به نقل از «ایمنا»

مزایای پیاده‌سازی استراتژی شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای

تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۴۷۰۹۸

شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای به مناطقی اشاره دارد که در آن‌ها، ساکنان می‌توانند در کمترین زمان ممکن، از طریق پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری تمام نیازهای خود را برطرف کنند. این شهرها دوستدار مردم و نه خودروها است و سکونت در آن‌ها مزایای زیادی در پی دارد.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مفهوم شهر ۱۵ دقیقه‌ای در تضاد کامل با استراتژی‌های طراحی شهری است که در قرن گذشته پیاده می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تا پیش از این، مراکز اداری، تجاری، فروشگاه‌ها، صنعت و سرگرمی‌ها هر یک بخش جدایی از یک شهر را در بر می‌گرفت و در نتیجه، مردم برای دسترسی به هر بخش، باید مسافت‌هایی طولانی را از طریق وسایل حمل‌ونقل، خصوصی یا عمومی، سپری می‌کردند. اما در رویکرد شهر ۱۵ دقیقه‌ای، هر منطقه تمام امکانات را در بر می‌گیرد و از این طریق، نیاز ساکنان به عبور و مرور از طریق خودروها را برای رفع نیازهای خود به حداقل می‌رساند.

پیشگامان جنبش شهر ۱۵ دقیقه‌ای، آن را با هدف ایجاد مناطق خودکفا و مردم-محور ایجاد کرده‌اند تا به مالکیت خودروها در شهرها خاتمه دهند و مزایای آن را برای شهرها و شهروندان به ارمغان بیاورند. شهر ۱۵ دقیقه‌ای رویکردی قابل اتخاذ برای تمام شهرهای جهان است و می‌تواند فرهنگ و وضعیت مناطق را به طور قابل‌توجهی تحت تأثیر قرار دهد. در چنین شهرهایی مردم با یکدیگر تعامل بیشتری برقرار می‌کنند و از نظر دسترسی به خدمات، وضعیت اقلیمی و امکانات رفاهی و سلامت در سطح برابری قرار دارند. اگرچه شهر ۱۵ دقیقه‌ای بیشتر با همین عنوان در میان مردم جهان و به ویژه مدیران شهرت دارد، با این حال بسیاری نیز این شهرها را "مناطق کامل"، " مناطق زنده"، "مناطق ۲۰ دقیقه‌ای" و "مناطق خودکفا" می‌نامند. بدیهی است که وجود چنین مناطقی، مزایای زیادی برای شهرها و شهروندان دارد که در ادامه به معرفی چند مورد پرداخته می‌شود.

رونق اقتصادی در شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای

همان‌طور که پیش از این نیز اشاره شد، در شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای دسترسی به تمام امکانات در فاصله نزدیک برای مردم امکان‌پذیر و در نتیجه مراکز تجاری از رونق کافی برخوردار است. در واقع، مردم برای انجام تمام خریدهای خود تنها به فروشگاه‌های محل زندگی خود مراجعه می‌کنند و در نتیجه، رونق این مراکز در سطح قابل قبولی قرار دارد. علاوه بر این، از آن‌جا که ساکنان این مناطق به وسیله پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری به تردد می‌پردازند، امکان بازدید بیشتر از فروشگاه‌ها فراهم می‌آید و افراد به انجام خرید بیشتر سوق داده می‌شوند.

شهرهای فراگیر با ایجاد حس برابری بیشتر میان ساکنان

برابری و فراگیری اساس شهرهای موفق ۱۵ دقیقه‌ای را تشکیل می‌دهد زیرا در این رویکرد، تمام خیابان‌ها و مناطق از طراحی‌های ویژه‌ای برای افزایش نشاط شهروندی و دسترسی به امکانات برخوردار می‌شود. در واقع، مدیران برای پیاده‌سازی رویکرد شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای در مناطق خود، خیابان‌هایی را که تا پیش از این خیلی مورد استفاده قرار نمی‌گرفت، از نو طراحی می‌کنند، مراکز اداری، تفریحی، تجاری و سرگرمی زیادی در آن‌ها جا می‌دهند و همین امر به ایجاد حس برابری و نشاط میان مردم منجر می‌شود.

افزایش سلامت و رفاه میان شهروندان

مردم در مناطق خودکفا، از طریق تردد سبز به عبور و مرور می‌پردازند و در نتیجه فعالیت جسمی در آن‌ها افزایش می‌یابد که این امر می‌تواند در بهبود وضعیت سلامت آن‌ها نقش مهمی ایفا کند. از سوی دیگر، تردد سبز انتشار گازهای آلاینده را در شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای به حداقل می‌رساند که در نتیجه آن، وضعیت سلامت انسان نیز بهبود قابل‌توجهی را تجربه می‌کند. مهم‌تر این‌که طراحی شهرهای خودکفا به گونه‌ای است که اغلب مردم به وفور به درختان و فضاهای سبز دسترسی دارند که همین ویژگی نیز در بهبود سلامت جسمی و روانی آن‌ها اثربخش است.

شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای موفق جهان

آنه ایلداگو، شهردار پاریس پایتخت فرانسه، یکی از پیشگامان جنبش شهر ۱۵ دقیقه‌ای به شمار می‌رود که از همان ابتدای مدیریت خود ادعا کرد مناطقی در سراسر شهر به وجود می‌آورد که در آن‌ها امکان دسترسی به تمام خدمات برای شهروندان تنها از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری امکان‌پذیر می‌شود. ایلداگو هدف خود از ایجاد چنین مناطقی را کاهش انتشار گازهای آلاینده و صرفه‌جویی در زمان شهروندان برای تأمین نیازهای روزمره خود معرفی کرد و پیاده‌سازی این پروژه را رویکردی برای بهبود کیفیت زندگی شهروندان دانست.

ایلداگو برای تحقق هدف خود به ایجاد مسیرهای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در مناطق مختلف پرداخت و تقریباً ۷۰ درصد از فضای خیابان‌های سراسر شهر را به تردد سبز اختصاص داده است. افزایش مکان‌های عمومی، فضاهای سبز، مراکز کاری، فروشگاه‌ها و مراکز رفاه و سلامت از دیگر اولویت‌های شهردار پاریس برای ایجاد مناطق خودکفا به حساب می‌آید.

بارسلونا از مناطق جزیره‌ای خودکفا، هر یک به مساحت ۴۰۰ متر مربع، برخوردار است که ساکنان هر یک از آن‌ها، در داخل مناطق به تمام امکانات دسترسی دارند و در نتیجه تنها از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری به رفع نیازهای اولیه خود می‌پردازند.

مدیران هیوستون در تگزاس آمریکا، محله‌های زیادی با قابلیت پیاده‌روی ایجاد کرده‌اند، ضمن این‌که قوانین توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل را به طور کامل تغییر داده‌اند تا از این طریق، امکان تردد سبز را برای ساکنان سراسر شهر فراهم آورند و انتشار کربن و تبعات منفی آن را به حداقل برسانند.

برنامه‌ریزان ملبورن در استرالیا، در سال ۲۰۱۷ از اتخاذ رویکرد "مناطق ۲۰ دقیقه‌ای" تا سال ۲۰۵۰ خبر داده و مدعی شده‌اند مناطقی پرشور، زنده، فراگیر، سالم و برابر برای تمام شهروندان ایجاد خواهند کرد تا همگان بتوانند از طریق تنها ۲۰ دقیقه پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری، نیازهای خود را برطرف کنند.

کد خبر 584584

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شهرهای جهان کشورهای جهان کلانشهرهای جهان شهر 15 دقیقه ای خودکفایی شهرک خودکفا انتشار کربن کاهش انتشار کربن پیاده روی دوچرخه سواری رونق اقتصادی پیاده راه مسیر دوچرخه سواری شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق شهرهای ۱۵ دقیقه ای شهر ۱۵ دقیقه ای مناطق خودکفا دوچرخه سواری فروشگاه ها مناطق خود پیاده روی تردد سبز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۴۷۰۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مزایای مهندسی معکوس در جنگ چیست؟

کاربرد‌های مهندسی معکوس در زمینه جنگ متنوع است و شامل بررسی و تجزیه و تحلیل جامع فناوری مورد استفاده توسط دشمنان است. هنگامی که نحوه عملکرد این فناوری درک شود، نیرو‌های مقاومت و نیرو‌های ویژه می‌توانند از این دانش برای توسعه استراتژی‌های موثر برای دفاع و حمله استفاده کنند.

براساس گزارش المیادین، از طریق تحلیل عمیق فناوری دشمن، نیرو‌های مسلح می‌توانند از درک جامعی از سیستم‌ها و دستگاه‌های مورد استفاده دشمنان بهره‌مند شوند. این درک عمیق باعث می‌شود تا نقاط قوت و ضعف فناوری دشمن شناسایی شود و استراتژی‌های تهاجمی و تدافعی موثر توسعه یابد.

به عنوان مثال، تجزیه و تحلیل فناوری مورد استفاده در موشک‌ها می‌تواند به درک نحوه کنترل، هدایت و پرتاب آنها کمک کند، که می‌تواند به توسعه سیستم‌های دفاعی برای مقابله موثر با این موشک‌ها کمک کند. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل فناوری پهپادها می‌تواند راه‌های بالقوه برای ایجاد اختلال یا مقابله با آنها را با ابزار‌های مؤثر نشان دهد.

توسعه فناوری خود

توسعه فناوری ویژه بخش مهمی از استراتژی مقاومت در شرایط جنگ و درگیری‌های مسلحانه است. با استفاده از مهندسی معکوس برای تجزیه و تحلیل فناوری مورد استفاده توسط دشمنان، مقاومت می‌تواند دانش و تخصص مورد نیاز برای توسعه فناوری‌های جدید و پیشرفته‌ای را که توانایی‌های نظامی خود را افزایش می‌دهد، استخراج کند.

تجزیه و تحلیل فناوری دشمن می‌تواند نقاط قوت و ضعف سیستم‌های تسلیحاتی و فناوری‌های مورد استفاده توسط دشمنان را آشکار کند. بر اساس این دانش، مقاومت می‌تواند فناوری‌های نوآورانه‌ای را توسعه دهد که اثربخشی آن را در عرصه نظامی افزایش داده و به آن کمک می‌کند تا با موفقیت به اهداف خود دست یابد.

به عنوان مثال تجزیه و تحلیل فناوری مورد استفاده در موشک‌ها می‌تواند به توسعه سیستم‌های دفاعی پیشرفته‌ای کمک کند که مناطق هدف را در برابر این موشک‌ها محافظت می‌کند. با استفاده از دانش به دست آمده، مقاومت می‌تواند سیستم‌های دفاعی موثری را توسعه دهد که اثرات مضر حملات موشکی را کاهش دهد.

از این طریق، توسعه فناوری ویژه نقش اساسی در تقویت توانمندی‌های مقاومت و افزایش آمادگی آن برای مقابله موثر با چالش‌های امنیتی و نظامی ایفا می‌کند.

کاربرد‌های مهندسی معکوس در جنگ

۱. تجزیه و تحلیل فناوری نظامی: مهندسی معکوس می‌تواند برای تجزیه و تحلیل فناوری نظامی مورد استفاده دشمنان مانند موشک ها، پهپاد‌ها و سلاح‌های الکترونیکی استفاده شود. با درک نحوه عملکرد این فناوری، ارتش‌ها می‌توانند استراتژی‌هایی برای مقابله با آن یا سوء استفاده از آسیب پذیری‌های آن ایجاد کنند.

۲. استخراج اطلاعات: از مهندسی معکوس می‌توان برای استخراج اطلاعات از سیستم‌های نظامی دشمن استفاده کرد، مانند استخراج داده‌ها از سیستم‌های ارتباطی یا تجزیه و تحلیل نرم افزار‌های مورد استفاده در سیستم‌های امنیتی.

۳. توسعه روش‌های تهاجمی و تدافعی: ارتش‌ها با درک نحوه عملکرد فناوری مورد استفاده توسط دشمنان، می‌توانند استراتژی‌های تهاجمی یا دفاعی موثری را توسعه دهند. به عنوان مثال، مهندسی معکوس می‌تواند برای تجزیه و تحلیل سیستم دفاع هوایی دشمن و توسعه راه‌هایی برای دور زدن آن استفاده شود.

اهمیت سرنگونی هواپیما‌های بدون سرنشین

اهمیت سرنگونی پهپاد‌ها از طریق استفاده از مهندسی معکوس در افزایش توانایی مقاومت برای رویارویی مؤثر با چالش‌های امنیتی و نظامی مشهود است. در حالی که ساقط کردن پهپادها بخش مهمی از راهبرد دفاعی مقاومت است، پهپادها ابزار رایج و مؤثری هستند که توسط دشمنان برای حمله و تهدید امنیت ملی مورد استفاده قرار می‌گیرند. 

با حذف خطر پهپادها، محور مقاومت می‌تواند تهدیدات امنیتی و حفاظت از غیرنظامیان و زیرساخت‌ها از آسیب‌های ناشی از حملات را کاهش و توانایی بازدارندگی و جلوگیری از انجام حملات جدید توسط دشمنان را افزایش دهد و اعتماد به توان نظامی خود و بهبود ثبات عمومی در منطقه را تقویت کند.

با استفاده از مهندسی معکوس، مقاومت می‌تواند از دانش به دست آمده برای توسعه راهبردهای تاکتیکی و فن‌آوری بهره‌مند شود که توانایی آن را برای مقابله موفق با تهدیدات نظامی افزایش می‌دهد و این به دستیابی به امنیت و ثبات در منطقه کمک می‌کند.

مهندسی معکوس ایرانی: مدل RQ-۱۷۰ آمریکا

در ۴ دسامبر ۲۰۱۱، ایران اعلام کرد که کنترل یک پهپاد جاسوسی آمریکایی به نام RQ-۱۷۰ را در حالی که در حال انجام ماموریت شناسایی برای سازمان سیا بود و وارد حریم هوایی شرق ایران شده بود بدست گرفت. یگان‌های جنگ الکترونیک و پدافند هوایی ایران توانستند پهپاد آمریکایی را تحت نظر داشته و با استفاده از سامانه‌های الکترونیکی، آن را ساقط کنند.

قسمت جالب اینجاست که دو سال پس از سرنگونی هواپیما، رسانه‌های ایرانی تصاویری از هواپیمای RQ-۱۷۰ ساخت ایران را که ساخت مهندسان ایرانی است و از نظر طراحی شبیه پهپاد آمریکایی بود، به نمایش گذاشتند. سردار سرتیپ امیرعلی حاجی زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران ایران تایید کرد که هواپیمای ایرانی RQ-۱۷۰ اخیرا در اولین آزمایش پروازی خود موفق شده است.

پهپاد‌های ایرانی و نداشتن جی پی اس

پارازیت سیگنال جی پی اس یک استراتژی رایج است که برای اختلال در توانایی مسیریاب‌ها و سیستم‌های مبتنی بر جی پی اس برای تعیین دقیق مکان استفاده می‌شود. جمر‌ها (سیستم مسدود‌کننده سیگنال با فرکانس‌های مختلف) سیگنال‌های رادیویی قوی را روی همان فرکانس‌هایی ارسال می‌کنند که جی پی اس روی آن کار می‌کند و سیگنال‌های اصلی و دریافت صحیح سیگنال‌های جی پی اس را مختل می‌کنند.

در این زمینه، مهندسی معکوس می‌تواند به تجزیه و تحلیل نحوه تعامل مسیر‌ها با سیستم‌های جی پی اس و نحوه استفاده از این دانش برای توسعه سیستم‌های پارازیت یا پنهان‌سازی کمک کند.

در زیباترین کاربرد آنچه ذکر کردیم، رسانه‌های صهیونیستی گزارش دادند که تشکیلات امنیتی و نظامی این رژیم از روز پنجشنبه گذشته برای فعال کردن سیستم پارازیت جی پی اس در سراسر اراضی اشغالی از جمله گوش دان، منطقه مرکزی آغاز شد.

در همین راستا ایرانی‌ها این اقدام رژیم صهیونیستی را به سخره گرفتند. خبرگزاری‌های ایران به نقل از یک منبع آگاه در نیروی هوافضای سپاه پاسداران در واکنش به گزارش‌ها مبنی بر پارازیت سامانه جی‌پی‌اس در «اسرائیل» گفت: ایران از قبل برای حل این مشکل فکر کرده است؛ موشک‌هایی که در ۱۲ سال گذشته ساخته شده اند، از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) یا هیچ سیستم موقعیت یاب بین المللی استفاده نکرده است.

باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل بین‌الملل