نقش فناوری در شکاف میان نسلها | نمیتوان برای جامعهپذیری نسل جدید از روشهای قدیمی استفاده کرد
تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۸۲۶۳۷
به گزارش همشهریآنلاین، تفاوت نسلها موضوعی است که این روزها بیش از گذشته به گوش میرسد. آنها که متولد دهه ۶۰ هستند، در مقایسه همیشگی با متولدان دهههای ۷۰ و ۸۰ و حالا هم ۹۰، اختلافات زیادی را شاهدند. آنها از نوع هنجارپذیری، جامعهپذیری و ارزشگذاری نسل جدید در مقایسه با خود، تفاوتهای زیادی را احساس میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نسل جدید دسترسی گستردهای به فضای مجازی دارد، سواد مجازیاش بالاتر است، ارتباطات گستردهای در آن فضا شکل داده، الگوهای فراوانی دارد و بهراحتی میتواند با نقشهای موردعلاقهاش ارتباط برقرار کند. همان نقشها در فضای واقعی هم نمود پیدا میکند و به شکلهای مختلف که گاهی تحت عنوان هنجارشکنی از آن یاد میشود، نشان داده میشود. جامعهشناسان میگویند میزان گفتوگوها در داخل خانواده کم شده است. ۱۰سال پیش که فضای مجازی تا این اندازه گسترده نشده بود، پژوهشها نشان میداد اعضای خانواده در طول روز، بین ۱۵ تا ۲۰ دقیقه با هم گفتوگو میکنند و حالا با افزایش راههای ارتباطی، این عددها هم کاهش پیدا کرده است. آنها میگویند ارتباطاتی که باید در دنیای واقعی شکل گیرد، در فضای مجازی به شکل دیگری، شکل گرفته و این موضوع بحرانهایی ایجاد کرده است.
حسن موسویچلک، پژوهشگر اجتماعی و رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفتوگو با همشهری به این موضوع میپردازد. او میگوید نسل جدید پرسشگر است و نمیتوان برای جامعهپذیری او از روشهای قدیمی استفاده کرد.
شما بهعنوان یک فعال اجتماعی که سالها در حوزه آسیبها، پژوهشهای متعددی انجام دادهاید، هماکنون شاهد چه تغییراتی در هنجارپذیری و جامعهپذیری نسل جدید بهویژه متولدان ۳ دهه اخیر بهخصوص دهههای ۷۰ و ۸۰ هستید؟
اولین تفاوتی که میان نسل امروز و دیروز شاهدیم، به ساختار خانواده برمیگردد؛ یعنی ما از یک خانواده گسترده که روابط در آن متفاوت با امروز بود، پدربزرگ و مادربزرگ جایگاهی در خانه داشتند، اعضای خانواده با هم کار میکردند، تصمیم میگرفتند و عمل میکردند و همه جایگاه خود را برمبنای آن نگاه سنتی تعیین میکردند، به خانوادهای رسیدیم که نوع روابط میان اعضای آن کاملا تغییر کرده است. هر چقدر جلوتر میرویم، کیفیت روابط ضعیفتر شده و نقش و جایگاه خانواده در جامعهپذیری فرزندان، کمتر شده است؛ مثلا اگر قبلا ۶۰ درصد بود، حالا به ۲۰ درصد رسیده است. حتی این موضوع را در الگوپذیری فرزندان هم شاهدیم.
در کنار این موضوع، تغییرات قابلتوجهی هم در حوزه اشتغال در خانواده رخ داده است. قبلا یک نفر بیرون از خانه کار میکرد و معیشت ۱۰ نفر را تامین میکرد، حالا ۲ تا ۳ نفر کار میکنند، تا یک نفر بهخوبی زندگی کند. البته بحث اشتغال هم تنها به کسب درآمد محدود نمیشود، افراد برای ایفای نقشهای اجتماعی به واسطه توسعه ظرفیتهای آموزشی با درسخواندن و دانشگاهرفتن و مهارتآموزی خواستار نقشآفرینی در جامعهاند. این مسئله هم سبب میشود تا افراد ساعتهای حضور کمتری در خانه داشته باشند، یعنی نقشهای اجتماعی بیرون از خانه در نسل امروز، قوت گرفته درحالیکه در گذشته اینطور نبود و افراد زمان بیشتری را با خانواده خود سپری میکردند.
درست است، اما مسئلهای که بسیار دیده میشود، ارتباط و حضور طولانی نسل جدید در فضای مجازی است که بهنظر میرسد نقش مهمی در الگوپذیری و جامعهپذیری آنها دارد. بهنظر شما این موضوع چقدر در شکلگیری شخصیت اجتماعی این گروه سنی نقش دارد؟
نقش خیلی پررنگی دارد. ورود تکنولوژی و فناوریهای نوین بهصورت شبکههای اجتماعی و مجازی در سالهای اخیر و بهویژه پس از شیوع کرونا، جهش بسیار بزرگی برای دسترسی به اطلاعات از این طریق و ارتباط با فضاهای دیگر، رقم زد. اتفاقی که قرار بود طی یک دوره ۳۰ساله به آن برسیم، در یکی، دو سال به آن دست یافتیم. طبیعتا با ورود شبکههای اجتماعی و دوستان مجازی، نقش خانواده در انتقال اطلاعات به فرزندان کاهش پیدا کرد، حتی در بسیاری از مواقع، فرزندان اشراف بیشتری هم به فضای مجازی و شبکههای اجتماعی پیدا کردند که آنها را در مرحله جلوتری از پدر و مادرشان قرار داد.
در دوران کرونا بود که تغییرات زیادی هم در نظام آموزشی ایجاد و سبب شد تا این گروه یعنی همین کودکان و نوجوانان، فرصتی برای تخلیه هیجاناتشان، بازیهای گروهی و... نداشته باشند. به هر حال مدرسه یکی از محیطهای اجتماعی است که کودکان و نوجوانان در آن حضور داشتند و شیوع کرونا برای مدتهای طولانی منجر به از دست رفتن این فضا شد. بالارفتن میزان دسترسی آنها به فضای مجازی، ادبیات جدید، ارتباطات جدید و فضای متفاوتی پیشروی این افراد قرار داد، اطلاعاتی که در این فضا ارائه میشود، دستبهدست هم داد تا نقش خانواده در جامعهپذیری و ایجاد الگو برای این افراد، کمرنگ شود. همه اینها یک پیام دارد، آنهم اینکه کودکان امروز با کودکان یک یا ۲ هفته قبل متفاوتاند. پذیرش این نگاه، میتواند تحلیلهای واقعبینانهتری به جامعهشناسان و مسئولان در این حوزه بدهد. باید برای نسل جدید، الگوهای تربیتی جدیدی هم تعریف شود.
به نظر شما اگر پاندمی کرونا شایع نمیشد، این تغییرات در نحوه هنجارپذیری و جامعهپذیری این گروه سنی اتفاق نمیافتاد؟
نه با این سرعت. برای نمونه در ارتباط با مدرسه و نظام آموزشی، شیوع کرونا منجر شد تا بخشی از نقشها و تأثیری که مدرسه روی جامعهپذیری این گروه سنی داشت، از بین برود یا کمرنگ شود. نزدیک به ۲ سال مدرسه کارکرد خود را از دست داد؛ یعنی درست همان مکانی که انتظار داشتیم خلأهای تربیتی این افراد را جبران کند، خودش در دوران کرونا دچار مشکلات جدی شد. البته در کنار آن موضوعی که نمیتوانیم آن را انکار کنیم، سرعت بالای دسترسی به اطلاعات است؛ اطلاعاتی که کنترلی هم روی آن وجود ندارد. ما نمیدانیم از چه زمانی رفتار فرزندانمان تغییر کرد. حتی گفتوگو درون خانواده هم کمرنگ شد. درست است که شیوع کرونا، مردم را برای مدتی خانهنشین کرد، اما منجر به شکلگیری ارتباط قویتر و عمیقتر نشد. آن زمان که نرمافزار وایبر بهعنوان یکی از راههای ارتباطی راهاندازی شد و بهتدریج شبکههای اجتماعی از گوشه و کنار در حال رشد بودند، پژوهشی انجام دادم که نشان میداد مدت زمان گفتوگو در خانوادهها، حدود ۱۵دقیقه است. این موضوع مربوط به حدود یک دهه قبل است. حالا طبیعتا تعداد این دقایق کمتر هم شده است.
به نظر شما این گفتوگوها در جای دیگری شکل گرفته است؟ مثل فضای مجازی؟
بله، یا در فضای مجازی یا اینکه بهطور کلی میزان گفتوگو کاهش پیدا کرده است. یعنی افراد دیگر تمایلی به گفتوگو ندارند. به هر حال در ۲ سال گذشته، بخشی از این کودکان و نوجوانان گوشهگیر شدهاند. البته که از نظر من این افراد مقصر نیستند، چراکه آنها مهارت لازم برای اینکه از خودشان در برابر آسیبها محافظت کنند را آموزش ندیدهاند تا نقش یک فرد مؤثر و کارآمد، جامعهپذیرشده و سالم را داشته باشند. آنها نتوانستند خودشان را با شرایط تطبیق دهند، آنهایی هم که وظیفههای تربیتی دارند نتوانستند کمک چندانی داشته باشند.
به هر حال که این گروه نیاز به تخلیه انرژیهای خود دارند و ممکن است به هر شکلی این اتفاق رقم بخورد. برخی از این هیجانها به شکلی تخلیه میشود که برای ما یک پیام دارد و آن هم بینتیجه ماندن برخی از برنامههای فرهنگی و اجتماعی چه در سطح خانواده چه خارج از آن و بهطور کلی در جامعه است. در حالحاضر بیش از ۶۰ معاونت و سازمان، پسوند اجتماعی - فرهنگی دارند، حتی گاهی شاهدیم در قالب یک سازمان مستقل و یک معاونت هم فعالیت میکنند، اما باز هم کارایی لازم را ندارند. نظام فرهنگی - اجتماعی نباید از زمانهاش دور باشد.
به اعتقاد شما، تمام ماجرا به این موضوع محدود میشود؟
خیر، قطعا نظارت و کنترل خانوادهها بر فرزندانشان کمتر شده است. ما میدانیم هر وقت خانوادهها فشار بیش از حدی به فرزندانشان وارد میکنند، آنها واکنشهای منفیتری از خود نشان میدهند. اقدام بهخودکشی، فرار از خانه، خشونتهای خانگی، ناسازگاریهایی که از سوی فرزندان با والدین رخ میدهد و... ما نمیخواهیم رفتار نسل جدید را توجیه کنیم، اما به هر حال بچههایی که در ۱۰، ۱۲ سال گذشته یا حتی کمتر از اینها، به دنیا آمدهاند، آنقدر قدرت تعقل و تفکر ندارند که بخواهند خودشان را با شرایط جامعه تطبیق دهند. با این حال مراجعی که در زمینه مسائل اجتماعی مشغول به کارند، یکی، دو دهه عقبتر از این بچهها هستند. هر چند که ما نمیگوییم به تمام مطالبات این گروه سنی باید جامه عمل پوشانده و تأیید شود. اما حتما لازم است با زبان خودشان با آنها گفتوگو شود و آنها را برای اهمیتدادن به قوانین و هنجارها و ارزشها، آماده کرد. از یک جایی به بعد هم باید انعطاف در رفتارها در چارچوب مقررات جاری کشور وجود داشته باشد تا قدرت سازگاری و انطباق این افراد هم بیشتر شود.
حالا بیشتر از گذشته شاهد اختلاف میان نسلها هستیم، حتی افرادی که مثلا متولد دهه ۶۰ هستند، فاصله زیادی با متولدان دهه ۸۰ و ۹۰ احساس میکنند. درحالیکه فاصله میان دهه ۶۰ و ۸۰، تنها ۲۰ سال است. دلیل این اتفاق چیست؟
به هر حال فاصلهای که میان نسلها ایجاد شده، بهدلیل شیوه عملکردهاست. باید نیازها و مطالبات نسل جدید رصد شود، اینکه این گروه میزان فهمشان از موضوعات اجتماعی چقدر است؟ چطور میتوان آنها را هنجارپذیر کرد و... موضوعاتی است که باید در اولویت قرار گیرد؛ مثلا میگویند نسل جدید بیپرواتر شده است، من بشخصه بهسختی عبارت بیپروایی را برای آنها بهکار میبرم. این بیپروایی نیست. آنها نسل پرسشگری شدهاند. اما در مقابل کسانی که باید به سؤالاتشان پاسخ دهند، زبان آنها را بهخوبی نمیشناسند. به همین دلیل این گروه در فضای مجازی بهدنبال پاسخگرفتن برای سؤالاتشان هستند.
سواد مجازی بچههای امروز بسیار بالاست و این گروه سنی نقشهای اجتماعی متنوعتری را میخواهند. درحالیکه در دوره ما، جز مدرسه رفتن و انجام ورزشی مثل فوتبال آنهم برای پسران هیچ نقش اجتماعی وجود نداشت، اما بچههای امروز اینطور نیستند. به واسطه تغییراتی که در جامعه در پی ساختار شهرنشینی و غلبه جمعیت شهرنشین بر جمعیت روستانشین و همچنین تفاوتهایی که در مطالبات و خواستها و نیازها رخ داده، اختلاف میان نسلها، طبیعی است. البته میان نسل ما و نسل قبلیتر هم تفاوتهایی بود، اما شاید به اندازه نسل امروز نیست. اینجاست که ما نیازمند یک بازنگری در برنامهها و نوع نگاهمان به فرزندان هستیم که باید همراستا با میزان آگاهی آنها باشد. اگر از همان الگوی تربیتی قبلی استفاده شود، نتیجه هم تغییر نمیکند.
بچههای دانشآموز ما ۱۰ سال زودتر گوشی بهدست شدهاند. قبلا اگر روزانه یکربع در روز اجازه کار با گوشی هوشمند به آنها داده میشد، بعد از شیوع کرونا، دیگر تمام روز این گوشیها دست بچههاست، میزان ارتباط این افراد با فضای مجازی بسیار بالا رفت و این فضا، جایگزین والدین و نهادهای اجتماعی مؤثر در تربیت و جامعهپذیری بچهها شد. ما هیچ وقت تصور نمیکردیم روزی برسد که مدرسه نباشد و بچهها درس بخوانند. در سایه این تغییرات رفتارها هم تغییر کرد. حتی جایگاه معلم و ناظم عوض شد. در دوره ما وقتی معلم یا ناظم را در محله میدیدیم از ترس فرار میکردیم، اما حالا بهراحتی بسیاری از کارکردها پذیرفته شده است. نمیگوییم آن زمان خوب بود و حالا بد یا برعکس. اما مسئله در تفاوت ارزشهاست.
کودکان امروز دیگر این موضوعات را نمیپذیرند. سرعت تغییرات آنقدر زیاد بود که حتی نظام آموزشی هم نتوانست خودش را برساند. کودکان و نوجوانان امروز، بهراحتی به خواننده و بازیگر موردعلاقهشان از طریق اینستاگرام دسترسی پیدا میکنند. زمان ما مثلا علی پروین بود که ما تنها او را در تلویزیون میدیدیم. هیچ راه ارتباطی با او نداشتیم. نسل امروز، بهراحتی اسم هنرمند یا ورزشکار مورد علاقهاش را جستوجو میکند و تبدیل به هوادارش میشود، یا در برخی مناسبتها با او دیدار میکند، عکس میگیرد و... به هر حال سرعت دسترسی به اطلاعات و بالارفتن میزان ارتباطات، آثار مثبت و منفی خود را دارد، اما نکته اینجاست که خانواده و سازمانهای اجتماعی نباید از این گروه سنی فاصله بگیرند. درحالیکه ما شاهدیم که همراهی خانواده با فرزندانشان کم شده است، هر چقدر فاصله بیشتر شود و میزان روابط عاطفی در خانه کمرنگ شود، میل این افراد برای ارتباط تنگاتنگ با فضای مجازی بالا میرود. در دوران کرونا همه میگفتند که اعضای خانواده ساعتهای بیشتری در کنار هم هستند و این نکته مثبتی است، اما کنار هم بودن به معنی شکلگیری ارتباط واقعی نیست.
بهنظر شما در این شرایط چه باید کرد؟
نباید انتظار داشت بچهها مانند ما برخورد کنند. ما باید این موضوع را بپذیریم، ما باید پاسخهای منطقی به سؤالات آنها داشته باشیم، با زور و اجبار و تهدید، کاری از پیش نمیرود. به هر حال هیچ پدر و مادری نمیخواهد با دادن آزادیهای بیش از حد به فرزندان، حرمت خود را از بین ببرد، اما به هر حال به واسطه ایجاد رفاه بیشتر برای فرزندان، گاهی ممکن است آنها از مسیر هنجارهای پذیرفتهشده جامعه خارج شوند. پدر و مادر نسل خود را با نسل جدید مقایسه میکنند؛ نسلی که احترام به بزرگتر بیشتر بود و ارزشها و هنجارها، مورد قبول جامعه. دسترسی به اطلاعات مانند امروز نبود. گروههایی که از آنها الگو گرفته میشود، آدمهای واقعی اطراف بودند. کیفیت روابط درون خانواده، به شکل دیگری بود، مشارکت در امور خانه، مسئولیتپذیری، یادگیری ارزشها و هیجانها، بیشتر دیده میشد و افراد در خانه اینها را تجربه میکردند. اما نسل امروز این نقشها را نمیپذیرد و تمام این موارد در او کمرنگ شده است.
کد خبر 687548منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: دسترسی به اطلاعات کودکان و نوجوانان شبکه های اجتماعی فضای مجازی جامعه پذیری گروه سنی داشته باشند میان نسل ها شیوع کرونا نسل امروز نسل جدید ارزش ها گفت وگو نظر شما بچه ها نقش ها تر شده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۸۲۶۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مخبر: دولت تمام توان خود را برای برطرف کردن مشکلات اقتصادی جامعه و معیشت مردم بکار میگیرد
معاون اول رئیس جمهور با اشاره به نامگذاری سال جدید از سوی رهبر معظم انقلاب تحت عنوان «جهش تولید با مشارکت مردم» گفت: یکی از راهبردهای اصلی دولت مردمی سیزدهم، مردمی کردن اقتصاد است و آقای رئیس جمهور شخصاً این موضوع را پیگیر هستند و جلسات مستمری را برای حل مشکلات واحدهای تولیدی و بنگاه های اقتصادی برگزار می کنند.
به گزارش ایسنا، محمد مخبر پیش از ظهر امروز (دوشنبه) در «گردهمایی مدیران و کارگزاران دولت مردمی» که در سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی برگزار شد، اظهار داشت: دولت سیزدهم از زمان آغاز بکار با انباشتی از مشکلات و مسائل روبرو بود و در سال ۱۴۰۱ که اتفاقاتی غیرقابل پیش بینی در سطح بین الملل رخ داد، مسائل متعدد دیگری بر انباشت مشکلات کشور اضافه شد.
معاون اول رئیس جمهور با یادآوری مسائل و مشکلات کشور در سال ۱۴۰۱ و همچنین چالش های بین المللی همچون جنگ اوکراین خاطر نشان کرد: دولت تلاش کرد که میزان تورم در سال ۱۴۰۱ علی رغم همه مسائل و مشکلات از تورم سال ۱۴۰۰ بالاتر نرود.
وی افزود: زمانی که وارد سال ۱۴۰۲ شدیم باید به یاد داشته باشیم که مسائل و مشکلات گذشته همچنان پابرجا بود و چالش هایی همچون وضعیت رشد اقتصادی پایین، تورم ۶۰ درصد، درآمدهای اندک حاصل از فروش ۲۰۰ ،۳۰۰ هزار بشکه ای نفت و وضعیت نامناسب پایه پولی و رشد نقدینگی وجود داشت و کار بسیار مهمی که انجام شد این بود که برنامه ها و کارهای سال ۱۴۰۱ را در سال ۱۴۰۲ ساماندهی کردیم و بر تحقق شعار سال متمرکز شدیم.
مخبر ادامه داد: سازمان برنامه و بودجه، وزارت امور اقتصادی و دارایی و بانک مرکزی در ابتدای سال ۱۴۰۲ برنامه ای مدون را برای تحقق شعار سال تدوین کردند و این برنامه در شورای اقتصاد به تصویب رسید و به همه دستگاه های اجرایی مربوطه ابلاغ شد.
معاون اول رئیس جمهور همچنین با اشاره به شکل گیری کمیته رصد برای بررسی نتایج اقدامات خاطر نشان کرد: کمیته ای در این خصوص شکل گرفت و به طور مرتب شاخص ها را در تک تک دستگاه های اجرایی متناسب با اهداف تعیین شده مورد بررسی قرار داد.
وی با اشاره به اقدام دیگر دولت از ابتدای سال ۱۴۰۲ تحت عنوان ایجاد اتاق وضعیت رصد تورم و رشد تولید افزود: در همین راستا جلساتی مستمر با دستگاه های اجرایی ذیربط برگزار شد و روند تورم و رشد تولید در طول سال به طور مستمر مورد بررسی قرار گرفت ضمن آنکه ۲۹ محور مهم راهبردی که از سوی رئیس جمهور ابلاغ گردید نیز بصورت هفتگی رصد و بررسی و گزارش آن را ارائه میشد.
مخبر با بیان اینکه دولت علاوه بر پیگیری مجدانه برنامه تدوین شده از سوی سازمان برنامه و بودجه، وزارت اقتصاد و بانک مرکزی برای تحقق شعار سال ۱۴۰۲، تمرکز اصلی خود را بر چند دستگاه یعنی وزارت نفت، راه و شهرسازی، صنعت، معدن و تجارت، نیرو و وزارت امور خارجه که بیشترین تاثیر را در رشد تولید داشتند، معطوف کرد و برای هر یک از این بخش ها وظایف و اقداماتی را تعریف کردیم.
معاون اول رئیس جمهور خاطر نشان کرد: سال گذشته دولت تصمیم گرفت با ۶۰۰ میلیون دلار سرمایه گذاری، میزان تولید نفت را از ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه به ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار برساند که این مهم تا ۳ میلیون و ۵۵۰ هزار بشکه محقق شد و افزایش بیشتر آن نیز در دستور کار امسال قرار دارد. در بخش گاز نیز افزایش تولید برنامه ریزی شده است.
وی با اشاره به هجمه هایی که نسبت به وعده دولت برای تولید ۴ میلیون مسکن صورت می گیرد و آن را برنامه ای ناممکن توصیف می کنند، گفت: اولاً عدد اعلام شده در سوی دولت سیزدهم، مصوبه مجلس شورای اسلامی بوده و امروز با تدابیر و اقدامات صورت گرفته توسط دولت، تولید ۲ میلیون و ۴۳۰ هزار واحد شروع شده و این در حالی است که بخش مسکن سالها تعطیل بوده و اقدام جدی در این بخش صورت نگرفته است.
مخبر کریدورهای حمل و نقل و ترانزیتی را یکی از مزیت های مهم کشور برشمرد و با اشاره به برنامه ریزی دشمنان برای ایجاد کریدورهای موازی و کم کردن بهره ایران از درآمدهای ترانزیتی اظهار داشت: یکی از موضوعاتی که دولت محکم پای آن ایستاد تکمیل کریدورهای شرق ـ غرب و شمال ـ جنوب بود که بخشی از این کریدورها راه اندازی شده هرچند برنامه ای زمان بر است.
معاون اول رئیس جمهور از ناترازی در بخش های مختلف به عنوان یکی از مسائل و مشکلات کشور در سالهای گذشته یاد کرد و گفت: همه به یاد داریم که در شهرهای مختلف سهمیه های خاموشی برای برق خانگی تعیین شده بود اما خوشبختانه در این دولت این مشکل تا حد زیادی مرتفع شد.
وی در ادامه به اهمیت منابع و مدیریت مصرف آب اشاره و تصریح کرد: آب جزو منابعی است که تمام دنیا نسبت به آن حساسیت دارند و ایران نیز که کشوری خشک و نیمه خشک است باید اهتمام ویژه ای در مدیریت منابع آب داشته باشد. در شمال و جنوب ایران دریا قرار دارد که باید با مدیریت صحیح، برنامه دقیقی برای تامین آب مناطق مرکزی داشته باشیم.
مخبر با اشاره به برنامه های در دست اقدام دولت برای انتقال آب از دریا افزود: بخشی از خط یک انتقال اجرا شده و بخش های دیگر نیز در حال اجرا است و با اجرای سایر خطوط انتقال، اطمینان نسبی برای تامین آب استان های سیستان و بلوچستان، کرمان، یزد، خراسان جنوبی، اصفهان و خراسان رضوی که با بحران مواجه هستند، ایجاد می شود.
معاون اول رئیس جمهور احیای واحدهای تولیدی تعطیل و نیمه فعال را از مهمترین کارهای دولت سیزدهم عنوان کرد و در ادامه با اشاره به اقدامات دولت برای تامین مالی غیر تورمی افزود: یکی از موضوعاتی که مقام معظم رهبری از آن به عنوان مشکل بزرگ یاد کردند کسری بودجه بود و رئیس جمهور نیز تاکید جدی داشته اند که نباید بودجه با کسری بسته شود و خوشبختانه در روزهای پایانی سال گذشته شاهد تحقق ۹۵ درصدی بودجه بودیم.
مخبر با اشاره به دستاوردها و توفیقات دولت در بخش های مختلف بهداشت و درمان و اقدامات موثر صورت گرفته حوزه سلامت در اقصی نقاط کشور و حتی روستاهای دور افتاده افزود: در بخش دیپلماسی نیز توفیقات و نتایج خوبی حاصل شده به نحوی که از ۲۰۵ توافق منعقد شده با طرف های خارجی، تاکنون ۱۲۱ توافق به قرارداد تبدیل شده و تقریباً هر دو سه هفته شاهد تبدیل یک توافق به قرارداد و یا یک تفاهم به توافق هستیم.
معاون اول رئیس جمهور به توفیقات دولت در بخش مهار تورم نیز اشاره و تصریح کرد: تورم ماهانه مصرف کننده از ۴,۷ درصد در اسفند ۱۴۰۱ به ۲ درصد در اسفند ماه ۱۴۰۲ رسید و لازم است به این نکته توجه کنیم که کاهش تورم زمان بر است اما ایجاد آن به سرعت انجام می شود.
وی افزود: تورم نقطه به نقطه در اسفند ۱۴۰۱ که ۵۴ درصد بود امروز به ۳۲,۳ درصد رسیده و تورم ماهانه تولید کننده از ۴.۵ درصد اسفند ۱۴۰۱ به ۱.۲ درصد اسفند ۱۴۰۲ کاهش یافته است. دکتر مخبر اضافه کرد: تورم نقطه به نقطه تولید کننده از ۴۲ درصد در اسفند ۱۴۰۱ به ۲۸ درصد رسیده و این تورم در اردیبهشت ۱۴۰۰ بیش از ۱۰۳ درصد بود.
معاون اول رئیس جمهور با اشاره به اینکه رشد اقتصادی که سالها در کشور منفی بود در دولت سیزدهم مثبت شده است، گفت: رشد سرمایه گذاری کشور در ۹ ماهه ابتدایی سال ۱۴۰۲ به عدد ۴,۷ درصد رسیده است.
وی در ادامه سخنان خود به شعار سال جدید تحت عنوان «رشد تولید با مشارکت مردم» اشاره و تصریح کرد: مقام معظم رهبری سال گذشته نیز که شعار سال را «مهار تورم و رشد تولید» نامگذاری کرده بودند، در سخنرانی خود در حرم مطهر رضوی گفتند که تحقق این شعار بدون فعال کردن مردم میسر نیست بنابراین شعار سال جاری نیز ادامه شعار سال قبل است.
مخبر افزود: دولت علاوه بر اینکه برنامه تحقق شعار سال ۱۴۰۳ را تدوین و دنبال می کند، تلاش خواهد کرد بر مزیت های کشور نیز تمرکز نماید و اهداف تعیین شده را محقق سازد که یکی از این اهداف رساندن میزان تولید روزانه نفت به ۴ میلیون بشکه خواهد بود.
معاون اول رئیس جمهور ادامه داد: در بخش برق نیز قرار است برای ۲۰ هزار مگاوات نیروگاه حرارتی و ۱۰ هزار مگاوات برق تجدید پذیر در بخش دولتی و خصوصی در میان مدت سرمایه گذاری شود و علاوه بر آن ۲۰ هزار مگاوات برق هسته ای که رهبر معظم انقلاب بر آن تاکید داشتند نیز در دستور کار قرار گرفته است.
وی همچنین با اشاره به سایر مزیت های کشور و بخصوص بخش معدن گفت: یکی از مزیت های کشور وجود معادن مس است به گونه ای که یکی از سه رگه اصلی معادن مس جهان از ایران می گذرد و با تولید هر یک میلیون تن کاتد مس ۱۰ میلیارد دلار درآمد برای کشور حاصل می شود و این در حالی است که تاکنون فقط ۷ درصد از معادن مس کشور اکتشاف شده است.
مخبر توسعه دریا محور و ایجاد شهرهای جدید ساحلی، پتروشیمی و مولد کشاورزی را از دیگر برنامه های دولت برشمرد و گفت: دولت برای جلب مشارکت مردمی و فعال کردن ظرفیت مردم ۱۰ روش را تعریف و برنامه ریزی کرده است تا از این طریق جهش تولید با مشارکت مردم محقق شود.
معاون اول رییس جمهور گفت: دغدغه اصلی مقام معظم رهبری و رئیس جمهور معیشت مردم است و دولت تمام تلاش خود را بکار خواهد گرفت تا مشکلات اقتصادی جامعه را برطرف و معیشت مردم را بهبود بخشد و در همین راستا طی یکی دو ماه اخیر ۶۰ میلیون نفر توانستند ۱۱ قلم کالای اساسی را از طریق کالابرگ با قیمت سال گذشته تهیه کنند و یارانه آن را دولت پرداخت کرده است که در سال جدید این گونه برنامه ها استمرارخواهد داشت.
انتهای پیام