تازه کار!
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۵۱۴۵۷
روند مذاکرات ایران و 1+4 در حالی روزهای اخیر در مدار دستیابی به تفاهم شتاب گرفت که تحولات پیرامون آن با یک موضع بحث برانگیز و دور از انتظار از سوی وزیر خارجه جدید انگلیس مواجه شد.
روزنامه ایران: روند مذاکرات ایران و 1+4 در حالی روزهای اخیر در مدار دستیابی به تفاهم شتاب گرفت که تحولات پیرامون آن با یک موضع بحث برانگیز و دور از انتظار از سوی وزیر خارجه جدید انگلیس مواجه شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این موضعگیری که با توجه به فضای حاکم، فاصله میان اتفاقات وین را با نمای پشت پرده مذاکرات نشان میدهد، در امتداد سیاستی ارزیابی میشود که امریکا و فرانسه در هفتهها و روزهای اخیر نسبت به ایران در پیش گرفتهاند. از وزیر خارجه امریکا که ضربالاجل ساختگی تعیین میکند تا اینک که انگلیس تلویحی و با کنایه از گزینه نظامی در صورت شکست احتمالی مذاکرات سخن به میان میآورد، جملگی نوعی تناقض خودخواسته را به نمایش گذاشتهاند.
با این حال این موضع وزیر خارجه جدید انگلیس را که به نظر میرسد نخستین فعالیتهای جدی دیپلماتیکش را در دولت «بوریس جانسون» نخستوزیر انگلیس تجربه میکند، از دو منظر باید مورد توجه قرار داد؛ اشاره «تراس» به نزدیک شدن مذاکرات به یک «بنبست» خطرناک در حالی مطرح شده که کمتر کسی تردید دارد، سه سال گذشته بعد از عهدشکنی امریکا و خروج یکجانبهاش از توافق هستهای، اروپا و در رأس آن سه کشور طرف توافق یکی از تاریکترین دوران خود را در عرصه سیاست خارجی پشت سر گذاشتهاند. جایی که انگلیس، فرانسه و آلمان با وجود ادعاهای مطرح شده، در حراست از برجام منهای امریکا تنها نمایشی شکست خورده را در عرصه بینالملل به اجرا گذاشته و هیچ گامی ولو کوچک برای حراست از این توافق برنداشتند. حالا پس از اعلام تصمیم دولت امریکا برای بازگشت به برجام و آغاز مذاکراتی جدی و هدفمند در دولت جدید ایران، اروپا بار دیگر میکوشد حاشیههایی پرنگتر از متن را رقم بزند. فرانسه، انگلیس و آلمان با نادیده گرفتن واقعیاتی که بهدنبال خروج امریکا از برجام رقم خورد، در فکر دوختن کلاهی از این نمد برای خود هستند. آیا رفتاری قبیحتر و نخنما شدهتر از این میتوان سراغ داشت که در بحبوحه مذاکرات جدی و فنی احیای برجام که احتمال احیای این توافق بیش از همیشه افزایش یافته است، بساط سودجویی سیاسی و تبلیغی از این واقعه بگسترانند و در پی این شگرد بروند که ایران را با حربه ترس از شکست مذاکرات در گوشه رینگ قرار دهند؟
جریان تحریف
اینجا دو مسأله جدی مطرح است؛ اول اینکه واقعیت آنچه این بار در وین رخ داده چیست؟ و چرا مذاکرات بهعنوان مهمترین رویداد سیاست خارجی سه کشور اروپایی تا این اندازه تحریف و دچار دگردیسی میشود؟ برای پاسخ به سؤال اول کافی است به خبرهایی که این روزها از وین مخابره میشود، دقت کرد. دست بر قضا در روایتهای برآمده از فضای حاکم بر وین که محل خلافگویی اروپاییها و از جمله خانم «لیز تراس» قرار گرفته، مشخص شده که گفتوگوهای وین با پیشرفت قابل ملاحظهای در مهمترین موضوعات همراه شده و به نقطهای رسیده است که دیگر تصمیم بزرگ امریکا برای رفع همه تحریمها در یک چهارچوب اثرگذار و قابل راستیآزمایی میتواند حسنختام آن باشد. به نظر میرسد نارضایتی اخیر وزیر خارجه انگلیس از روند مذاکرات و به کارگیری عبارت نزدیک شدن به «بنبست» که با هدف گرفتن امتیاز از ایران در آستانه تصمیمگیری سیاسی پایتختها مطرح شده، بیش از آنکه گویای واقعیات جاری باشد گام برداشتن در مسیری از پیش شکست خورده است که پیشتر امریکا و فرانسه آن را پیمودهاند. چه آنکه چند روز پیش، رسانه رسمی متعلق به دولت آلمان - دویچه وله- نیز با انتشار یک کاریکاتور موهن علیه مقامات عالی جمهوری اسلامی در صفحه فارسیزبان خود، سعی کرد کارزار فنی-حقوقی بینالمللی را به نزاع زرد رسانهای فرو کاهد. اگرچه واکنش وزارت امور خارجه در اینباره آن هم وقتی دولت آلمان در حال مذاکره با طرف ایرانی است، لازم و ضروری است.
سرپوش گذاشتن بر دشواریهای درون
در تحلیل موضع ادعایی «تراس» نباید از وخامت اوضاعی غافل شد که دولت انگلیس بویژه در شرایط کنونی در صحنه داخلی تجربه میکند. وضعیت آشفته «بوریس جانسون»، نخستوزیر این کشور که تحت عنوان «پارتی گیت» به سرفصل خبرگزاریهای جهان تبدیل شده است در کنار چالشهایی که لندن در پی خروج از اتحادیه اروپا با آن دست و پنجه نرم میکند، جملگی نشان میدهد که چرا وزیر خارجه انگلیس در پاسخگویی به قانونگذاران کشورش میکوشد با یک موضعگیری جانبدارانه اذهان و افکار عمومی کشورش را متوجه مذاکرات هستهای کند. خاصه آنکه انگلیس در گرماگرم بحرانهای متعدد خاورمیانه و در شرایطی که باید بخش مهمی از نیرو و سرمایهاش را در پیگیری این بحرانها صرف میکرد تا برای بازار پرسود فروش تسلیحاتش ثبات به ارمغان بیاورد، ناکام مانده است. در چنین شرایطی تحلیل مذاکرات وین با مدلسازی ذهنی عجیب و غریب همچون موضع اخیر وزیر خارجه انگلیس معنادار میشود.
یک اعتراف
وجه دیگر موضع ادعایی وزیر خارجه انگلیس که در جمله تکراری «همه گزینهها روی میز است» بازتاب یافته ، به تهدیدات گاه و بیگاه نظامی برمیگردد که حتی اینک امریکاییها هم در به کارگیری آن علیه ایران ملاحظه به خرج میدهند. ملاحظهای که از تحولات سالیان اخیر در نبردهای پنهان نظامی و قدرت رو به افزایش نیروی نظامی و دریایی ایران برمیآید. نگاهی به شکست امریکا برای تشکیل یک ائتلاف دریایی در آبهای خلیج فارس و تلاش ناموفق انگلیس در شکل دادن به ائتلافی مشابه و ناکامی این کشور در ماجراجویی با ایران بر سر نفتکشها تنها چندین مورد از وقایعی است که لندن در مواجهه با قدرت نظامی و دریایی ایران از سر گذرانده است. اگر از ماجرای دستگیری شماری از ملوانان انگلیسی در سال 2007 که به بهانه بازرسی از کشتیهای مختلفی که به سمت عراق میرفتند و تلاش داشتند حاکمیت ایران بر آبهای سرزمینیاش را نقض کنند، بگذریم، تقابلات دامنهدار تهران و لندن در یکی دو سال اخیر بر سر عبور و مرور نفتکشها در آبهای خلیج فارس از دست برتر ایران حکایت داشته است. کافی است برای واقعیات آنچه میان دو کشور در این عرصه گذشته است به گزارش روزنامه انگلیسی «دیلی میل» در انتقاد از فرماندهان نظامی این کشور نگاهی انداخته شود که دو سال پیش در پی توقیف یک نفتکش انگلیسی توسط ایران منتشر شد. آنجایی که این رسانه نوشت: «درست زمانی که مقامات سیاسی و نظامی انگلیس دولت این کشور را هدف انتقادات تند و تیز خود قرار دادند و دولتمردان را بواسطه افتادن در دامی که دولت امریکا علیه ایران گسترده است سرزنش میکنند، نیروهای نظامی ایران در کمال آرامش و خونسردی فایل ویدیویی عملیات توقیف نفتکش انگلیسی و مکالمات بین نیروهای نظامی و ناخدای کشتی را در تنگه هرمز به نمایش میگذارند و رزمناو انگلیسی را در حالی به تصویر میکشند که در حفاظت نفتکش انگلیسی ناتوان است؛ ویدیویی که فقط و فقط حامل یک پیام روشن است؛ ضعف بریتانیای کبیر در برابر اراده ملت ایران».
ذیل چنین گزارههایی به نظر میرسد انگلیس که بهعنوان شریک اروپایی برجام نه تنها کارنامهای سیاه از خود به جای گذاشته است بلکه باید بداند که در قد و قواره این اظهارات نیز نبوده و نخواهد بود. دولتی که هم در اروپا و هم در داخل مرزهای خود با دشواریهای بسیاری روبهرو است، باید از تجربه راه رفته و بیثمر امریکا دست بردارد و خود را با واقعیات جدید موازنه قدرت وفق بدهد تا با هزینههای جدیدتری مواجه نگردد.
انتهای پیام/
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: وزیر خارجه انگلیس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۵۱۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
واکنش رضا نصری به اظهارات شبهه برانگیز کریمیقدوسی
رضا نصری تحلیلگر حوزه سیاست خارجی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: خدا میداند شبههافکنیهای بی اساس در مورد «ساخت قریبالوقوع بمب اتم» در فضای رسانهای چه باری بر دوش وزارت امور خارجه، سازمان انرژی اتمی و دیپلماتهای کشور میگذارد تا بلکه بتوانند اثرات سوء آن را خنثی کنند! تازه وقتی تکذیب کردند، این بار نوبت رسانههای مغرض آنطرفی میشود که ادعای اولیه را حقیقت جلوه دهند و دستگاه دیپلماسی را به «مالهکشی» متهم کنند!
طرح این قبیل ادعاهای بی اساس، بنزین ریختن بر آتش ایرانهراسی و جلب توجه افکار عمومی جهان به سمت ایران است. در حالی که میبایست تیتر اول رسانهها «حمله اسرائیل به رفح باشد» - با کدام منطق به سود کشور تمام میشود؟
در روزهایی که وزارت امور خارجه رژیم اسرائیل در حال نامهنگاری به دولتهای عضو سازمان ملل متحد و بر پا کردن کمپینهای وسیع تبلیغاتی است تا برنامه موشکی ایران را تهدیدی برای اروپا و سایر کشورهای جهان جلوه دهد، اینکه بگویید «تازه در ظرف یک هفته کلاهک هستهایاش را هم سوار میکنیم» چطور قرار است به منافع ملی و امنیتی کشور کمک کند؟
پیش از این کریمی قدوسی نماینده مجلس دوازدهم و عضو کمیسیون امنیت ملی در پستی شبههدار با هشتگ اقتدار ایران نوشت: در صورت صدور اذن تا انجام اولین آزمایش یک هفته فاصله میباشد.