به نقل از «خبرگزاری برنا»

قطب‌الدین صادقی: مخاطبین امروز تئاتر را اکثرا افراد پولدار نوکیسه و تازه به دوران رسیده‌ تشکیل می‌دهند

تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۴۶۵۵۲

این روزها که نمایش‌های پروین، اسب‌های انباری، یه روز دیگه و... روی صحنه هستند آمار فروش و تماشاگران نمایش‌های به صحنه رفته در تالارهای مختلف مجموعه تئاتر شهر، تماشاخانه سنگلج و تالار هنر به تفکیک اجراها مشخص شدند. به همین بهانه با «قطب‌الدین صادقی» بازیگر و کارگردان تئاتر در خصوص فروش تئاترها، وضعیت اقتصادی، حضور چهره‌های مطرح سینما در تئاتر و.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

قطب‌الدین صادقی، بازیگر و کارگردان تئاتر، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ درخصوص پیش‌بینی‌اش از وضعیت تئاتر در سال ۱۴۰۱ گفت: وضعیت بسیار بد است. تعدادی از این کارها، نمایش‌های تفننی پر زرق و برق با بعضی از چهره‌های مشهور است که مخاطبان آن‌ها هم افراد نوکیسه‌‌ای هستند که بلد نیستند چگونه پول خود را خرج کنند و فقط برای پُز دادن به تماشای این کارها می‌نشینند‌. این افراد دنبال تئاتر فرهنگی، هنری و انتقادی نیستند. همین که داستانی باشد و آن‌ها را بخنداند برایشان کافی است.

او در خصوص این‌که چرا مخاطبان بیشتر به سراغ آثار کمدی می‌روند گفت:  بهتر است بگوییم کارهای شبه کمدی. در واقع افراد به این نمایش‌ها می‌روند بلکه چهار تا شوخی و متلک بشنوند. خیلی وقت‌ها من دیده‌ام که بی‌خود و بی‌جهت حتی در صحنه‌های جدی هم می‌خندند. کاملا مشخص است که تنها هدف آن‌ها خندیدن است. مخاطبان این دست از آثار قشر مرفه و تفنن‌طلب هستند.

صادقی با اشاره به حجم بالای تولیداتی که در عرصه‌ی نمایش ساخته می‌شود اضافه کرد: هزاران نفر در ایران تحصیل‌کرده‌ی رشته تئاتر هستند. در همین لحظه‌ای که من با شما صحبت می‌کنم ۶۰۰۰ دانشجوی تئاتر فقط در تهران وجود دارند. خانواده‌ی این افراد هزینه کرده‌اند و هزار و یک امید برای فزرندانشان داشته‌اند. بلاخره باید نتیجه‌ی کار آن‌ها را ببیند. عده‌ای از این افراد با پول یا خرید سالن‌های خصوصی جلو می‌روند. جالب این است از صد و پنجاه هزار دانشجوی فارغ‌التحصیل هشتاد هزار نفر تئاتر را به کل رها کرده‌اند و فقط هفتاد هزار نفر مانده‌اند. طبق آمارها در طول سال ۹۸ از بین هفتاد هزار نفر  ۱۷ هزار و خورده‌ای روی صحنه رفته‌اند. در واقع فضا و فرجه‌ای برای بقیه جوانان که علاقه‌مند هستند که خودشان را نشان دهند و داوری بشوند وجود نداشته است.

صادقی برای برون‌رفت از وضعیت اسفناک تئاتر گفت: فشار سیاسی، اقتصادی، فقر و... چه باشد چه نباشد ما باید کارمان را بکنیم. ما موظفیم که زندگی اجتماعی را کمی فرهنگی کنیم و بی‌خود و بی‌جهت دست روی دست نگذاریم. باید از حالت غریضی خارج شویم. اگر تماشاگر نیامد ما باید باز هم تولید کنیم و از این حالتی که فقط بخوریم و بخوابیم و خودمان را تخلیه کنیم خارج شویم.

وی درباره دلسردی هنرمندان تئاتری و فاصله گرفتن از این فضا ادامه داد: مخاطبین امروز تئاتر را اکثرا افراد پولدار نوکیسه و تازه به دوران رسیده‌ تشکیل می‌دهند. متاسفانه الان این‌ها هستند که سر و شکل تئاتر را تعیین می‌کنند.

صادقی در پاسخ به این سوال که مخاطبان واقعی تئاتر را چه کسانی تشکیل می‌دهند اظهار داشت: من پژوهشی را انجام داده‌ام که نشان می‌دهد  مخاطبان واقعی تئاتر ما قشر ۱۸ تا ۶۰ ساله‌‌ی دانشجو و یا تحصیل‌کرده‌ی دانشگاهی هستند. مخاطبین تئاتر واقعی ما کسانی هستند که دغدغه‌ی فلسفی، اجتماعی، عاطفی دارند و به این دلیل به تئاتر می‌آیند که جواب خودشان را به دست بیاورند. این تئاتری که الان فروش می‌کند و افراد مرفه برای تماشای آن می‌روند تئاتر مَفر و گریزگاه است. این‌ها اصلا به مسائل اجتماعی نزدیک نمی‌شوند و به محض دیدن یک اثر اجتماعی فوری از آن دوری می‌کنند. نمایش‌ها هرچقدر بی سر و ته و بی‌محتواتر باشند بیشتر مورد پسند این دسته قرار می‌گیرد.

او در ادامه اضافه کرد: تئاتر جدی، اجتماعی، فرهنگی و... پایگاهش در بین دانشگاه‌ها، تحصیل‌کرده‌ها و طبقه‌ی متوسط فرهیخته است اما متاسفانه طبقه متوسط فرهیخته هم نابود شده است. نصف کتاب فروشی‌های مقابل دانشگاه تهران تعطیل شده‌اند و جایشان را به قصابی و کافه‌ها داده‌اند. همزمان با تعطیلی کتاب فروشی‌ها یکصد و پنجاه کافه تاسیس کرده‌اند که جوانان بنشینند قهوه بخورند و حرف‌های بی سر و ته بزنند. فکرش را بکنید یعنی قشر روشن فکر دانشگاهی در یک صد و پنجاه کافه از میدان انقلاب تا چهارراه کالج گرد هم می‌نشینند و از صبح تا شب حرف‌های پوچ و بی‌محتوا می‌زنند.

او در خصوص حضور چهره‌های مطرح سینما در تئاتر و فروش آثار گفت: این‌‌ها ریشه‌ی اقتصادی دارد. من مخالف یا موافق این قضیه نیستم فقط موقعیت را برای شما تشریح می‌کنم. تهیه‌کننده‌ها به این بازیگران پول می‌دهند و از قِبَل حضور آن‌ها پو‌ل‌های بیشتری به دست می‌آوردند‌. این کارها اصلا ارزش هنری ندارند و هیچ‌چیزی به تئاتر ما اضافه نکرده‌اند. در کل می‌توان گفت که این کار  یک ترفند تجاری است.

انتهای پیام/

 

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تئاتر سینما قطب الدین صادقی نمایش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۴۶۵۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (5 اردیبهشت)

بی تو ای سرو روان با گل و گلشن چه کنم
زلف سنبل چه کشم عارض سوسن چه کنم

آه کز طعنه بدخواه ندیدم رویت
نیست چون آینه‌ام روی ز آهن چه کنم

برو ای ناصح و بر دردکشان خرده مگیر
کارفرمای قدر می‌کند این من چه کنم

برق غیرت چو چنین می‌جهد از مکمن غیب
تو بفرما که من سوخته خرمن چه کنم

شاه ترکان چو پسندید و به چاهم انداخت
دستگیر ار نشود لطف تهمتن چه کنم

مددی گر به چراغی نکند آتش طور
چاره تیره شب وادی ایمن چه کنم

حافظا خلد برین خانه موروث من است
اندر این منزل ویرانه نشیمن چه کنم

تفسیر :

روزهای سختی را می گذرانید و به شدت ناامید و دل خسته شده اید. بدخواهان پیوسته در حال توطئه چینی علیه شما هستند و عرصه را برای تان سخت و تنگ کرده اند.

هنر آن است که در چنین روزهایی بتوانید امیدواری خود را حفظ کرده و به خداوند متکی باشید. برای پیروزی و گذشتن از سختی ها با دوستان دلسوز و آگاه مشورت کنید تا راه حل مشکلات پیدا شود.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام