به نقل از «شبکه خبر»

اسلام هراسی و اندیشه های تکفیری هم ریشه اند

تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۴۰۶۳۵

دکتر حسن روحانی در جمع مسئولین، اساتید و دانشجویان دانشگاه دولتی مسکو با بیان این که اسلام هراسی، نژاد پرستی و اندیشه های تکفیری ریشه مشترک دارند گفت: انسان امروز بیش از هر زمان نیازمند اعتدال است و عزم جهانی برای مبارزه با ریشه های خشونت و افراطی گری ضروری است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، رئیس جمهور کشورمان که به دعوت رسمی ولادمیر پوتین به مسکو سفر کرده است صبح امروز سه شنبه در جمع اساتید و دانشجویان دانشگاه دولتی مسکو با بیان اینکه "انسان امروز بیش از هر زمان نیازمند اعتدال است" بر ضرورت عزم جهانی برای مبارزه با ریشه های خشونت و افراطی گری تاکید کرد و گفت: اسلام هراسی، نژاد پرستی و اندیشه های تکفیری ریشه مشترک دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متن کامل سخنرانی رئیس جمهور به شرح زیر است:
بسم‌الله الرحمن الرحیمبسیار خرسندم که امروز میهمان دانشگاه شما و حاضر در جمع دوستانه و صمیمی‌تان هستم. در این ایامی که در ایران و اکثر کشورهای منطقه، آغاز بهار را جشن گرفته و در آغوش بهار طبیعت به بهار روح و جان می‌اندیشند. چراکه نوروز فصلی تازه در طبیعت و الهام‌بخش معنایی والا است؛ نوروز یعنی جهان ما ایستا و مانده درگذشته نیست، بلکه در حال تحول، تغییر و شکوفایی است. مطابق سنتی قدیمی و چند هزارساله، نوروز زمان دیدار نزدیکان و همسایگان است تا با گسترش مودت و صمیمیت، دوستی‌ها را عمیق‌تر و پیمان‌ها را تجدید و تقویت نمایند. لذا حضور من در نخستین روزهای سال جدید ایرانی در کشور زیبای شما به معنای تأکید بر روابط دوستانه و پایدار موجود میان دو ملت‌ ایران و روسیه است.
مسئولیت دانشمندان و دانشگاهیان در دوران کنونی به‌مراتب دشوارتر از هر زمان دیگری است. حل مشکلات در این جهان پیچیده، مستلزم ایفای نقش فعال‌تر ما در تحولات علمی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است. جهان امروز با رنج‌هایی نظیر شکاف طبقاتی، تغییرات زیست‌محیطی، بحران‌های هویتی، خشونت و افراطی‌گری و جنگ‌های داخلی و اختلافات فرقه ای دست‌به‌گریبان است؛ و رفع این معضلات، نیازمند تلاش و همکاری مستمر و گروهی میان ملت‌هاست.
افول سیطره غرب بر جهان و پایان انحصار ثروت، قدرت و فناوری فرصتی تاریخی را فرا روی ملت‌ها قرار داده تا بنیان‌های جهانیِ جدیدی را بنا کنند؛ ساختاری که با تکیه بر ارزش‌های مشترک انسانی چون: صلح، عدالت، برابری، آزادی، اعتدال، مدارا، احترام به فرهنگ ها و حقوق ملت‌ها و پرهیز از تنش و خشونت، جهان را به‌ مکانی ایمن‌ تر برای همه تبدیل کند.

من از نخستین روزهای مسئولیتم به‌عنوان رئیس‌جمهور ایران، جهان را به مبارزه هماهنگ و هدفمند با پدیده خشونت و افراطی‌گری فراخواندم، که در قالب قطعنامه‌ای به نام جهان عاری از خشونت و افراطی‌گری-wave در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به اتفاق آراء به تصویب رسید. اکنون چهار سال از آن زمان می‌گذرد؛ و نیاز به یک عزم جهانی برای پرداختن به ریشه‌های گسترش خشونت و افراط‌گرایی بیش‌از گذشته احساس می‌شود. عزمی که راه تحمیل منافع تنگ‌نظرانه بر ارزش‌های مشترک را پایان دهد.
امروز متأسفانه شاهد رشد افراط‌گرایی خشونت‌بار در جهان هستیم. اسلام هراسی، نژادپرستی و اندیشه‌های تکفیری، به‌رغم اینکه خاستگاه متفاوتی دارند، در عمل به یکدیگر پیوسته و به مقابله با انسجام ملت‌ها و به تغذیه خشونت و افراط برخاسته‌اند.
در این جهان پرمخاطره، انسانیت بیش از هر زمان دیگر به ندای اعتدال نیازمند است. امروز جهان تشنه عدالت و خسته از خشونت، در جستجوی راه‌حلی است که کرامت آدمیان را پاس داشته وزندگی‌شان را با دین‌باوری و معنویت معنا بخشد؛ بی‌آنکه به مادیت و رفاه آنان بی‌توجه باشد. کسانی که از دین، که پیام رهایی انسان است، تصویری تیره و خشونت‌بار برساخته‌اند، نه‌تنها انسانیت امروز را از متن وحدت‌بخش، صلح آفرین، و آرام بخش زندگی اجتماعی محروم ساخته‌اند، بلکه متاسفانه به نام دین، انسان‌ها را در آتش فرقه‌گرایی افراطی به خاک و خون کشیده‌اند.راه‌حل خاتمه دادن به این وضعیت اسف‌بار، در گام اول تحمل و خویشتن‌داری و در گام بعد، توسعه گفتگوهای چندجانبه، صادقانه و توأم با احترام به منافع همه کشورهاست. هدف ما باید رسیدن به سازوکاری پایدار برای توسعه دموکراسی، تقویت کارآمدی دولت‌ها، حل مسالمت‌آمیز اختلافات، و تلاش برای تفاهم بر ترتیبات امنیت منطقه‌ای باشد که ثبات کشورها را ارتقاء بخشد. مذاکره برای حصول به این تفاهم‌ها باید پیش از آنکه منطقه به مرحله برگشت‌ناپذیری از ویرانی برسد، آغاز شود. ایران آمادگی خود را برای قدم برداشتن در این مسیر اعلام کرده و از هر ابتکاری که دستیابی به این هدف را سرعت بخشد، استقبال می‌کند.


خوشبختانه دولتهای ما همکاری مؤثری را برای فائق آمدن بر معضل ترور و نابودی تروریست‌ها، همچون در سوریه، آغاز کرده و موفق شده‌اند آنان را از مناطق کلیدی به عقب برانند؛ اکنون زمان آن است تا با یاری همه کشورهای منطقه، امکان بازگشت آوارگان را به سرزمین‌های مادری‌شان فراهم کنیم؛ اما جنگ علیه تروریسم و افراطی‌گری هنوز باقی است و تلاش‌های ما برای خاتمه این امر، مستلزم صرف زمان، اهتمام و هماهنگی بیشتری است تا با کمک‌ همه کشورهای مسئولیت‌پذیر منطقه، امکان ثبات بلند مدت و سپس بازسازی و تقویت زیرساخت‌های آموزشی، بهداشتی و اقتصادیِ کشورهای در مخاطره فراهم گردد.

باور من بر این است که هدف اصلی همکاری‌های منطقه‌ای باید تلاش و کوشش برای ایجاد منطقه‌ای با ثبات تر و قوی‌تر باشد که در آن توانایی حل اختلافات و توسعه امنیت دسته‌جمعی وتجارت متوازنِ درون منطقه‌ای را فراهم نماید. این مهم نیز تنها از طریق تلاش برای ترویج ابتکارات چندجانبه‌گرایانه میان کشورها میسر خواهد شد.
در دورانی که ماهیت مسائل و مشکلات، مستلزم مطالعات و بررسی‌های پیچیده است، دولت‌ها بدون یاری دانشگاهیان نخواهند توانست از این عصر متلاطم به سلامت عبور کنند. در سال‌های اخیر، دانشمندان و پژوهشگران در کشورهای غیر غربی سهم بیشتری در اکتشافات و اختراعات علمی به دست آورده‌اند و اکنون بیش از هر زمان دیگری، در پیشبرد علم می‌درخشند. دانشمندان ایرانی نیز در سال‌های اخیر به دستاوردهای قابل‌توجه و افتخارآمیزی در حوزه علم و فناوری دست‌یافته‌اند. همکاری‌های دانشگاهی و اندیشکده‌ای میان ایران و روسیه، با توجه به وجود زیرساخت‌های مناسب، دانشمندان و محققانی پیشتاز و دانشجویانی مشتاق در دو کشور باید بیش‌ازپیش تقویت شود.
ما در آرزوی ساختن جهانی هستیم که همه ملت‌ها باهم و در کنار هم باشند، نه در برابر هم. بشریت از اجبار، تحمیل و تحقیر بیزار است؛ و از خشونت و افراط در فرار. بیاییم اجبار را به انتخاب؛ تحمیل را به تحمل؛ تحقیر را به تکریم؛ و خشونت و افراط را به محبت و مدارا تبدیل کنیم.
از توجه شما سپاسگزارم و برای شما، دانشگاه دولتی مسکو و ملت روسیه بهترین‌ها را آرزو می‌کنم.


حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی شب گذشته در دیدار دمیتری مِدوِدِف نخست وزیر روسیه، گفت: امیدوارم در این سفر شاهد تحول جدیدی در روند توسعه همکاریهای مشترک در حوزه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و مسایل بین المللی باشیم.
رییس جمهور با اشاره به همکاری های ایران و روسیه در خصوص مسایل منطقه ای و بین المللی اظهارداشت: بی تردید همکاری های دو کشور در روند ثبات و امنیت منطقه و بین الملل، تاثیرات مثبتی برجای خواهد گذاشت.
دمیتری مِدوِدِف نخست وزیر روسیه نیز در ابتدای این دیدار با تبریک نوروز به رییس جمهوری و ملت ایران گفت: مسکو مصمم به گسترش روابط خود در همه حوزه ها با جمهوری اسلامی ایران است.
نخست وزیر روسیه با بیان اینکه این سفر برای توسعه روابط دو کشور بسیار مهم است، اظهارداشت: در حال حاضر فضای خوبی در روابط حسنه میان دو کشور حاکم است و تردیدی نیست که این سفر کمک شایانی به تعمیق روابط تهران – مسکو خواهد کرد.
روحانی رییس جمهور کشورمان که به دعوت رسمی ولادیمیر پوتین عصر دوشنبه وارد مسکو شده است امروز مذاکرات رسمی با رییس جمهوری روسیه خواهد داشت و روابط دوجانبه، منطقه ای و بین المللی دو کشور مورد بررسی قرار خواهد گرفت.همچنین رئیس جمهور پس از دریافت دکترای افتخاری از دانشگاه دولتی مسکو حل مشکلات پیچیده جهان امروز را نیازمند همکاری دانشمندان و دولتها دانست و افزود: افول سیطره غرب و پایان انحصار ثروت، فرصتی تاریخی برای بنا کردن بنیانهای جهانی جدید است.
رئیس جمهور شب گذشته با دمیتری مِدوِدِف نخست وزیر روسیه دیدار و گفت و گو کرد. رییس جمهور با اشاره به همکاری های ایران و روسیه در خصوص مسایل منطقه ای و بین المللی اظهارداشت: بی تردید همکاری های دو کشور در روند ثبات و امنیت منطقه و بین الملل، تاثیرات مثبتی برجای خواهد گذاشت.
دمیتری مِدوِدِف نخست وزیر روسیه نیز در ابتدای این دیدار با تبریک نوروز به رییس جمهوری و ملت ایران گفت: مسکو مصمم به گسترش روابط خود در همه حوزه ها با جمهوری اسلامی ایران است.
نخست وزیر روسیه با بیان اینکه این سفر برای توسعه روابط دو کشور بسیار مهم است، اظهارداشت: در حال حاضر فضای خوبی در روابط حسنه میان دو کشور حاکم است و تردیدی نیست که این سفر کمک شایانی به تعمیق روابط تهران – مسکو خواهد کرد.

منبع: شبکه خبر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبکه خبر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۴۰۶۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فارن افرز: از اتحاد عبری-عربی علیه ایران خبری نیست/ همسایگان عربی ایران به دنبال جنگ با تهران نیستند

به گزارش جماران، با گذشت چند روز از پاسخ نظامی مستقیم جمهوری اسلامی ایران به حمله اسرائیل به ساختمان بخش کنسولی سفارت ایران در دمشق، تحلیل ها درباره تاثیرات این حمله بر معادله های منطقه ای و فرامنطقه ای جنبه های وسیع تر و متفاوت تری را زیر ذره بین برده است. فارن افرز در تحلیلی در این باره می نویسد: زمانی که ایران در 13 آوریل بیش از 300 موشک و پهپاد را به سمت اسرائیل شلیک کرد، اردن به دفع حمله کمک کرد. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها حاکی از آن بود که چندین کشور عربی دیگر در دفاع از رژیم اسرائیل کمک کرده‌اند، تلاش‌هایی که آنها بعداً آن را رد کردند. با این وجود، گروهی از رهبران اسرائیل و همچنین برخی ناظران در واشنگتن، این اقدامات را نشانه‌ای از یک تغییر بزرگ تفسیر کردند. محور این تحلیل ها این بود که این کشورهای عربی، در صورت ادامه تشدید درگیری اسرائیل با ایران، طرفدار اسرائیل خواهند بود. سپهبد هرزی هالوی، رئیس ستاد کل ارتش رژیم اسرائیل، اعلام کرد که حمله ایران «فرصت های جدیدی برای همکاری در خاورمیانه ایجاد کرده است». مؤسسه مطالعات امنیت ملی، یک اندیشکده پیشرو اسرائیلی، اعلام کرد که «ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی که در رهگیری پرتاب‌های ایران به سمت اسرائیل مشارکت داشت، پتانسیل ایجاد یک اتحاد منطقه‌ای علیه ایران را نشان می‌دهد.»

پس از پاسخ اسرائیل به حمله ایران با یک حمله نسبتاً محدود به تأسیسات نظامی در ایران، دیوید ایگناتیوس، ستون نویس واشنگتن پست، ادعا کرد که اسرائیل «مانند رهبر یک ائتلاف منطقه ای علیه ایران رفتار می کند». او نوشت: «به نظر می‌رسد که اسرائیل با پاسخ آرام خود، منافع متحدانش در این ائتلاف - عربستان سعودی، امارات متحده عربی، اردن را که همگی در دفع حمله ایران به اسرائیل کمک کردند، در نظر گرفته بود.» به نظر ایگناتیوس، این یک «تغییر پارادایم برای اسرائیل» است، تغییری که به خاورمیانه «شکل جدیدی» می‌بخشد.

با این حال، این ارزیابی‌ها بیش از حد مشتاقانه و خوش بینانه هستند و نمی‌توانند پیچیدگی چالش‌های منطقه را درک کنند. مطمئناً، با توجه به ماهیت بی‌سابقه حملات نظامی در ماه آوریل، استراتژی آینده اسرائیل علیه ایران ممکن است ملاحظات منطقه‌ای را بیشتر در نظر بگیرد. اما واقعیت‌های منطقه که مانع همکاری اعراب و اسرائیل می‌شود، تغییر قابل توجهی نکرده است.

حتی قبل از حمله حماس در 7 اکتبر و متعاقب آن جنگ اسرائیل علیه غزه، کشورهای عربی که توافقنامه 2020 ابراهیم را امضا کردند و عادی سازی با اسرائیل را پذیرفتند، از حمایت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل از گسترش شهرک سازی های اسرائیل در کرانه باختری و سیاست او نسبت به غزه، ناامید شده بودند. تلاش وزرای راست افراطی او برای تضعیف وضعیت موجود در بیت المقدس ، مجموعه ای از حملات مرگبار شهرک نشینان اسرائیلی به فلسطینی ها در شهرهای کرانه باختری در بهار سال 2023 به تنش های منطقه ای دامن زد. پس از آغاز عملیات نظامی اسرائیل در غزه در ماه اکتبر، که موجی از اعتراضات را در سراسر خاورمیانه برانگیخت، رهبران عرب در حمایت آشکار از اسرائیل تردید بیشتری پیدا کردند، زیرا می دانستند که همکاری آشکار می تواند به مشروعیت داخلی آنها لطمه بزند.

 هیچ چیز درباره واکنش اعراب به این دور از رویارویی ایران و اسرائیل نشان نمی دهد که این مواضع تغییر کرده است. گروهی از دولت‌ها که بسیاری از اسرائیلی‌ها  از آنها به عنوان «اتحاد سنی» یاد می‌کنند، در واقع همچنان به دنبال متعادل کردن روابط خود با ایران و اسرائیل، حفاظت از اقتصاد و امنیت خود و مهمتر از همه، جلوگیری از درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر هستند.

آنها همچنین احتمالاً پایان دادن به جنگ فاجعه بار در غزه را بر رویارویی با ایران در اولویت قرار خواهند داد. با این حال، با افزایش تنش بین ایران و اسرائیل، اشتیاق کشورهای عربی برای تسریع در ادغام منطقه‌ای اسرائیل بیش از هر زمان دیگری به تمایل اسرائیل برای پذیرش تشکیل کشور فلسطین بستگی دارد.

پیش از حمله 13 آوریل ایران به اسرائیل، عربستان سعودی و امارات متحده عربی اطلاعاتی درباره این حمله قریب الوقوع با ایالات متحده به اشتراک گذاشتند. سپس فرماندهی مرکزی ایالات متحده از این اطلاعات برای هماهنگی پاسخ خود با اسرائیل و سایر شرکا استفاده کرد. اردن به هواپیماهای نظامی آمریکا و بریتانیا اجازه ورود به حریم هوایی این کشور را داد تا هواپیماهای بدون سرنشین و موشک‌های ورودی ایرانی را متوقف کنند و مستقیماً حملات ایران را رهگیری کنند. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها، به‌ویژه در ایالات متحده و اسرائیل، تأکید کردند که تلاش‌های منطقه‌ای گسترده، حمله تهران را خنثی کرده است.

اما به زودی مشخص شد که نقش اعراب در دفع حمله ایران محدود بوده است. هم عربستان سعودی و هم امارات به صراحت هرگونه کمک نظامی مستقیم به دفاع اسرائیل را تکذیب کردند. مقامات اردنی از مشارکت خود با عنوان حفاظت از منافع خود دفاع کردند. ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن، با تاکید بر اینکه کشورش برای کمک به اسرائیل اقدامی نکرده است، اعلام کرد که «امنیت و حاکمیت» اردن «بالاتر از همه ملاحظات» قرار دارد.

تلاش هایی که کشورهای عربی برای مقابله با ایران انجام دادند، تقریباً به طور قطع ناشی از تمایل به حفظ روابط خود با ایالات متحده بود، نه برای همسویی بیشتر با اسرائیل. از زمانی که اسرائیل عملیات خود را در غزه آغاز کرد، رهبران عرب از اینکه جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده موفقیت بیشتری در مهار رفتار اسرائیل در غزه کسب نکرده است، شگفت زده شده‌اند. اما آنها همچنان به دنبال تعمیق همکاری خود با واشنگتن هستند. آنها هیچ منبع جایگزینی برای نوع امنیتی که ایالات متحده برای آنها تامین می کند، نمی بینند.

در ماه‌های اخیر، کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و همچنین مصر و اردن به تشویق واشنگتن برای کمک به مدیریت پویایی‌های امنیتی خاورمیانه، مهار فعالیت‌های  ایران و جلوگیری از یک جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر ادامه داده‌اند. پایان دادن به جنگ در غزه همچنان یک اولویت فوری منطقه ای است و کشورهای عربی در حال کار برای یک طرح صلح با دولت بایدن هستند. رهبران عربستان همچنان معتقدند که یک معاهده دفاعی دوجانبه با ایالات متحده باید بخشی از هر توافق عادی سازی آینده با اسرائیل باشد.  امارات به تلاش خود برای مذاکره درباره توافقنامه دفاعی خود با دولت بایدن ادامه داده است.

با این حال، در همین زمان، کشورهای حوزه خلیج فارس اکنون تعامل نزدیک تری با تهران دارند. در سال 2019، پس از خروج دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از توافق هسته ای که ایالات متحده و سایر قدرت های بزرگ با ایران بر سر آن توافق کرده بودند، تهران بی ثباتی را در سراسر خلیج فارس گسترش داد، به کشتی ها در نزدیکی بنادر امارات حمله کرد و برای اولین بار حملات دقیقی را علیه تاسیسات نفتی عربستان انجام داد. ( این گزاره ها ادعای نویسندگان گزارش است و تهران دست داشتن در این حملات را تکذیب کرده است.) پس از امضای توافقنامه ابراهیم، تهران نیز به صراحت به بحرین و امارات هشدار داد که حضور نظامی اسرائیل در خلیج فارس خط قرمزی برای ایران خواهد بود.

خیلی قبل از حمله حماس در 7 اکتبر، کشورهای عربی به طور کلی تصمیم گرفته بودند که بهترین راه برای کاهش خطر ایران ، تلاش برای نزدیکی  است، نه تلافی. امارات و عربستان سعودی روابط دیپلماتیک خود با ایران را به ترتیب در سال های 2021 و 2023 احیا کردند. از 7 اکتبر، این کشورها همراه با بحرین و عمان، پیام‌ها و هشدارهایی را بین ایران و اسرائیل مخابره کرده و برای مدیریت تنش‌ها پیشنهاداتی را برای خروج از این وضعیت پیشنهاد داده‌اند. دو روز پس از حمله ایران در 13 آوریل، وزیر امور خارجه مصر با همتایان ایرانی و اسرائیلی خود به منظور مهار تشدید درگیری تلفنی تماس گرفت.

در ماه‌های آینده، کشورهای عربی احتمالاً تلاش خواهند کرد تا این اقدام متعادل کننده را حفظ کنند و از همه طرف‌ها به خویشتنداری دعوت کنند و از اقدامات تهاجمی بیشتر اسرائیل فاصله بگیرند. اگر تشدید تنش بین ایران و اسرائیل ادامه یابد، آنها احتمالاً حتی بیشتر تمایلی به حمایت از عملیات اسرائیل نخواهند داشت. هزینه های داخلی آنها برای حمایت آشکار از اسرائیل احتمالاً با گذشت زمان افزایش خواهد یافت، به ویژه اگر نیروهای اسرائیلی به سمت رفح حرکت کنند، شهری در جنوب غزه که صدها هزار فلسطینی در آن پناه گرفته اند و اسرائیل مدعی است که حماس پایگاهی مستحکم دارد.

بسیاری از کشورهای عربی نگرانی های اسرائیل در مورد فعالیت های منطقه ای ایران، به ویژه حمایت این کشور از شبه نظامیان غیردولتی را دارند. اما کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، به‌ویژه، به وضوح محاسبه کرده‌اند که آغاز گفتگوهای مستقیم دیپلماتیک، اعمال فشار با انگیزه‌های اقتصادی و انجام دیپلماسی پشتیبان با تهران امن‌ترین راه‌ها برای حفاظت از منافع آنها و جلوگیری از سرریز درگیری است. هر چقدر هم که درگیری ایران و اسرائیل تشدید شود، کشورهای عربی احتمالاً از این اشکال تعامل عقب نشینی نخواهند کرد. تلاش های آنها برای عادی سازی روابط با ایران از زمان آغاز جنگ غزه سرعت گرفته است، در حالی که تلاش ها برای عادی سازی روابط آنها با اسرائیل متوقف شده است.

در تلاش برای ترغیب اسرائیل به تفکر فراتر از جنگ غزه، عربستان سعودی همچنان چشم‌انداز عادی‌سازی را مشروط به مشارکت اسرائیل در یک فرآیند سیاسی با هدف ایجاد کشور فلسطینی می کند. با این حال، اسرائیل این درخواست های عربستان را نادیده گرفته است، شاید به دلیل اطمینان بیش از حد که پس از پایان جنگ در غزه، روند عادی سازی می تواند از همان جایی که متوقف شد ادامه یابد. عادی سازی بیشتر رابطه اعراب و اسرائیل در این شرایط بعید است. کشورهای عربی به همکاری با واشنگتن در زمینه دفاع موشکی ادامه خواهند داد، اما این همکاری مستلزم هماهنگی مستقیم با اسرائیل نیست. آنها همچنین به این زودی ها به سطح یک اتحاد رسمی دفاعی نزدیک نخواهند شد. این امر مستلزم همسویی بهتر سیستم‌های دفاعی کشورهای عربی و همچنین اعتماد بسیار بیشتر است که هر دوی این موارد در خاورمیانه وجود ندارد و ایجاد آن زمان می‌برد.

کشورهای عربی، به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس، از تلاش‌های اسرائیل برای تنزل دادن توانایی‌های نیابتی ایران استقبال خواهند کرد. اما آنها به احتمال زیاد با هرگونه حمله مستقیم به ایران که می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی شکننده منطقه را بی‌ثبات کند یا به حمله متقابل ایران در خلیج‌فارس منجر شود، مخالفت خواهند کرد. با وجود اینکه کشورهای عربی علاقه مند به حفظ روابط دفاعی نزدیک با واشنگتن هستند، آنها نمی خواهند به بلوکی بپیوندند که آشکارا علیه ایران و حامیان جهانی آن مانند روسیه کار می کند. آنها ترجیح می دهند روابط چند منطقه ای و جهانی را متعادل کنند، نه اینکه پل ها را بسوزانند.

با وجود این محدودیت‌ها، کشورهای عربی می‌توانند نقش مهمی در جلوگیری از تشدید بیشتر تنش بین ایران و اسرائیل ایفا کنند. تقویت خطوط ارتباطی بین دو کشور - و ایجاد خطوط گرم برای مدیریت بحران - بیش از هر زمان دیگری حیاتی است. دقیقاً به این دلیل که تعدادی از کشورهای عربی روابط خود را با ایران و اسرائیل تقویت کرده‌اند، آنها می‌توانند از این روابط برای تشویق به خویشتن‌داری و کمک به انتقال پیام‌ها بین دو طرف استفاده کنند و در صورت شروع درگیری‌ها برای جلوگیری از درگیری یا کاهش آسیب تلاش کنند. در درازمدت، برای ایجاد ثبات در منطقه، کشورهای خاورمیانه باید پلتفرم خود را برای گفتگوی منظم ایجاد کنند که برای مشارکت ایران و اسرائیل باز باشد. حملات اخیر که ایران و اسرائیل را در آستانه جنگ قرار می دهد، تنها نشان می دهد که چقدر نیاز به چنین گفت وگویی ضروری شده است.

اما جهان باید انتظارات خود را برای همکاری نزدیکتر بین کشورهای عربی و اسرائیل کاهش دهد. همکاری کاملاً فنی که کشورهای عربی و اسرائیل اخیراً در زمینه‌های مورد علاقه مشترک از جمله انرژی و تغییرات آب و هوا داشته‌اند، احتمالاً ادامه خواهد داشت. با این حال، گردهمایی‌های منطقه‌ای پرمخاطب که آشکارا تعامل سیاسی کشورهای عربی با اسرائیل را تبلیغ می‌کنند، در کار نیست مگر اینکه اسرائیل به جنگ خود با غزه پایان دهد. تا آن زمان، تلاش کشورهای عربی برای حفظ روابط اقتصادی خود با اسرائیل نیز محدود خواهد بود. یک استراتژی کوتاه‌مدت واقع‌بینانه‌تر، حمایت از توانایی آن‌ها برای میانجی‌گری و جلوگیری از درگیری‌های آینده بین ایران و اسرائیل را در اولویت قرار خواهد داد.