برداشت کرفس نیاز به مجوز قانونی دارد!
تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۳۴۵۸۲
امسال به منظور حفاظت از گونه گیاهی کلوس با کمک مردم همان مناطق، نیروهای مردمی تحت عنوان قُرُقبانان در رویشگاههای کلوس ساماندهی و مسقر شدهاند.
کرفس کوهی با نام محلی کلوس که روزی در بیشتر ارتفاعات اقلیمهای مختلف استان به دست میآمد امروزه محدود به ارتفاعات دهستان موگویی از توابع شهرستان کوهرنگ شده است و برخلاف هشدارهای مسئولان مبنی بر برخورد با متخلفان و فروشندگان گونههای گیاهی چند روز قبل از نوروز تا پایان فروردین ماه فروش کرفس به فراوانی در گوشه و کنار شهر یافت می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تسنیم، برای بررسی وضعیت این گونه گیاهی ارزشمند به سراغ دست فروشی در حاشیه میدان قمربنی هاشم(ع) شهرکرد که مشغول فروش غنچههای کرفس است رفتیم و درمورد کسب و کارو چگونگی برداشت غنچههای کرفس پرسید که ایشان پاسخی ندادند اما وقتی خود را طالب خریدن نشان داد، گفت: این کرفس هر کیلو 120 هزار تومان است، از بهترین انواع کلوس کوهرنگ است.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه این گونه گیاهی در حال نابودی است برای چه و با چه مجوزی آن را چیده و الان به فروش میرسانید، گفت: شما خریدار نیستی و ما را به سوی دست فروش دیگری که در میدان شهدای شهرکرد بساط خود را در ماشین خود پهن کرده است رهسپار میکند.
نخستینچیزی که توجه ما را جلب میکند تابلوی قیمت او است که با نوشته کرفس کوهرنگ هر کیلو 100 هزار تومان خودنمایی میکند.
خانمی که مشتاقانه مشغول خرید کرفس است در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه از کرفس چه استفادههای میکنید، گفت: مقداری از آن را خشک میکنم و به مرور در ماست و سایر مواد غذایی استفاده میکنم و مقداری را هم ترشی درست میکنم.
صالح سلیمانی، فروشنده کرفس کوهی در گفت وگو با خبرنگار ما گفت: کرفس الان کلویی 100 هزار تومان است چرا که میخواهم زودتر بارم را بفروشم و برای آوردن بار بعدی بروم.
وی با اشاره به محل خرید بارهای خود گفت: بار کرفس را از فریدون شهر برای فروش به شهرکرد میآورم.
اگر کرفس فریدون شهر است پس چرا تحت عنوان کرفس کوهرنگ به فروش می رود، برای یافتن پاسخ این سوال خبرنگار تسینم به سراغ رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان کوهرنگ رفته است.
کرفس کوهیسوغات چهارمحال و بختیاری برای مسافران
این روزها که در ایام نوروز هستیم بسیاری از مسافرانی که به استان سفر کردند برای خرید سوغات استان بیشتر به سمت خرید کرفس کوهی میروند و برخیها آن را به عنوان سوغات استان میشناسند و با هر قمیتی که باشد آن را خریداری میکنند.
برداشت کرفس در چهارمحال و بختیاری تنها با مجوز قانونی امکانپذیر است
لطفعلی چراغپور، رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان کوهرنگ با تاکید بر ثبت جهانی نام کلوس برای این گونه گیاهی اظهارداشت: تنها چند نقطه در شهرستان کوهرنگ از رویشگاههای طبیعی کلوس برجای مانده است.
وی افزود: روستای سرآقاسید و بیراهگان در دره رزگه در دهستان موگویی از توایع شهرستان کوهرنگ از مهمترین مناطقی هستند که کلوس در آنها میروید و متأسفانه در فصل رویش گونه کلوس ارتباط دهستان موگویی با مرکز شهرستان بدلیل بارش سنگین برف در گردنه عسل کشان قطع میباشد و دسترسی از سوی استانهای اصفهان و لرستان به آن منطقه وجود دارد.
رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان کوهرنگ بیان کرد: اینها همه کار حفاظت و حضور نیروهای شهرستان در آن مناطق را قدری دشوار میکند اما در سال جاری به منظور حفاظت از گونه گیاهی کلوس با کمک مردم همان مناطق، نیروهای مردمی تحت عنوان قُرُقبانان در رویشگاههای کلوس ساماندهی و مسقر شدهاند.
چراغپور خاطرنشان کرد: حضور قُرُقبانان محلی و گشت و سرکشی نیروهای منابع طبیعی شهرستان در آن مناطق از مسیر بُز نوید استان لرستان، مانع سواستفاده متخلفان شده است.
وی با بیان اینکه با تدابیر اندیشیده شده از کرفس روییده در دهستان موگویی تاکنون محفاظت خوبی صورت گرفته است، گفت: هر چند قیمت بسیار بالا و سودآور این گونه کمیاب میتواند هر انسان بیکار و نیازمندی را به کار قاچاق و بوته کنی ترغیب کند اما با بررسیهایی که انجام شده به طور قاطع میتوان گفت کلوسهای در حال فروش در مرکز استان از کلوسهای گلخانهای و یا کلوسهای واردشده از مراتع استانهای همجوار است.
رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان کوهرنگ تصریح کرد: با توجه به اینکه نام کوهرنگ یک برند معروف برای محصولات طبیعی میباشد تحت عنوان کرفس کوهرنگ به فروش میرسد.
چراغپور ادامه داد: هرگونه بوتهکنی گیاهان دارویی خوراکی و صنعتی از سطح مراتع شهرستان تا کامل شدن دوره رشد رویشی این گونهها در حدود اواسط خردادماه و تا زمانی که اداره منابع طبیعی مجوز قانونی برای برداشت آنها صادر نکند ممنوع است و با متخلفان از طریق مراجع قضایی برخورد میشود.
منبع: اقتصاد آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۳۴۵۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مرگ تدریجی آببندانهای مازندران
بی تفاوتی به نقش چند وجهی آب بندانها در اقتصاد و معیشت مردمان شمال کشور، این بار دامن منابع آبی بکر مازندران به ویژه شهرستان بابل را گرفته و برای تداوم رونق بخش کشاورزی به ویژه شالیکاری در منطقه ۱۱۰ قطعه از این آب بندان ها نیازمند لایروبی فوری هستند.
با وجود اخذ ردیف اعتباری اختصاصی برای ساماندهی و لایروبی آب بندانهای شمال کشور اما این طرح حداقل در مازندران و در شهرستان بابل در حد طرح باقی مانده و در گام اجرایی قرار نگرفته است.
آب بندان؛ استخر یا تالاب دست ساز خاکی و بسیار بزرگ است که از گود کردن و خاکبرداری یک محدوده و ریختن و کوبیدن و ایجاد دیواره خاکی دور این محدوده به وجود می آید تا روان آب ها در آن برای بهره برداری کشاورزی ذخیره شود.
این سازه ذخیره ساز آب کشاورزی، مختص استان های شمالی کشور است که در مازندران به آن ' اندون '، در گیلان ' سل ' و در استان گلستان ' بندسار ' می گویند.
بر اساس آمار رسمی، مساحت کل آب بندانهای استان های گلستان، مازندران و گیلان حدود ۳۳ هزار هکتار است که آب آبیاری حدود ۱۵۰ هزار هکتار اراضی شالیزاری را تأمین می کند.
رواج سدسازی در کشور به همراه استفاده بی در و پیکر از سفره های زیرزمینی و دلخوشی به شیوه های نوین آبیاری در چند دهه گذشته سبب شد تا تعداد زیادی از آببندان های این استان ها رها شده و خشک شوند در حالی که تا اواخر دهه ۴۰ و ۵۰ این سازه ها تنها تامین کننده آب کشاورزی در شمال کشور بود.
آب رودخانه ها و هرز آب ناشی از بارندگی در فصل های غیرکاشت از طریق کانال ها و پمپاژ به آب بندانها هدایت شده و در فصل بهار و تابستان برای آبیاری مورد استفاده قرار می گیرد.
در این پیوند فرماندار بابل با بیان این که ۱۱۰ قطعه آب بندان در این شهرستان نیاز فوری و اضطراری به لایروبی دارند، گفت: اگر با رویه فعلی لایروبی آب بندان های این شهرستان انجام شود ۲۵ سال این مهم زمان می برد.
علی پیر فلک افزود: از مجموع ۲۱۰ قطعه آب بندان شهرستان بابل ۱۱۰ قطعه آن کارایی زیادی برای آبیاری شالیزارها ندارد و به صورت فوری باید لایروبی آنها آغاز شود.
وی اظهار داشت: در یک سال اخیر هشت آب بندان در این شهرستان لایروبی شد که اگر با همین رویه فعلی لایروبی ها انجام شود ۲۵ سال زمان می برد تا همه آب بندانهای این شهرستان لایروبی شوند.
پیرفلک افزود: دیگر آب بندان های این شهرستان که در حال حاضر نیاز به لایروبی ندارد، برای چند سال دیگر به لیست آب بندان های نیازمند به لایروبی اضافه خواهد شد، که با محاسبه همه آنها لایروبی آب بندانهای شهرستان بابل ۲۵ سال طول خواهد کشید.
فرماندار بابل با بیان این مطلب که کمبود اعتبار یکی از علت های اصلی تاخیر در لایروبی آب بندانهای این شهرستان است، خاطرنشان کرد: برای تحقق این مهم که برای شالیکاران ما بسیار حائز اهمیت است نیازمند اعتبار ملی هستیم.
نماینده عالی دولت در شهرستان بابل با اشاره به این مطلب که با توجه به تداوم خشکسالی و کمبود آب برای زمین های شالیزاری نقش آب بندانها برای تامین این نیاز بسیار مهم است، ادامه داد: نیاکان ما با احداث آب بندانها، نیازهای اصلی تامین آب زمین های شالیزاری خود را تامین می کردند و این مهم باید در شرایط فعلی مورد توجه ویژه قرار گیرد.
فرماندار بابل خاطرنشان کرد: برخی از آب بندان های این شهرستان به خاطر عدم لایروبی تا پایان اردیبهشت ماه بیبشتر آبدهی ندارند و این امر به چالشی برای شالیکاران تبدیل شد.
این مقام مسوول تصریح کرد: به عنوان نمونه آب بندان۲۰ هکتاری خراسان محله بابل در سال گذشته تا اواخر اردیبهشت بیشتر آبدهی نداشت که در سال جاری با لایروبی که انجام شد مشکل شالیکاران برطرف شد.
استان مازندران بیش از ۸۰۰ آببندان بزرگ و کوچک را در خود جای داده و در کنوانسیون رامسر ثبت جهانی شده است. و شهرستان بابل با ۲۱۰ قطعه آبندان دارای بیشترین آبندانها در بین شهرهای مازندران است.
در طول ۴۰۰ سال گذشته تا کنون این ظرفیت سبب شده است که کشاورزان و شالی کاران این استان بدون استفاده از فناوری های امروزی که با برق فعالیت دارند به کشت برنج بپردازند.
مردم استان همواره از این آببندانها برای امرار معاش زندگی خود استفاده می کردند و می کنند و با کشاورزی و صید ماهی در چارچوب قانون از این ظرفیت ممتاز برای کسب روزی حلال بهره می گیرند.
از طرف دیگر این آببندانها در شهرها که به عنوان یک سیستم خنک کننده و تعدیل درجه حرارت دما در تابستان محسوب می شدند در زمستان یا زمان سیلاب برای کنترل سیل در طول تاریخ برای مازندران اثربخش بودند.
مازندران دارای ۲ تالاب بینالمللی میانکاله و فریدونکنار و چندین تالاب و آبگیر محلی چون ساهون، لپو و پلنگان، ولشت، استخرپشت، گلپل، خضر نبی، شورمست، دریوک، سراندون و بالندون، گز و کندوچال است.
مازندران همچنین افزون بر ۸۰۰ قطعه آببندان به مساحت ۱۷ هزار هکتار دارد. همه ساله در فصل زمستان۱۰۰ گونه پرنده مهاجر زمستان گذران با جمعیتی حدود ۳۰۰ هزار بال به مازندران مهاجرت میکنند.
بر اساس آمارهای رسمی، تاکنون بیش از ۴۹۰ گونه جانوری از ردههای مختلف مهرهداران اعم از پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان و ماهیها در زیستبوم مازندران شناسایی شدهاند.
پرندگان با ۳۱۷ گونه از ۵۸ خانواده، پستانداران با ۶۳ گونه و ۱۹ خانواده، دوزیستان با ۹ گونه از ۶ جنس و ۶ خانواده، خزندگان با ۲۶ گونه از ۲۱ جنس و ۱۱ خانواده و ماهیها با ۷۵ گونه بخشی از تنوع زیستی حیات وحش مازندران را تشکیل میدهند.
باشگاه خبرنگاران جوان مازندران ساری