به نقل از «فردا»

آنچه باید درباره قطره‌های چشمی بدانید

تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۸۰۷۹۶۱

یک داروساز با اشاره به اینکه اگر قطره چشمی، بعد از مدت زمان مشخص از باز شدن آن دور انداخته نشود، در صورت استفاده عفونت‌های مختلف چشمی را ایجاد می‌کند، گفت: چشم عضوی از بدن بوده که جذب دارو در آن به سرعت انجام می‌شود.

خبرگزاری تسنیم: نوشین محمدحسینی، درباره مصرف منطقی دارو اظهارداشت: قطره های چشمی در پاسخ به این پرسش که آیا قطره های دارویی به لحاظ شیوه نگهداری و مصرف منطقی، نسبت به سایر داروها، اهمیت کم تری دارد؟، گفت: خیر؛ دارو به هر شکلی که باشد، چه تزریق، خوراکی، فرو پوستی یا شیاف هیچ تفاوتی نمی کند چرا که اگر دارو درست نگهداری نشود؛ ‌ممکن است مواد میکروبی در داخل آن رشد کند و یا تغییر فرمت شیمیایی در دارو ایجاد شود

وی با بیان اینکه نمی توان قطره چشمی که پزشک برای ما تجویز کرده است را برای دیگران نیز توصیه کنیم، افزود: چون ممکن است علائم ما دو نفر مشابه باشد اما علت بیماری مادو نفر مشابه نباشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! هم چنین چشم از ارگان های بسیار بسیار حساس است و ارگان های مختلفی از چشم ما نگه داری می کنند. هم خود چشم و هم غدد دیگر بدن سلامت چشم را حفظ می کنند.

این داروساز در شبکه رادیویی سلامت در ادامه بیان کرد: چشم از محل هایی است که جذب دارو در آن خیلی به سرعت انجام می شود. اگرچه مقدار بسیار بسیار کمی دارو در آن جای می گیرد به اندازه یک قطره چشم ما گنجایش دارد؛ اما همان یک قطره، اثرات زیادی بر چشم می گذارد و اگر یک قطره دارو را به اشتباه داخل چشم بریزیم اثرات زیادی بر چشم می گذارد و می تواند در چشم بیماری جدی ایجاد کند. بخصوص در مورد ریختن قطره های کورتیکوانزوئیدی در چشم باید دقت کنیم

وی در پاسخ به این پرسش که اضافه کردن مواد نگه دارنده هنگام تولید دارود به قطره های چشمی چه تاثیری دارد؟، تاکید کرد: ماده نگه دارنده ؛ از رشد میکروب جلوگیری می کند وقتی سر قطره باز می شود، قطره در معرض میکروب ها قرار می گیرد و ممکن است به پلک یا مژه بخورد . قطره باعث انتقال آلودگی از چشم یک فرد، به چشم فرد دیگری می شود، پس نباید افراد از قطره ها چشمی هم دیگر استفاد کنند.

محمدحسینی درباره شیوه ریختن قطره در داخل چشم بیان کرد: اول باید دست را آب و صابون شستشو داد. دوم اینکه سرقطره یا مژه و پلک تماس پیدا نکند. بعد سطح بیرونی چشم که به سمت بینی نیست را به صورت یک قاشق درآورد و به سمت پایین بکشیم. یک قطره داخل آن بچکانیم بعد چشم را ببندیم و با چشم بسته مردمک چشم را بچرخانیم. همزمان دست را به آرامی روی قسمت داخلی چشم نزدیک بینی نگه داریم تا از خروج قطره از طریق مجرای اشکی جلوگیری شود و قطره مدت بیشتری در داخل چشم بماند.

وی در ادامه تصریح کرد: وقتی شما قطره را روی قسمت داخلی می ریزید، قطره به سرعت خارج می شود. اگر شما فرصت گردش قطره را در داخل چشم ندهید، قطره در یک جا متمرکز می شود و همه ی چشم با قطره تماس پیدا نمی کند به خصوص افرادی که از اشک چشم استفاده یم کنند باید مدت بیشتری چشم را بگردانند تا چشم ها با اشک تماس پیدا کند.

منبع: فردا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۸۰۷۹۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زهر چشمی که ایران در حمله به «نواتیم» از نتانیاهو گرفت، بی‌سابقه بود

ضربه کاری بی‌سابقه‌ای که ایران با وجود اعلام قبلی به پایگاه نظامی نواتیم وارد کرد، به نتانیاهو فهماند که اگر جنگ واقعی آغاز شود، چیزی از امکانات نظامی اسرائیل نخواهد ماند.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: در این باره روزنامه دنیای اقتصاد در تحلیلی می‌نویسد: پس از گذشت دو هفته از حمله ترکیبی موشکی و پهپادی ایران به اسرائیل، و با انتشار ابعاد تازه‌ای از این حمله، می‌توان ادعا کرد کیفیت حمله بالستیکی ایران به این پایگاه راهبردی، حتی در تصمیم نتانیاهو در خودداری از حمله تلافی‌جویانه به ایران مؤثر بوده است. پایگاه هوائی نِواتیم متعلق به نیروی هوائی اسرائیل در ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر بئرشبع در صحرای نقب قرار دارد. این پایگاه عظیم با سه باند با طول‌های مختلف پروازی میزبان جت‌های رادارگریز اف ۳۵، هواپیماهای ترابری، هواپیماهای ‌تانکر و هواگردهای شناسایی و تشخیص الکترونیکی است.

پس از آنکه سخنگوی ارتش اسرائیل، حمله ایران به این پایگاه را کم‌اهمیت و جزئی اعلام کرد، این رسانه‌های آمریکایی بودند که از قول منابع آگاه اعلام کردند، ضربات موشکی ایران، «چیزی بیش از ضربات جزئی اعلام‌شده از سوی اسرائیل بوده است». ما اکنون می‌دانیم که یکی از باندها با صدمه جدی مواجه شده، یکی از هواپیماهای پهن‌پیکر اسرائیلی از نوع سی ۱۳۰ (که البته این نوع هواپیماها کاربردهای شناسایی - الکترونیکی هم دارد) آسیب دیده و همچنین یک آشیانه اف ۳۵ و یک انبار قطعات یدکی نیز منهدم شده‌اند. در ابتدا، تعداد موشک‌های برخورد کرده به پایگاه، ۳ فروند، سپس ۵ فروند و بعد ۹ فروند اعلام شد. رسانه‌های غربی احتمالا با توافق مقامات پنتاگون با انتشار قطره‌ای اطلاعات قصد دارند تا یک نکته را به مقامات اسرائیل گوشزد کنند: «اگر آمریکا کمک نمی‌کرد چیزی از پایگاه نواتیم باقی نمی‌ماند».

اما چرا حمله به نواتیم، نتانیاهو را از پاسخ جدی باز داشت؟ از مجموع پرتابه‌های ایران، ۱۲۰ فروند موشک بوده‌اند و رهگیری این نوع موشک‌ها به دلیل شیوه حرکت بسیار سخت است. اگرچه سایر موشک‌ها را هواپیماهای جنگی اسرائیل و متحدانش، سامانه گنبد آهنین یا حتی فلاخن داوود می‌توانند (با درصد زیاد) از بین ببرند، اما این تجهیزات در برابر موشک بالستیک ناتوان از انهدام (و حتی رهگیری) هستند. موشک‌های بالستیک ایران (حتی انواع قدیمی‌تر) از لحظه پرتاب، ظرف دو دقیقه از جو خارج شده، ۹ دقیقه خارج از جو به حرکت خود ادامه می‌دهند و در یک دقیقه آخر با سرعت ۶تا ۸ برابر صوت به سمت هدف حرکت می‌کنند. اسرائیل دربرابر این نوع موشک‌ها با محدودیت مواجه است. تنها سامانه ارو (پیکان) قادر به درگیری با این نوع موشک‌هاست؛ اما این سامانه به دلیل لانچرهای کم‌تعداد، با محدودیت تعداد موشک مواجه است. اطلاعات ارتش آمریکا نشان می‌دهد که اگر حمایت ناوشکن‌های آمریکایی مستقر در مدیترانه از «نواتیم» نبود، احتمالا بیش از ۲۰ موشک به این پایگاه اصابت می‌کرد.

دوباره به شب ۲۵ فروردین بازگردیم. اگر ایران حمله را از قبل اطلاع نمی‌داد، به‌جای موشک‌های قدیمی‌تر، از فتاح ۲ یا خیبرشکن و خرمشهر استفاده می‌کرد و تعداد موشک‌ها را دو برابر می‌کرد، چه رخ می‌داد؟ اسرائیل تعدادی از بهترین دارایی‌های خود نظیر هواپیماهای شناسایی و پیش‌اخطار گلف استریم، سوخت‌رسان‌های ۷۰۷ و از همه مهم‌تر بخشی از اف۳۵‌ها را از دست می‌داد. پس قدرتی برای حمله متقابل به ایران نمی‌یافت. واقعیت این است که نیروی هوائی اسرائیل برای حملات کوتاه و پرتعداد تجهیز شده و برای حمله به کشوری در ۱۲۰۰ کیلومتری، تجهیزات کافی ندارد. اسرائیل تنها از ۳۹ فروند اف ۳۵ برخوردار است و نباید از یاد برد که سایر تجهیزاتش رادارگریز نیستند. این تعداد هواپیما برای یک حمله بزرگ کافی نیستند. اسرائیل مشکل کمبود سوخت‌رسان دارد و اگر ۷۰۷‌های سوخت‌رسانش را که تنها ۷ فروند هستند، از دست دهد، حتی قادر به یک حمله محدود به ایران نیز نیست. (به همین دلیل هم بخشی از آنها را به آلمان فرستاد تا از دسترس ایران دور باشد.)

حمله ایران به نواتیم به نتانیاهو نشان داد که هرگز بدون آمریکا حریف جدی برای ایران نیست. ایران بیش از ۱۷پایگاه هوایی، صدها پایگاه موشکی با هزاران سیلوی پرتاب دارد و حمله به چنین اهدافی نیاز به هزاران بمب‌افکن و صدها ‌تانکر سوخت‌رسان دارد. اگر قرار باشد که ایران، سه پایگاه اصلی اسرائیل را زیر بارانی از موشک بالستیک بگیرد، در کمتر از یک هفته توان هوائی اسرائیل به کمتر از نصف کاهش می‌یابد.

به نظر می‌رسد گزارش فرماندهان ستاد مشترک ارتش اسرائیل (که اتفاقا در کابینه جنگ او نقش اساسی دارند) در ممانعت از حمله اسرائیل تاثیر جدی داشته است. سال‌ها قبل یک افسر ارشد سیا در دولت اوباما گفته بود که اسرائیلی‌ها مایلند تا آخرین سرباز آمریکایی با ایران بجنگند، آنها علاقه‌ای به درگیری طولانی نظامی با ایران ندارند. این عملیات به ایران نیز نشان داد که حمایت آمریکا از اسرائیل بی‌چون و چرا نیست و اگر ایران حتی به اسرائیل حمله‌ قانونی داشته باشد، حتی از نتانیاهو و کابینه جنگ‌طلب او نیز کاری ساخته نیست.