانم‌های دهه ۶۰ شد.

کاظمی‌پور در ادامه به علت افزایش سن ازدواج و پیدا نکردن همسر مناسب اشاره و تاکید می‌کند: به طور کلی زمانی که افراد دیر ازدواج می‌کنند میانگین سن ازدواج برای کل جامعه بالا می‌رود و به تبع افراد دیرتر ازدواج می‌کنند و این موضوع به ضرر خانم‌هاست چراکه مردان جوان‌طلب هستند و با زنان کوچکتر ازدواج می‌کنند؛ بنابراین خانم‌هایی با سن‌های بالاتر، شانس کمتری برای ازدواج دارند. در این میان مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که یکی از عوامل تاخیر در ازدواج جوانان «انتخاب همسر مناسب» است؛ این درحالیست که در گذشته واسطه‌گری در ازدواج رخ می‌داد و قوم و خویشان جوانان را به یکدیگر معرفی می‌کردند، جامعه کوچکتر، روابط چهره به چهره و گسترده بود، اما با بزرگ شدن شهر‌ها روابط کاهش یافته و شناخت افراد از یکدیگر کم شده است.

وی با بیان اینکه مراکز همسان‌گزینی جایگزین «واسطه‌گری در ازدواج» هستند، تصریح می‌کند: اگرچه مراکز همسان‌گزینی می‌توانند جایگزین مناسبی برای «واسطه‌گری در ازدواج» باشند، اما در عین حال تعدد مراکز موجب خطا و افزایش نفوذ افراد غیر متعارف برای فعالیت این مراکز شده است، بنابراین اگر مراکز رسمی برای انتخاب جوانان مناسب یکدیگر وجود داشته باشد به مرور زمان اطمینان در جوانان برای مراجعه به این مراکز بیشتر خواهد شد.

عدم هماهنگی دستگاه‌ها و تاثیر آن بر مراکز انتخاب همسر

یکی از موضوعات مهم در محقق شدن هدف این ماده قانون، فرهنگ‌سازی در راستای ازدواج جوانان و همچنین استفاده از ظرفیت مؤسسات و مراکز مردم‌نهاد در این حوزه است که البته این مهم نیز در مواد دیگر قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت عنوان شده، اما عدم هماهنگی دستگاه‌ها در تکالیف محول شده امکان بهره‌مندی سازمان تبلیغات و مراکز انتخاب همسر از ظرفیت فرهنگ‌سازی دستگاه‌های دیگر را بسیار کاهش داده است.

طراحی سازوکار سازمانی با ویژگی مردمی بودن ظرفیت واسطه‌گری ازدواج تعارض دارد لذا باز طراحی حکمرانی مردم ضروری است. یکی از چالش‌های دیگر دریافت مجوز در بستر درگاه ملی مجوز‌های کسب و کار است که رویکرد، کسب و کار گونه به امر تسهیل در انتخاب همسر می‌دهد.

شرایط اختصاصی مراکز نسبت با کیفیت و کمیت خدمات ارائه شده به مراجعه‌کنندگان به درستی تعریف نشده است. به عبارتی می‌توان گفت در دستورالعمل تعریف شده باید تعداد پرسنل هر مرکز نسبت با تعداد متقاضیان دریافت خدمت بیان شود و صرف الزام به داشتن حداقل سه پرسنل (مؤسس، مشاور و کنشگر در امر واسطه‌گری) کفایت‌کننده نیست.

در متن دستورالعمل‌ها توجه به جهت‌گیری و ساماندهی فعالیت مراکز مذکور در راستای اصلاح الگوی همسرگزینی در جامعه دیده نمی‌شود و ابتنای فعالیت مراکز بر مطلوبیت‌های افراد محوریت دارد.

با توجه به اینکه مراکز همسرگزینی ذیل عناوین دیگر از جمله سازمان‌های مردم نهاد درخواست مجوز کرده یا در کنار دیگر فعالیت‌ها در این عرصه نیز فعالیت می‌کنند، از ظرفیت مجوزدهی سایر دستگاه‌ها نیز استفاده می‌کنند که به دلیل تفاوت در فرایند صدور مجوز و نظارت بر عملکرد آن‌ها یکپارچگی و انسجام مختل می‌شود. ضعف توجه به مساجد و خانواده‌ها در دستورالعمل و آیین‌نامه‌های اجرایی تدوین شده، به رغم تأکید قانون بر این دو نهاد مهم به چشم می‌خورد.

چند پیشنهاد و راهکار نظارتی یا سیاستی

حل تعارض مردمی بودن و سازوکار سازمانی تعریف شده می‌تواند از طریق سازوکار خود نظارتی مراکز تا حد قابل توجهی مرتفع شود. به عبارتی سازوکار و شاخص‌های نظارتی باید به گونه‌ای تعریف شوند که هر مرکز نهاد نظارتی مراکز دیگر به شمار آید. از سوی دیگر تعریف شاخص‌های نظارت بر عملکرد مراکز، رتبه‌بندی مراکز با توجه به کیفیت ارائه خدمات، فراوانی مراجعان و تعریف ضوابط متفاوت برای هر کدام از سطوح تعریف شده، تعریف انواع حمایت‌ها به تناسب سطوح مختلف مراکز، در نظر گرفتن تخفیف مالیاتی به تناسب سطوح مختلف مراکز و تعریف سازوکار لازم به جهت تسریع در دریافت پاسخ استعلام از سازمان ثبت احوال کشور از جمله پیشنهاد‌های مطرح شده به شمار می‌رود.

دیگر خبرها

  • دکتر مرندی: خانواده‌ام هیچ وقت به زندگی در خارج فکر نمی‌کنند
  • مسئولان به قانون جوانی جمعیت باید در عمل معتقد باشند
  • دختر جوان قربانی آدم‌ربایی ساختگی | نقشه خواستگار فریبکار برای دختر پولدار
  • دهه شصتی‌ها؛ اولین مخاطب مراکز همسرگزینی
  • ربودن دختر نوجوان از سوی خواستگار شرور
  • دوئل مرگبار برسر یک دختر
  • ربودن دختر ۱۷ ساله به دست اراذل و اوباش محل | پای خواستگار شرور در میان بود
  • ربودن دختر ۱۷ ساله توسط خواستگار شرور در این شهر
  • ربودن دختر ۱۷ ساله توسط خواستگار شرور در تهران!
  • فرار دختر جوان با پسری که او را کنیز خودش کرد | کتکم می‌زد و دست‌هایم را می‌سوزاند