طنز انگلیسی؛ لندن استفاده از غذا به عنوان سلاح جنگ را منع می‌کند!
تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۸۵۱۲۰
توییت وزیر خارجه انگلیس درباره ممنوعیت استفاده از غذا به عنوان سلاح جنگی موجب شده تا برخی از کاربران نقش لندن در قحطی‌های ساختگی در برهه‌های تاریخی مختلف را به او یادآور شوند. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، لیز تراس، وزیر امور خارجه انگلیس چند روز پیش در حساب کاربری خود در توییتر با بیان ادعاهایی که از سوی مسکو رد شد، نوشت: «غذا هیچ‌وقت نباید به عنوان سلاح جنگی مورد استفاده قرار بگیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این توییت وزیر خارجه انگلیس بهانه‌ای شد تا کاربران استفاده انگلیس از غذا به عنوان سلاح و نقش این کشور در قحطی‌های عمدی در جهان را به وزیر خارجه انگلیس گوشزد کنند. این گزارش، نگاهی به نقش انگلیس در قحطی‌‌هایی است که به کشته شدن میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا منجر شد.
قحطی مرگبار ایرلند
مجسمه یادبود قحطی بزرگ ایرلند در دوبلین
در قرن نوزدهم ایرلند دولت تابع بریتانیا بود و بنا به خوی استعماری بریتانیا بر همه جوانب زندگی سیاسی و اقتصادی ایرلند حاکم بود و حتی بر زمین‌های زراعی و کشاورزی سلطه داشت.در آن برهه اقلیت پروتستان بر اکثریت کاتولیک حاکم بود و مالیات‌های گزافی از مردم دریافت می‌کرد. همین اتفاق باعث شد تا مردم ایرلند در فقر نابودکننده‌ای فرو بروند و این بحران با ورود سیب‌زمینی به ایرلند از آمریکای جنوبی همراه شد و از این پس سیب‌زمینی به غذای اصلی مردم ایرلند به خصوص فقرا تبدیل شد.
کشاورزان فقط در مزارع و زمین‌های استیجاری، سیب‌زمینی می‌کاشتند تا با وجود هوای سرد و فقر بتوانند خانواده خود را سیر کنند. در سال 1845 میلادی، انگل‌های سیب‌زمینی که منشا آن مکزیک بود از طریق کشتی‌های تجاری به ایالات متحده و سپس به ایرلند و اروپا رسید. این انگل یک سوم محصول سیب‌زمینی سال 1845 میلادی و 90 درصد سیب‌زمینی‌های سال بعد را از بین برد و تاثیر این خسارت روی ایرلند بیش از هرجای دیگر بود، در سال 1847، قحطی سیب‌زمینی باعث گرسنگی بی‌سابقه شد.
با وجود گرسنگی مردم ایرلند، بریتانیایی‌ها مواد غذایی ذخیره شده را از ایرلند به بریتانیا صادر می‌کردند و بیش از 4000 کشتی در طول دوران قحطی از بنادر ایرلند به بنادر بریتانیا از جمله لیورپول، بریستول و لندن و... منتقل شد. این کشتی‌ها کره، گوشت و ماهی و لوبیا، خرگوش، عسل، ...را با خود حمل می‌کردند.
بریتانیا ثروت ایرلند را در دوران قحطی به چپاول برد و از ملت گرسنه مالیات گرفت و اجاره‌بها را بالا برد. این قحطی باعث شد مردم هرآنچه به دست می‌آوردند، بخورند، اجساد مردگان همه جا را فراگرفته و روز به روز بیشتر می‌شد.
قحطی بزرگ ایران
چند تن از افسران بریتانیایی حاضر در ایران در زمان قحطی بزرگ
قحطی بزرگ 1919 – 1917، بی تردید بزرگترین فاجعه تاریخ ایران و بسیار فراتر از همه فجایع پیش از خود بوده است. آمارهای متفاوتی از شمار کشته‌ها بر اثر این قطحی وجود دارد و مطابق برخی روایت‌ها بین 8 تا 10 میلیون ایرانی، 40 تا 50 درصد کل جمعیت ایران، در اثر گرسنگی و مرض‌های ناشی از آن و سوء تغذیه از میان رفته‌اند.
با وجود بی‌طرفی ایران در جنگ جهانی اول، ورود بی‌محابای قوای بیگانه و نیروهای متخاصم به خاک ایران در فقدان یک دولت قوی و متمرکز و دارایی سامانه اداری کارآمد، هرج و مرج و ناامنی و پراکندگی و بی‌ثباتی را دامن زده و به تشدید ضعف دولت مرکزی و وخامت حال و وضع اقتصادی و اجتماعی مردم ایران انجامید. در نتیجه، ایران بی‌طرف که با هیچ کشوری در جنگ نبود، تقریباً به اندازه یک کشور در حال جنگ خسارات و خرابی تحمل کرد.
در میان آن همه نابسامانی و بدبختی، بروز قحطی بزرگ و فراگیر در ایران مزید بر علت شد. قحطی‌ای که علاوه بر خشکسالی چند ساله، حضور نیروهای بیگانه – به ویژه قوای انگلیس – در تشدید آن مؤثر و بلکه از علل اصلی آن بود؛ در نتیجه آن شمار زیادی از مردم ایران، در ابعادی باورنکردنی به ورطه مرگی هولناک افتادند.
قحطی‌های هند
دست‌کم هفت قحطی بزرگ در دوران استعمار انگلیس، مردم هند را مبتلا کرد که از این میان، قحطی‌های سال‌های 1770 و 1946 مرگ‌بارتر از بقیه بودند. در این قحطی‌ها میلیون‌ها هندی به خاطر منفعت‌طلبی انگلیسی‌ها جان خود را از دست دادند و استعمارگران نه تنها خم به ابرو نیاوردند، بلکه جنایت‌کاری مانند چرچیل، هندی‌ها را «حیوان‌صفت» توصیف کرد.
اولین سلسله قحطی ها در 1770 اتفاق افتاد و به دنبال آن موارد دیگری در 1783، 1866، 1892، 1897 و در خلال سال‌های 1943 و 1944 رخ داد. در تجربه های گذشته هند در زمان قحطی، حاکمان محلی برای جلوگیری از بروز فاجعه انسانی از خود تعلل نشان نمی دادند. پس از ظهور سلطه انگلیس بر هند، اکثریت قریب به اتفاق موارد قحطی علاوه بر تأخیر باران های موسمی، ریشه در استثمار و غارت منابع طبیعی از سوی انگلیس با هدف کسب منافع مادی داشت. ولی انگلیسی ها اندک تأسفی برای فاجعه ای که اقدامات آن ها به بار آورد در خود احساس نکردند. یا اگر تأسفی هم بود، به خاطر به هم خوردن پرداخت منظم مالیات مردم قحطی زده به دولت انگلیس بوده است.
مثلا در جریان قحطی بنگال، وینستون چرچیل نخست وزیر جنگ بریتانیا نسبت به قحطی وحشیانه ای که جمعیت بنگال را در خود می بلعید بی احساس و بی تفاوت بود. او مرتباً مسیر منابع دارویی و غذایی فرستاده شده برای قربانیان در حال مرگ را به سمت سربازان اروپایی که کاملاً تأمین بودند، تغییر می داد. هنگامی که از او درخواست شد برای حل این مسئله اقدام فوری بکند، چرچیل گفت: «با قحطی یا بدون قحطی، هندی ها مثل خرگوش زاد و ولد می کنند.» او در پاسخ به تلگرامی از طرف حکومت دهلی که در آن به توصیف نابودی وحشتناک و میزان مرگ و میر انسان ها پرداخته بود، تنها واکنشی که نشان داد همین یک جمله بود: «پس چطور گاندی هنوز نمرده است؟»
قحطی در نیجریه
در روز 26 می 1967 میلادی مجلس مشورتی نیجریه جدایی بیافرا از نیجریه را تصویب کرد. این مصوبه باعث آغاز جنگ داخلی نیجریه شد. ریشه اصلی این جنگ مرگبار نفت بود.ایالت شرقی و سرزمین بیافرا دارای ذخایر غنی نفت بود که در سال 1955 میلادی توسط شرکت های انگلیسی شل و بریتیش پترولیوم کشف شده بودند.
نیروهای دولت فدرال سرزمین بیافرا را محاصره کرده و از ورود هرگونه مواد غذایی و کمک بشردوستانه به منطقه درگیری جلوگیری می کنند. ایبوهای ساکن بیافرا که در معرض قحطی قرار داشتند ،تسلیم نمی شوند اما ، قحطی و گرسنگی موجب مرگ صدها نفر در روز می شود و این تعداد هر روز افزایش می یابد.
محاصره بیافرا Biafra به گرسنگی وسیع و شیوع قحطی‌ای منجر شد که بیش از یک میلیون کشته به جا گذاشت. روزنامه گاردین در گزارشی سال 2020 نوشته است نقش شرم‌آور انگلیس در جنگ بیافرا 50 سال است که مدفون شده است.
تحریم‌های انگلیس
انگلیس علاوه بر نقشی که در ایجاد قحطی‌های بزرگ داشته علیه کشورهای مختلف از جمله یمن، عراق، ایران، سوریه، ونزوئلا، زیمبابوه، سودان، سومالی، روسیه، نیکاراگوئه، میانمار، مالی، لیبی، لبنان، گینه، کنگو، کره جنوبی، بروندی، بلاروس، بوسنی و افغانستان دست به تحریم‌ها و محدودیت‌هایی زده است که مصداق استفاده از گرسنگی به عنوان یک ابزار سیاست‌گذاری علیه مردم کشورها است.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: عنوان سلاح خارجه انگلیس قحطی بزرگ سیب زمینی قحطی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۸۵۱۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حراج قرآن سرقتی از ایران این‌بار در ساتبیز لندن!
این قرآن‌پژوه و مترجم و نسخه‌شناس مصاحف قرآن، که حدود دو دهه پیگیر این قرآن مسروقه بوده و ورق‌های جداشدهٔ آن را تا کنون در موزه‌های لوور (پاریس)، لوور (ابوظبی)، متروپلیتن (نیویورک) و موزۀ هنر اسلامی (دوحه) و همچنین حراجی‌های ساتبیز، کریستیز و بُنهامز شناسایی کرده‌است، به تازگی تصاویری از ورق‌هایی از این قران را منتشر کرده و اطلاع داده است که «برای چندمین بار، تا یک هفتۀ دیگر، در چهارشنبه ۲۴ آوریل ۲۰۲۴ (۵ اردیبهشت ۱۴۰۳) یک برگ دیگر از قرآن دزدیده‌شده به شمارۀ ۵۴۸ از موزۀ ملی پارس (شیراز) در حراج ساتبیز لندن به فروش خواهد رسید. این برگ شمارۀ ۴۲ از مجموع ۱۷۲ برگ نسخه بوده و حاوی آیات ۱۷ تا ۲۲ سورۀ حاقة است.»
به گزارش ایسنا، درحالی که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اعلام کرده پیگیری برای استرداد ورق‌های شناسایی‌شده این قران سرقتی را آغاز کرده است، کریمی‌نیا تاکید کرد که «از وزارت میراث فرهنگی انتظار می‌رود چهار سال پس از افشای این سرقت و فروش برگ برگ آن در حراج‌های مختلف اروپا، اکنون برای افکار عمومی توضیح دهد دقیقاً کدام اقدام موثر و عملی را برای حفظ و بازگرداندن این میراث ایرانی انجام داده و نتایج آن چه بوده است.»
مدیرکل موزه‌ها در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی پیش‌تر گفته بود که امیدوارند با اثبات مالکیت اوراق شناسایی‌شده در حراجی کریستیز، ورق‌های موجود در موزه لوور و دیگر مراکز و حراجی‌ها را هم پس بگیرند.
سرقت این قرآن خطی (کوفی) عصر روز چهارشنبه ۲۷ فروردین سال ۱۳۸۲ شمسی (۱۶ آوریل ۲۰۰۳ میلادی)، در ساعات پایانی وقت اداری انجام شد. چهار سارق مسلح با لباس مبدل وارد موزۀ ملی پارس در شیراز شدند و با شکستن یکی از ویترین‌های شیشه‌ای موزه، نسخه‌ای از قرآن به خط کوفی را از موزه به سرقت بردند. درباره سرنوشت آن دزد‌ها تا کنون خبری نشده است. نظر کریم‌نیا، پژوهشگر نسخ قرآنی بر این است که سارقان احتمالا قرآن کوفی را ورق ورق کرده و از ایران خارج کرده‌اند.
درباره این قرآن گفته شده است که یک نسخه منحصر به فرد از کتابت مصحف شریف و متعلق به قرن دوم یا سوم هجری است. نسخه‌ای که توسط کاتبان ایرانی به نگارش درآمده و به لحاظ نوع نوشتار و تذهیب، بی‌همتا معرفی شده است.
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد