به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

فعالیت "برای‌تونیک" در زمان شیوع ویروس کرونا بسیار گسترده و وسیع بوده است/ این رشته ایرانی قابلیت جهانی شدن را دارد

تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۱۹۷۴۷

اودت هوسپیانس، دبیر انجمن "برای‌تونیک" کشور و مدرس رسمی این انجمن، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره چگونگی و میزان فعالیت انجمن "برای‌تونیک" در زمان شیوع ویروس کرونا گفت: ما فعالیت‌های خیلی زیادی در زمینه آموزش، برگزاری کارگاه‌ها و مسابقات به صورت مجازی داشته‌ایم. در بخش آموزش، دوره‌هایی را هم به صورت مجازی و هم حضوری برگزار کردیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کلاس‌های مربیگری درجه ۳، به صورت حضوری در استان‌های کهگیلویه و بویراحمد و زنجان و وبینار‌های مختلفی هم با موضوعات مربیگری مجازی و آشنایی با "برای‌تونیک" در بسیاری از استان‌ها برگزار شده است.

هوسپیانس در ادامه بیان کرد: مسابقات مجازی ما، چه در "برای‌تونیک" و چه در سبک‌های مختلف دیگر برگزار شد. مسابقات تیمی و انفرادی را در بخش‌های کودکان و نوجوانان برگزار کردیم و خوشبختانه این مسابقات با استقبال مواجه شد. به دلیل این که "برای‌تونیک" میتواند پیام رسانی داشته باشد، بسیاری از رویداد‌ها را با پیام‌هایی که همه از آن استفاده می‌کنند، مثل "من ماسک می‌زنم" برگزار کرده‌ایم.

دبیر انجمن "برای‌تونیک" کشور در خصوص سطح مسابقات برگزار شده و میزان استقبال از آن در استان ها، تصریح کرد: مسابقات کشوری را به صورت مجازی برگزار کردیم. اولین مسابقه در بخش کودک و نوجوان بود که با پیام "من ماسک می‌زنم" برگزار شد. بچه‌ها از استان‌های مختلف در این رقابت‌ها شرکت کردند. هر فردی با هر گرایشی، میتوانست در این بازی‌ها حضور داشته باشد. سپس مسابقات تیمی پر سرعت بزرگسالان، یعنی ۱۶ سال به بالا را طراحی کردیم که ۱۸ تیم در آن شرکت کردند و نفرات برتر نیز تعیین شدند. مسابقات "بالاروی تیمی" و "برایباند تیمی" را نیز در پیش داریم که به صورت کشوری خواهند بود.

او در ادامه بیان کرد: به دلیل شیوع ویروس کرونا، تا زمانی که اجازه برگزاری مسابقات حضوری را نداشته باشیم، رقابت‌های مجازی را با قدرت برگزار خواهیم کرد.

دبیر انجمن "برای‌تونیک" درباره سبک‌ها و کمیته‌های فعال زیرمجموعه این انجمن خاطرنشان کرد: بیش از ۲۰ سبک و گرایش به عنوان زیر مجموعه رشته برایتونیک در حال فعالیت هستند. تمام گرایش‌هایی را که بتوان با سیستم رشته "برای‌تونیک" انجام داد، با موافقت رئیس انجمن انجام میدهیم.

او در خصوص کمک و تاثیر بالای ورزش "برای‌تونیک" در بعد همگانی روی سلامت جامعه و خانواده، توضیح داد: این ورزش به گونه ‌ای است که تمام افراد از کسانی که ضایعه نخاعی دارند گرفته تا قهرمانان حرفه ای می توانند به صورت همگانی آن را انجام دهند. هیچ گونه محدودیت جسمی و سنی در این ورزش وجود ندارد. این رشته ایرانی را که قابلیت جهانی شدن دارد، به راحتی می توان معرفی کرد و توانمندی ورزشکاران ایرانی را به جهان نشان داد.

هوسپیانس در مورد برنامه‌های فدراسیون برای توسعه زیربنایی این رشته گفت: ما برای این که بتوانیم این رشته ایرانی را به جهان صادر کنیم از مسئولان انتظار کمک و پشتیبانی داریم. برنامه‌های مختلفی را مد نظر داریم که متخصصان "برای‌تونیک" در حال طراحی آن هستند. امید داریم که این رشته در تمام جهان با نام ایران گسترش پیدا کند.

او در پایان گفت: در خصوص وبینار‌هایی که برای آشنایی با "برای‌تونیک" برگزار شده است؛ انجمن استان تهران یک وبینار آشنایی داشته که به صورت مجازی از کل کشور میزبانی کرده است. انجمن استان بوشهر نیز کلاس مربیگری و آشنایی با "برای‌تونیک" را به عنوان میزبان برگزار کرده است. اکنون، کلاس آشنایی با "برای‌تونیک" در استان قزوین در حال برگزاری است و سایر استان‌ها هم در این زمینه مشارکت خوبی داشته اند.

بیشتر بخوانید

ملی پوش دارت: حضور در رقابت‌های بین المللی، هدف نهایی همه دارتر‌ها است

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: انجمن های ورزشی انجمن ورزشی صورت مجازی برای تونیک استان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۱۹۷۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.