به نقل از «مهر»

رشد سلول های پیر روده همانند سلول های جوان در آزمایشگاه

تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۸۱۰۹۶۱

محققان بیمارستان کودکان سین سیناتی بر این باورند که پیری یک فرایند یک طرفه است، اما حداقل در مورد بافت های روده ای صدق نمی کند.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، روده فرسایش و پارگی بسیاری را تجربه می کند و بدون وجود سلول های بنیادی که در پوشش روده وجود دارند، توانایی ما در بازجذب مواد غذایی کاهش می یابد و بسیاری از باکتری های ساکن مجرای گوارشی ما قادر به نشت به درون خون خواهند بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متاسفانه با افزایش سن، توانایی ترمیمی سلول های بنیادی روده ای نیز کاهش می یابد. با این حال ممکن است که این پیری سلول های بنیادی روده ای را حداقل در ظروف آزمایشگاهی می توان معکوس کرد.

سیگنال های شیمیایی متعددی در مورد سلول های بنیادی روده ای جوان دخیل هستند که برخی از آن ها در مورد سلول های بنیادی روده ای در موش های پیر یا وجود ندارند یا بیان آن ها کاهش یافته است.

اما در مطالعه ای جدید، محققان بیمارستان کودکان سین سیناتی، صفر تا صد پروتئینWntرا بررسی کردند. سیگنالWnt، نقش کلیدی را در هدایت سلول های بنیادی طی تکوین جنینی دارد و پروفسورGeigerو همکارانش براین باور بودند که سیگنالWntمی تواند به کنترل رشد و پرتوانی سلول های بنیادی در مراحل بعدی زندگی کمک کند.

در واقع به نظر می رسد که سیگنالینگWntمنجر به جوان سازی مجدد سلول های بنیادی روده ای هم در انسان و هم در موش می شود. پیری سلول های بنیادی روده ای منجر به تغییر در پرزهای روده ای می شود که روده کوچک را مفروش کرده اند و در بازجذب مواد غذایی نقش دارند و روی کریپت ها یا غارهای روده ای که محل استقرار سلول های بنیادی روده ای هستند نیز اثر می گذارند.

زمانی که محققان نمونه هایی از روده را برداشتند و آن ها را به قطعات کوچکی تقسیم کردند و در ظروف آزمایشگاهی رشد دادند مشاهده کردند که تنها قطعاتی که حاوی سلول های بنیادی بودند توانستند تا حدی کریپت های روده ای را بازسازی کنند.

زمانی که محققینWntرا به ظروف حاوی سلول های بنیادی پیر اضافه کردند مشاهده کردند که این سلول های بنیادی نیز کریپت ها و پرزهایی را تشکیل دادند که از الگویی مشابه با سلول های بنیادی روده ای جوان تبعیت می کرد.

زمانی که محققان بیوپسی های روده ای مربوط به موش های جوان(۲ تا ۳ ماهه) و موش های پیر( ۲۰ تا ۲۲ ماهه) را با هم مقایسه کردند، مشاهده کردند که موش های پیر دارای پرزهای کمتر اما بزرگتری در مقایسه با موش های جوان هستند.

به نظر می رسد که ساختار کلی روده به دنبال پیری تغییر می کند. هر چند اثر این تغییر روی فرایند بازجذب مواد غذایی به خوبی مشخص نشده است اما به نظر می رسد که این پیر شدن توانایی روده در ترمیم بعد از فرسایش و پارگی را دست خوش تغییر می کند.

این محققان بر این باورند که سلول های بنیادی پیر روده در ظروف آزمایشگاهی مانند سلول های بنیادی جوان رشد می کنند.

منبع: مهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۸۱۰۹۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

16 اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز 16 اردیبهشت برابر 5 می را ورق می‌زنیم.

***

رصدخانه مراغه

۱۶ اردیبهشت ۶۳۸ خورشیدی، رصدخانه مراغه ساخته شد. خواجه نصیرالدین‌طوسی، همه‌چیزدان، معمار، ریاضی‌دان، منجم، پزشک، فقیه، متکلم، فیلسوف و شاعر ایرانی این رصدخانه را در دوره هولاکوخان، نوه چنگیزخان مغول، در شهر مراغه ساخت و از این‌رو، این روز در تقویم باعنوان روز مراغه نامگذاری شده است. این رصدخانه روی تپه‌ای در غرب مراغه در نزدیکی دو روستای طالب‌خان و حاجی‌کرد قرار دارد که ارومیه را می‌توان از فراز آن تپه دید. هولاکو برای نگهداری این سازمان پژوهشی موقوفه‌های ویژه‌ای در نظر گرفت. کتابخانه‌ای شامل ۴۰۰ هزار جلد کتاب و ابزارهای اخترشناسی، ازجمله ذات‌الربع دیواری به شعاع ۴۳۰ سانتی‌متر، حلقه‌دار (ذات‌الحلق)، حلقه انقلابی، حلقه اعتدالی و حلقه سموت هم فراهم شدند. در همین‌جا خواجه نصیرالدین کتاب زیج ایلخانی را از روی رصدهای انجام‌شده در این رصدخانه تدوین کرد. زیج‌ به کتابی گفته می‌شود که منجمان احوال و حرکات افلاک و کواکب را از آن معلوم کنند و نام علمی برای اصول احکام نجوم و هیئت است که تقویم را از آن استخراج می‌کردند.

دومین انسان به فضا رفت

۵ می ۱۹۶۱ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۰ خورشیدی، آلن شپارد جونیور، فضانورد آمریکایی همراه با فضاپیمای مرکوری-رادستون ۳ معروف به فریدام ۷، پس‌از یوری گاگارین، کیهان‌نورد روس، به‌عنوان دومین انسان به فضا رفت و به‌مدت ۱۵ دقیقه یک پرواز زیرمداری را تا ارتفاع ۱۱۵ مایلی انجام داد و حدود ۵ دقیقه بی‌وزنی را تجربه کرد. شپارد بار دیگر و این‌بار به‌عنوان پنجمین انسان روی ماه در مأموریت آپولو ۱۴ به فضا رفت.

 

اولین آزمایش واکسن سیاه‌زخم

 ۵ می ۱۸۸۱ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۲۶۰ خورشیدی، میکروب‌شناس فرانسوی لویی پاستور تلقیحات علیه سیاه‌زخم را روی ۲۴ گوسفند، یک بز و ۶ گاو در روستای کوچکی نزدیک پاریس به‌نام «پولی لو فور» انجام داد. آزمایش او موفقیت‌آمیز بود و به نقطه عطفی در پیشگیری از این بیماری کشنده که بر گاو و گوسفند و بز اثر می‌گذارد تبدیل شد. او در ۲۱ مارس ۱۸۷۷ در پاسخ به شیوع ویرانگر سیاه‌زخم شروع به تحقیق برای واکسن مقابله با این بیماری کرد. او دریافت واکسن موثری را می‌توان از سویه ضعیف‌شده باکتری سیاه‌زخم (ریزجاندار میله‌مانندی که رابرت کوخ در سال ۱۸۷۶ به‌عنوان عامل بیماری شناسایی کرده بود) ساخت. پاستور در ۶ جولای ۱۸۸۵ واکسن مؤثری علیه هاری ساخت و آن را روی کودک ۹ ساله‌ای به نام ژوزف مایستر که با گازگرفتگی سگ هار به شدت آسیب‌دیده بود آزمایش کرد.

پیو دل ریو اورتگا

۵ می ۱۸۸۲ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۲۶۱ خورشیدی، پیو دل ریو اورتگا، عصب‌شناس اسپانیایی که سلول‌های میکروگلیا مغز را کشف کرد به‌دنیا آمد. اورتگا با ایجاد روشی جدید برای رنگ‌آمیزی نمونه‌های بافت با کربنات نقره توانست این سلول‌ها را کشف کند. میکروگلیا سلول‌هایی هستند که در دستگاه عصبی مرکزی زندگی و به‌عنوان یک سلول ایمنی عمل می‌کنند. اورتگا شاگرد بافت‌شناس اسپانیایی سانتیاگو رامون ای کاخال، برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ۱۹۰۶ برای کشف سازوکارهای ریخت‌شناسی و روندهای اتصالی یاخته‌های عصبی بود. اورتگا همچنین نام اُلیگودندروسیت یا الیگودندروگلیا را برای سلول‌هایی که تولیدکننده میلین در دستگاه عصبی مرکزی هستند ابداع کرد. در آغاز جنگ داخلی اسپانیا، او به پاریس و سپس آکسفورد و سرانجام در سال ۱۹۴۰ به بوینس آیرس در آرژانتین رفت.

 

انتهای پیام/