هفتادمین وزیر آموزش و پرورش ایران کیست؟
تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۶۲۸۱۴
به گزارش خبرنگار آمورش و پرورش خبرگزاری فارس، رضامراد صحرایی که چهاردهم فروردین امسال(1402) به عنوان سرپرست وزارت آموزش و پرورش از سوی رئیس‌جمهور منصوب شده بود و هفته پیش به عنوان گزینه پیشنهادی به مجلس معرفی شد، امروز توانست با رأی نمایندگان مجلس، هفتادمین وزیر آموزش و پرورش ایران و هفدهمین وزیر آموزش و پرورش ایران بعد از انقلاب، شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رضامراد صحرایی متولد دوم بهمن 1355 است. وی دارای مدرک دکتری زبان‌شناسی همگانی از دانشگاه علامه طباطبایی، رتبه اول کنکور و فارغ‌التحصیل رتبه اول با معدل 19.48، مدرک کارشناسی ارشد زبان‌شناسی همگانی از دانشگاه علامه طباطبایی، رتبه 3 کنکور سراسری و فارغ‌التحصیل با رتبه اول و معدل 19.10 و مدرک کارشناسی آموزشی زبان انگلیسی از دانشگاه رازی کرمانشاه، رتبه 34 کنکور سراسری و فارغ‌التحصیل رتبه اول با معدل 18.74 و اخذ دیپلم از دانشسرای تربیت معلم شهید رجایی شهرستان نورآباد لرستان است.
سابقه تدریس و مدیریتی آقای وزیر
- 17 سال سابقه تدریس در آموزش و پرورش از 5 پایه تا پیش‌دانشگاهی
- در مقطع کارشناسی ارشد رشته زبان‌شناسی همگانی و آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان:
1- اصول و نظریه‌های آموزش زبان دوم/ خارجی
2- اصول و مبانی آموزش مهارت‌های زبانی
3- آزمون‌سازی
4- زبان‌شناسی کاربردی
5- رویکردهای طراحی برنامه درسی
6- تهیه و تدوین مواد آموزشی
7- روش تحقیق در آموزش زبان دوم/ خارجی
- در مقطع دکتری رشته زبان‌شناسی همگانی و آموزش زبان فارس به غیر فارسی زبانان
بررسی و نقد اصول و نظریه‌های آموزش زبان دوم/ خارجی
سوابق مدیریتی:
1- سرپرست معاونت فرهنگی بنیاد شهید و امور ایثارگران از سال 1388 تا 1389
2-مدیرکل آموزش عالی بنیاد شهید و امور ایثارگران از سال 1384 تا 1389
3- معاون دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی از سال 1390 تا 1394
4- سرپرست معاونت فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی 1390 تا 1393
5- معاون آموزش و پژوهش بنیاد سعدی
6- سرپرست مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه علامه طباطبایی
7- مسؤول راه‌اندازی مرکز آموزش زبان فارسی به غیر فارسی‌زبانان دانشگاه علامه طباطبایی
8- سرپرست دفتر امور دانشجویان شاهد و ایثارگر دانشگاه علامه طباطبایی 1390 تا 1393
9- رئیس کمیسیون آموزشی و پژوهشی ستاد برنامه‌ریزی طرح شاهد 1385 تا 1387
10- رئیس کمیسیون امور عمومی و زیرساختی ستاد برنامه‌ریزی طرح شاهد 1387 تا 1389
11- عضو کمیته تخصصی زبان‌شناسی گروه علوم انسانی دفتر برنامه‌ریزی آموزش عالی
12- رئیس کارگروه آزمون استاندارد تعیین سطح زبان فارسی کرسی‌های زبان فارسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌ها و مراکز علمی خارج از کشور
13- رئیس دانشگاه فرهنگیان
فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی
1- عضو و رئیس ستاد برنامه‌ریزی فرهنگی آموزشی طرح شاهد(مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی) 1384 تا 1389
2- نماینده شورای عالی انقلاب فرهنگی در کمیسیون اجرایی ماده 15 قانون اساسی(مستقر در دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش) 1397 تا 1398
3- عضو ستاد مرکزی شاهد و ایثارگر وزارتخانه‌های علوم، تحقیقات و فناوری، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و حوزه علمیه قم 1384 تا 1389
4- عضو هیأت رسیدگی به تخلفات اداری کارکنان دولت در بنیاد شهید و امور ایثارگران
5- عضو شورای هماهنگی نخبگان شاهد و ایثارگر بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ
6- عضو شورای فرهنگی دانشگاه شاهد
7- عضو اتحادیه جهانی اساتید مسلمان دانشگاه‌ها
8- عضو کارگروه علوم انسانی شورای راهبردی پژوهش سازمان بسیج اساتید کشور 1395 ـ1398
9- عضو شوراهای مرکزی بسیج دانشجویی در همه مقاطع تحصیلی1375ـ1378
10- عضو بسیج اساتید
11- کارشناس اجرایی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه رازی کرمانشاه
12- نماینده وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در کمیته انضباطی مرکزی وزارت عتف
13- رئیس شورای بدوی کمیته انضباطی دانشگاه علامه طباطبایی
14- دبیر شورای تجدیدنظر کمیته انضباطی دانشگاه علامه طباطبایی
15- دبیر شورای فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی
16- رئیس شورای دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی
17- عضو و رئیس کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه علامه طباطبایی 1390ـ1393
18- دبیر بیست و هشتمین جشنواره سراسری قرآن کریم دانشجویان کشور
19- عضو و دبیر شورای علمی بنیاد سعدی
20- عضو و رئیس هسته گزینش بنیاد سعدی
21 ـ عضو و رئیس کارگروه آموزش زبان فارسی به غیر فارسی‌زبانان انجمن زبان‌شناسی ایران
22- عضو پیوسته انجمن جهانی مطالعه زبان کودک
23- عضو شورای برنامه‌ریزی و تألیف کتاب‌های درسی مرتبط با زبان و ادبیات فارسی وزارت آموزش و پرورش
24- عضو و جانشین شورای تألیف و برنامه‌ریزی منابع آموزش زبان فارسی در هند
مقام‌ها و جوایز
- پژوهشگر نمونه کشور در سال 1400
- رتبه سوم جشنواره بین‌المللی فارابی 1394
- دانشجوی منتخب کمیته انتخاب دانشجوی نمونه کشوری 1378
- دانشجوی نمونه کشوری 1379
- رتبه برتر جشنواره رشد برای کتاب ایران‌شناسی 1397
- پژوهشگر برتر دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی 1396
- مقام اول جشنواره ملی حرکت(دانشگاه برگزیده) سال 1391
- مقام اول جشنواره ملی حرکت (دانشگاه برگزیده) سال 1393
- رتبه سوم جشنواره الگوی برتر تدریس زبان انگلیسی ـ همدان 1381
- نفر اول هشتمین جشنواره مبتکران و نوآوران بسیجی
تألیف بیش از 45 عنوان کتاب، بیش از 10 جلد کتاب ترجمه شده، بیش از 80 مقاله علمی ـ پژوهشی داخلی و خارجی، بیش از 20 مقاله ارائه شده در همایش‌های بین‌المللی و بیش از 90 پایان‌نامه مقطع کارشناسی ارشد و دکتری از نمونه فعالیت‌های پژوهشی صحرایی است.
* 16 وزیر آموزش و پرورش چه کسانی بودند؟
اولین وزیر آموزش و پرورش ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، «غلامحسین شکوهی» بود که در سال 1357 فعالیت خود را آغاز کرد و تا بهمن 1358، مسؤولیت این دستگاه را بر عهده داشت.
شکوهی، تعلیم و تربیتی بود و فعالیت خود در وزارت آموزش و پرورش را با عنوان آموزگار از مهر 1323 در بیرجند آغاز کرده بود و مدرک دکترای علوم تربیتی داشت.
دومین وزیر آموزش و پرورش ایران، شهید محمدعلی رجایی است؛ او در سال 1335 به دانشسرای عالی رفت و دارای لیسانس ریاضی بود و به عنوان دبیر ریاضی در شهرستان‌های خوانسار، قزوین و تهران، فعالیت خود را در دستگاه تعلیم و تربیت آغاز کرد.
«امور تربیتی» را شجره طیبه شهیدان رجایی و باهنر در آموزش و پرورش می‌دانند؛ از شهید رجایی به عنوان مؤسس گزینش و امور تربیتی و از مؤسسان امور تربیتی یاد می‌شود.
شهید رجایی علاقه زیادی به دستگاه تعلیم و تربیت داشت اما مصمم شد در جایگاهی بالاتر به این دستگاه رسیدگی کند و این شد که در جایگاه ریاست جمهور، شهید محمدجواد باهنر را که هم فکر و اندیشه با او بود به عنوان وزیر آموزش و پرورش کابینه خود معرفی کرد.
تحصیلات شهید باهنر در زمینه علوم تربیتی و الهیات بود؛ او دارای مدرک فوق لیسانس علوم تربیتی و دکترای الهیات از دانشگاه تهران بود؛ شهید باهنر با پشتوانه شهید رجایی تلاش کرد اقدامات مؤثری در آموزش و پرورش انجام دهد هر چند که عمر فعالیت او کوتاه بود؛ او عضو هیأت مؤسس امور تربیتی و از پیشگامان تألیف کتب دینی در نظام آموزش و پرورش و عضو هیأت امنای مدارس اسلامی رفاه و مفید بود.
عمر فعالیت این دو شهید بزرگوار در دستگاه تعلیم و تربیت زیاد نبود هر چند که همان زمان اندک نیز بذرهایی پاشیده شد که سال‌ها بعد به درختان تناور تبدیل شد و هنوز هم به یادگار مانده است؛ شهید باهنر در هشتم شهریور 1360 همراه با شهید محمد علی رجایی در دفتر نخست وزیری بر اثر انفجار بمب به شهادت رسیدند.
اما در شرایطی که کشور داغدار از دست دادن عزیزانش بود، علی‌اکبر پرورش، عنوان چهارمین وزیر آموزش و پرورش را از آن خود کرد؛ او متولد 1321 بود و تحصیلاتش در زمینه ادبیات فارسی بود و مدرک تحصیلی فوق لیسانس زبان و ادبیات فارسی داشت.
پرورش نیز تعلیم و تربیتی بود و فعالیت خود در آموزش و پرورش را با دبیری از سال 1345 آغاز کرده بود؛ او در سال 1360، فعالیت خود را به عنوان سکاندار وزارت آموزش و پرورش آغاز کرد و تا سال 1364 در این سمت حضور داشت.
پله پنجم وزارت آموزش و پرورش به سید کاظم اکرمی اختصاص دارد؛ او تا سال 1367، سکانداری دستگاه تعلمی و تربیت را به عهده داشت؛ اکرمی که دارای دکترای برنامه درسی است طی سال‌های گذشته نیز همواره به عنوان مشاور وزرای آموزش و پرورش در بدنه دستگاه تعلیم و تربیت حضور داشته است.
عنوان ششمین وزیر آموزش و پرورش به محمدعلی نجفی اختصاص دارد؛ نجفی دارای دکترای ریاضی است و رکورد طولانی‌ترین سکانداری وزارت را نیز در کارنامه خود دارد؛ دوران نجفی به دلیل همین مدت طولانی یک ویژگی مهم دارد و آن هم ثبات در بدنه مهم‌ترین و کلیدی‌ترین وزارتخانه کشور است.
همین ثبات و طولانی بودن وزارت نجفی که از سال 1367 تا 1376 بود، موجب شد که وی بتواند به فعالیت‌هایی در جهت معیشت فرهنگیان و همچنین تغییراتی در جهت ساختار نظام آموزشی اقدام کند.
هفتمین وزیر آموزش و پرورش کشور، حسین مظفر بود؛ او دارای لیسانس فقه و مبانی حقوق اسلامی و فوق لیسانس مدیریت است؛ مظفر از سال 1376 تا سال 1380، سکانداری دستگاه تعلیم و تربیت را بر عهده داشت.
جایگاه هشتمین وزیر آموزش و پرورش به مرتضی حاجی اختصاص دارد که طی سال‌های 1380 تا 1384 در رأس دستگاه تعلیم و تربیت قرار گرفت؛ وی که دارای تحصیلات کارشناسی ریاضیات و کارشناسی ارشد مدیریت دولتی است، معتقد بود که معلم در کنار آموزش باید پرورش را به دانش‌آموزان یاد دهد و همین شد که طرح حذف معاونت پرورشی را کلید زد که حواشی متعددی را حتی بعد از وزارت وی بر جا گذاشت.
نهمین وزیر آموزش و پرورش، محمود فرشیدی بود که طی سال‌های 1384 تا 1386 در این وزارتخانه حضور داشت؛ او که دارای کارشناسی ارشد مهندسی شیمی بود، تنها 2 سال سکاندار آموزش و پرورش بود و در نهایت استعفا کرد؛ احیای معاونت پرورشی و تشکیل کارگروه‌های تحول بنیادین آموزش و پرورش در کارنامه فرشیدی دیده می‌شود.
علیرضا علی‌احمدی جشفقانی در جایگاه دهمین وزیر آموزش و پرورش ایران ایستاده است؛ او که دارای مدرک دکترای تخصصی مدیریت بود طی سال‌ها 1384 تا 1386، سکاندار دستگاه تعلیم و تربیت بود.
جایگاه یازدهمین وزیر آموزش و پرورش در اختیار حمید‌رضا حاجی‌بابایی است؛ او متولد 1338 همدان و دارای دکترای الهیات و معارف اسلامی گرایش علوم قرآنی و حدیث است؛ حاجی‌بابایی یکی از فعال‌ترین وزرا بود که تصویب سند ملی آموزش و پرورش و سند تحول بنیادین، اجرای نظام «3ـ3ـ6»، 5 روزه شدن روزهای آموزشی در هفته، تعطیلی پنج‌شنبه‌ها، آغاز هوشمندسازی مدارس و ایجاد مجتمع‌های آموزشی و پرورشی در کارنامه‌اش دیده می‌شود.
حاجی‌بابایی که از مجلس به وزارت آموزش و پرورش آمده بود، بعد از دوران وزارت دوباره به مجلس بازگشت و هم‌اکنون رئیس فراکسیون فرهنگیان مجلس است.
جایگاه دوازدهمین وزیر آموزش و پرورش ایران به علی‌اصغر فانی سپرده شد؛ وی متولد 1333 است؛ فانی دیپلم ریاضی خود را از دبیرستان دکتر هشترودی تهران دریافت کرد و موفق به کسب مدرک لیسانس مهندسی راه و ساختمان از دانشکده فنی دانشگاه تهران شد و هم اکنون دارای دکترای مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی از دانشگاه تربیت مدرس تهران است.
فانی گام‌هایش را برای اجرای سند تحول برداشت اما ماجرای فساد صندوق ذخیره فرهنگیان، پرونده این وزیر را در مسیر دیگری قرار داد تا جایی که مجبور به استعفا شد؛ او از سال 1392 تا 1395 سکاندار دستگاه تعلیم و تربیت بود.
سیزدهمین وزیر آموزش و پرورش ایران نیز فخرالدین احمدی دانش آشتیانی است که در سال 1334 در شهر آشتیان متولد شد؛ وی در دوره دبیرستان در رشته ریاضی تحصیل کرد و کارشناسی خود را از دانشگاه صنعتی امیرکبیر در رشته مهندسی راه و ساختمان اخذ کرد.
احمدی دانش آشتیانی مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته سازه از دانشگاه صنعتی امیرکبیر دریافت کرد و برای مدرک دکتری، دانشگاه امپریال کالج انگلستان را انتخاب کرد و توانست موفق به اخذ مدرک دکتری رشته مهندسی زلزله شود؛ او زمانی به وزارت آموزش و پرورش آمد که هنوز ماجرای فساد صندوق ذخیره فرهنگیان تیتر رسانه‌ها بود اما کمتر از یک سال در این وزارتخانه دوام آورد.
چهاردهمین وزیر آموزش و پرورش ایران، سید محمد بطحایی بود؛ او دارای تحصیلات کارشناسی برنامه‌ریزی آموزشی و کارشناسی ارشد مدیریت دولتی با گرایش مدیریت مالی است.
بطحایی تا خرداد 1398 به عنوان وزیر آموزش و پرورش فعالیت کرد و عزمش را برای اجرای سند تحول جزم کرد اما خرداد 1398 در اقدامی غیرمنتظره، استعفا کرد.
پانزدهمین وزیر آموزش و پرورش ایران بعد از انقلاب، محسن حاجی میرزایی متولد 1338 در استان قم بود؛ وی دارای تحصیلات لیسانس علوم اجتماعی، کارشناس ارشد جامعه‌شناسی و کارشناس ارشد مدیریت دولتی است. او تا پایان دولت دوازدهم به عنوان وزیر آموزش و پرورش فعالیت کرد.
نوری، شانزدهمین وزیر آموزش و پرورش ایران است او متولد سال 1340 بوده و دارای دکترای تخصصی مدیریت گردشگری کودک، کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، کارشناسی برنامه‌ریزی و فوق دیپلم پرورشی است؛ او فعالیت خود را از دبستان شهید وحید نیا شهر ایلام به عنوان مربی پرورشی شروع کرده است و در کارنامه کاری خود، تدریس در مدارس، دانشسرای تربیت معلم و فعالیت در ادارات آموزش و پرورش با سمت‌هایی چون معاون پرورشی آموزش و پرورش شهرستان ایلام، معاون پشتیبانی اداره کل آموزش و پرورش استان ایلام، مدیر هسته گزینش آموزش و پرورش استان ایلام را دارد.
نوری 14 فروردین امسال بعد از ماجرای عدم پرداخت حقوق معلمان تا آخرین روز اسفند و مشکلات رتبه‌بندی معلمان، استعفا کرد و 14 فروردین 1402 با استعفایش موافقت شد.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: رضامراد صحرایی وزیر آموزش و پرورش بنیاد شهید و امور ایثارگران وزیر آموزش و پرورش ایران دانشگاه علامه طباطبایی دستگاه تعلیم و تربیت غیر فارسی زبانان وزارت آموزش و پرورش ارشد مدیریت دولتی زبان شناسی همگانی آموزش زبان فارسی آموزش و پرورش کارشناسی ارشد فعالیت خود ادبیات فارسی دارای دکترای امور تربیتی برنامه ریزی شهید رجایی عضو و رئیس طی سال ها رتبه اول
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۲۸۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقطه سرخط، پایان بی‌معلمی
آمارها در آموزش‌و‌پرورش آنچنان دقیق نیست و هیچ عدد ورقمی را نمی‌توان با اطمینان‌خاطر اعلام کرد، ازجمله آمار مربوط به کمبود معلم را. با این حال چند عدد به نقل از مسئولان و کارشناسان خارج از آموزش‌و‌پرورش در دست است که کمبود ۲۳۰ تا ۳۰۰ هزار معلم را روایت می‌کند. البته این اعداد مربوط به کمبودهای فعلی است وگرنه کارشناسانی وجود دارند که کمبود ۴۰۰ هزار معلم تا سال ۱۴۰۶ را پیش‌بینی می‌کنند. به‌جز این پیش‌بینی نسیه اما ادعایی هم وجود دارد که وضعیت حال حاضر کشور را گزارش می‌دهد و آن اعلام بی‌معلم ماندن ۲۳هزار کلاس درس از زبان یکی از نمایندگان مجلس در روزهای اخیر است.
اقدامات فوری برای جبران کسریرضا صحرایی، وزیر آموزش و پرورش اما در این باره گفته است: آموزش و پرورش بیش از ۲۰۰هزار معلم کسری دارد و این کسری ناگهان ایجاد نشده اما ما با اصلاح نظام جذب و استخدام به طور اساسی، به‌گونه‌ای تلاش کردیم که امسال در شهرهای مختلف کشور همزمان بیش از ۵۰۰گروه ارزیابی فعال بودند. بنابر اعلام وزیر آموزش و پرورش مجوز تدریس بازنشسته‌ها تا سقف ۲۴ساعت در هفته اخذ شده و با این‌کار تاحدودی کمبود معلم در برخی نقاط کشور برای سال تحصیلی جدید جبران می‌شود.
وی همچنین گفته‌است که متاسفانه چون ظرفیت آزمون استخدامی کامل نشد، تعدادی از کلاس‌های درس خالی مانده که تا نیمه مهر برای آنها معلم تعیین می‌شود. امیدواریم آزمون استخدامی سال آینده، امسال برگزار شود تا این مشکلات را نداشته باشیم.
در عین حال گفته می‌شود دو شیفته‌کردن بعضی از مدارس یکی از راهکارها خواهد بود.
درباره اینکه چرا آموزش‌و‌پرورش کشورمان با بحرانی به بزرگی کمبود فعلی معلم مواجه شده، تحلیل‌های متفاوتی وجود دارد. یوسف نوری، وزیر پیشین آموزش‌و‌پرورش علت را «توقف یا کاهش چند‌ساله جذب نیرو از یک‌سو و افزایش تعداد بازنشسته‌ها از سوی دیگر» عنوان می‌کرد که با گوشه‌ای از واقعیت‌ها می‌خواند. کارشناسان متعددی بر این باورند که آموزش‌و‌پرورش به حداقل ۳۰۰هزار معلم جدید نیاز دارد؛ این درحالی است که فارغ‌التحصیلان دانشگاه فرهنگیان هر سال بیش از ۱۰۰هزار نفر نیستند. در نتیجه آزمون استخدامی برگزار می‌شود که امسال از طریق آن فقط ۲۸هزار نیرو جذب شدند. این اطلاعات نشان می‌دهد که ورودی‌ها به آموزش‌و‌پرورش نه با خروجی‌هایش تناسب دارد و نه با نیازهای واقعی‌ا‌ش. به همین سبب محمدرضا نیک‌نژاد، کارشناس مسائل آموزش‌و‌پرورش حین تحلیل چرایی شکل‌گیری بحران کمبود معلم به جام‌جم این‌گونه توضیح می‌دهد: «در دولت‌های یازدهم و دوازدهم و کمی قبل از آن یعنی تقریبا در یک دوره ۱۰ساله، ۵۰۰هزار معلم بازنشسته شدند اما به‌جای این که هر سال ۵۰هزار نیروی جدید جایگزین شود، استخدام‌های سالانه به حدود ۲۰ تا ۳۰هزار نیرو محدود شد و در نتیجه وضعیتی پیش آمد که ۵۰۰هزار نفر بازنشسته شدند، ولی فقط ۲۵۰ هزار نیرو جایگزین شدند.»
سیاست بحث‌برانگیز صرفهجوییاین عوامل اما همه ابعاد کمبود معلم در کشور را پوشش نمی‌دهد، زیرا نوع نگاهی که به آموزش‌و‌پرورش وجود دارد و جنس سیاست‌هایی که در آن اعمال می‌شود، علل اصلی است که معمولا مغفول می‌ماند. مرداد سال ۱۴۰۰ بود که میثاق غیاثوند، مسئول وقت بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان اظهارات تکان‌دهنده‌ای را رسانه‌ای کرد. او گفت: «با اینکه در سال‌های اخیر موضوع کمبود معلم مکرر اعلام و تاکید می‌شود که باید تعداد قابل‌توجهی از این کمبود با دانشجومعلمان جبران شود اما دانشگاه فرهنگیان نتوانسته توسعه کمی و کیفی لازم را ایجاد کند. متأسفانه شاهد بی‌توجهی نسبت به این دانشگاه هستیم و موضوع آنجا درد‌آور می‌شود که این بی‌توجهی در وهله اول از جانب مسئولانی است که در دانشگاه حضور دارند که این رویکرد به‌شدت آزاردهنده است.»
بنابراین اظهارات، آب از سرچشمه گل‌آلود است، هرچند تلاش می‌شود تا اوضاع این‌گونه به نظر نرسد. بی‌توجهی به پیش‌نیازهای توسعه آموزش‌و‌پرورش البته فقط منحصر به نحوه مدیریت دانشگاه فرهنگیان یا مختص به دو سه سال اخیر نیست، چرا که گفت‌و‌گوی ما با نیک‌نژاد که شاهد عینی رویدادهای آموزشی در سه دهه اخیر است پیشینه بی‌توجهی به نیروی انسانی در آموزش‌و‌پرورش را روشن می‌کند.
او می‌گوید: «در دولت روحانی یک تعدیل نیروی بزرگ در کشور رخ داد که دلیلش صرفه‌جویی اقتصادی بود که اتفاقا دامن وزارت آموزش‌و‌پرورش را هم گرفت. این تعدیل باعث شد تا ۲۵۰هزار نفر از نیروهای وزارتخانه کم شوند. وزیر وقت معتقد بود اگر از تعداد معلمان کاسته شود، صرفه‌جویی اتفاق می‌افتد که از محل آن می‌توان اوضاع معیشتی معلمان باقی‌مانده را بهبود بخشید. این در شرایطی بود که آن زمان جمعیت دانش‌آموزی کشور نیز به حدود ۱۲میلیون نفر رسیده بود و این‌چنین استدلال می‌شد که تعداد معلمان بیش از نیاز است؛ بی‌توجه به اینکه جمعیت دانش‌آموزی کشور با شیبی ملایم در حال افزایش بود. این مسائل در کنار هم باعث شد تا ورودی‌ها به وزارتخانه کم شود و خروجی‌ها به قوت خود باقی بماند و سرانجام به بحران کنونی برسیم.»
پس آنچه که وزارت آموزش‌و‌پرورش و همچنین دولت‌ها درباره‌اش سکوت کرده‌اند، مواضع در قبال نیروی انسانی و نداشتن آینده‌نگری بوده است.
درخواست مدیرعامل باشگاه نساجی از هواداران برای دیدار با الهلال