گرما با کودکان بیرحمتر است
تاریخ انتشار: ۹ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۷۳۲۹۵
هیچ کس فکر نمیکند برای خودش اتفاق بیفتد. همیشه آنقدر حادثه را از خودمان دور میبینیم که به خیالمان نمیرسد در کمتر از چند ساعت ممکن است جان عزیزی براحتی از دست برود؛ جان عزیز کودکی دلبند.
به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: «خبر فوت سایدای ۴ ساله که به تازگی اتفاق افتاد همه را اندوهگین کرد. سایدا کودک رامهرمزی که در ماشین خواب بود، جان خود را (بنابر گواهی پزشکی قانونی) بهعلت گرمازدگی، استرس و کمبود اکسیژن از دست داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مرگ دلخراش سایدا یادآور مرگ بنیتای ۸ ماهه بود که داخل خودروی پدرش همراه با خودرو ربوده شده بود؛ آخر تیرماه ۱۳۹۶، یکی از روزهای گرم تابستان، کودک بهدلیل محبوس ماندن در خودروی رها شده از سوی سارقان، بهدلیل شدت گرما جان خود را از دست داده بود. ابعاد این فاجعه افکار عمومی را بشدت جریحهدار کرد. حتی مجازات سارقان هم نتوانست جای خالی دختر کوچک را پر کند و بنیتا با آن لبخند شیرین همیشه در ذهنها حک شد تا آنجا که مرگ سایدا بلافاصله آن خاطره تلخ را برای همه تداعی کرد.
شاید خیلیها تصور کنند این دو حادثه تنها حوادثی از این دست است اما با جست و جو در اخبار پی میبریم اینطور نیست و این حوادث چندان هم کمسابقه نیستند.
مرداد ماه ۱۳۹۵ یعنی حدود یک سال قبل از مرگ بنیتا، یک دختربچه ۲ ساله در خودروی پدرش به علت خفگی جان باخت. این اتفاق در شهرستان سیریک، از جمله شهرهای هرمزگان رخ داد. دختر کوچک بهدلیل قطع شدن برق خانه، همراه دو برادرش به کولر ماشین پدر پناه برده بود.
برادران ۶ و ۷ ساله او بعد از مدتی کولر را خاموش کردند و از ماشین خارج شدند و یادشان رفت خواهر کوچکشان را همراه خود ببرند. باقی ماجرای غمانگیز هم که دیگر معلوم است؛ مرگ در اثر گرما و نبود اکسیژن. خرداد ماه ۱۳۹۹ هم دو کودک ۳ و ۴ ساله هرسینی بهدلیل محبوس شدن داخل خودرو و خفگی بر اثر گرما جان خود را از دست دادند.
دلنیای ۳ ساله و حسین ۴ ساله که دخترخاله و پسرخاله بودند، پس از غفلت والدین خود سوار خودروی یکی از اعضای خانواده شده و آنجا مشغول بازی بودند اما وقتی خواستند از ماشین خارج شوند نتوانستند در را باز کنند و بر اثر شدت گرما جان دادند. متأسفانه خانوادهها دو ساعت بعد از غیبت کودکان مطلع شدند که دیگر کار از کار گذشته بود.
مرداد ماه ۱۴۰۰ هم دو کودک در سیستان و بلوچستان به نامهای بنیامین و امجد که اهل روستای کشاری از توابع شهرستان راسک بودند در داخل خودرو جان خود را از دست دادند. تراژدی مرگ این دو کودک مثل دیگر اتفاقات مشابه رقم خورد. آنها مشغول بازی در ماشین بودند که درهای خودرو قفل شد و شیشهها هم بالا بود و بچهها که از صبح تا ظهر در داخل خودرو بودند، بهدلیل گرما و خفگی جان خود را از دست دادند.
همانطور که ملاحظه میکنید تمام این اتفاقات تلخ در فصول گرم روی دادهاند و البته این دلیل نمیشود که کودکان را در فصول سرد بیمحابا در ماشین رها کرد چرا که طبق گفته کارشناسان محبوس ماندن کودکان در خودرو همواره خطرناک است و جان آنها را تهدید میکند.
قصدمان این نبود که با روایت این اتفاقات تلخ، شما را اندوهگین کنیم اما گاهی لازم است بیشتر نگران شویم و اینگونه اتفاقات را از خود دور نبینیم تا بتوانیم پیش از وقوع جلوی آنها را بگیریم.
تنها گذاشتن کودکان در اتومبیل کاری است که حتی برای چند دقیقه هم ممکن است اتفاقات تلخی را رقم بزند حالا فرض کنید والدین چند ساعت از حال کودک خود بیخبر باشند. اینکه تصور کنیم کودک هروقت لازم شد میتواند فریاد بکشد و ما را صدا کند، تصوری نادرست است چراکه گاهی چنین فرصتی پیدا نمیشود و قبل از آنکه به خودمان بیاییم فاجعه رخ داده است.
«کودکان تا سنین ۶ سالگی معمولاً شناخت کافی از پیرامون خود ندارند مثلاً اینکه فلان محیط پرخطر است و نباید آنجا بازی کنند.» مرجان محمدی، کارشناس حقوق کودکان این را میگوید و ادامه میدهد: «کودکان در این سنین معمولاً پدر و مادر و یا مربی مهدکودک را بهعنوان محافظ و مدافع خود میدانند و حضور آنها مثل دیوار دفاعی است که خیال کودکان را از بابت خطرهای احتمالی راحت میکند. خیلی مهم است که اعتماد به این دیوار دفاعی شکسته نشود و والدینی که در همه حال مراقبتهای لازم را از کودکان خود به عمل میآورند حس اعتماد به آنها دهند.
کودکان بهدلیل احساس اعتماد به حفاظت والدین است که خیلی راحت در محیط، بازی میکنند و میشود گفت ترس برای آنها در این سنین معنای خاصی ندارد. خصوصاً وقتی پدر و مادر در نزدیکیشان باشند. این بیترسی آنها را مشغول بازی میکند درحالی که ممکن است والدین چندان متوجه کودکان نباشند. کودک وقتی داخل مــــاشـــین میرود و مشغول بازی میشود در واقع درک درستی از خطری که او را تهدید میکند ندارد و پیش خودش هم خیال میکند پدر و مادرش نزدیک او هستند. همین مسأله هم سبب میشود خطر خفگی در ماشین او را تهدید کند. در موارد بسیاری والــــدین مشغول کاری شدهاند و فراموش کردهاند کودکانشان در اتومبیل تنها ماندهاند. حتی حضور دو یا سه کودک با هم در اتومبیل کمک خاصی نمیکند و نباید تصور کرد حالا که بچهها با هم هستند خطری متوجهشان نیست.
کودکان بهدلیل حساسیت بیشتر دستگاه تنفسی خیلی زودتر و سادهتر از بزرگسالان دچار خفگی و گرمازدگی میشوند. بهتر است بدانید که بدن کودک تا ۵ برابر سریعتر از بزرگسالان گرم میشود و به همین دلیل آنها بیشتر در معرض گرمازدگی قرار دارند. بالا بودن شیشهها و قفل شدن در خودرو بلافاصله داخل فضای اتومبیل را با کمبود اکسیژن مواجه میکند و دمای هوا در این حالت بسیار بالاتر از دمای بیرون میرود. یعنی حتی اگر دمای بیرون زیر ۳۰ درجه باشد، دمــای داخل اتومبیل در صورت بسته بودن درها و پنجرهها براحتی به ۵۰ درجه میرسد. کودک در این حالت حتی اگر به لحاظ جسمی هم آسیب نبیند دچار ترس و اضطراب میشود چون خود را بیدفاع میبیند و همین ترس ممــــکن است تا ســـالها با او باقی بماند. البته ذکر این نکته هم ضروری است که حتی اگر پنجرهها هم اندکی باز گذاشته شوند، بازهم دمای داخل خودرو میتواند در عرض چند دقیقه به بالای ۴۰ درجه برسد.
توصیه من به والدین این است که به هیچ عنوان کودک خود را در اتومبیل تنها نگذارند، حتی برای چند دقیقه. به این نکته هم توجه داشته باشند که اصولاً کودکان خصوصاً پسربچهها علاقه زیادی به بازی در اتومبیل دارند و زمانی که متوجه غیبت آنها میشویم باید احتمال دهیم که ممکن است داخل اتومبیل گرفتار شده باشند. موردی را سراغ دارم که کودک با استفاده از غفلت والدین سوئیچ اتومبیل را برمیداشت و داخل آن میرفت تا به خیال خودش رانندگی کند. خوشبختانه با اطلاع والدین به خیر گذشت اما اینگونه اتفاقات همواره کودکان را تهدید میکند.»
مرگ کودکان داخل خودرو البته فقط مختص ایران نیست و گرمای هوا در سایر کشورها هم از کودکان قربانی میگیرد. از ابتدای سال ۲۰۲۲ تا کنون ۵ کودک در ایالات متحده بهدلیل محبوس شدن در داخل اتومبیل جان خود را از دست دادهاند و گرما علت مرگ آنها دانسته شده است. به گزارش یورونیوز، سالانه به طور متوسط ۳۸ کودک در ایالات متحده امریکا در اتومبیلهای داغ جان خود را از دست میدهند.
دکتر محمد یعقوبی، متخصص کودکان نیز درباره گرمازدگی در کودکان صحبتهای قابل توجهی دارد. او میگوید: «گرمازدگی در کودکان خیلی سریعتر از بزرگسالان اتفاق میافتد و زمانی که شما احساس گرما میکنید باید بدانید که کودکتان به مراتب گرمای بیشتری را تجربه میکند. زمانی که دمای محیـــط بالا میرود و تهویه هوا صــــورت نمیگیرد، سیســــتم تنظیم درجه حرارت بدن در هیپوتالاموس از کار میافتد و جریان خون به سمت پوست افزایش پیدا میکند و دلیل سرخ شدن پوست هم همین است. عروق سطحی هم گشاد میشوند و تعریق صورت میگیرد که مکانیسم دفاعی بدن برای مقابله با گرماست اما اگر دمای هوا خیلی بالا برود، بدن قادر به خنک کردن پوست از طریق تعریق نخواهد بود. در این حالت حجم خون کم میشود و درجه حرارت بدن افزایش پیدا میکند. هرچه وزن افراد کمتر و حجم مایع موجود در خونشان کمتر باشد، بیشتر در معرض گرمازدگی قرار میگیرند و به همین علت شیرخواران بیشتر از کودکان و کودکان بیشتر از بزرگسالان در معرض خطر گرمازدگی هستند و باید از این جهت بیشتر از آنها مراقبت به عمل آورد.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: گرمای هوا جان خود را از دست مشغول بازی داخل خودرو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۷۳۲۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازی؛ نیازی بنیادین در دوران کودکی
بر اساس روشهای نوین آموزشی و فرزندپروری، بازی یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی کودکان به شمار میرود، اما با انتخاب فضای مجازی به عنوان سرگرمی، کودکان امروزی به کودکان الکترونیکی تبدیل شدهاند، لذا میطلبد که والدین و مسئولان ذیربط این نیاز بنیادین کودکان را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، نیاز به بازی، فعالیت، واکاوی محیط و تعامل با دیگران یکی از نیازهای اساسی کودکان است که از طریق سرگرمیهای سالم از قبیل بازی کردن با همسالان و بازیهای نمادین مانند اسب سواری با چوب تأمین میشود و به رشد خلاقیت، رشد ذهنی و رشد شناختی کودک کمک میکند و توانایی عقلی و هوشی او را افزایش میدهد.
با گذر از دوران کودکی اول و ورود به محیطهای بزرگتری همچون مهدکودک و پیش دبستانی، کودک به بازیهای دونفره و گروهی و تعامل با همسالان میپردازد و فعالیت بدنی، ازجمله دویدن و جستوخیز او افزایش مییابد که درنتیجه رشد اندامهای حرکتی کودک سریعتر اتفاق میافتد.
همچنین تعامل اجتماعی و بازی کردن کودک با همسالان، همکاری، مشارکت و حتی رقابت در قالب این فعالیتها و سرگرمیها به کودک آموزش داده میشود؛ این آموزشها باید در سنین قبل از دبستان از طریق بازیها و سرگرمیهای غیررسمی به کودکان ارائه شود تا علاوه بر رشد مهارتهای چندگانه ذهنی و حرکتی آنها، به هنگام ورود به مدرسه نیز آمادگی و عملکرد بهتری داشته باشند.
افزایش ابتکار و خلاقیت کودک با بازیقدرت الله زارعان، روانشناس و مدرس دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه یکی از نیازهای رشدی کودکان نیاز به تفریح و سرگرمی است، اظهار میکند: منظور از سرگرمی، میل و رغبت درونی کودک است که منجر به حالت خوشایند و احساس خوب و رضایت درونی برای او میشود که به دنبال آن حس نشاط و ارضای احساس نیاز به خلاقیت و کنجکاوی در کودک بروز پیدا میکند.
وی با اشاره به تأثیر انتخاب سرگرمی مناسب در رشد و تربیت کودکان میافزاید: یکی از نیازهای هر انسانی بهویژه کودکان نیاز به کشف محیط پیرامون است که از طریق کنجکاوی تأمین میشود؛ سرگرمی باید منجر به رشد کنجکاوی، خلاقیت و تواناییهای ذهنی و فکری کودک شود. اجازه دهیم کودکان تحت نظارت والدین بهطور آزادانه با اشیا و وسایل بازی به کنجکاوی بپردازند تا علاوه بر رشد خلاقیت کودک، درک او از محیط پیرامون بیشتر شود.
این استاد دانشگاه عنوان میکند: خلاقیت و ابتکار صرف نظر از اینکه نیازهای زندگی بشر را برطرف میکند، گرایشی فطری است که در نهاد هر انسانی قرار داده شده است و از بدو تولد در انسان وجود دارد، برای همین کودک میتواند خلاقیت و ابتکار عمل خود را از طریق بازی افزایش دهد و نیاز است والدین شرایط و وسایل مناسب را برای بازی کودک تهیه کنند.
وی ادامه میدهد: یکی از مراحل رشد روانی و ذهنی کودکان از دیدگاه روانشناسان، مرحله ابتکار است که در دوره سه الی پنج سالگی جریان دارد که در این دوره تواناییهای حرکتی و ذهنی کودکان بیشتر میشود، این آغازی است برای اینکه کودک مسئولیت پذیر شود و رشد اجتماعی، حرکتی و ذهنی او شکل گیرد؛ والدینی که نتوانند احساس ابتکار در کودک را بپذیرند، احساس گناه و شکست را در دل کودک جای میدهند.
زارعان با اشاره به اینکه هدف از سرگرمی برای کودکان تنها صرف تفریح و لذت بردن نیست، بلکه در شکلگیری هویت و احساس عزت نفس کودکان نقش بهسزایی دارد، اشاره میکند: یکی از وظایف والدین برای رشد و تربیت کودک، فراهم کردن وسایل و تجهیزات مناسب برای بازی است، اگرچه امروزه والدین برای سرگرم کردن کودکان، آنها را به تلفن همراه و فضای رسانه مشغول میکنند.
کودک فعال یا کودک الکترونیکی؟وی خاطرنشان میکند: چنین رفتار اشتباه والدین سبب میشود کودک بهطور مؤثر با محیط پیرامون ارتباط نگیرد و تجربههای جدیدی به دست نیاورد؛ درنهایت کودکان امروزی به کودکان الکترونیکی تبدیل شدهاند که تنها با فضای مجازی ارتباط دارند و حتی در مهمانیها نیز کودکان به جای جنبوجوش و بازی با همسالان، کنار یکدیگر به بازیهای موبایلی میپردازند.
این مشاور و روانشناس میافزاید: کودکان بسیار تقلیدپذیر هستند و آنچه در فضای مجازی مشاهده میکنند را قصد دارند بهصورت بیرونی و در دنیای حقیقی تجربه کنند، این تاثیرپذیری کودکان از این فضای به نسبت ناسالم بسیار زیاد است و میتواند آسیبهای متعددی را به همراه داشته باشد؛ لذا توصیه میشود بازیها و فعالیتهای جسمانی و خلاقانه که ابتکار و کنجکاوی کودک را برمیانگیزد و متناسب با سن کودک است، مورد استفاده قرار گیرد.
وی عنوان میکند: بعضی بازیها حتی میتواند منجر به خشونت و فوبیا شود، همانطور که بعضی ترسهای کودکان ممکن است ناشی از سرگرمیهای بیش از حد و نامناسب آنها در قالب بازی و فیلم باشد؛ این امر عوارض جسمی و حرکتی اعم از کاهش جنبوجوش، کم تحرکی و چاقی، ضعف بینایی، اضطراب و افسردگی، پرخاشگری و کاهش نشاط و شادی را نیز برای کودکان به دنبال خواهد داشت.
زارعان ادامه میدهد: با توجه به زندگی در عصر دیجیتال و توسعه فناوری و انفجار اطلاعات و مواجهه کودکان با محتواهای نامحدود فضای مجازی که در بسیاری از موارد متناسب با رشد سنی و عقلی کودک نیست و ممکن است باعث کنجکاویهای جنسی و بلوغ زودرس در کودکان شود، والدین باید با نظارت و آگاهی کافی، استفاده صحیح و متناسب با سن کودک از فضای مجازی در زمانهای معین و با چهارچوب مشخص شده را مدنظر قرار داده و برای آن برنامهریزی کنند.
وی اظهار میکند: منکر مزایا و فرصتهای فضای مجازی برای رشد و توسعه نیستیم، اما اگر استفاده از این فضا لجام گسیخته بوده و تحت کنترل و نظارت نباشد، تربیت و رشد کودکان مورد آسیبهای جبرانناپذیری قرار میگیرد؛ کودکان نیاز به جنبوجوش، تعامل با همسالان، رقابت، مذاکره و مباحثه دارند که از راه ورزش و فعالیتهای حرکتی صورت میپذیرد.
مدرس آموزش خانواده با بیان اینکه نباید کودکان را در دنیای بیکران اطلاعات رها کنیم، میگوید: بازی با شن و ماسههای تمیز، بازی با حباب، خانه بازی، بازیهای حرکتی و پرجنبوجوش نمونههایی از بازیهای مناسب برای کودکان است که میتواند علاوه بر برانگیختن حس کنجکاوی کودک، سبب پرورش حس نیاز به دانش و حس پرسشگری و کنجکاوی در کودک شود.
رشد همه جانبه کودک با تجربه انواع بازیها مهدی اشهاریان، روانشناس و مدرس دانشگاه فرهنگیان در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار میکند: به هرگونه فعالیتی که با میل و اختیار بهصورت ذهنی یا جسمی، فردی یا گروهی با هدف سرگرمی، تفریح و لذت بردن انجام شود، بازی میگویند؛ کودکان در کنار نیاز به امنیت، پذیرش بدون قید و شرط مثبت، محبت و تأیید، حق انتخاب و آزادی و داشتن محدودیتهای واقعبینانه، نیاز به تفریح و بازی نیز دارند.
وی با بیان اینکه بازی کردن نیازی اساسی در کودکان است که در ابعاد مختلف زندگی آنها اثرگذار خواهد بود، میافزاید: در گذشته اغلب اولیا و مربیان به بازی کودکان توجه زیادی نمیکردند و بازی را نوعی اتلاف وقت به حساب میآوردند، اما امروزه با پیشرفتهای علمی در زمینههای فرزندپروری و روشهای نوین آموزشی گفته میشود که بازی یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی کودکان به شمار میرود.
این روانشناس با اشاره به اینکه دوران کودکی در ترسیم شخصیت انسان تأثیر فراوانی دارد، عنوان میکند: از لحاظ جسمی و شناختی بازی کردن سبب تقویت عضلات بدن، افزایش تواناییهای جسمانی و حسی-حرکتی، یادگیری ارزشهای اجتماعی مانند همکاری، برقراری ارتباط با دیگران و رعایت قوانین و مقررات در کودکان میشود.
وی ادامه میدهد: از لحاظ روانی و عاطفی بازی کردن سبب احساس لذت، شادابی و تخلیه هیجانات کودک میشود که به سلامت روان او کمک شایانی میکند؛ همچنین از نظر آموزشی و تربیتی بازی باعث رشد تواناییهای ذهنی، کسب تجربههای جدید و آموزش آسانتر به این صورت که مطالب آموختنی بدون فشار و اجبار و با میل و رغبت در قالب بازی به کودکان آموزش داده میشود و آمادگیهای لازم را برای ورود کودک به مدرسه فراهم میکند.
اشهاریان با اشاره اینکه یک واقعیت انکارناپذیر در زندگی امروزی، در دسترس بودن و فراگیر شدن استفاده از تکنولوژی روز و وسایل هوشمند برای تفریح، سرگرمی و ارتباطات است، خاطرنشان میکند: کودکان برای رشد همه جانبه باید انواع بازیها را تجربه کنند تا مهارتهای حسی، حرکتی، اجتماعی و رشد ذهنی، روانی و عاطفی در آنها تقویت شود.
وی با توجه به اینکه اگر کودکان وقت زیادی را به بازی با رسانهها و فضای مجازی اختصاص دهند، آسیبهایی زندگی آنها را تهدید خواهد کرد، تصریح میکند: بیتحرکی و کاهش مهارتهای حسی و حرکتی، ارتباطی و اجتماعی، وابستگی و اعتیاد به تلفن همراه و فضای مجازی، قرار گرفتن در معرض محتواهای ناسالم و مخرب و کاهش رشد شناختی، دقت و تمرکز در کودکان از مهمترین پیامدهای استفاده بیش از حد از فضای مجازی است.
تقویت حواس چندگانه کودک از طریق بازیاین مدرس دانشگاه فرهنگیان ادامه میدهد: بعضی از تمرینها و بازیها وجود دارد که فرایندهای بنیادین روانشناختی کودک را هدف قرار میدهد و آنها را برای خواندن، نوشتن و یادگیری آماده میکند؛ اگر به خوبی این مهارتها را قبل از مدرسه به کودکان آموزش دهیم، دیگر در دوران مدرسه چیزی به عنوان اختلال یادگیری نخواهیم داشت.
وی با اشاره به سرگرمیهای مناسب برای کودکان میگوید: بازی با توپ و راکت، نخ کردن مهرهها، خمیر بازی، قیچی کردن خمیر و بریدن کاغذ، گره زدن نخ، باز و بسته کردن پیچ و مهره، جدا کردن حبوبات مخلوط شده از یکدیگر، انداختن توپ در سبد و بازی بولینگ از سری بازیهایی است که باعث تقویت عضلات ظریف بدن کودک مثل عضلات انگشتان دست میشود.
اشهاریان اضافه میکند: تکمیل نقطهچینها طبق الگویی خاص، تکمیل مازها، حل کردن پازل، دومینو، دارت، تیلهبازی، پرتاب توپ و گرفتن آن، مینی بسکتبال، تیراندازی با تفنگ پلاستیکی، بولینگ، رنگآمیزی و کپی کردن شکلهای ساده همچون دایره و مثلث نیز از بازیهایی است که سبب تقویت هماهنگی چشمها و دستها در کودکان میشود.
وی میافزاید: بازیهایی که مهارتهای حرکتی و عضلات ظریف کودک را تقویت کرده و سبب هماهنگی چشمها و دستهای او میشود، آمادگی لازم را برای نوشتن در دوران مدرسه برای کودکان فراهم میکند، پس اگر کودک قبل از ورود به مدرسه مشغول به انجام دادن چنین بازیهایی باشد، در دوران مدرسه عملکرد بهتری خواهد داشت.
این روانشناس با بیان اینکه بازیهایی برای تقویت حافظه بینایی کودک وجود دارد، عنوان میکند: تمرین توالی حافظه بینایی از سری بازیهایی برای تقویت حافظه بینایی کودکان است، یعنی تعدادی کارت با شکل حیوانات و اشیا به کودک نشان میدهیم و پس از گذشت چند ثانیه نگاه کردن کودک به کارتها، آنها را جمع کرده و از کودک میخواهیم به ترتیب شکلهایی که مشاهده کرده است را نام ببرد.
وی ادامه میدهد: بازی با چوب کبریت از دیگر بازیها برای تقویت حافظه بینایی کودکان است، بدینصورت که شکلهایی با استفاده از چوب کبریت درست میکنیم و در معرض دید کودک قرار میدهیم و سپس با به هم ریختن شکلها و جمع کردن آنها از کودک میخواهیم که همان شکلها را با چوب کبریت بسازد. با استفاده از این قبیل بازیها کودک در دوران مدرسه حروف الفبا را آسانتر یاد گرفته و شکل نوشتاری آن را بهتر بهخاطر میسپارد.
تأثیر بازی بر تقویت حافظه شنیداری کودکاناشهاریان خاطرنشان میکند: برای تقویت درک مطلب کودکان که اساس یادگیری است میتوان از کتابهای داستان جذاب و متناسب با سن کودک استفاده کرد، بدین نحو که داستان یا بخشی از آن برای کودک خوانده میشود، سپس در رابطه با روایت داستان و نتیجهگیریهای آن از کودک سوالاتی میپرسیم؛ همچنین برخی از لغات را نیز به زبان ساده برای او معنی میکنیم.
وی با بیان اینکه میتوان برای تقویت حافظه شنیداری کودکان که در دوران مدرسه سبب یادگیری و به خاطر سپردن بهتر مطالب میشود بازیهایی معرفی کرد، اشاره میکند: بیان نام اعداد بهطور آرام و آهسته با کمی مکث توسط والدین و درخواست از کودک برای بیان مجدد نام اعداد یا بیان مجموعهای از کلمات و پرسیدن آن از کودک از سری بازیهای ساده برای تقویت حافظه شنیداری کودکان است.
این مدرس دانشگاه فرهنگیان ادامه میدهد: بازی حافظه اعداد معکوس که در آن کودک باید اعداد بیان شده توسط والدین را بهصورت معکوس بیان کند و انجام فرمانهای ساده والدین توسط کودک مانند اینکه والدین به فرزند بگویند دست راست خود را روی چشم چپ بگذار یا دایره کوچک سبز رنگی را زیر مربعی نارنجی رنگ رسم کن، از دیگر بازیها برای تقویت حافظه شنیداری در کودکان است.
بر این اساس، انتخاب سرگرمی برای کودکان و دانشآموزان باید متناسب با سن، شرایط، ویژگیهای منحصر به فرد و محیط زندگی و رشد کودک باشد، برای مثال کودکی که دو ساله نیاز به جستوجو در محیط و لمس اشیا دارد و باید چنین شرایطی برای او فراهم شود، همچنین وسایل تیز و خطرناک از دسترس او خارج شود تا مهارت رشدی و حرکتی او افزایش یابد.
انتخاب رسانهها، فضای مجازی و بازیهای رایانهای برای سرگرمی کودکان انتخاب مناسب و سازندهای نیست، بلکه احتمال بروز آسیبهای متعدد جسمی، روانی، عاطفی و شناختی را در فرایند رشد و تربیت کودک افزایش میدهد؛ والدین باید علاوه بر اینکه شرایطی را فراهم کنند تا کودک بازیهای متنوعی را تجربه کند، بر استفاده کودک از فضای مجازی و رسانهها نظارت کافی و دقیقی داشته باشند.
کد خبر 737806