نحوه درمان خونریزیهایی که بند نمیآیند
تاریخ انتشار: ۸ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۴۴۱۰۶
باشگاه خبرنگاران جوان-افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی پلاکت پایینی دارند. پلاکتها به لخته شدن خون (قطع خونریزی) کمک میکنند. هنگامی که تعداد پلاکت شما کم است، ممکن است کبودی و خونریزی بیش از حد داشته باشید. در این گزارش ما یاد میگیریم "چگونه ترومبوسیتوپنی را درمان کنیم. "
انواع و درمانهای مخصوص سرطان و بیماریهای خودایمنی میتواند باعث این وضعیت شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ترومبوسیتوپنی چیست؟
ترومبوسیتوپنی زمانی رخ میدهد که تعداد پلاکتها در خون کاهش یابد. به پلاکتها لخته خون نیز میگویند. این نوع سلولهای خونی به هم میچسبند تا لختههای خونی را تشکیل دهند که به توقف خونریزی کمک میکند.
مغز استخوان بافت نرم و اسفنجی شکلی است که درون استخوانها همه سلولهای خونی از جمله پلاکتها از آن ساخته شدهاند. افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی پلاکت کافی برای تشکیل لخته خون ندارند. اگر زخم یا آسیب دیگری دارید، ممکن است خونریزی شدید داشته باشید و متوقف کردن خونریزی ممکن است دشوار باشد.
چه کسانی ممکن است به ترومبوسیتوپنی مبتلا شوند؟
ترومبوسیتوپنی میتواند افراد در هر سن و جنس را تحت تاثیر قرار دهد. به دلایل ناشناخته، حدود ۵ درصد از زنان باردار درست قبل از زایمان ترومبوسیتوپنی خفیف دارند.
سه دسته اصلی ترومبوسیتوپنی:
تخریب پلاکتهای شبیه به وجود اتوآنتی بادیهای متصل به سطح پلاکتها است.
ترومبوسیتوپنی، مانند فردی است که طحال یا بیماری کبدی بزرگ دارد.
کاهش تولید پلاکت، همانطور که در برخی از بیماریهای مغز استخوان رخ میدهد.
دلایل ترومبوسیتوپنی
در موارد نادر، ترومبوسیتوپنی ارثی است یا از پدر به فرزند منتقل میشود. معمولاً تعداد کم پلاکتها به دلیل برخی اختلالات، شرایط و داروها ایجاد میشود. این شامل:
بیماریهای خود ایمنی که باعث ITP میشوند. مثل لوپوس
بیماریهای مغز استخوان، از جمله کم خونی آپلاستیک، لوسمی و برخی از لنفوم ها.
درمانهای سرطان مانند شیمی درمانی و رادیوتراپی.
بزرگ شدن طحال به دلیل سیروز یا بیماری گوچر. طحال بزرگ شده پلاکتها و سایر سلولهای خونی را به دام میاندازد و از گردش آنها در خون جلوگیری میکند.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی از جمله آرسنیک، بنزن و آفت کش ها.
داروهایی برای درمان عفونتهای باکتریایی (آنتی بیوتیک ها)، تشنج (صرع)، مشکلات قلبی یا هپارین ضد انعقاد.
ویروسهایی مانند هپاتیت C، CMV، EBV و HIV.
علائم کاهش پلاکت چیست؟
تعداد پلاکت کم
برخی از افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی خفیف هیچ علامتی ندارند. اغلب یکی از اولین علائم خونریزی بینی است که متوقف نمیشود.
سایر علائم کاهش تعداد پلاکت عبارتند از:
خونریزی لثه
وجود خون در مدفوع (سیاه، قیری)، ادرار (هماچوری) یا استفراغ.
قاعدگی سنگین
کک و مک (نقاط کوچک قرمز یا بنفش روی پاها که شبیه بثورات پوستی هستند).
پورپورا (کبودی بنفش، قرمز یا قهوه ای) یا کبودی خفیف.
خونریزی از رکتوم.
تشخیص و آزمایشات
اگر در کنترل خونریزی یا سایر علائم ترومبوسیتوپنی مشکل دارید، پزشک ممکن است موارد زیر را انجام دهد:
معاینه فیزیکی: ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی شما سابقه خانوادگی و پزشکی شما را بررسی میکند. در مورد داروهایی که مصرف میکنید صحبت خواهید کرد. پزشک همچنین کبودی، بثورات پوستی (پتشی) و بزرگ شدن طحال یا کبد را بررسی میکند.
آزمایش خون: شمارش کامل خون (CBC) سطح پلاکت ها، گلبولهای سفید و گلبولهای قرمز را بررسی میکند.
آزمایش انعقاد: آزمایش انعقاد زمان لخته شدن خون را اندازه گیری میکند. این آزمایشها شامل زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT) و زمان پروترومبین (PT) میباشد.
اگر تعداد پلاکت پایینی دارید، پزشک ممکن است آزمایشهای دیگری را برای یافتن علت تجویز کند، مانند:
بیوپسی مغز استخوان: نمونه برداری از مغز استخوان میتواند به تشخیص بیماری یا سرطان مغز استخوان کمک کند.
مطالعات تصویربرداری: سونوگرافی یا سی تی اسکن ممکن است طحال بزرگ، غدد لنفاوی بزرگ یا سیروز را نشان دهد.
مدیریت و درمان
اگر تعداد پلاکت پایین شما باعث مشکلات جدی نشود، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اغلب اوقات ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی میتوانند تعداد پلاکتها را با درمان علت زمینهای بهبود بخشند. این رویکرد ممکن است شامل تغییر داروها باشد.
درمانهای دیگر عبارتند از:
انتقال خون برای افزایش موقت سطح پلاکت: تزریق پلاکت تنها در صورتی انجام میشود که تعداد پلاکتها بسیار کم باشد.
اسپلنکتومی: استروئیدها (پردنیزولون یا دگزامتازون)، ایمونوگلوبولینها (پروتئینهای آنتی بادی) و سایر داروها تخریب پلاکتها را کاهش داده و تولید پلاکت را تحریک میکنند.
عوارض ترومبوسیتوپنی
افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی شدید در معرض خطر از دست دادن خون یا خونریزی داخلی و خارجی هستند. خونریزی داخلی در سیستم گوارش یا مغز (خونریزی داخل جمجمه ای) میتواند تهدید کننده زندگی باشد.
برداشتن طحال خطر عفونت را افزایش میدهد. طحال بخشی از سیستم ایمنی بدن شماست. این به بدن شما کمک میکند تا با میکروبها مبارزه کند. به همین دلیل، واکسنهای زیادی به بیمارانی داده میشود که برای جلوگیری از عفونت باید طحال خود را خارج کنند.
بیشتر بخوانید:
سرطان خون از کجا می آید؟
خوراکی منحصر به فرد برای کاهش عوارض "شیمی درمانی"
منبع: وب طب
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: انعقاد خون لختگی خون کاهش پلاکت ها پلاکت های خون مغز استخوان تعداد پلاکت سطح پلاکت پلاکت ها دارو ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۴۴۱۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درباره سندرم درس (DRESS) / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟
عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیک ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:
- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندام های داخلی
تشخیصسندرم DRESS می تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ای از معیارها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV6 هم می شود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.
سایر درمان های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: علائم حساسیت پوستی به داروها