روایت قصه اقوام برای معرفی فرهنگها
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۲۴۷۹۰
لطیف، پدری خوزستانی است که سالها پیش از ماهشهر به تهران مهاجرت کرده، در همان جا تشکیل خانواده داده و صاحب فرزند شده؛ او اکنون در آستانه بازنشستگی است، اما به دلیل مشکلاتی که برای او و خانوادهاش پیش آمده است مجبور میشود از تهران به زادگاهش خوزستان مهاجرت کند و در خانهباغ متروکهای که از پدرش به ارث رسیده به همراه خانوادهاش مستقر شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نقش لطیف چه جذابیتهایی برای شما داشت که ایفای آن را پذیرفتید؟
من اهوازی هستم و با صداوسیمای اهواز هم همکاری داشتم. با آقای توکلفرد، تهیهکننده سریال هم قبلاً کار مشترک داشتم. پذیرفتن نقش یک جنوبی برای من جذابیت داشت و کم پیش آمده بود چنین نقشی را ایفا کنم. برای لهجه هم لهجه رایج جنوبیها را در نظر گرفتیم وگرنه اعراب اهوازی اینطور صحبت نمیکنند، بختیاریهای آن منطقه هم لهجه خودشان را دارند، اما لهجه شخصیت «لطیف» لهجه بیشتر جنوبیهاست.
لطیف سالها در تهران زندگی کرده و بعد به زادگاهش برمیگردد، شما هم سالها در تهران زندگی کردید، وقتی برای بازی در این سریال به اهواز رفتید چقدر با این نقش همذاتپنداری داشتید و سعی کردید در لهجه موفق ظاهر شوید؟
موقعیت لطیف از نظر لهجه جنوبی، شبیه موقعیت من است. یک اهوازی عرب که به تهران مهاجرت کرده، همسرش تهرانی است و فرزندانش در پایتخت به دنیا آمدند و بزرگ شدند. اینها لهجه ندارند و چندان آشنا به آداب و رسوم زادگاه پدریشان نیستند. البته من هم زمانی که در اهواز بودم، خیلی لهجه نداشتم اما سعی کردم در نقش لطیف به لهجه جنوبی نزدیک شوم. لطیف وقتی به زادگاهش برمیگردد سعی دارد خانوادهاش را با آداب و رسوم آن منطقه بیشتر آشنا کند.
محور اصلی سریال «جزر و مد» حول مهاجرت معکوس میچرخد، به نظر شما مهاجرت معکوس اتفاق خوبی است؟
من بسیاری را به مهاجرت معکوس تشویق میکنم. یکی مثل من که بازیگر است، ناچار به ماندن در تهران است وگرنه آرزویم برگشت به اهواز و زندگی در آنجاست. کسانی که از شهرستانهای دیگر به تهران میروند، تجربیات و دانشی را در پایتخت کسب میکنند و بهتر است بعدش به شهر و زادگاه خودشان برگردند و در آنجا خدمت کنند همچون نخبگانی که به خارج از کشور مهاجرت میکنند و چه خوب است اگر شرایط بازگشت آنها مهیا شود، آنقدر انگیزه داشته باشند که به وطنشان برگردند. درستش این است که وقتی به جاهای بزرگتر میروید و سازنده میشوید، این نگاه سازنده را به موطن خودتان بازگردانید. برای من که بازیگر هستم، شرایط فرق میکند و امکان کار در اهواز برایم بسیار کم است. جمعیت تهران هم آنقدر زیاد شده که جایی برای نفس کشیدن نمانده است. این ذهنیت وجود دارد که در تهران، پول ریخته برای همین بسیاری جذب پایتخت میشوند مثلاً یک روستایی حاضر است کار روی زمین را رها کند و به تهران مهاجرت کند.
چند سالی است که تلویزیون برای ساخت سریال به مراکز استانها اطمینان میکند و لوکیشینها و قصههایش را به شهرهای مختلف میبرد، این رویه تلویزیون را چطور میبینید؟
رویه خوبی است. بخشی از قصهها، مربوط به فرهنگ و آداب شهرهای مختلف است و ما اقوام زیادی داریم که میتوان به لهجه آنها پرداخت و آداب و سنتشان را ارج نهاد. بسیاری از قصههای خوب از دل فرهنگهای مختلف اقوام بیرون میآید حتی میتوان سریالهایی به زبان آذری، کردی یا عربی ساخت که با زیرنویس همراه باشد. توجه به قصه اقوام موجب شناخت مردم با قومیتهای مختلف کشور و فرهنگشان میشود.
ساخت فیلم و سریال خارج از تهران، چه فرصتها و تهدیدهایی را پیش روی گروههای سازنده قرار میدهد؟
البته قصه «جرز و مد» در بندر ماهشهر میگذرد، اما بخش عمده فیلمبرداری در اهواز بود. در واقع باغ لطیف در اهواز است. ساخت فیلم و سریال خارج از تهران، مشکلات خاص خودش را دارد اما مزایای آن بر معایبش میچربد. بودجه تولید اثر در خارج از تهران بسیار کمتر از مرکز است که باید بیشتر شود تا از کیفیت کاسته نشود. متأسفانه این تصور وجود دارد که تولید فیلم و سریال خارج از تهران، ارزان تمام میشود در حالیکه اینطور نیست و هزینههای اسکان و پذیرایی هم به هزینه گروه سازنده اضافه میشود. من شاهد بودم که تهیهکننده «جزر و مد» به سختی و با بودجه کم این سریال را ساخت.
شما در این سریال، نقش پدر چهار فرزند از نسلهای مختلف با دغدغههای متفاوت از هم را دارید، از این تجربه برایمان بگویید.
ما باید بپذیریم که دوران تغییر کرده است. من در یکی از گفتوگوهای تلویزیون دیدم که میهمان حرف قشنگی زد، گفت نمیتوان لباس یک مرد ۴۰ساله را تن کودکی دو ساله کرد. جهانِ من با نوهام بسیار متفاوت است بهویژه اینکه این نسل با جهان مجازی رشد کرده و در زمینه فناوری، پیشرفت چشمگیری در مقایسه با نسلهای پیش از خود دارد. نسل جدید، هوشمند و متفاوت است. بهنظرم باید حرف این بچهها را شنید نخست در خانوادهها و توسط والدین، سپس در ردههای بالاتر.
اینکه مسائل اجتماعی به زبان طنز بیان شود تا چه حد میتواند اثرگذار باشد؟
قضاوت درباره کیفیت و اثرگذاری سریال با مردم است ولی اگر «جزر و مد» توانسته باشد بار طنز داشته باشد خیلی خوب است. به نظرم اگر روی لحظاتی از سریال، تمرکز بیشتری میشد ممکن بود شیرینتر از کار درآید. اگر این سریال توانسته باشد با مردم ارتباط برقرار کند، به هدف خودش رسیده است. باید تولید در استانها از نظر بودجه و کیفیت ساخت، همتراز با تهران باشد و زمان پخش خوبی به این سریالها داده شود چون برای تولیدشان زحمت زیادی کشیده میشود.
خبرنگار: زهره کهندل
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: خارج از تهران مهاجرت معکوس جزر و مد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۲۴۷۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت فاطمه غفاری از ساخت فیلم و سریال کمتر از یک سال
تهیهکننده و بنیانگذار تکنولوژی ویرچوال پروداکشن تولید مجازی فیلم در واکنش به ساخت سریال و فیلمهایی که سالها به طول میانجامند این نکته را یادآور شد با تکنولوژی و فناوری هم میتوانیم زمان و هم هزینه تولید آثار مهم تلویزیون و سینما را کاهش دهیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، این روزها درباره ساخت سریالها و فیلمهای سینمایی که شخصیتهای ایرانی را معرفی میکند، اما با روایتِ خارجی نقدهای بسیاری مطرح میشود و در این میان بسیاری براین باورند که کُندی در روند تولیدی و افزایش هزینهها زیر سایه بهرمندی حداقلی از فناوریهای نوین شاید به ماجرا دامن زده و نکته نگران کننده است.
اوجِ این حرف و حدیثها با پخش سریال «حشاشین» که تنها ظرف مدت کمتر از یک سال ساخته شده بود، در برخی کشورهای همسایه ایران اتفاق افتاد که این زنگِ خطر را برای مسئولین و دستاندرکاران امر ایجاد کرده که میتوان در مدت زمان کمتر و هزینههای مقرون به صرفهتر سریالها و فیلمهای جریانساز و مهم ساخت.
زنگ خطر ماجرا اینجا ست که شاید یکی از بزرگترین موانع ساخت سریال و فیلم خصوصاٌ «الف ویژهها» همین فناوریهای جدید باشد که کار را به لحاظ زمانی کُندتر و اصطلاحاً تولید کارها را گرانتر میکند.
فاطمه غفاری تهیهکننده و بنیانگذار تکنولوژی ویرچوال پروداکشن تولید مجازی فیلم در ایران در این زمینه معتقد است، شاید بسیاری از سریالهایی که اصطلاحاً به آنها «الف ویژه» گفته میشود به دلیل طولانی شدن دوران تولید گران تمام میشود تا جایی که بسیاری از مدیران تلویزیون و سینما بعضاً از زیر بار ساخت این نوع کارها تنها به دلیل بالا بودن هزینهها، شانه خالی میکنند.
وی همچنین در جریان این گفتوگو به این نکته اشاره کرد که با فناوریهای جدید که اتفاقاً در سریالهایی همچون «حشاشین» از آن بهرهبرداری شده میتوان کارهای بزرگ و تأثیرگذار نمایشی را در کمتر از یک سال به سرانجام رساند.
این تهیه کننده شناخته شده عرصه فیلم و سریال درباره تجارب ساخت سریال با استفاده از فناوریهای نوین تصریح کرد: در کارخانه تولید مجازی فیلم، پروژههای بزرگی از جمله سریال «موسی(ع)» که چند صباحی تحت این فضا پیش رفت و «مهیار عیار» سریال جدید تلویزیون که این روزها خودش را برای آنتن سیما آماده میکند با استفاده از فناوریهای نوین ساخته شد. همچنین سریال نمایشخانگی «هفت» و البته بسیاری از سریالها و فیلمهایی که جزو تولیدات جدید و همکاریهای تازه با این کارخانه پیش میروند.
زیرسوال بردن تاریخ با "حشاشین"، تلنگر جدی به سریالسازانغفاری در واکنش به ساخت سریال «حشاشین» و کمکاریهایی که در ساخت سریالهای تأثیرگذار از شخصیتهای تاریخی با لوکیشنها و پروداکشنهای بزرگ اتفاق افتاده، تأکید کرد: شاید نکته جالب توجهی باشد که قرار بود داستان پرداخته شده در سریال «حشاشین» را ما بسازیم؛ یعنی حسن صباح. اما به هر دلیلی این اتفاق نیفتاد.
وی خاطرنشان کرد: اگر ما حمایت شویم حتماً هم هزینههای ساخت در فیلمها و سریالهای مهم و اصطلاحاً پرلوکیشن با پروداکشنهای زیاد کم میشود و هم آنقدر طول نمیکشد که مخاطب را چندینسال منتظر نگه دارد، مثلاً نیاز نیست تا 1405 منتظرِ سریال «سلمان فارسی» باشیم یا برخی سریالهای دیگر که در تاریخِ تلویزیون به عنوان ویترین ارزشمندی از آنها یاد میشود.
تهیهکننده و بنیانگذار تکنولوژی ویرچوآل پروداکشن تولید مجازی فیلم در خصوص همکاری با کشورهای خارجی افزود: شاید جالب باشد که بگویم هندیها در مذاکرات جدیدی که با ما داشتند خیلی علاقهمندند این روش و تکنیکهای ساخت سریال و فیلم بنابر فناوریهای جدید را ما به آنها بیاموزیم. در برخی از آثار و کارهایشان با آنها مشارکت کنیم.
وی ادامه داد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صداوسیما و نهادهای ذیربط در ساخت آثار نمایشی (تلویزیونی و سینمایی) این حمایت را داشته باشند که میتوانیم با استفاده از این تکنولوژیها کارهای بزرگی که بارها دربارهاش در فضایرسانه صحبت شده باید ساخته شوند تا جوانان ما از تاریخ این کشور به طور درست و به دور از تحریف خبردار شوند، اتفاق بیفتد. ما سالهاست که درباره ساخت «بازمانده2» یا برخی از کارهای دیگر درباره نبرد اسرائیل و فلسطین و حضور کشورهای مقاومت و یا بسیاری از کارهای سینمایی و سریالی اساطیری و تاریخی صحبت میکنیم اما اتفاق نمیافتد.
غفاری از تفاهم با سازمان صداوسیما برای راهاندازی یک شهرک بزرگ دیجیتال خبر داد که میتواند اتفاقات بزرگی را ایجاد کند. شاید روزهایی را ببینیم که سریالهای بزرگِ تاریخی برای معرفی شخصیتهای ارزشمند کشورمان را به جای چند ساله، چند ماهه بسازیم.
«وعده صادق» محقق شد؛ اما وعده ساخت «بازماندهها» خیر!این تهیهکننده و بنیانگذار تکنولوژی ویرچوآل پروداکشن تولید مجازی فیلم با بیان اینکه به سمت شبیهسازی انسانها برای استفاده در فیلمها و سریالها پیش رفتهایم، گفت: رسیدن به تکنیک ساخت فیلم و سریال با استفاده از شبیهسازی انسان اتفاق ارزشمند و بزرگی است که خوشبختانه به آن دست پیدا کردیم. مصداق بارز آن ساخت سکانسهایی از غزه است که به زودی از آن رونمایی خواهد شد.
او با اشاره به ساخته شدن فیلمها و سریالها با استفاده از فناوری کمتر از یک سال خاطرنشان کرد: وقتی نقدهایی را درباره سریال «حشاشین» میخواندم که فارغ از تحریف و زیر سؤال بردن تاریخ و یا به تعبیری با روایتِ غیرایرانی و غیراستناد شده در برخی از بخشها، ساخته شدن این سریال در چند ماه با استفاده از تکنولوژی خودش این نکته را برای من ایجاد کرد که ما با استفاده از این تکنولوژی که در دست داریم و در این کارخانه بسیاری از کارها پیش رفته میتوانیم زمینهساز این اتفاقات باشیم. ادعا نیست اما واقعاً برخی از کارهای تاریخی چند ساله را میتوانیم حتی یکساله و یا کمتر از یک سال هم تحویل بدهیم.
غفاری در پایان تأکید کرد: شاید برای برخی سؤال پیش آید چطور میتوان یک پروژه چند ساله را چند ماهه یا یکساله ساخت؟ با توجه به تغییرات بنیادی و ویژگیهای این روش تولید Virtualprodaction در صنعت سینما ما امکان ساخت پروژههای تاریخی سینمایی در مدت زمان کمتر از یک سال را داریم و با کاهش هزینه تولید در صورت حمایت سازمان سینمایی، صداوسیما میتوانیم با استفاده از فناوری های نوین همزمان چندین سریال و سینمایی بسازیم. ما توانستیم با پایهگذاری این روش و استفاده از این تکنولوژی، فیلمسازی را در ایران به شکل صنعت در بیاوریم؛ در واقع از روش سنتی به روش نوین و صنعتی رسیدیم.
انتهای پیام/