به نقل از «دانا»

نسل جوان گرفتار در گرداب الگوهای پوشالی!

تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۴۸۴۲۰

این روزها پوشیدن پوشاک نامناسب نظیر مانتوهای شیشه ای یا دارای نوشته های انگلیسی و شلوارهای نا متعارف با خشتک هایی نزدیک زانو و جیب پشت هایی در حوالی ساق پا، با اشکال و آویزهای گوناگون که در موارد عمده ای نیز دارای پارگی های وسیع روی زانو یا ران هستند، در بین جوانان شایع شده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری بجنا؛ این روزها پوشیدن پوشاک نامناسب نظیر مانتوهای شیشه ای یا دارای نوشته های انگلیسی و شلوارهای نا متعارف با خشتک هایی نزدیک زانو و جیب پشت هایی در حوالی ساق پا، با اشکال و آویزهای گوناگون که در موارد عمده ای نیز دارای پارگی های وسیع روی زانو یا ران هستند، در بین جوانان شایع شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دردمندانه این قبیل پوشش تنها مختص جوانان کوچه و بازار نیست و این خرق عادت در ورزشکاران و هنرمندانی که به واسطه پوپولیسم رسانه ای و بی در و پیکر بودن صدا و سیما، به نام و شهرتی رسیده اند و هر از گاهی در برنامه های زنده تلویزیون از آنها تجلیل می شود، به کرات دیده می شود. این نسل که به فرموده بزرگتر یکی از باشگاه های سرخابی زیاد نباید به آنها سخت گرفت گاهی با شمایل یک شخصیت کارتونی در انظار عمومی ظاهر می شوند و روزی دیگر در یک جشنواره خارجی با شلوارکی تنگ و کوتاه در انجام رسالت فرهنگی خود تلاش می ورزند! چندی قبل هم یکی دیگر از هنرپیشگان صدا و سیما در اکران خصوصی یک فیلم با شلواری پاره در انظار عمومی ظاهر شد که جای تاسف است. هر چند این نوع پوشش های نامتعارف و به اصطلاح حرکت بر خلاف عرف جامعه در جوامع غربی نیز مشاهده می شود ولی بروز و ظهور این رفتار ها در جامعه اسلامی ما از چند منظر قابل اعتناست. در کشور های غربی رسانه های مکتوب و مجازی و شبکه های خصوصی تلویزیونی آزادانه مشغول فعالیت هستند و این نظر شخصی مالکان شبکه یا رسانه است که از چه سیاستی پیروی کنند و چه شخصیت یا تیپی را حمایت کنند و او را مطرح سازند. ولی در کشور ما رسانه ملی و اکثر رسانه های مکتوب، دولتی هستند این گونه بها دادن به افرادی که عموماً دارای به کم جنبگی یا بی ظرفیتی شهره هستند، جای تامل دارد. کار تا جایی از خرک در رفته است که صدا و سیما در هنگام دعوت از تجلیل از به اصطلاح هنرمندان زن سریال های پر طرفدار مجبور است نمای دور این هنرپیشگان مردمی را به تصویر بکشد و اگر فیلمبردار قدمی جلوتر بگذارد یا کمی لنز را به سمت جلو بچرخاند، کار بیخ پیدا می کند چرا که نوع آرایش و پوشش آنها در چنین مراسمی با جشن های خانوادگی و خصوصی چندان تفاوتی ندارد!
نکته بعد نوع برخورد جماعت به اصطلاح روشنفکر یا آزاد اندیش با این چهره ها می باشد. اگر از این افراد کاری بر خلاف رویت عمومی جامعه سر بزند، ایرادی نیست و بحث آزادی و چهار دیواری و اختیار و ... مطرح می شود ولی اگر همین افراد چادری سر کنند، خیراتی کنند، دستی بر فرزند شهید مدافع حرم بکشند، دو رکعت نماز جماعت بخوانند، با رئیس جمهوری مصافحه کنند، از عالمی روحانی حمایت کنند، در دفاع از برجام شتاب نکند، در مجلس ختم خواننده ای شرکت نکند و قس علی هذا... گویی مرتکب ذنب لایغفر شده اند و فردا مورد سنگین ترین هجمه ها و تهمت ها قرار می گیرند و چه بسا موقعیت شغلی شان به خطر می افتد. اما اگر تصویر ناخن لاک زده پای شان را در صفحه اینستاگرام بارگذاری کنند یا تصویری از حیوان خانگی شان را در فضای مجازی منتشر کنند، با شلوارک و شلوار پاره در شهر تردد کنند و ... عده ای در حمایت از آنها و لایک گذاشتن در صفحه شخصی شان تا مرز جنون و خودکشی پیش می روند!
شلوار پاره نماد تمدن یا ولنگاری اجتماعی ؟!
چند سال جویای احوال یکی از همکلاسی های سابقم را که اتفاقاً دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد نیز بود، از یکی از بستگانش شدم. ایشان هم گفت: در ترکیه شلوار لی سنباده می کشد! فکر کنم اگر الان احوالی از او بپرسم احتمالاً در ترکیه تیغ به دست در حال ریش ریش کردن یا پاره کردن شلوار است! سوال این جاست «نمادی» که هیچ مفهوم اخلاقی و انسانی در ورای آن نهفته نیست و جز ولنگاری فرهنگی و پوششی چیزی را در ذهن انسان متبادر نمی سازد، چگونه می تواند الگوسازی نسلی را بر عهده بگیرد که در معرض انواع و اقسام تهاجمات فرهنگی و غیر فرهنگی هستند؟ متاسفانه به دلیل سود سرشار حاصل از قاچاق کالا در عمل امکان برخورد غیر نمایشی و حقیقی با قاچاق کالا در هیچ زمینه ای وجود ندارد و گردانندگان کارتل های بزرگ قاچاق با در دست گرفتن نبض بازار و استفاده ابزاری از الگوهای پوشالی نسل جوان علاوه بر کسب سود های هنگفت زمینه را برای بیکاری کارگران ایرانی و به ورطه تعطیلی کشاندن کارخانجات کوچک و بزرگ کشور فراهم می سازند. از سویی جمع آوری همه کالاهای قاچاق ، لباس های پاره ، مانتو های شیشه ای و سایر لباس های نامتعارف از مغازه ها و فروشگاه های سطح شهر ها امری نا ممکن و بعید به نظر می رسد ولی دست کم رسانه ملی یا جراید می توانند از دعوت یا انتشار تصاویری افرادی که از این دست پوشش استفاده می کنند، در صدا و سیمای مملکت و جراید کثیر الانتشار خودداری کنند.
زورمان به تغییر فرهنگ نسل جوان نمی رسد.

بدون شک اصلاح باور اجتماعی و فرهنگی مسمومی که طی سال های اخیر در روح و جسم جوانان رسوخ پیدا کرده است، یک شبه و با ارسال یک بخشنامه یا راه اندازی سیاست پلیس نا محسوس به لایه های مختلف جامعه میسر نخواهد شد. در حقیقت «ماهواره» ، «شبکه های اجتماعی و مجازی» و «الگوهای نامناسب نسل جوان» را می توان سه ضلع مثلث حمله به باور جوانان ایرانی قلمداد که در حال از هم فروپاشانیدن فرهنگ و باور ایرانی و اسلامی هستند. نسل امروز نه از عظمت و افتخارات ایران باستان آگاه است و نه به فرایض دینی و باور های عمیق مذهبی که می توانند راهگشای انسان در مقاطع حساس باشند و سعادت دنیا و آخرتش را تامین کنند، وقعی می نهد. نسلی خود باخته با آستری از ردای روشنفکری که در لایه ای از رنگ و لعاب پوشش غربی و در هاله ای از دود دخانیات و در ورژن های بالاتر ، مواد مخدر صنعتی محصور شده است و به زمین و زمان گیر می دهد و بدون اینکه تلاشی برای کسب علم یا حتی کسب درآمد داشته باشد ، منتظر شق القمر شدن های خیالی و یک شبه ره ساله طی کردن است و در سر نیز رویای زندگی در غرب و به قول خودش عشق و حال را دارد! در این بین نهادهایی که نیز باید به نوعی در راستای معرفی الگوهای سالم و تاثیر گذار قدم بردارند یا نظیر دانشگاه ها و رسانه ملی دچار روزمرگی های خاص و زد و بند های سیاسی شده اند و یا مثل آموزش و پرورش در تامین نیاز های اولیه و ثانویه خود در مانده اند.
سخن آخر
هر چند شاید عده ای معتقد باشند که اوضاع فرهنگ مملکت آشفته تر از آن است که شلوارک پاره یک هنر پیشه در آن به چشم آید. ولی آنچه که مسلم است هر گونه مسامحه و سهل انگاری در امور فرهنگی ولو جزئی و کوچک در آینده منجر به کژی ها و انحرافات گسترده می شود. اما این واقعیت تلخ را بپذیریم که اوضاع مقولات «آموزش» و «فرهنگ» در کشور نابسامان است و چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید فرهنگ کشور دچار یک کژتابی بغرنج شده است که اصلاح مدار آن به سادگی امکان پذیر نخواهد بود. وقتی عضویت در کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی 4 نفر بیشتر متقاضی ندارد باید دریابیم که فاتحه این فرهنگ مدت هاست خوانده شده است که امروز کمیسیونش بی خواهان مانده است. بدون شک فرهنگ قابلیت واردات، کشف از منابع زیر زمینی و رو زمینی و ایجاد از طریق بخشنامه و دستور و بیانیه ندارد. برای فرهنگ سازی توجه مستمر به دو مولفه «برنامه ریزی بلند مدت» و «هزینه کرد» نیاز است. بدون برنامه ریزی و هزینه در این راه نه تنها فرهنگی ایجاد نمی شود بلکه همان خرده فرهنگ های به جا مانده از نیاکان و اسلاف نیز به ورطه فراموشی سپرده می شوند. شاید فردا دیر باشد. امروز را در یابیم.

یادداشت : وحید حاج سعیدی

انتهای پیام /

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۴۸۴۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سیاست‌های مشوق جمعیتی دولت در فرهنگ جوانی جمعیت اثرگذار است

محمود پاک نیت بازیگر شناخته شده سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: قطعا سیاست‌های جمعیتی برای فرزندآوری موثر است منتها دولت می‌تواند این سیاست‌ها را تقویت کند و زمینه‌هایی برای فرزندآوری بیشتر با ایده‌هایی عملگرایانه فراهم کند.

وی در ادامه عنوان کرد: الان از دغدغه‌های زوج‌ها امرار معاش و معیشتشان است، هر زوجی نیاز به حداقل‌هایی برای خانه و مسکن و مادیات دارد. اضافه کردن نسل هم مشکلات خاص خود را دارد، اما قطعا مشکلاتش کمتر از پیری جمعیت است.

وی بااشاره به غریزه قوی مادری در بین زنان جوان گفت: زنان جوان ایرانی همه فرزند دوست هستند، نباید طوری شود که نسل اتی در زمان کهنسالی هیچ کس را نداشته باشد که به او رسیدگی کند. زوجین جوان باید به این مسائل توجه کنند که همانطور که گذشته‌های ما نیاز به فرزند در سنین بالا داشتند، ان‌ها هم همینطور هستند.

وی با اشاره به تهدیدات پیری جمعیت در جامعه اظهار داشت: وقتی سن ازدواج بالا می‌رود و جوانان ازدواج کرده هم تمایل به فرزند پیدا نمی کنند به مروری کهن سالی جمعیت رخ می‌دهد باید برای سال‌های اتی تمهیدی بیاندیشیم تا مشکلاتی از این دست گریبان جامعه مان را نگیرد، هنرمندان هم پای کار بیایند تا ترسیمی از فضای درست خانوادگی برای نسل جوان داشته باشند. بهرحال هنرمندان هم الگوی جامعه هستند.

دومین جایزه ملی جوانی جمعیت به همت ستاد ملی جمعیت در بخش‌های خانواده، رسانه، سازمان‌های مردم نهاد، دستگا‌های اجرایی، شرکت‌ها و موسسات خصوصی، مدیران و نخبگان اردیبهشت سال جاری با شعار سهم من از جوانی ایران برگزار خواهد شد.

باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی ازدواج و خانواده