از بازیگر خامی مثل لیلا اوتادی توقعی نمی رود که اشتباه نکند!
تاریخ انتشار: ۱۰ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۵۲۹۰۵
به گزارش سرویس گوناگون جام نیـوز، سعید سهیلی؛ کارگردان باسابقه سینمای ایران سال ۹۵ را با اکران فیلم گشت ارشاد ۲ به پایان رساند. او سال گذشته را در مجموع سال خوبی برای سینمای ایران میداند و معتقد است: نوروز ۹۶ قابل قیاس با سالهای گذشته نیست این برگشت مردم به سالنهای سینما و صف کشیدن مردم جلوی گیشه سینما و فروش بالا اتفاقیست که اگر رخ دهد خیلی خوشحال کننده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سال ۹۵ چطور بود و چشمانداز شما از آینده سینما چیست؟
رویهم رفته سال خوبی بود هم از نظر جذب مخاطب و فروش گیشه و هم از نظر تولید در سینما که فیلمهای خوبی در آن تولید و اکران شد. امیدوارم این اتفاق که آغاز آن در سال ۹۵ بود یعنی هم تولید فیلمهای خوب، هم فروش خوب و هم گرم شدن سالنهای سینما و آشتی مردم با سینما تدوام داشته باشد و سال جدید هم این اتفاق رخ دهد ومن خوشبین هستم که ادامه این روند میتواند برای سینمای ایران میمون و مبارک باشد.
منظورتان چه اتفاقیست؟
سینما با مردم معنا پیدا میکند. سینمای خالی مثل ساختمانی است که میشود اجارهاش داد و در آن رستوران زد یا بیلیارد بازی کرد. این اتفاقی بود که سالها رخ نداده بود. نوروز ۹۵ قابل قیاس با سالهای گذشته نبود. برگشت مردم به سالنهای سینما و صف کشیدن جلوی گیشه سینما و فروش بالا اگر بازهم رخ دهد؛ خیلی خوشحالکننده است.
اما نگرانی زیادی درباره اکران سال آینده احساس میشود…
بله از نظر جذب مخاطب و تماشاچی برای سال جدید نگران هستم. تعداد فیلمهایی که قدرت کشاندن تماشاچی به سمت سالنهای سینما را داشته باشد؛ بسیار اندک است و فیلمها از سینما دور شدهاند. من معتقدم مردم قرار نیست فیلم ببینند بلکه قرار است سینما ببینند. فیلم را در تلویزیون هم میشود دید. وقتی مردم به سالن میآیند یعنی طالب سینما هستند اما سینمای امسال قدرت لازم را ندارد که مردم را از تلویزیون به سمت سینما بکشاند مگر اینکه فیلمهایی تولید شده باشند و ما در جشنواره ندیده باشیم یا فیلمهایی به جشنواره نرسیده باشند. بعید میدانم از بین آنها که دیدیم، تعداد قابل توجهی فیلم خوب دربیاید که در جذب مخاطب هم موفق باشد گرچه تعدادی فیلم داریم که بتواند سال خوبی را موجب شود مثلا فیلمهای آقایان مهران مدیری و سامان مقدم شاید بتواند به گیشه ۹۶ کمک کند.
تغییر رییس سازمان سینمایی را چطور ارزیابی میکنید؟
من با هر تغییر مدیریتی مخالفم و معتقدم تغییر مدیران خیلی به سینمای ایران لطمه میزند. چون هر مدیر تازه تا مسلط به امور شود و اهالی سینما را بشناسد و شرایط را درک کند و تا متوجه کاستیها شود و برنامههایش را تنظیم کند و با اهالی سینما دیالوگ برقرار کند باید یک زمان طولانی صرف کند. پس تغییر دادن ساختاری که در آن بدنه سینما و مدیرانش به همگونی و هماهنگی رسیدهاند؛ لطمه بزرگی است. حتی موافق هستم که یک مدیر ضعیف بماند تا ما در درازمدت مدیران قوی را تربیت کنیم. مدیر متوسط یا ضعیف شاید اگر دو سال بماند بتواند با مشاورهها و تجربهها به نتیجهای برسد که بتواند سکان هدایت سینما را به دست بگیرد، ولی اینکه هر سال مدیر را تغییر دهیم؛ لطمه میزند و تجربه هم نشان داده هیچکدام از تغییرات کمکی به سینمای ایران نکرده است. اما دستکم تا اینجا جای شکرش باقیست که کسی بجای آقای ایوبی آمده که نیاز ندارد از صفر شروع کند چون قبلا مدیریت کرده و تجربه دارد. اگر در شرایط امروز سینمای ایران مدیری روی کار میآمد که شیبه خود آقای ایوبی در آغاز و زمانی که با سینما بیگانه بود؛ آن وقت قرار بود با سینما آشنا شود؛ باید زمان زیاد و انرژی زیادی را از دست میدادیم. آقای ایوبی اوایل که آمد نتوانست به سینما کمکی کند تا زمانی که فهمید فرمان و دنده و ترمز کجاست و جاده چه شکلی است و کجا شیب و دره دارد و کجا باید با سرعت رفت و کجا کند کرد؟ اما او تازه به کار مسلط شد که باز تغییر کرد.
در برنامه هفت به خبرنگاران توهین شد و آقای افخمی گفت خبرنگاران بیتربیت هستند. خانم اوتادی هم از مافیای بازیگری گفت. یک خانم کوچولو که مادرش کارگردان و پدرش تهیهکننده است. نظر شما درباره این گفتهها چیست؟
من از خانم اوتادی گله ندارم اما از آدمهایی که ریششان را در این عرصه سفید کردهاند و سنی از آنها گذشته، توقع میرود هر حرفی را نزنند و حرفهایشان سنجیدهتر و دقیقتر باشد. از بازیگر کمتجربه و نپختهای مثل خانم اوتادی خیلی انتظار نمیرود که روی آنتن زنده اشتباه نکند. خیلی هم نباید روی این قضیه زوم کرد. شاید خانم اوتادی بعد از برنامه متوجه شده باشد که حرفش غلط است یا غلط بیان شده است. اما از آقای افخمی با تجربهای که دارد انتظار میرفت که همه را با یک چوب نراند و کمی با دقتتر اظهاراتش را راجع به خبرنگاران بیان کند. فکر میکنم اگر خبرنگاران و منتقدان و مطبوعات نباشند واقعا سینما میلنگد. بخش زیادی از اطلاعرسانی؛ توان و قدرت جذب مخاطب سینما بستگی به رسانه داند و سینماگران به رسانه نیازمند هستند. این دو گروه مکمل هم هستند و باید نگاه خوبی به هم داشته باشند.در بحث تهیهکنندگی خیلی از صحبتها درست نیست یا درست بیان نمیشود یا خیلی از صحبتهای حتی درست را نباید بیان کرد یا باید به موقع و با یک ادبیات درستتری آنها را بیان کرد. قرار نیست که اگر ایرادی میگیریم خیلی صریح و با کنایه باشد تا همه متوجه شوند که منظور ما کیست.
آیا خاطرهای هم از نوروز دارید؟
سال ۵۶ را یادم نمیرود چون سیزده بدر بدی داشتم. هر سال که عید از راه میرسد یاد آن خاطره میافتم. جوان بودم. یک موتور داشتم و قصد داشتم شیشه بانک را بشکنم. بعد از شهادت دکتر شریعتی و حاج مصطفی خمینی؛ من که نوجوان بودم و فکر میکردم باید کاری انجام بدهم؛ شیشه بانک را شکستم. ماموران مرا گرفتند و سیزده بدر را در شرایط بدی در بازداشتگاه گذراندم. با هر سال نو یاد آن کلانتری و آن بازداشتگاه و آن کتکها میافتم.
منبع: جام نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۵۲۹۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما / صنعت سینما برای زنان جای امنتری میشود
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، همهچیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورکتایمز و نیویورکر گزارش دادند که دهها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غولهای هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفتهاند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروتشان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آنها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سالها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدایشان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو میگرفتند و پا پیش میگذاشتند و زخمهایی را که بر جسم و روحشان وارد آمده بود آشکار میکردند. بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفهشان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده میشد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیشتر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوءاستفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشمبرهمزدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید. در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفهشان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از اینگونه انگها مبرا دانستند. هنوز خبرهایی از رسواییهای اخلاقی به صدر خبرها میآید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.
جنگهای فرانسوی
دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. اینطور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده میشود.
دو پرونده قدیمی
هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان میآید، نامهای رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح میشود. پولانسکی سالها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانهای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سالهاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشورهایی که احتمال میدهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری میکند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانهها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی میداند.
داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخواندهشان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخواندهاش ازدواج کرد و در تمام این سالها که همیشه حرف اتهامات او به رسانهها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آنها نرفته است. در این سالها بعضی بازیگران زن فیلمهای قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمیتواند به درستی در این باره قضاوت کند.
نامهای بزرگ، ترسهای بزرگ
نامهایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نامشان در سیاهه رسواییهای جنسی سالهای اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که میخواهد از حدش عدول کند میداند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمیبرد و باید بهای کاری را که میکند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901988