۱۰ نکته برای خواباندن کودکان
تاریخ انتشار: ۲۵ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۰۶۰۰۱
زمان خواب میتواند به میدان جنگ تبدیل شود، زمانی که بچههای کوچک در تختخواب قرار نمیگیرند و به خواب نمیروند. اما راهکارهایی برای غلبه بر این موضوع و حتی شانس پیروزی وجود دارد. سعی کنید از این ۱۰ نکته برای یادگیری نحوه مبارزه با نخوابیدن کودک خود استفاده کنید و برنده شوید!
زمان خواب فردی را تنظیم کنید
طبق اعلام بنیاد ملی خواب، کودکان در سن مدرسه به ۹ تا ۱۱ ساعت خواب در هر شب نیاز دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
زمانی برای بیدار شدن تنظیم کنید
زمان بیدار شدن را بر اساس میزان خواب مورد نیاز کودک و زمان رفتن به رختخواب تنظیم کنید. وودز توصیه میکند که از همان سالهای پیشدبستانی یک روال بیدار شدن برای کمک به جلوگیری از استرس برای والدین ایجاد کنید؛ و به یاد داشته باشید که با برنامه هماهنگ باشید. اجازه دادن به فرزندتان برای خواب دیرتر در تعطیلات آخر هفته سخاوتمندانه است، اما میتواند در دراز مدت نتیجه معکوس داشته باشد.
یک روال ثابت قبل از خواب ایجاد کنید
روالها مخصوصاً برای کودکان نوپا و پیش دبستانی مهم است. وودز توصیه میکند که بعد از شام، باقیمانده شب باید شامل زمانی برای بازی سبک، حمام، مسواک زدن، خواندن داستان قبل از خواب و سپس خواب باشد. برنامهای را هدف قرار دهید که آرامشبخش باشد و فضای ایدهآل قبل از خواب را تنظیم کنید. خیلی زود، بدن کودک شما ممکن است به طور خودکار در ابتدای برنامه شروع به خواب آلودگی کند.
حداقل ۲ ساعت قبل از خواب صفحه نمایشها را خاموش کنید
ملاتونین بخش مهمی از چرخه خواب و بیداری است. وقتی سطح ملاتونین به بالاترین حد خود برسد، بیشتر افراد خواب آلود و آماده خواب هستند. تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۱ نشان داد که نور آبی صفحه تلویزیون، تلفن یا مانیتور کامپیوتر میتواند در تولید هورمون ملاتونین اختلال ایجاد کند. بر اساس این مطالعه در سال ۲۰۱۷، تماشای تلویزیون، بازیهای ویدیویی، یا پیمایش صفحات وب روی تلفن یا رایانه درست قبل از خواب، کودک را ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بیدار نگه میدارد.
اتاق خواب را به منطقهای عاری از صفحه تبدیل کنید یا حداقل مطمئن شوید که همه صفحهها هنگام خواب تاریک هستند؛ و هنگامی که در اتاق فرزندتان هستید تلفن خود را خاموش نگه دارید - یا اصلا آن را در آنجا نبرید. به جای وقت گذاشتن روی صفحه نمایش، دکتر «آبیناو سینگ»، مدیر مرکز خواب ایندیانا، به کودکتان توصیه میکند که در شب مطالعه کند تا مغز او استراحت کند.
استرس را قبل از خواب کاهش دهید
هورمون دیگری که در خواب نقش دارد، کورتیزول است که به عنوان «هورمون استرس» نیز شناخته میشود. وقتی سطح کورتیزول بالا باشد، بدن کودک شما نمیتواند خاموش شود و بخوابد. فعالیتهای قبل از خواب کودک خود را آرامش بخش کنید. این موضوع میتواند به جلوگیری از مقادیر اضافی کورتیزول در سیستم بدن کودک شما کمک کند. دکتر «سارا میچل»، متخصص کایروپراکتیک و مشاور خواب میگوید: شما باید استرس را کاهش دهید تا راحتتر به خواب بروید.
یک محیط خواب آور ایجاد کنید
ملحفههای نرم، سایههای تاریککننده اتاق و سکوت نسبی میتوانند به کودک شما کمک کنند تا بین روز و شب تفاوت قائل شود و به خواب رفتن آسانتر شود. میچل میگوید: ایجاد یک محیط خواب آور مهم است، زیرا با کاهش حواس پرتی، زمینه را برای خواب فراهم میکند. وقتی آرام هستید، حواس شما پرت نمیشود و میتوانید سریعتر و با کمک کمتری بخوابید.
دمای اتاق خواب را خنک نگه دارید
چرخه خواب کودک شما فقط به نور (یا کمبود آن) بستگی ندارد. به دما هم حساسه سطح ملاتونین به تنظیم افت دمای داخلی بدن مورد نیاز برای خواب کمک میکند. با این حال، میتوانید به تنظیم دمای خارجی کمک کنید. به کودک خود در هنگام خواب زیاد لباس نپوشانید و دمای اتاق را نیز خیلی زیاد نکنید. «ویتنی روبان»، دکترای روانشناس بالینی و متخصص خواب، توصیه میکند که لباس خواب پنبهای به کودک خود بپوشانید و دمای اتاق خواب را در شب در حدود ۱۸.۳ تا ۲۱.۱ درجه سانتیگراد نگه دارید.
کمک به کاهش ترس
ارواح و دیگر موجودات ترسناک ممکن است در واقع در شب پرسه نزنند، اما به جای رد کردن ترسهای قبل از خواب، آنها را با کودک خود مطرح کنید. اگر اطمینان ساده کارساز نبود، سعی کنید از یک اسباب بازی مخصوص برای نگهبانی در شب استفاده کنید یا قبل از خواب اتاق را با اسپری دفع هیولا، اسپری کنید.
روبان توصیه میکند برای رفع هر گونه ترس، زمانی را در طول روز برنامهریزی کنید و از زمان خواب برای این نوع مکالمات استفاده نکنید. او میگوید: کودکان بسیار باهوش هستند و به سرعت یاد میگیرند که اگر از زمان خواب برای بیان ترسهای خود استفاده کنند، میتوانند زمان خواب را متوقف کنند.
تمرکز روی خواب را کاهش دهید
کودکان ممکن است در از فعالیت انداختن مغز خود برای خوابیدن در شب مشکل داشته باشند. بنابراین، به جای اینکه با اصرار بر اینکه اکنون وقت خوابیدن است این اضطراب را افزایش دهید، تمرکز بیشتری بر روی آرامش و آرام نگه داشتن کودک خود داشته باشید. سعی کنید یک تکنیک تنفس عمیق را به کودک خود آموزش دهید تا بدن او را آرام کند. روبان میگوید: ۴ ثانیه از طریق بینی نفس بکشید، ۵ ثانیه نگه دارید و ۶ ثانیه از طریق دهان بازدم کنید. او میگوید که کودکان کوچکتر فقط میتوانند دم و بازدمهای طولانی و عمیق را تمرین کنند.
مراقب اختلال خواب باشید
گاهی اوقات، بهترین برنامه ریزیهای شما نتیجهای را که میخواهید به بار نمیآورد. میچل میگوید: اگر کودک شما در به خواب رفتن مشکل دارد، مدام کابوس میبیند، خروپف میکند یا از دهان نفس میکشد، ممکن است اختلال خواب داشته باشد. اگر در مورد عادات خواب کودک خود نگران هستید، با پزشک اطفال خود صحبت کنید. آنها ممکن است یک مشاور خواب را به شما توصیه کنند یا پیشنهادهای دیگری برای شما داشته باشند تا کل خانواده بتوانند یک خواب خوب شبانه داشته باشند.
منبع : ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: خواب کودکان قبل از خواب تنظیم کنید برای خواب زمان خواب نگه دارید کودک شما کودک خود
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۰۶۰۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«کودک شو» : تلاش بودجهسوز برای استمرار یک تجربهی تمامشده
«کودک شو» همان بار اولی که بازغی از برنامه جدا شد، یک تجربهی به پایان رسیده بود، فقط معلوم نیست که اصرار مدیران شبکهی نسیم برای ادامه دادن بیهوده این مسیر برای چیست.
سرویس فرهنگ و هنر مشرق- در اوایل آذرماه سال گذشته، پژمان بازغی، بازیگر محجوب و کمحاشیهی کشورمان، اعلام کرد که بعد از تقریبا ۵ فصل تجربهی مجریگری در مسابقهی «کودک شو» از این برنامه کنار گذاشته شد. یک روز بعد از مصاحبهی بازغی، رضا نصیری کارگردان فصلهای قبلی این برنامه از کنارگذاشته شدن تیم قبلی ساخت «کودک شو» خبر داد.
حقیقت ماجرا این است که از قضاء آقایان بازغی و نصیری بسیار خوب موقعی از برنامه کنار رفتند و در واقع یک توفیق اجباری برای ایشان دست داد!
«کودک شو» بعد از سه فصل، یعنی همان زمانی که حمید گودرزی به عنوان مجری جایگزین پژمان بازغی شد، روند افول خود را شروع کرد و بازگشت دوباره بازغی هم نتوانست به لحاظ کیفی برنامه را بالا بکشد.
به بیان دیگر، «کودک شو» همان بار اولی که بازغی از برنامه جدا شد(آبان ۹۹) یک تجربهی به پایان رسیده بود که دیگر چیز دندانگیری برای عرضه نداشت. فقط معلوم نیست که اصرار مدیران شبکهی نسیم برای ادامه دادن به این تجربهی به ته دیگ خورده، آن هم با تغییر عوامل اصلی، برای چیست.
در حقیقت سوخت اصلی و تنها کارمایهی باقیمانده از فصل چهارم به بعد مسابقهی «کودک شو»، میل طبیعی و غریزی پدر و مادرها برای جلوی دوربین رفتن فرزندان دلبندشان و ثبت ان روی آنتن تلویزیون ملی است. از همین رو، کف استقبالی که به طور ثابت والدین، چه در شکل شرکتکننده و چه در شکل ببینده، حتی تا فصل n ام از چنین برنامهای خواهند داشت، نباید موجب اشتباه محاسبه شود که این برنامه چون حدی از «بیننده» دارد، باید به هر قیمت ادامه پیدا کند.
چنین مسابقههایی یک تیم قوی ایده پرداز، طراح و اجراکننده فنی نیاز دارد، چیزی که در «کودک شو» دیده نمی شود. ایدهها بسیار پیشپاافتاده و اجرای آنها آماتوری است. این که عوامل برنامه برای پر کردن خلاهای برنامه بیش از حد روی پرسیدن سوالات تکراری از آنان و ظرفیت شیرینزبانی کودکان جلوی دوربین حساب باز کردهاند، نشان از سادهانگاری و سهلپنداری بیش از حد ذهنیت دوستان درباره برنامهی «کودکانه» دارد. در شرایط کنونی، برنامه از هر نوع ارزش افزوده هنری و فنی خالی است و هیچ خلاقیتی در طراحی و اجرا ندارد.
برای مثال، جای یک شخصیت کودکانه، در قالب عروسک یا عروسک قدی یا همکار/دستیار مجری با ظاهر و ادبیات کودکان در برنامه خالی است، شخصیتی که معمولا به نماد چنین برنامههایی تبدیل می شود. چنین شخصیتی می تواند فاصله میان شرکتکنندگان کودک و مجری را پر کند و شور و شعف کودکانه برنامه را بالا ببرد. به ویژه چون ملیکا شریفی نیا تجربهای در اجرا ندارد و به طریق اولی، ابدا کار تخصصی اجرا برای کودکان را پیش از این تجربه نکرده، وجود یک شخصیت میانجی کاملا ضروری به نظر می رسید.
ملیکا شریفی نیا مسلط بر اجرا نیست به نحوی که همه دست اندازها و تپهچالههای اجرای خود را با قربانصدقه رفتن کودکان جبران می کند.
به عبارت دیگر، او در حال بازی کردن نقش «گرمی» و «صمیمیت» با مهمانان و کودکان است و متاسفانه این نقش بازی کردن زیادی به چشم می آید. مجری برنامه اصطلاحا "زیادی شلوغش می کند" و با انرژی بالای کاذب و ساختگی و بعضا داد و فریاد می خواهد چیزی را بر آن تسلط ندارد، در چشم مخاطب فرو کند.
البته این که مجری دارای یک صدای شفاف و رسا باشد، جزو اصول اولیهی فیزیولوژی یک مجری است و متاسفانه صدای خانم شریفینیا به واسطهی دورگه و خشدار بودن، ابدا مناسب اجرا نیست.
جدای از این، مجری جدای از این که باید بتواند ایدهها و گفتارهای از پیش تعیین و نوشتهشده را به درستی اجرا کند، به لحاظ شخصیتی باید واجد گونهای حاضرجوابی، بداههپردازی و شوخطبعی غریزی باشد.
در واقع، مجری باید برای اجرای برنامه با تم خاص(در اینجا کودکانه) یک شخصیتپردازی متناسب با آن انجام دهد، در حالی که خانم شریفینیا علیرغم سابقهی بازیگری، چنین طراحی برای حضور جلوی دوربین «کودک شو» ندارد. ظاهرا هم ایشان و هم عوامل برنامه زیادی کار اجرا مسابقهی کودکمحور را سهل و ساده فرض کردهاند.
بیانصافی است که بگوییم «کودک شو»، در کلیت خود پروژهی شکستخورده و ناموفقی بود. بله در دو سه فصل ابتدایی، «کودک شو» به واسطهی ایدهی جدید خود(در مقیاس تلویزیون ایران، وگرنه انواع شوها و برنامههای موفق و پرطرفدار با حضور کودکان و نوجوانان در دنیا ساخته شده است)، جذابیت پژمان بازغی به عنوان یک ستاره سینمایی و داشتن کف استعداد لازم برای اجرا و البته عطش شدید جامعه به حضور نمایشی کودکان خود، آن هم در صفحهی سیمای ملی، توانست در جذب مخاطب موفق باشد. اما «کودک شو» هر پتانسیل و ظرفیت و طراوتی اگر داشت، در نهایت تا همان فصل سوم عرضه کرد و پس از آن، چیزی جز تکرار مکررات و صرف هزینه با هدف پرکردن آنتن نبود.
معضل اصلی «کودک شو» این است که نه در کلیت خود و نه دستکم در هر فصل خود، فاقد یک «ایده» کانونی است که هم جنبهی نوآوری داشته باشد و هم کلیت برنامه را منسجم و باکیفیت نگه دارد.
برای روشن شدن موضوع لازم است اشاره کنیم که تقریبا هر شو یا برنامه یا مسابقهی تلویزیونی مشهور با محوریت کودک و نوجوان در شبکههای بزرگ دنیا، دارای یک ایدهی مرکزی است. برای مثال رقابت «آشپزی» بین کودکان یا نوجوانان محمل ساخت شماری از معروفترین برنامهها چون «MasterChef Junior»، «Kids Baking Championship»، «Food Network Star Kids» و «Disney's Magic Bake-Off» و... بوده است.
یا آمادگی جسمانی و مانورپذیری کودکان و نوجوانان در شوی محبوب «American Ninja Warrior Junior» محور کار بود. مسابقهی «Genius Junior» صحنهای برای معرفی و جلوهگری کودکان بااستعداد و نابغه در زمینه ریاضیات، هجی و املای کلمات و اطلاعات عمومی است که در قالب یک مسابقهی بسیار جذاب و هیجانآور به تصویر کشیده می شود.
شوی «Shark Tank Young Entrepreneur Special» ایدههای ناب کارآفرینی از سوی کودکان خلاق و هوشمند را توسط تیمی از کارآفرینان مشهور و موفق قضاوت می کند. مسابقهی «Endurance» قدرت، تحمل، خلاقیت و کار تیمی کودکان را در شرایط سخت شبیهسازی شده در محیطهایی چون جنگل به سنجش می گذارد.
در « Mythbusters Jr» تیمی از کودکان با بهرهگیری از قدرت تحلیل و منطق خود و ابزارهای در اختیار علمی، افسانههای معروف محلی در نقاط مختلف آمریکا را مورد بررسی قرار می دهند تا نسبت آنها را با دروغ یا واقعیت تعیین کنند.
ملاحظه می شود که انواع ایدههای مرکزی جذاب و بعضا بسیار خاص در محور طراحی مسابقات کودکان و نوجوانان قرار می گیرد. اما «کودک شو»، علیرغم این که به فصل ششم رسیده، فاقد چنین ایدهی منسجمکننده و خلاقیتسازی است، از همین رو، فصل ششم آن کاملا به لحاظ ایده و اجرا، ولنگار و باری به هر جهت است. نه بازیهای طراحیشده بدیع و سرگرمکننده هستند، نه نکات آموزشی خاصی در کلیت برنامه دیده می شود و تجربهی خاصی از این حضور در آنتن سیمای ملی برای «والدین» شرکتکننده رقم زده می شود.
ظاهرا تلاشی بیوقفه در جریان است که به هر قیمتی بودجههای عمومی که در اختیار سازمان است، از طریق تیمهای برنامهسازی(دقیقتر: برنامه پر کُن)، با بسیطترین ایدهها، تکراریترین شیوهها و البته کشدارترین زمانها تلف شود. این سطح از کیفیتستیزی برنامهسازان از یک سو، و نظارتگریزی از سوی مدیران میانی چه در مرحله تصویب طرح و چه در حین ساخت و پخش از سوی دیگر، واقعا نوبر است و نشان از بحران در ساختار تولید و برنامهسازی در شبکههای سیما دارد.