مچبند هوشمندی که بدن را به صورت سهبعدی اسکن میکند
تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۳۴۸۱
دو جوهر مورد نیاز برای ساخت لایهها باید سازگاری دقیقی با هم داشته باشند تا از نازل چاپگر سه بعدی خارج شوند. چیزی با خواصی مشابه کرم دست که به راحتی از چاپگر خارج شود.
پژوهش گاهی نیاز به فداکاری دارد. پاتریک دانر، محقق (Empa) به تازگی یک آزمایش را انجام داده و از آن فیلمبرداری کرده است. او در این گزارش میگوید: وقتی ولتاژ ۲۰۰۰ ولتی را روی نمونه اعمال کردم، آتش گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخبار روز خبربان
هدف این پروژه چهار ساله به رهبری هربرت شی از آزمایشگاه مبدلهای نرم در (EPFL) تولید دستکشی است که دنیای مجازی را ملموس میکند. مهم این است که تمام اجزای دستکش که نیروهای مختلفی را روی سطح دست اعمال میکنند در یک چاپگر سه بعدی قابل تولید هستند. برای اینکه سطوح مجازی، واقعی و اشیا در اندازه مناسب قابل لمس باشند، تیمهای تحقیقاتی میخواهند سه نوع مختلف محرک را در دستکش ادغام کنند. در زیر انگشتان و نوک آنها میتوانند این کار را انجام دهند تا بافت خاصی را تکرار کنند. در ناحیه مفاصل انگشتان ترمزهای الکترواستاتیکی تعبیه شده است که دستکش را سفت میکند و مفاصل را مسدود میکند. اینها اجسام بزرگتر و جامد را شبیهسازی میکنند که هنگام لمس کردن مقاومت نشان میدهند.
نوع سوم محرکهایی که تجربه مجازی را کامل میکنند عملگر الاستومر دی الکتریک نامیده میشوند. اینها در پشت دست استفاده میشوند. پوست بیرونی دستکش را سفت میکنند تا در تمام نقاط کاملاً جا بیفتد. در طول تجربه آنها همچنین میتوانند به سطح دست فشار وارد کنند. پلیمر الکترو اکتیو مورد نظر باید قوامی شبیه کرم دست داشته باشد تا ماهیچههای مصنوعی به طور خودکار در یک چاپگر سه بعدی تولید شوند.
ماهیچههای مصنوعی در چاپگر سه بعدی:
دورینا اوپریس، رئیس این گروه تحقیقاتی، سالها تجربه در زمینه پلیمرهای الکترواکتیو دارد. این محقق توضیح میدهد: آنها به میدانهای الکتریکی واکنش نشان میدهند و مانند یک ماهیچه منقبض میشوند. آنها همچنین میتوانند به عنوان یک حسگر عمل کنند، نیروی خارجی را جذب کرده و یک پالس الکتریکی از آن تولید کنند. اوپریس توضیح میدهد: تا به حال، ما پلیمرهای خود را با استفاده از حلالها از طریق سنتز شیمیایی تولید میکردیم. اکنون همه چیز باید بدون حلال کار کند. طرح این است که تا ۱۰۰۰ لایه ظریف را در چاپگر سه بعدی روی هم قرار دهیم که همیشه بین پلیمر الکترواکتیو و یک لایه رسانا جریان متناوب وجود داشته باشد. اوپریس میگوید: در چنین فرآیندی باید از حلال اجتناب کرد. پاتریک دانر مشکل بعدی را توضیح میدهد: دو جوهر مورد نیاز برای ساخت لایهها باید سازگاری دقیقی با هم داشته باشند تا از نازل چاپگر سه بعدی خارج شوند. چیزی با خواصی مشابه کرم دست که به راحتی از چاپگر خارج شود و سپس از نظر ابعادی روی پایه ثابت بماند پس از آن این ساختار لایهای کرم مانند همچنان نیاز به اتصال عرضی به پلیمر مناسب دارد.
پس از یک سری آزمایشات طولانی پاتریک دانر فرمول امیدوارکنندهای پیدا کرد. کرمی که به اندازه کافی مایع است و در عین حال از نظر ابعادی پایدار است و از آن میتوان پلیمرهای الکترواکتیو را طی یک مرحله ایجاد کرد. همکار او تازیو پلجی در (ETH) زوریخ، مواد را در چاپگر سه بعدی خود با موفقیت در چندین لایه پردازش کرده است. در ایجا به طور متناوب بین مواد پلیمر و الکترود ۱۰۰۰ لایه وجود ندارد و فقط حدود ۱۰ لایه وجود دارد و ماهیچه مصنوعی چاپگر سه بعدی هنوز به طور رضایت بخشی عمل نمیکند.
اما اوپریس و دانر به همراه متخصصان چاپ (ETH) زوریخ احتمالاً به عنوان اولین تیم در جهان مطمئن هستند که بر این کار تسلط دارند. تنها رقبای علمی آنها در این زمینه در دانشگاه هاروارد در ماساچوست مستقر هستند. اوپریس میگوید: من همکاران آنجا را از طریق برخی کنگرهها میشناسم. ما از نزدیک آنچه را که آنها انجام میدهند تماشا میکنیم و آنها نیز مطمئناً کار ما را زیر نظر دارند.

منبع: پول نیوز
کلیدواژه: پژوهش مچ بند هوشمند سه بعدی اسکن آزمایشگاه چاپگر سه بعدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۳۴۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۰۰۲۲۱۰۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
صرفه جویی در مصرف انرژی با پنجره مایع چند لایه
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ هم اکنون پنجرههای هوشمند متعددی توسعه یافته اند که میتوانند به طور الکترونیکی اجازه گذر نور خورشید را بدهند یا آن را مسدود کنند.
کاربران با تنظیم میزان تاری شیشه در پنجرههای فتوکرومیک موجود میتوانند میزان نور خورشیدی که از طریق پنجره گذر میکند و وارد اتاق میشود را تنظیم کنند. در بیشتر موارد شیشه به طور جزئی طیف قابل مشاهده نور خورشید را مسدود میکند و همزمان اجازه میدهد اتاق پر نور باقی بماند. در این میان طیف مادون سرخ نور وارد اتاق نمیشود و در نتیجه محیط گرم نمیشود.
گروهی از محققان دانشگاه تورنتو با الهام از تغییر رنگ پوست ماهیهای مرکب و سپیداجها شیشه نوین را ابداع کرده اند. این حیوانات میتوانند رنگدانههای موجود در بدنشان را در سلولهای زیر پوست شان تغییر دهند.
سال گذشته محققان اعلام کردند؛ با الهام از قابلیت حیوانات مذکور پنجرهای با قابلیت تغییر رنگ ابداع کرده اند. نمونه اولیه پنجره مایع این طرح اولیه شامل چند ورقه از پلاستیک شفاف است که روی هم قرار گرفته اند و در هر کدام از آنها شبکهای از میکروکانالهایی با ضخامت چند میلیمتر وجود دارد.
با پمپاژ مایعات حاوی رنگدانههای مختلف (یا مولکولهای دیگر) به داخل یا خارج کانالها در هریک از ورقهها میتوان ترکیب مختلفی از کیفیت بصری برای پنجره ایجاد کرد.
مثلا با پمپاژ رنگدانهای که نور قابل مشاهده را روی یک ورقه مسدود میکند و همزمان پمپاژ رنگدانههای مسدود کننده مادون سرخ به لایهای دیگر میتوان پنجره را طوری تنظیم کرد تا نور قابل مشاهده وارد شود. علاوه بر آن پمپاژ رنگدانه منتشر کننده نور به داخل یا خارج از ورقه دیگر، لطافت یا شدت نور مرئی خورشید را در داخل اتاق تنظیم میکند.
بنا بر اعلام وبگاه نیواطلس، محققان با استفاده از مدلهای رایانشی مبتنی بر عملکرد نمونههای اولیه تخمین میزنند اگر پنجرههای مایع فقط برای ماژول بندی انتقال نور مادون سرخ استفاده شود، ممکن است انرژی که یک ساختمان سالانه برای گرمایش، سرمایش و نوردهی استفاده میکند، ۲۵ درصد کاهش یابد. اگر پنجرهها بتوانند نور قابل مشاهده را کنترل کنند میزان صرفه جویی در انرژی به حدود ۵۰ درصد نیز میرسد.
این تحقیق در ژورنال PNAS منتشر شده است.